پارک ژوراسیک به حقیقت می‌پبوندد
تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۴۴۹۰۴۲
دانشمندان موفق شدند ژنوم یک پرنده بی‌پرواز را که برای 700 سال منقرض شده بود را بازسازی کنند.
به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از DailyMail، محققان یک قدم به برگرداندن یک گونه منقرض‌شده پرنده به زندگی نزدیک‌تر شدند. «موآ»، پرنده‌ای از خانواده شترمرغ که در قسمت‌هایی از نیوزلند زندگی می‌کرد، در قرن سیزدهم میلادی در نتیجه شکار بی‌رویه منقرض شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حالا یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه هاروارد موفق شدند یک ژنوم تقریبا کامل از موآی منقرض‌شده را در کنار هم قرار دهند. برای این کار محققان از تک استخوان انگشت پای یک گونه موآ که در موزه سلطنتنی اونتاریو در تورنتو نگهداری می‌شد، DNA استخراج کردند.
سپس دانشمندان هاروارد DNA را درون تخمک یکی از گونه‌های زنده قرار دادند. این DNA تکه تکه بود بنابراین دانشمندان مجبور شدند 900 میلیون نوکلئوتید را در کنار هم قرار دهند و آنها را با محل‌های خاصی روی ژنوم شترمرغ تطابق دهند.
دانشمندان از تکنیک جدیدی برای تشکیل توالی DNA استفاده کردند تا ژنوم هسته‌ای موآ را تعیین کنند. این روش «توالی توان بالا» نام دارد و انقلاب عظیمی در حوزه DNA باستانی ایجاد کرده است. این روش بازیابی DNA هسته‌ای از گونه‌های منقرض‌شده باستانی را بسیار آسان‌تر کرده است.
مطالعه DNA هسته‌ای موآ به دانشمندان اجازه داد که اطلاعات زیادی درباره تاریخچه تکاملی این پرنده به دست آورند. این پرنده جزئی از دیرین‌آروارگان از پرندگانی مانند شترمرغ، کیوی و شترمرغ استرالیایی پسرعموهای این گونه محسوب می‌شوند.
در کل نه گونه مختلف موآ وجود داشته است که از نظر اندازه با یکدیگر تفاوت داشتند اما در حال حاضر همه این گونه‌ها منقرض شده‌اند. موآی بوته کوچک‌ترین و رایج‌ترین گونه خانواده موآها بوده است.
این پرندگان در شمال و جنوب جزایز نیوزلند زندگی می‌کردند تا این که به دلیل شکار بی‌رویه در اواخر قرن سیزدهم منقرض شدند. اکثر این موجودات یک متر قد و تقریبا 30 کیلو وزن داشتند. موآها از شاخه و برگ گیاهان تغذیه می‌کردند.
به گفته متخصصان، تحقیقات دانشمندان دانشگاه هاروارد می‌تواند منجر به بازگرداندن گونه‌های منقرض‌شده به زندگی شود.
بن نواک، دانشمند، در این باره می‌گوید: «این واقعیت که محققان می‌توانند ژنوم موآ را از انگشت پای این موجود استخراج کنند، بسیاز جالب توجه است. حالا می‌توانیم از اطلاعات برای دیگر گونه‌های منقرض‌شده پرنده نییز استفاده کنیم».
ژنوم پرندگان ساختار مشابهی دارد بنابراین بازسازی ژنوم دیگر پرندگان با استفاده از ژن‌های موآ راحت‌تر انجام خواهد شد.
مترجم: هانا حیدری
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۴۴۹۰۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف یک ابر زمین که وجود دنیای بسته جزر و مدی را اثبات می‌کند
اخترشناسان می‌گویند که سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b (یا Kua'kua) که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است، بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک است و نمی‌تواند از حیات پشتیبانی کند.
این به این معنی است که سیاره مذکور از نظر جزر و مدی قفل است، به این معنی که همان سمت سیاره دائماً رو به ستاره که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق است که باعث می‌شود همیشه روشن باشد در حالی که طرف دیگر دائماً در تاریکی می‌ماند.
تحقیقات قبلی اخترشناسان را به این باور رساند که برخی از سیارات فراخورشیدی به صورت جزر و مدی قفل هستند و یک طرف آن همیشه رو به ستاره‌ای است که به دور آن می‌چرخد، اما آن ها هنوز نتوانسته اند این موضوع را ثابت کنند.
این اولین بار است که آن ها توانسته اند این پدیده را در یک سیاره فراخورشیدی تایید کنند که ممکن است به این معنی باشد که ممکن است در کهکشان ما بیشتر از حد انتظار باشد.
در واقع، قفل کردن جزر و مد (یا قفل جزر و مدی) پدیده‌ای است که ما هر روز در زمین مشاهده می‌کنیم، وقتی به ماه نگاه می‌کنیم، جایی که سمت نزدیک ماه همیشه رو به زمین است، در حالی که سمت دور در تاریکی دائمی باقی می‌ماند.
نیکلاس کوان، ستاره شناس از دانشگاه مک گیل در کانادا، به مجله نیچر گفت: آنچه زمانی فقط تئوری بود، اکنون واقعی به نظر می‌رسد.
سیاره LHS 3844 b در فاصله ۴۹ سال نوری از ما قرار دارد و نزدیک به ستاره خود می‌چرخد و یک دور را در ۱۱ ساعت کامل می‌کند.
برای آزمایش این که آیا سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b به صورت جزر و مدی قفل است یا خیر، دانشمندان داده‌های فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا را مطالعه کردند. این کار به تیم تحقیق اجازه داد تا دمای سطح سیاره را محاسبه کند.
با انجام این کار در نقاط مختلف مدار خود به دور ستاره میزبان، تیم تحقیق توانست تشخیص دهد که یک طرف سیاره بسیار سردتر از طرف دیگر است، تفاوتی که به اندازه کافی بزرگ است و نشان می‌دهد طرف سرد هرگز با ستاره روبرو نشده است.
مشاهدات اولیه از تلسکوپ اسپیتزر نشان می‌دهد که بعید است این سیاره دارای یک جو بزرگ یا غلیظ باشد.
در حالی که جیمز وب قادر به تصویربرداری مستقیم از سطح این سیاره فراخورشیدی نبود، دانشمندان توانستند از طیف‌سنجی برای تعیین ترکیب آن استفاده کنند.
در طول سه دهه گذشته، دانشمندان، سیارات فراخورشیدی "ابر زمین" زیادی را کشف کرده اند، اما بیشتر آن ها هنوز در هاله‌ای از رمز و راز هستند.
«ابر زمین» به دسته‌ای از سیارات در بیرون منظومه شمسی گفته می‌شود که از گاز، سنگ یا ترکیبی از هر دو تشکیل شده‌اند و جرمی بالاتر از جرم زمین، اما کمتر از اورانوس و نپتون دارند.
این نوع سیارات توجه دانشمندان را به خود جلب می‌کنند، زیرا در منظومه شمسی ما وجود ندارند و می‌توانند بینش جدیدی در مورد چگونگی زمین اولیه در زمانی که بسیار گرم بوده است، ارائه دهند.
با این حال، ناسا تأکید می‌کند که این اصطلاح فقط به اندازه سیاره فراخورشیدی اشاره دارد و نشان نمی‌دهد که این سیارات لزوما شبیه زمین هستند.
ناسا در وب سایت خود اشاره می‌کند که ماهیت واقعی این سیارات هنوز در هاله‌ای از ابهام است، زیرا ما هیچ چیز مشابه آن ها در منظومه شمسی نداریم.
منبع: The Sun
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
مدارس شهرستان مهر فردا غیرحضوری است