به نقل از «اقتصاد آنلاین»

ایرج رهبر: لیزینگ در مسکن جوابگو نیست

تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۴۵۹۲۹۵

اخیرا معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی راه‌اندازی لیزینگ مسکن در سال آینده را محتمل خوانده است، او بر این باور است که ورود لیزینگ‌های بانکی به بخش مسکن می‌تواند موجب ورود خانه‌های خالی از سکنه به بازار شود.

در حال حاضر، تعداد خانه‌های خالی به 2/6‌میلیون واحد رسیده و 11‌درصد خانه‌های کشور خالی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، برخی از کارشناسان بر این باورند که لیزینگ مسکن نمی‌تواند پاسخگوی نیاز بخشی از متقاضیان خرید به‌ویژه اقشار متوسط و متوسط به پایین باشد و نمی‌توان با یک نسخه واحد به تمامی نیازهای بازار مسکن پاسخ داد.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، ایرج رهبر، کارشناس ارشد مسکن می‌گوید: «وقتی لیزینگ در بخش مسکن جواب می‌دهد که رونق اقتصادی خیلی بالایی در کشور حکمفرما باشد. چون لیزینگ گران است، برای مسکنی که هزینه بالایی هم دارد، خیلی توجیه اقتصادی ندارد. »

معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی راه‌اندازی لیزینگ مسکن در سال آینده را محتمل خوانده است. ورود لیزینگ‌های بانکی به بخش مسکن چقدر می‌تواند موجب ورود خانه‌های خالی از سکنه به بازار شود؟

لیزینگ مسکن تازگی ندارد و قبلا هم مطرح بود، یعنی مثل لیزینگ خودروها جای اینکه تسهیلات بانکی بدهند، در کنار بانک، شرکت‌هایی که اکثرا بانکی هستند، مسکن را لیزینگ کنند. مشکل لیزینگ برای مسکن این است که مسکن نسبت به خودرو ارزش بالاتری دارد و اگر بخواهیم با نرخ‌های لیزینگ که معمولا نرخ‌های بالایی هم هستند، یعنی هرچقدر بانک‌ها نرخ سود تسهیلات بانکی‌شان باشد، معمولا لیزینگ‌ها هفت، هشت‌درصد بالاتر می‌گیرند،‌ این کار را انجام دهیم، در بخش مسکن جوابگو و مقرون به صرفه نیست،‌ به‌ویژه برای اقشار متوسط و متوسط به پایین اصلا توجیه اقتصادی ندارد. هدف اصلی متقاضیان ما خانه‌های خالی نیست، یعنی خانه‌های خالی اکثرا خانه‌های گران قیمت و لوکس هستند که افراد ضعیف و متوسط دنبال این‌گونه خانه‌ها نیستند تا از لیزینگ گران قیمت هم استفاده کنند و اینها را خریداری کنند. همین تسهیلات 80‌میلیونی که به صندوق یکمی‌ها داده می‌شود،‌ اینها از عهده پرداخت اقساط آن برنمی‌آیند با اینکه سودش هم پایین است.

چه زمانی لیزینگ در بخش مسکن جوابگو خواهد بود؟

وقتی لیزینگ در بخش مسکن جواب می‌دهد که رونق اقتصادی خیلی بالایی در کشور حکمفرما باشد، یعنی مثل سابق که بانک‌های خصوصی تسهیلاتی برای خرید مسکن یا مغازه و مراکز تجاری می‌دادند و خیلی‌ها هم می‌گرفتند و سودش و اقساطش هم بالا بود، چون توجیه اقتصادی داشت، ولی الان این‌گونه نیست، یعنی افرادی که وضع مالی خوبی دارند،‌ خودشان به‌نوعی کارشان را انجام می‌دهند. به‌نظر من، چون لیزینگ گران است، برای مسکنی که هزینه بالایی هم دارد، خیلی توجیه اقتصادی ندارد.

اخذ مالیات از خانه‌های خالی می‌تواند روش مناسبی برای ورود خانه‌های خالی به بازار باشد؟

اخذ مالیات هم یک راهکار است. چندی پیش هم،‌ معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی از اجرایی‌شدن اخذ مالیات بر خانه‌های ‌خالی خبر داده بود. اینکه آیا این سیاست می‌تواند موثر باشد یا خیر، باید به‌این نکته توجه داشته باشیم که ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم سرمایه را با اجبار و فشار به سمتی ببریم. باید طوری برنامه ریزی کرد و باید تدبیری اندیشیده شود که سرمایه و تولید به‌صورت اتوماتیک به بخش اقتصادی مورد نظر کشیده شود، وگرنه اگر اجبار باشد، نتیجه‌ای ندارد. اینها می‌تواند کارهای کمکی باشد و در کوتاه‌مدت جواب بدهد، اما فکر اساسی برای خانه‌دارکردن مردم نیست.

چطور باید سرمایه‌ها را به بخش مسکن هدایت کرد؟

باید انگیزه‌ایجاد کنند. مردم سرمایه‌هایشان را جایی می‌برند که منافع بیشتری برایشان به‌دنبال دارد، مثلا شاهد بودیم که اخیرا مردم خیلی به سمت بازار طلا یا ارز رفتند. زمانی که نرخ سپرده بانکی 15‌درصد اعلام شد، همه فکر می‌کردند سرمایه‌ها به سمت مسکن می‌رود، اما دیدیم که‌این‌گونه نبود و درنهایت مردم سرمایه‌هایشان را به سمتی بردند که می‌دانستند برای آنها به صرفه است. منظورم این است که برای رونق هر بخشی، باید انگیزه‌ایجاد شود، یعنی طوری برنامه ریزی شود که مردم به سمت ساختن مسکن بروند، برای مثال اعلام شود که از مالیات معاف است یا تسهیلات ارزان قیمت یا زمین رایگان در اختیار تولیدکننده بگذارند یا مثلا زمینی در اختیار تولیدکننده قرار دهند که بعد از بهره‌برداری، اقساط 10‌ساله گرفته شود، یعنی دولت متناسب با نیازی که وجود دارد،‌ برای تحقق رونق باید از ابزاری که در اختیار دارد، استفاده کند؛ ابزاری مثل مالیات، بیمه، تسهیلات یا زمین‌های رایگان و امثالهم که می‌تواند کمک‌کننده باشد؛‌ نه‌اینکه گفته شود مالیات می‌گیریم. وقتی بر خانه‌های خالی که در دست اقدام است،‌ مالیات بسته شود و فرد ببیند که خانه سازی هم دیگر برایش صرفه ندارد، تصمیم دیگری می‌گیرد. کسی که تولیدکننده است، معمولا خانه‌های خالی نگه نمی‌دارد و قصدش این است که بعد از اتمام کار بلافاصله پروژه دیگری را شروع کند. مگر اینکه اتفاقی افتاده باشد، یعنی از او خانه را به قیمتی که برایش تمام شده،‌ نخرند و تولیدکننده ببیند در حال ضرر کردن است، پس تصمیم می‌گیرد خانه را نفروشد. البته اگر تولیدکننده مثلا 20 واحد ساخته و به پول دو یا سه واحد نیاز دارد،‌ آنها را هرچند به ضررش هم تمام شود، می‌فروشد تا بدهی‌هایش را پرداخت کند و بقیه واحدها را نمی‌فروشد، چون ضرر اساسی می‌کند. بنابراین دولت باید امکانات و تمهیداتی بیندیشد که تولیدکننده ضرر نکند و واحدهایی که در اختیارش است را با نرخ مناسب بفروشد و مجدد در جایی دیگر کارش را شروع کند.

منبع: اقتصاد آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۴۵۹۲۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کابوس تورم در تعقیب متقاضیان طرح نهضت ملی

فرارو-  هزینه ساخت واحد‌های مسکن ملی، از زمان به زمین خوردن کلنگ اولین واحد تا حالا تقریبا ۲.۵ برابر شده است.

به گزارش فرارو؛ طرح نهضت ملی مسکن سه سال پیش وارد ادبیات اقتصادی و اجتماعی کشور شد. قرار بر این بود که دولت سیزدهم ظرف چهار سال، چهار میلیون مسکن بسازد. همزمان با تردیدها درباره توانایی دولت در عمل به این وعده بزرگ، نگرانی‌هایی درباره آورده متقاضیان به وجود آمد. سه سال از طرح وعده ساخت چهار میلیون مسکن گذشته و متقاضیان فعلا متوجه شده‌اند هزینه ساخت مسکن ملی از حدود چهار تا شش میلیون به ۱۰ میلیون تومان رسیده است.

هزینه ساخت مسکن ملی؛ روایت اول

 تعدادی از پروژه‌های طرح نهضت ملی مسکن، پیشرفت چشمگیری دارند و دولت مدعی است تعدادی دیگر را با سرعت جلو می‌برد. برای افزایش سرعت بیشتر از بقیه طرح‌ها کمک گرفته‌اند و تقریبا هر ساختمان نیمه‌کاره‌ای را به آمار طرح نهضت ملی مسکن اضافه کرده‌اند. زمان عامل دیگری است که به ضرر متقاضیان پیش می‌رود. وقتی برای اولین بار حرف از نهضت ملی مسکن به میان آمد، هزینه ساخت هر متر خانه در نهضت ملی مسکن بین چهار تا شش میلیون تومان بود برآورد شده بود. ساخت خانه ۸۰ متری در این حالت حداکثر، ۴۸۰ میلیون تومان تمام خرج برمی‌داشت.

هزینه ساخت مسکن ملی؛ روایت دوم

هزینه ساخت مسکن ملی براساس هر مترمربع محاسبه می‌شود. عدد نهایی را به‌عنوان مترومعیار برنامه‌ریزی در نظر می‌گیرند اما هیولای تورم بدون رحم و مروت برنامه‌ریزی‌های مربوط به ساخت و پیشبرد پروژه های مسکونی را به هم می‌زند.

هزینه ساخت مسکن ملی، شهریور سال قبل به گفته معاون وزیر راه‌و‌شهرسازی برای هر مترمربع به ۷.۵ تا هشت میلیون تومان رسید.  ناگفته نماند به این رقم باید هزینه‌های آماده‌سازی و محوطه‌سازی هم اضافه می‌شود. با این‌حال اگر همان رقم هشت میلیون تومان را در نظر بگیریم، ساخت یک خانه ۸۰ متری، شهریور پارسال به‌ طور متوسط ۶۴۰ میلیون تومان آب می‌خورد.

هزینه ساخت مسکن ملی؛ روایت سوم

تورم در شروع سال ۱۴۰۳ با سرعت کمتری حرکت می‌کند. پیش‌بینی‌ها خوشبینانه حاکی از این است که سرعت تورم در ادامه راه کمتر خواهد شد اما همین الان مقامات دولتی می‌گویند متوسط هزینه ساخت هر مترمربع مسکن در قالب پروژه‌های مسکن ملی، تا عدد ۱۰ میلیون تومان افزایش پیدا کرده است و بر فرض اگر بخواهیم برنامه‌ریزی تا آخر سال را با همین مقیاس ببنیدیم، ساخت خانه ۸۰ متری با رشد ۲.۵ برابری  به نسبت سال ۱۴۰۱ حالا حدود ب۸۰۰ میلیون تومان هزینه خواهد داشت.

نکته امیدوارکننده این است که مسئولان پروژه‌های مسکن ملی، امیدوار هستند به‌خاطر عمده‌سازی و حضور تعاونی‌ها، هزینه ساخت هر مترمربع را ۳۰ درصد پایین بیاورند.

متقاضیان بلاتکلیف ماندند

هزینه ساخت هرمترمربع مسکن در قالب طرح مسکن ملی ظرف سه سال، ۲.۵ برابر شده است. از حالا به بعد هم هر میزان تعلل در اجرای پروژه‌ها باعث تاثیر‌گذاری بیشتر تورم می‌شود و متقاضی ناچار است تاوان بدهد. در حال حاضر  تامین آورده بین ۶۵۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان برای متقاضیانی که اکثرا حداقلی‌بگیر هستند، دشوار است. در عین حال وزارت راه و شهرسازی اعلام کرده‌اند متقاضیان نهضت ملی مسکن باید هر دو ماه یکبار، ۴۰ میلیون تومان وجه واریز کنند.

متقاضیان طرح نهضت ملی مسکن، با طرح موضوعاتی از این دست بیشتر از قبل احساس بلاتکلیفی می‌کیند. قانون می‌گوید اگر در پرداخت اقساط تعلل کنند، در نهایت متقاضی دیگری جایشان را می‌گیرد.

نهضت ملی مسکن چیست؟

یکی از شعارهای اصلی دولت رئیسی خانه‌دار کردن اقشار کم‌درآمد بود. طرح نهضت ملی مسکن هم برای تحقق همین وعده در دستور کار وزارت راه و شهرسازی قرار گرفت. دولت وعده داد چهار میلیون مسکن طی چهار سال بسازد؛ این یعنی سالی یک میلیون مسکن. اما این طرح با چالش‌هایی همراه بود؛ از نامعلوم بودن منبع تامین‌کننده هزینه طرح تا همکاری نکردن بانک‌ها. چالش‌هایی که زمان تحویل خانه به مردم را با وقفه روبه‌رو می‌کرد. در نهایت وزیر جدید حقایق مطرح شده درباره این طرح را پذیرفت و به هنگام قبول مسئولیت اعلام کرد که هزینه ساخت چهار میلیون مسکن دو برابر بودجه ۱۴۰۱ است و بنابراین قرار شد سناریوهای جدیدی در پیش گرفته شود.

اگر هم بخواهیم بدانیم طرح نهضت ملی مسکن چه فرقی با پروژه مسکن مهر دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد دارد، باید گفت در این طرح زمین ۹۹ ساله باید در اختیار تمام مردم قرار بگیرد اما در مسکن مهر خبری از این تعهد نبود.

ثبت‌نام در طرح ملی مسکن هم شرایطی دارد که در این نوشتار به شکل کوتاه به آنها اشاره می‌شود. متقاضی باید متاهل باشد و در صورتی که مجرد است باید یکسری قوانین را رعایت کند. متقاضی نباید از هیچ‌گونه تسهیلات دولتی،‌ امکانات اداری و طرح‌های سازمانی جهت خانه‌دار شدن استفاده کرده باشد. افراد باید، بومی شهر ثبت‌نامی باشند. هیچ ملک مسکونی از سال ۱۳۸۴ به بعد نباید به ‌نام شخص ثبت‌نام‌کننده باشد. فرد باید بتواند اقساط وام مسکن ملی را بپردازد و مبالغ را سر موعد مقرر واریز کند. متقاضی نباید درگیر پرونده مالی مثل چک برگشتی باشد.