بعد از بسکتبال، تلاش‌ها برای باز شدن درهای استادیوم‌های فوتبال به روی زنان بیشتر شده است. آخرین داربی مردانه؟
تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۴۸۲۹۷۲
ورزش > فوتبال - محمدحسین عباسی:
زیر سایه همه ضدموج‌ها و منفی‌بافی تکراری، داربی هنوز فراتر از یک مسابقه فوتبال است. هنوز خیابان‌ها را خلوت می‌کند.
آرامش را از نوجوانان‌ها می‌گیرد و صف‌های مدرسه را به هم می‌زند. داربی هنوز داربی است.بعد از همه این سال‌ها. بعد از همه این دوئل‌ها. بعدازظهر پنج‌شنبه، حال آدم‌های زیادی به نوشته‌های درج شده روی اسکوربرد آزادی، بستگی خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شش‌دانگ ورزشگاه بزرگ پایتخت در داربی همیشه به مردها سپرده شده اما حالا زمزمه‌هایی در مورد حضور گروهی از زنان سرشناس روی سکوهای این استادیوم در حضور رئیس فیفا به گوش می‌رسد. خانواده‌ها این هفته در سالن آزادی به تماشای بسکتبال نشستند و از آن‌جایی که فاصله چندانی میان این سالن و زمین چمن مجموعه وجود ندارد، احتمالا دیر یا زود تابوی بزرگ خانوادگی‌شدن آزادی نیز شکسته خواهد شد.
همه قدم‌ها برای این کار، باید به تدریج برداشته شوند. آرام اما پیوسته. کند، اما در مسیر درست. زنانی که برای شهرآورد به آزادی دعوت می‌شوند، ابتدا باید تأییدیه‌های لازم را دریافت کنند. نماینده‌های مجلس، بازیگران و خبرنگاران، در اولویت هستند تا به اینفانتینو نشان بدهند که ورزشگاه آزادی در روز داربی، یک ورزشگاه تمام مردانه نیست. بی تردید و اغراق، «دختران ریشو» پدیده‌های این فصل لیگ برتر هستند. مهم‌تر از هر ستاره‌ای در ترکیب استقلال و پرسپولیس.
مهم‌تر از هر نامی در جدول گل‌ها و پاس‌گل‌ها. مهم‌تر از همه مربیان وطنی و خارجی. بخشی از ملودی ایسلندی سکوها در پایان هر مسابقه، مربوط به این جماعت است که به شنیده‌ها از استادیوم اکتفا نکرده‌اند و مستقیما وسط ماجرا هستند تا فوتبال را از زاویه چشم خودشان دنبال کنند. آن‌ها هر بار در شهری تازه و استادیومی جدید کشف شدهاند و بیشتر از محتوا و نتیجه بازی سرخابی‌ها مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته‌اند. چند نفرشان حتی روی جلد رفته‌اند و با مصاحبه‌های اختصاصی، به شهرت رسیده‌اند.
آن‌ها کم هستند اما هستند و نمی‌شود نادیده‌شان گرفت. حضور این گروه در دیدارهای فوتبال با هویت ساختگی، سروصدای زیادی به پا کرده و حواشی خاص خودش را نیز داشته است. به نظر می‌رسد هدف آن‌ها در درجه اول کاملا شخصی بوده اما ناخودآگاه تبدیل به یک حرکت عمومی برای نشان دادن میل و رغبت دخترها به تماشای فوتبال شده است.
بعضی‌ها-به درستی- از سازوکارهای تعریف نشده در استادیوم برای خانم‌ها می‌گویند. چرا که اساسا بسیاری از ورزشگاه‌های لیگ‌برتر در شرایطی ساخته شدهاند که اصلا مبحثی به نام ورود بانوان به استادیوم‌ها مطرح نبوده. نکته کلیدی این است که بسیاری از بانوان ایرانی، شور و شوقی وصف ناشدنی برای حضور در ورزشگاه دارند اما هنوز نمی‌دانند در صورت فرار عمقی از گیت‌ها، دقیقا با چه چیزی روبرو خواهند شد.
ورزشگاه‌های کهنه، بلیت فروشی قرون وسطایی، امکانات بسیار محدود، وضعیت بد حمل و نقل و مسابقه‌های غالبا خسته کننده، ممکن است آنان را به سرعت از ورزشگاه‌ها فراری بدهند و این بار دیگر نه با اجبار بلکه با اراده خودشان قید حضور در دیدارهای فوتبال را بزنند. پس همه چیز باید به آرامی و به دور از هیجان زدگی مفرط طی شود تا یک سرخوردگی بزرگ به بار نیاید. احتمالا ورود بانوان دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد اما حفظ کردن آن‌ها روی سکوها اهمیت به مراتب بیشتری دارد.
تصمیم‌گیرندگان مواضع منعطف‌تری در این مورد اتخاذ می‌کنند، زیرساخت‌ها رفته‌رفته فراهم می‌شوند و دیوارها، کوتاه می‌آیند تا تابلوهای نامرئی ورود ممنوع، خاصیت‌شان را از دست بدهند اما همه چیز کاملا مهیای این میزبانی نباشد، تأثیر منفی آن روی یک مطالبه عمومی به شدت جدی خواهد بود. حرف‌زدن از بانوان و استادیوم، دیگر مثل گذشته سخت و هزینه‌بر نیست.
حالا مدیران تصمیم‌ساز ساده‌تر با چنین احتمالی کنار می‌آیند و جامعه، به راحتی این تغییر را می‌پذیرد. برای پایان یافتن این «بازی مالکانه» از نقش مردان نیز نباید به سادگی عبور کرد. بسیاری از آن‌ها از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا نشان بدهند خانوادگی‌تر شدن استادیوم، هم جو را سالم و تلطیف می‌کند، هم شعارهای زشت را به حداقل می‌رساند و هم به بالاتررفتن میزان استقبال از بازی‌ها کمک خواهد کرد.
شاید داربی 86 آخرین داربی بدون بانوان باشد و از شهرآورد بعد، آوای انتظار جایش را به فریادهای هیجان‌آلود بدهد. آن روز حتما نیمه سرخ دربی، سرخ‌تر و نیمه آبی آزادی، آبی‌تر خواهد بود.
در همین زمینه: بدرقه تیم ملی فوتبال در ورزشگاه آزادی؛ ۲۸ اردیبهشت سرمربی ناتینگهام : متاسفام اوضاع پای اشکان خوب نیست کی روش سوژه توییتر شد اوسیانو: بازی با مراکش سرنوشت ایران را در جام جهانی مشخص میکندمنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۴۸۲۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا بهبود یافتگان سرطان سینه بار دیگر به سرطان مبتلا می شوند؟
به گزارش مدیسن نت، محققان تاکید کردند که خطر سرطان ثانویه برای هر بازمانده سرطان سینه بسیار کم است. با این حال، نسبت به افرادی که هرگز سرطان سینه نداشته اند، این خطر افزایش می‌یابد.
«آنتونیس آنتونیو»، نویسنده ارشد این مطالعه از بخش بهداشت عمومی و مراقبت‌های اولیه در دانشگاه کمبریج در بریتانیا، خاطرنشان کرد: «این بزرگترین مطالعه تا به امروز برای بررسی خطر ابتلا به سرطان دوم در بازماندگان سرطان سینه است.»
تیم او داده‌های بیش از ۵۸۰ هزار زن و بیش از ۳۵۰۰ مرد بازمانده از سرطان سینه را که در مجموعه داده‌های ملی ثبت سرطان بریتانیا ثبت‌نام کرده بودند، بررسی کردند. همه آن ها تشخیص اولیه سرطان سینه شان بین سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۹ انجام شده بود.
این تیم گزارش داد که زنان نجات یافته از سرطان سینه در مقایسه با زنانی که قبلاً هرگز سرطان سینه نداشته اند، دو برابر با احتمال ایجاد تومور در سینه دیگر روبرو بودند.
این مطالعه نشان داد که برای بازماندگان مرد (که سرطان سینه در آن ها یک بیماری بسیار نادر است)، احتمال ابتلا به سرطان در سینه دیگر ۵۵ برابر افزایش یافته بود.
در مورد دیگر انواع تومور، زنان نجات یافته از سرطان سینه در مقایسه با زنان بدون سابقه سرطان سینه، ۸۷ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر، ۵۸ درصد خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی و ۲۵ درصد بیشتر با احتمال ابتلا به سرطان تخمدان روبرو بودند.
سن بیمار در نخستین تشخیص سرطان سینه نیز مهم بود: زنانی که قبل از ۵۰ سالگی مبتلا به سرطان تشخیص داده شده بودند، ۸۶ درصد بیشتر با احتمال ابتلا به سرطان دوم مواجه شدند، در حالی که زنانی که برای نخستین بار پس از ۵۰ سالگی مبتلا به سرطان سینه شده بودند، تنها ۱۷ درصد بیشتر مستعد ابتلا به تومورهای ثانویه سرطانی بودند.
چرا سن مهم بود؟ به گفته تیم آنتونیو، احتمال دارد زنانی که در جوانی به سرطان سینه مبتلا می‌شوند نسبت به زنانی که سرطان‌هایشان در مراحل بعدی زندگی ظاهر می‌شود، حامل ژن‌های مرتبط با سرطان باشند.
منبع: خبرگزاری مهر
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند