به نقل از «شبستان»

شیوه امام زمان(عج) در جمع کردن مردم/راه شاد کردن حضرت حجت(عج) در عصر غیبت

تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۴۹۱۱۸۲

خبرگزاری شبستان: اشکال امروز برنامه ها و فعالیت های ما آن است که شناخت و باور به امام زمان(عج) را محور کاری زندگی خود قرار نداده ایم، یعنی براساس شناخت خود زندگی نمی کنیم؛ در حالی که فقط در زیارت جامعه کبیره ۲۵۰ کارویژه امام(ع) معرفی می شود.

حجت الاسلام والمسلمین هادی حسین پور، کارشناس و مبلغ مهدوی در گفت وگو با خبرنگار مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که چرا علی رغم برگزاری جشن ها و مراسم مختلف در مناسبت هایی مثل  نیمه شعبان و 9 ربیع الاول، هنوز فرهنگ انتظار در جامعه گفتمان غالب نشده است، اظهار کرد: برای گفتمان سازی در جامعه، باید سه کار و فعالیت صورت گیرد، اول، ترویج شناخت امام زمان(عج) است که این شناخت متفاوت از شناختِ شناسنامه ای است و منظور شناخت جایگاه امام در عالم هستی و دیگری شناخت رابطه ما با ایشان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

وی با تاکید بر اینکه باید مردم بدانند منظور از امام من و یا امام عالم هستی به چه معناست؟، تصریح کرد: در زیارت جامعه کبیره 250 ویژگی برای امام معصوم(ع) بیان شده است که به معنای 250 شغل و کار برای حضرت(ع) است و انسان باید آنها را بشناسند تا بداند، امام در عالم هستی چه کاری انجام می دهد و بعد از این مرحله باید باور به امام را در جامعه بسط و گسترش داد.

 

حسین پور با اشاره به اینکه انسان اغلب بسیاری از مطالب را می داند اما به دلیل عدم شناخت دقیق به آنها باور ندارد، بیان کرد: برای مثال انسان می داند مرگ و بهشت و جهنمی وجود دارد اما آنها را جدی نمی گیرد، در حالی که به دلیل شناخت عمیق نسبت به خطرات آتش هیچگاه دست به آن نمی زند تا آسیب نبیند.

 

این کارشناس مهدوی با بیان اینکه ما می دانیم امام زمانی وجود دارد، ما را نگاه می کند، پرونده اعمال ما نزد ایشان می رود اما این شناخت آنقدر عمیق نیست که باز هم گناه می کنیم، افزود: بعد از ایجاد این باور، باید زندگی را در جامعه براساس آن شکل دهیم که اگر این باور در زندگی ما نمایان نشود، گفتمان سازی حاصل نمی شود.

 

وی با بیان اینکه انسان خدا را می شناسد و نسبت به آن باور هم دارد اما تا زمانی که خدا را در زندگی وارد نکند، تاثیرگذار نخواهد بود، گفت: بطور مثال در کشور ما در هر سال چندین مرتبه کنکور برای ورود به مقاطع مختلف دانشگاه برگزار می شود و همگان نسبت به آن شناخت و باور دارند اما برای دو خانواده نگاه و عملکرد نسبت به این واقعه متفاوت است، خانواده اول دو پیرزن و پیرمرد هستند که تمام فرزندانشان ازدواج کردند و تنها هستند ، این افراد می دانند فردا کنکور است اما برای آنها مهم نیست و در زندگی آنها اثری ندارد و کاری به کنکور ندارند مانند افرادی که می دانند امام زمان(عج) هستند اما کاری به ایشان ندارند و به قول خود فقط زندگی شان را می کنند.

 

حسین پور اضافه کرد: خانواده دوم دارای یک فرزند کنکوری است، آنان ضمن شناخت و باور نسبت به کنکور، زندگی خود را هم بر این مبنا برنامه ریزی می کنند، فرضا در تابستان آن سال به مسافرت نمی روند، مهمانی رفتن و یا مهمانی دادن ها را محدود و کنکور را به محور اصلی زندگی خود تبدیل می کنند و فردی که از بیرون به این زندگی و خانواده نگاه کند، خواهد فهمید که هدفی میان آنها در جریان است.

 

این کارشناس مهدوی با اشاره به اینکه تمام مردم ایران می دانند که امام زمان(عج) هستند و هم اکنون غایب اند اما بسیاری این دانسته را گوشه زندگی خود قرار دادند و محور کار نکرده اند، تاکید کرد: اهل بیت(ع) سفارش کرده اند که مومنین با یکدیگر مهربان و شیعیان مراقب یکدیگر باشند اما تحقق این مهم تنها در ایام پیاده روی اربعین دیده می شود و در این مدت در تمامی جاده های منتهی به کربلا این فرموده اهل بیت(ع) محور کار و امام حسین(ع) محور تمام امور می شود و مدینه فاضله موقتی شکل می گیرد.

 

وی با بیان اینکه در مسیر پیاده روی اربعین تنها دو سمت وجود دارد «زائرالحسین(ع)» و یا «خادم الحسین(ع)»، گفت: در دیگر ایام سال باور اینگونه است که فردی برنده است که بیشتر برای خود ذخیره کند و به دیگران ندهد اما در این ایام هر کس برای امام حسین(ع) هرچه دارد به میدان می آورد و در طبق اخلاص می گذارد؛ بنابر روایات در زمان ظهورِ امام زمان(عج) این رویکرد اربعینی در تمام سال حاکم خواهد بود و ایشان محور تمام زندگی خواهند شد و جامعه دوران غیبت نیز باید اینگونه باشد.

 

حسین پور با طرح این مثال که در برقراری ارتباط تماس میان دو فرد، ابتدا برقراری ارتباط با شبکه صورت می گیرد و بعد با فرد مورد نظر، تصریح کرد: اهل بیت(ع) به دنبال آن بودند تا سبک ارتباط اجتماعی براساس محبت به ائمه اطهار(ع) و در زمان غیبت براساس محبت به امام زمان(عج) شکل بگیرد و امروز اگر در نیمه شعبان و یا 9 ربیع جشن و مراسم گرفته می شود اما اثر لازم را ندارد، بدین خاطر است که فعالیت ها و تلاش ها در شبکه ولایت نیست، اما در پیاده روی اربعین انسان ها بدون اینکه از همدیگر شناختی داشته باشند، براساس محبت به امام حسین(ع)، به یکدیگر خدمت می کنند.

 

کیفیت شاد کردن دل امام زمان(عج)

 

کارشناس مهدوی با اشاره به اینکه در کتاب شریف «کافی» باب ادخال السرور مومنین روایتی در زمان امام صادق(ع) نقل شده، ادامه داد: در این روایت آمده است فردی که در اهواز کشاورز بوده است، به دلیل دریافت مالیات از سوی نجاشی نزد امام صادق(ع) می رود و می گوید کشاورز هستم و مالیات امسال سنگین است، توان پرداخت ندارم ، کمکم کنید تا این حاکم ملاحظه مرا کنند و حضرت(ع) نامه ای به نجاشی که از محبین اهل بیت(ع) بود با این مضمون نوشتند که: «بسم الله الرحمن الرحیم. برادرت را مسرور و خوشحال کن تا خداوند تو را مسرور کند.»

 

وی ادامه داد: آن کشاورز نامه را به نجاشی رساند، این حاکم نامه را بوسید و به چشمانش گذاشت و آن فرد را به صدر مجلس برد و بعد از خواندن نامه، خطاب به فرد گفت: مشکلت چیست، می خواهم تو را خوشحال کنم و فرد گفت نمی توانم مالیات را بدهم ملاحظه ام را کنید، نجاشی دستور داد از طرفش مالیات او را بپردازند. آنگاه به او گفت: «آیا تو را مسرور کردم؟» او گفت: «آری.»، بعد گفت مالیات سال بعد این فرد را نیز خودم می دهم و باز پرسید: «خوشحال شدی؟» او گفت: «آری.»، پرسید پیاده هستی و یا سواره؟ و بعد دستور داد به او مرکب و خدمتکار هم بدهند و جامه هایی هم به او بخشید و همواره از او می‌پرسید: «آیا تو را مسرور کردم؟» و او می گفت: «آری» نجاشی گفت: «فرش های این اتاق را نیز که هنگام گرفتن این نامه از دست تو بر آن نشسته بودم، بردار».

 

حسین پور تاکید کرد: پس از مدتی شخص نزد امام صادق(ع) رفت و ماجرا را تعریف کرد و در سیمای امام(ع) آثار سرور و خوشحالی پدیدار شد. آن شخص از امام صادق(ع) پرسید: «ای پسر رسول خدا(ص)، گویا رفتار نجاشی با من شما را خوشحال کرده است.»، امام(ع) فرمودند: «آری به خدا سوگند، او با این کارش خدا و رسولش(ص) را شاد کرده است. زیرا هر آنچه به تو داد، به خاطر اهل بیت(ع) به تو داد.» و این رفتاری مانند دوستداران امام حسین (ع) در ایام پیاده روی اربعین است.

 

کیفیت جمع شدن مردم گرد هم در عصر ظهور ...

 

کارشناس مهدوی با اشاره به اینکه امروزه محبت های ما به امام زمان(عج) شخصی است و ارتباطاتمان را بر اساس این محبت تنظیم نمی کنیم، بیان کرد: از 38 «اَینَ» در دعای ندبه که با آنها دنبال امام زمان(عج) می گردیم، یکی آن است که: «أَیْنَ جامِعُ الْکَلِمَهِ عَلَى التَّقْوى؛ کجاست آن فردی که مردم را حول محور تقوا جمع می کند» یعنی مردم را براساس محبت به اهل بیت(ع) گرد هم می آورد.

 

وی در پایان خاطرنشان کرد: اشکال امروز برنامه ها و فعالیت های ما آن است که شناخت و باور به امام زمان(عج) را محور کاری برنامه های زندگی خود قرار نداده ایم، یعنی براساس شناخت خود زندگی نمی کنیم؛ علاوه بر این، روابط ما باید حول محور محبت به اهل بیت(ع) باشد که اگر اینگونه باشد، جامعه عصر غیبت ما بهشتی خواهد شد، در حالی که امروز روابط ما براساس منیت است و افراد معتقدند که «کلاهت را سفت بگیر تا باد نبرد» در حالی که در اربعین معتقدیم «کلاهت را به دیگری بسپار» و دلیل آن است که در آن فضا روابط بر اساس حبّ نفس شکل نمی گیرد و تمام امور به خاطر امام حسین(ع) ساماندهی می شود.

پایان پیام/9

منبع: شبستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۴۹۱۱۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ /خاطرات عروس بزرگ امام از فوت دو فرزندش و علت آن

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»

۲۷۲۱۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899748