به نقل از «مهر»

۱۰۰ میلیون ندادند که هیچ؛ چک ۱۰ میلیونی هم پاس نشد!

تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۵۱۳۴۰۵

عضو تیم‌ملی تیراندازی با کمان معلول ایران با بیان اینکه بعد از ۱۰ روز متوجه عنوان جدید خود شده است، گفت: قرار بود ۱۰۰ میلیون تومان قبل از المپیک به من بدهند.

به گزارش خبرنگار مهر، زهرا نعمتی درباره انتخابش به عنوان بهترین ورزشکار تیر و کمان و اینکه چرا دیر متوجه این عنوان شده است، به رادیو تهران گفت: در مراسم افتتاحیه مسابقات تیر و کمان آمریکا که تیم ایران هم در آن حضور داشت، از افرادی که بالاترین رای را در تیر و کمان به دست آورده بودند، تقدیر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همانجا تندیس مرا هم داده بودند ولی مسئولان بعدا گفتند فراموش کردیم به شما اعلام کنیم! ما منتظر یک خبر بودیم تا ببینیم چه اتفاقی افتاده است و بعد از ۱۰ روز متوجه ماجرا شدیم.

وی در پاسخ به این سئوال که آیا این تندیس و تقدیرنامه به دست شما رسیده است یا خیر؟ تاکید کرد: خیر هنوز به دستم نرسیده است. سال گذشته هم در چنین مراسمی با حمایت مردم رای آوردم و دوم شدم ولی تندیس و هدیه من هنوز در فدراسیون تیر و کمان است.

عضو تیم‌ملی تیراندازی با کمان بانوان در خصوص اینکه چرا تقدیرنامه ها را به وی نمی دهند؟ یادآور شد: کارمندان فدراسیون به من گفتند که جایزه شما در فدراسیون است و می توانی بیایی و آنرا  ببری. با خودم گفتم حتما این جایزه ارزشمند نیست که نمی فرستند. امسال یکی از دوستان لطف کرده و جایزه ام را در فرودگاه از دست مسئولان گرفته تا به دست من برساند.

 نعمتی در پاسخ به این سئوال که وضعیت پاداش ۱۰۰ میلیون تومانی که برای وی درنظر گرفته شده بود به کجا رسید؟ با خنده گفت: هنوز این پول را نگرفته ام. قرار بود قبل از المپیک ریو این پول را دریافت کنم ولی بعدا فهمیدم که گویا قرار بوده است تنبیه شوم! حتی هیچ مراسم بدرقه ای هم برای حضورم در المپیک گرفته نشد. قبل از المپیک رکوردشکنی جهانی داشتم و ۱۰ میلیون تومان چک جایزه گرفتم ولی آن چک هم پاس نشد. هرچقدر هم دوستان رسانه سئوال کردند که چه اتفاقی افتاده است، هر دفعه به نوعی گفتند امکان پذیر نیست. من خودم چندبار با آقای شجاعی رئیس فدراسیون تماس گرفتم ولی جوابگو نبود. شاید ایشان شماره تلفن مرا ندارد.

وی یادآور شد: من حتی گاهی با یک تلفن حالم خوب می شود. وقتی رکورد جهان را جابجا می کنم و با خستگی از مسابقات بر می گردم، حتی برنامه ریزی نشده بود که در المپیک اسکان داشته باشم و با خیال راحت به پارالمپیک بروم. من بدون روانشناس به المپیک رفتم و در پارالمپیک مدال طلایم را تکرار کردم ولی حتی یک پیام تبریک از رئی فدراسیون نداشتم. از این بابت ناراحتم. گاهی اوقات برنامه ریزی دقیق نداریم و نمی دانیم از ورزشکار چه می خواهیم. دلم نمی خواهد از شرایطم در المپیک بگویم چون خاطره بدی را در زندگی ورزشی من بر جای گذاشت.

عضو تیم ملی تیراندازی با کمان معلولان با بیان اینکه در مسابقات المپیک ریو به همراه مربی اش مشکل لباس داشته است، گفت: من تاکنون جایی در اینباره صحبت نکردم. در المپیک ریو من تنها بودم و کسی از این قضایا خبر ندارد ولی باید بگویم آقای شجاعی رئیس فدراسیون تا روز قبل از مسابقه من، دنبال تهیه لباس همرنگ با مربی ام بود.

نعمتی ادامه داد: قبل از سفر به برزیل و حضور در المپیک، به دوستان در فدراسیون که در تلاش برای تهیه امکانات بودند، گفتم لباس ندارم و لباس من با مربی ام هماهنگ نیست. همان موقع گفتند مشکلی نیست و درست می شود. نایب رئیس فدراسیون گفت بروید؛ خیالتان راحت. قبل از مسابقه لباس را دست شما می رسانند اما من هنوز لباس المپیکم را نگرفته ام. مربی من مجبور شد در آن هوای گرم گرمکن بپوشد. اگر گرمکن را در می آورد اجازه نمی دادند پشت خط قرار بگیرد.

وی گفت: بعضی مواقع در توان یک ورزشکار نیست تمام فشارها را تحمل کند. در پارالمپیک خیلی خوب حمایت شدم و جا دارد از مسئولان تشکر کنم که نعمتی را که زخم خورده بود در آغوش گرفتند تا بتواند مدالش را تکرار کند ولی در المپیک شرایط برایم سخت بود. حتی یک همراه نداشتم. مربی من یک فرد کُره ای بود. درخواست یک کمک داده بودم تا در دهکده با یک خانم باشم ولی با من همکاری نشد. وقتی قبل از المپیک اعلام کردم آقایان فدراسیون! ممکن است شرایط سخت باشد گفتند مشکلی پیش نمی آید شما بروید ما مراقب هستیم. من فقط در خط شروع بود که مسئولان را دیدم. حتی روز مسابقه نیم ساعت با تاخیر به محل برگزاری رقابتها رسیدم.

عضو تیم ملی تیر و کمان معلولان درباره وضعیت فدراسیون تیر و کمان تاکید کرد: الان استرس زیادی داریم تا بدانیم مسئولیت فدراسیون به چه کسی محول می شود. از وزیر و مسئولان کمیته درخواست می کنم نظارت کنند تا شخصی رئیس شود که بتوانیم به او تکیه کنیم. وضعیت فدراسیون تیر و کمان به جایی رسیده است که الان هر بازیکن برای سفر به آمریکا ۱۵ میلیون تومان پرداخت کرده است.

نعمتی در پاسخ به این سئوال که آیا در این مدت به تیم ملی تیر و کمان ایران دعوت شده است؟ گفت: بعد از مسابقات المپیک، دعوت به اردو نداشتم. یکی دو بار مسئولان تیم ملی با من تماس گرفتند و گفتند که آماده باش و به شما نیاز داریم ولی رسما دعوت نشدم. اگر قرار است نعمتی از طرف فدراسیون تیر و کمان دعوت شود جلساتی گذاشته شود تا به هماهنگی خوبی برسیم. باید تعاملی بین کمیته المپیک و پارالمپیک شکل بگیرد تا زهرا نعمتی با آرامش خاطر افتخار آفرینی کند.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۵۱۳۴۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نحوه اعزام حسن یزدانی به المپیک؛ بحران بزرگ یا یک اتفاق عادی؟!

آفتاب‌‌نیوز :

حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش از این در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند.

چنین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.

منبع: شرق