ملیپوشان تکواندو را در زرورق نگه نداریم/ بیتوجهی به نامها در اعزام به مسابقات جهانی
تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۵۶۷۰۵۵
سرمربی تیمملی تکواندو گفت: معتقدم که ملیپوشان تکواندو باید در مسابقات لیگ برتر شرکت کنند و نباید آنها در زرورق نگه داشت.
فریبرز عسگری در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، درخصوص اینکه چه شد که کمیته فنی فدراسیون تکواندو او را بهعنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کرد، گفت: «روز شنبه در جلسه کمیته فنی من به همراه مهدی بیباک، بیژن مقانلو و سیدنعمت خلیفه برنامههایمان را ارائه و از اهدافی که داشتیم، دفاع کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی درخصوص آنکه تکواندوی ایران از المپیک 2016 ریو برزیل دچار افت محسوسی شده است و موفقیتهای گذشته در آن رقم نمیخورد، اظهار داشت: «این پتانسیل در تکواندوی ما وجود دارد که بار دیگر در سطح جهان و المپیک به مدال برسیم. ناکامی در یکی دو سال اخیر به معنی آن نیست که تکواندوی ایران با مشکل اساسی روبهرو شده است و دیگر تکواندوکار مستعدی نداریم که در کسب مدال ناکام بماند. با نظم و انضباطی که در اردوها خواهیم داشت و با هدفمندی که مدنظرمان است به همراه انرژی گذاشتن بچهها به قهرمانی و موفقیتهای جهانی بار دیگر خواهیم رسید. رمز موفقیت اتحاد و وحدت ملی است که خوشبختانه بستر آن فراهم است.»
عسگری درخصوص آنکه پیش از هم مربیانی بودند که دم از اتحاد و یکدلی در تکواندو زدهاند ولی هدفشان محقق نشده و او چگونه میخواهد به وحدت ملی در این رشته برسد، تصریح کرد: «من احترام خاصی برای پیشکسوتان تکواندو قائلم و قطعا تجربیات ارزشمندی که این عزیزان در اختیارم خواهند گذاشت را در تیم ملی مورد استفاده قرار میدهم تا به پیشرفت تکواندو کمک کنم. با جان و دل آماده هستم تا با اتحادی مثالزدنی، تیمملی را در مسیری قرار دهیم که بتواند در آسیا و جهان به مدالهای با ارزشی برسد و حتی در مسابقات المپیک بار دیگر صاحب مدال طلا شود. بنابراین از مشورت بزرگان تکواندو استفاده میکنم تا با کسب موفقیتهای متوالی رفتار دوستانهتری در مسیر رشد دوباره تیم ملی شکل بگیرد.»
سرمربی تیم ملی تکواندو در مورد اینکه در المپیک 2016 بسیاری از تکواندوکاران ما برای حضور در این رقابتها در مسابقات گرندپریکس بالاترین رتبهها را داشتند و در حال حاضر برنامه او برای آنکه تیم ملی بیش از دو نماینده در المپیک 2020 داشته باشد چیست، گفت: «ما بخشی از مسیر رسیدن به المپیک را گذراندهایم و اجتنابناپذیر است که بخواهیم تغییرات بنیادی در اوزان مختلف ایجاد کنیم. کشورهایی که پیش از این در تکواندو موفق بودند و به طور حتم باز هم برای کسب مدال برنامه دارند، دست به دستاوردهای پیشین خود نمیزنند و ما هم چنین کاری را نخواهیم کرد.»
وی افزود: «ما تکواندوکارانی داریم که در رنک یک تا 5 جهانی قرار دارند و در مدت زمان باقیمانده میتوانند به ما کمک کنند. بخشی از امتیازات کسب شده و باید در اوزانی که ما نفرات برتر در رنکینگ جهانی نداریم نیز با یک مهندسی دقیق برای حضور در مسابقات جهانی پر امتیاز بتوانیم بچهها را صاحب امتیازات مهمی در این زمینه کنیم تا مقدمات حضور با 4 نفر در المپیک برایمان فراهم شود. ما تکواندوکاران خوشآتیهای در لیگ تکواندو داریم و بچهها میتوانند با تلاش فراوان به عنوان نماینده ایران در مسابقات پیشرو شرکت کنند تا با بهترین نفرات در المپیک و مسابقات جهانی شرکت کنیم.»
عسگری در مورد اینکه در گذشته برخی از قهرمانان تکواندو از حضور در رقابتهای لیگ برتر تکواندو اجتناب میکردند و برخی کارشناسان معتقد بودند که همین عامل باعث ناکامی تکواندوی ایران در المپیک ریو شد، تصریح کرد: «من اصلا اعتقاد ندارم ملیپوشان را در زرورق نگه داریم، بچهها اگر با این نیت که آسیب میبینند در لیگ شرکت نکنند، مسلما در رقابتهای آسیایی و جهانی با مصدومیت مواجه میشوند. یک ملیپوش باید به گونهای در مبارزات با حریفانش مبارزه کند که در جریان مسابقه مصدوم نشود.»
وی ادامه داد: «ملیپوشان باید در رقابتهای لیگ حضور داشته باشند. در این میان بحث اسپانسرینگ تکواندوکار تیم ملی بسیار مهم است و اینکه باشگاهها بتوانند شرایط مالی مدنظر ملیپوشی که جذب می کنند را فراهم کنند. ما اجبار نمیکنیم که بازیکنان نباید در لیگ برتر شرکت کنند، اتفاقا باید آنها در این مسابقات حضور پیدا کنند تا محک بخورند و با آمادگی لازم به مسابقات ملی برسند ولی باید هزینه لازم برای شرکت در مسابقات هم به او پرداخت شود.»
عسگری در خصوص اینکه مهمترین مسابقاتی که برای حضور ملیپوشان در نظر گرفته کدام رقابتهاست؟ بیان کرد: «ما طبق هدفگذاری که کردهایم دو هدف اصلیمان مسابقات جهانی 2019 روسیه و المپیک 2020 توکیو است، در این میان بازیهای آسیایی جاکارتا را در سال آینده داریم. مسابقاتی که در آن به جای 8 وزن، در 4 وزن المپیکی برگزار میشود. طبق برنامههایی که ما انجام دادهایم، قصد داریم با یک شیوه انگیزشی و با بازنگری دقیق برنامهریزی انجام دهیم که هر دو، سه ماه یکبار بازیکنان تیم ملی تکواندو محک جدی در یک مسابقه بینالمللی بخورند تا عیار آنها مشخص شود و برترینها در هر وزن شناسایی شوند.»
وی در پایان درباره اینکه در تمامی اوزان المپیکی تیم ملی، تکواندوکار آماده در اختیار دارد یا نه، گفت: «بخشی از مسیر در اختیار ما نبود، ولی اساس کار ما بر شایستهسالاری است. مدعیان زیادی در اوزان مختلف داریم که در مسابقات انتخابی تیمملی 32 نفر از آنها انتخاب میشوند و در آنجا ما به دنبال هیچ اسم خاصی نیستیم، هرکسی که آمادگی بالایی داشته باشد با تیمملی به مسابقات معتبر اعزام میشود. هدف ساختن نفرات آماده است و چنین پتانسیلی در تکواندو ایران وجود دارد.»
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۵۶۷۰۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نحوه اعزام حسن یزدانی به المپیک؛ بحران بزرگ یا یک اتفاق عادی؟!
آفتابنیوز :
حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روزهای ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیهای از تمرینش با کشتیگیری به مراتب سبکوزنتر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیش از این در تلویزیون وعدهای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را میبرد و هم طلا میگیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آنها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزهاش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سالهای اخیر بهخوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابلهای این دو هم بهخوبی گواه برتری تیلور در تقابلهای رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی اینها همگی در گرو محققشدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان میدهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و بهتازگی به تشک برگشته. او آنقدر درگیر فیزیوتراپی و آمادهسازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازیهای المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ بهویژه اینکه پیشتر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتیگیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتیگیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نهتنها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازیها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازیهای المپیک، به رقابتهای کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخدهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر میرسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر دادهاند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایتها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاریهای نزدیک به دولت از این شایعه نوشتهاند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقهای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پارهای دیگر هم از این میگویند که رقابتهای مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ بهویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند.
چنین تحلیلهایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقهمندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونهای رفتار میشود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتیگیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور میتواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازیهای المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم میکنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محکخوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجهای اسفبار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخگوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا بهموقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که میگفتند او برای رسیدن به پاداش بازیهای آسیایی، جراحیاش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آنها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیبدیدهاش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
اینها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقهای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس میشود و بسیاری را امیدوار میکند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتیگیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیلشدن احساسات باید دربارهاش تصمیمگیری شود. حسن هم تا رقابتهای مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفتهاش را بازیابد و خودش را در غیاب گربهسیاه آمریکاییاش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرونآمدن از آن میتواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشمبسته روی کتف آسیبدیده حسن قمار کند.
منبع: شرق