خاطرات تلخ مدونا از جایگاه زن آمریکایی

به گزارش جام نیوز، مدونا لوئیس چیکونی خواننده آمریکایی در اواخر سال 2016 میلادی جایزه زن سال را از مجله بیلبورد دریافت کرد، اما مهمتر از این جایزه، سخنان او پس از دریافت جایزه بود که بی‌پرده به شرایط دشوار و توهین‌آمیز فعالیت هنری زنان در آمریکا پرداخت.

او ابتدا با لحنی کنایه‌آمیز، خود را «پادری» نامید و هنگامی که حاضران متعجب شدند، به موضوع اصلی پرداخت، یعنی تبدیل‌شدن زنان خواننده در آمریکا به یک شیء زیبا و سرگرم‌کننده که هیچ کس از آنها اندیشیدن نمی‌خواهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این خواننده مشهور آمریکایی از خاطرات تلخ خود در ابتدای فعالیت هنری گفت، یعنی زمانی که در 1979 به عنوان یک جوان 21 ساله وارد بازار هنری نیویورک شد، تجربیاتی از چاقوکشی و تجاوز به او روی یک پشت بام و حمله به منزلش تا رفتن به آتلیه مجلات هرزه‌نگار «برای امرار معاش» و از رویارویی با توهین به ویژه پس از گسترش اینترنت تا «آزار و سوءاستفاده بی‌امان» که در طول فعالیت هنری‌اش به عنوان زن تحمل کرده است.

مدونا سپس واقعیتی که با آن روبرو شده بود را توضیح داد:«اوایل کارم، جنسیت برایم مهم نبود. فقط می‌خواستم خواننده باشم.... فکر می‌کردم قاعده و محدودیتی (مرتبط با جنسیت) وجود ندارد. اما اشتباه می‌کردم.»
این خواننده آمریکایی گفت یک بار خودش را با پرینس، خواننده مرد مقایسه کرده و به این فکر کرده که چرا پرینس مجبور نیست «لباس توری و کفش پاشنه‌بلند بپوشد،‌ رژ لب بزند و پشت خود را تکان دهد؟!». و به خود پاسخ داده «او یک مرد است. آنجا بود که برای اولین بار یه این حقیقت پی بردم که زنان به اندازه مردان آزادی ندارند. احساس می‌کردم فلج شده‌ام. مدتی طول کشید تا بتوانم خودم را جمع کنم و با این زندگی بسازم.»

 

او نتیجه گرفت «بله. اگر مرد هستید قاعده‌ای برای شما نیست اما اگر زن هستید باید تابع قواعد بازی باشید. می‌پرسید کدام بازی؟ اینکه می‌توانید زیبا و بامزه و سکسی باشید اما ادای باهوش‌ها را در نیاورید. از خودتان نظر نداشته باشید، یا دست کم نظری نداشته باشید که خلاف وضعیت موجود باشد. یعنی به شما اجازه می‌دهند که مثل فاحشه‌ها لباس بپوشید و مردان مثل یک شیء با شما برخورد کنند اما اختیار این فاحشگی (مردانه‌پسند) را ندارید و به هیچ وجه نباید تخیلات جنسی زنانه را ترویج کنید. باید همان چیزی باشید که مردها از شما می‌خواهند.»

او که 58 سال از عمرش می‌گذرد گفت قاعده دیگری هم برای زنان وجود دارد «نباید سن تو بالا برود!» درواقع خوانندگان زن در آمریکا از میان‌سالی با چالش‌های بیشتری نیز مواجه می‌شوند «اینکه سن شما بالا برود، یک گناه محسوب می‌شود. دائماً به شما انتقاد می‌کنند، تهمت می‌زنند و به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند در رادیو بخوانید.» او خود را به دلیل اینکه با وجود این شرایط و خلاف بسیاری از خوانندگان دوام آورده است، یک انسان خوشبخت دانست.

 

افغان ایرکا

جنبش سایبری313

 

 

منبع: جام نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۶۰۷۰۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مخالفت شدید روزنامه وابسته به سپاه با ممنوعیت جدید ورود زنان به ورزشگاه‌ها: این یعنی اعتراف به شکست فرهنگی/ مراقب پیامدهای بین‌المللی این اقدام باشید

به گزارش خبرآنلاین روزنامه جوان نوشت:تشت رسوایی کم‌کاری‌های همین آقایان بابت امور فرهنگی و اخلاقی در ورزشگاه‌ها از بام افتاده و صدای آن را همه شنیده‌اند، اما نامدیران ورزش ایران هنوز خیال می‌کنند با برگزاری چند جلسه اضطراری و وانمود کردن اینکه نگران هستند می‌توانند فرهنگ و اخلاق را به ورزشگاه بیاورند.

در این میان هم هستند کسانی که از ابتدا ساز مخالف زدند و حالا بدون اینکه متوجه تبعات داخلی و خارجی حذف بانوان از حضور در ورزشگاه‌ها باشند دم از آینده‌نگری خود می‌زنند و باد در گلو می‌اندازند که «ما گفته بودیم اینگونه می‌شود.»

اتفاقی که نباید رخ می‌داد، افتاد؛ اینکه مرد و زن در ورزشگاه به‌هم بتازند و با ادبیاتی زننده یکدیگر را مخاطب قرار دهند، چیزی بود که توقعش را نداشتیم، اما رخ داد، ولی می‌توان از همین چالش جدی یک فرصت ساخت. امروز خیلی راحت می‌توان جلوی ورود بانوان به ورزشگاه را گرفت، اما یادتان باشد اگر این اتفاق بد بیفتد، یعنی بلندگو برداشته‌ایم و به تمام جهان اعلام کرده‌ایم که با تمام ادعاهایمان در خصوص فرهنگ و تمدن تاریخی‌مان، نه فرهنگ داریم، نه اخلاق، چون حتی نمی‌توانیم یک جمعیت اندک را مدیریت کنیم.

در حال حاضر تنها راه‌حلی که به ذهن کوته‌بین کت‌وشلوارپوش‌های ورزش کشور رسیده، این است که با اهرم فشار شورای تأمین استان‌ها حضور بانوان در برخی از بازها را کنسل کنند که این خود تأیید واقعیت ناکارآمدی آقایان است و تأیید مثل معرف است که می‌گوید: «اگر در حل مسئله‌ای ناکام ماندید، صورت مسئله را پاک کنید.»

با تبعات خارجی و بین‌المللی عدم حضور بانوان در ورزشگاه‌ها فعلاً کاری نداریم که خود داستانی جدا دارد، اما باید به این نکته مهم توجه داشته باشیم که حدود یک‌سالی از حضور بانوان در ورزشگاه‌ها می‌گذرد و به‌جز اتفاق بد چهارشنبه شب شاهد اتفاق دیگری نبوده‌ایم و در همه جا بانوان با امنیت کامل در ورزشگاه حاضر شده‌اند. هرچند که انتشار برخی فیلم‌های تقطیع شده با حضور یک یا دو نفر در طول این مدت در بازی‌های مختلف و بیان کلمات زشت و رکیک از زبان آن‌ها قبلاً هم دیده شده، جریانی که به نظر می‌رسد با هدف منفی جلوه دادن حضور بانوان در ورزشگاه از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی داشته است. جریانی که اتفاقات چهارشنبه شب گذشته برگ برنده‌ای برای آن شد.

اما همین اتفاق باید شروع یک جریان تازه باشد. اتفاق چهارشنبه شب همه را ناراحت کرد. قبح‌شکنی از رفتار و گفتار زننده چیزی نیست که به مذاق آدمی خوش بیاید، اما ثابت کرد که ما چقدر در کار فرهنگی و اخلاق‌مداری با مشکل روبه‌رو هستیم. در یک کلمه، سال‌هاست که از فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی دم می‌زنیم، اما حالا و با یک اتفاق همه چیز زیر سؤال رفته است.

اتفاق بدتر ممکن است بعد از این رخ دهد؛ بعد از جلسات متعدد و بی‌خاصیت آقایان کت‌وشلوارپوش، اتفاقی که ثابت می‌کند ما قدرت کار فرهنگی و اخلاقی در ورزش را نداریم و حتی نمی‌توانیم حضور تعداد اندکی بانو در ورزشگاه را مدیریت کنیم. با نهایت تأسف باید این حقیقت را بیان کنیم، اینکه شخصی به خود اجازه بدهد در محیط ورزشگاه به بانوان توهین کند مربوط به امروز و دیروز نیست و این مسئله از دیرباز در ورزشگاه‌های ایران که تا پیش از این محیطی مردانه بوده بدون هیچ مشکلی وجود داشته است. اما حالا، چون این توهین در حضور خود بانوان صورت گرفته، سروصدا به راه افتاده است. به‌طور حتم اگر این هوادار هتاک و بقیه هتاک‌ها در سال‌های قبل مورد بازخواست قرار می‌گرفتند، امروز اینگونه به خود جسارت نمی‌دادند که آنچه خود لایقش هستند را به زبان بیاورند. حال سؤال این است که آیا اگر بانوان در ورزشگاه نباشند محیط ورزشگاه فرهنگی و اخلاقی می‌شود؟ پاسخ را می‌توان از لابه‌لای برگ‌های تاریخ فوتبال باشگاهی پیدا کرد؛ «نه»!

با وجود این چیزی از کم‌کاری‌های آقایان در طول تمام سال‌های گذشته کم نمی‌شود. آقایانی که شاید امروز هم بدون توجه به تبعات بین‌المللی راحت‌ترین راه را برای فرار از مشکل پیش آمده انتخاب کنند. 21302 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903300