رویکردی نظری و حقوقی به حمله فرقه ظاله شیرازی به سفارت ایران در لندن

حمله فرقه ضاله منسوب به شیرازی در تجاوز به سفارت ایران در لندن در کوتاهترین زمان ممکن بر روی خروجی خبرگزاریها رفت و از ۱۵ شبکه ماهواره ای منتسب به این فرقه ، به طور لایو و زنده پخش شد و تمام شبکه های وابسته به انها این رویداد را بر روی خروجی سایتهای خبری خود در کل جهان قرار دادند ، حرکتی که در بعدرسانه ای و واکنش به این تجاوز ، دو رویکرد متفاوت را در جهان به خود گرفت .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی رویکرد سکوت اغلب کشور های غربی و رسانه های منتسب به آنها و دیگری واکنش سریع و صریح اغلب کشور های جهان در رد این حرکت ضد حقوق بین المللی بود .
البته این نکته را نیز یاد آوری کنم که این جریان لندن نشین که تفکرات آنها در راستای معرفی چهره خشن از شیعه و اختلاف بین مسلمانان بویژه مذاهب شیعه و سنی است ، با این حرکت خود به سفارت جمهوری اسلامی ایران عملا به طور رسمی خروج این جماعت بر جمهوری اسلامی ایران را اعلام کردند که به نظر میاد سیاست داخلی و خارجی کشور نیز باید پایان تقیه و سیاست مدارا و تساهل با این فرقه ضاله باشد . البته این بی خردی و بی تدبیری این فرقه ضاله اولین و اصولی ترین مفاهیم حقوق بین الملل را زیر سوال برد ، و بار دیگر حقانیت و مظلومیت ایران در بعد بین المللی اثبات ، و مفاهیم حقوق بشر لندنی و اروپایی را برجسته تر کرد .
با این مقدمه گذرا ، در این جا به تبیین مبانی و ریشه های حقوقی و عرف موجود حقوق بین الملل در این زمینه می پردازم .
بر اساس اصول و مبانی حقوق بین الملل تمام مقامات و اماکن دیپلماتیک و سیاسی به ویژه اماکن ماموریت ، دیپلمات ها و کارمندان ماموریت از مصونیت مطلق برخوردارند و حق تعرض به آنها در کشور پذیرنده ممنوع میباشد . به عبارت دیگر به هیچ وجه این اماکن قابل تعرض نیستند که این بحث در وهله اول در زمره حقوق بین الملل عرفی محسوب می شود. حقوق بین الملل عرفی از صد ها سال پیش این قواعد را مورد بررسی و شناسایی کرده و احترام دولتها به اماکن دیپلماتیک را مورد تاکید ویژه خود قرار داده است. بحث مصونیت اماکن دیپلماتیک نه تنها دربرگیرنده اقدامات دولت میزبان است بلکه به اقدامات افراد خصوصی هم تسری پیدا می کند. یعنی در حقوق بین الملل عرفی اماکن دیپلماتیک هم در برابر اقدام مامورین دولتی و هم در برابر تعرض افراد غیر دولتی مصونیت مطلق دارد .
علاوه بر این نگاه عرفی به جایگاه سفارتخانه ها نگاه و رویکرد دیگری نیز وجود دارد که به ان حقوق بین الملل مکتوب یا حقوق بین الملل قرادادی میگویم ، که برای اولین بار این مقررات در کنوانیسیون های 1961 و 1963 در مورد روابط دیپلماتیک که هر دو در وین به تصویب رسیدند، مطرح شدند و به این ترتیب حقوق بین الملل قراردادی را در این زمینه بوجود آوردند .
بنابراین براساس حقوق بین الملل عرفی و حقوق بین الملل قراردادی، اماکن دیپلماتیک، از جمله سفارت ایران، از مصونیت مطلق برخوردار است و به هیچ وجه نمی توان وارد این اماکن شد، مگر با درخواست یا اجازه سفیر یا مسئول هیئت دیپلماتیک. به عنوان مثال در شرایطی که زلزله و یا آتش سوزی در این اماکن رخ داده باشد یا مسئله امنیتی نظیر ارتکاب یک جرم در داخل سفارت خانه به وقوع پیوسته است و سفیر و یا مسئول هیئت دیپلماتیک از مقامات امنیتی در خواست کند که وارد سفارت خانه شوند،‌امکان ورود به این اماکن وجود دارد. طبیعی است به جز این موارد، مصونیت اماکن دیپلماتیک دارای هیچ استثنایی نیست و به هیچ وجه امکان ورود و تعرض به این اماکن وجود ندارد.

بنابراین دولتهای میزبان و پذیرنده در این راستا دارای وظایف و کارکردی ویژه و اساسی هستند که باید پاسخگوی اعمال و رفتار خود باشند و هم به موجب حقوق بین الملل عرفی و هم کنوانسیون 1961 وین ، (قراردادی ) در مورد روابط دیپلماتیک، دولت میزبان، موظف به تامین امنیت و تعدی ناپذیری اماکن و کارکنان دیپلماتیک است. به این معنی که دولت باید تمام تلاش خود را به کار بگیرد تا از چنین تعرضاتی جلوگیری کند. مفهوم این گفتمان این است که نه تنها دولت حق ندارد بدون اجازه و اذن سفیر وارد یا متعرض به اماکن دیپلماتیک شود، بلکه متعهد به حفظ امنیت و جلوگیری از چنین تعرضاتی است . خواه این تعرض توسط نیروهای دولتی صورت گیرد و خواه توسط اشخاص خصوصی از جمله معترضین یا افرادی که به نحوی به سیاست های دولت مورد نظر اعتراض دارند .
طبعیی است که اگر دولتی چنین وظیفه ای را انجام ندهد یا قصورکند دولت تعهدات بین المللی خود را نقض کرده است به عبارتی دولت مسئولیت بین المللی خواهد داشت.
اما در مواردی نیز ما شاهد رویکردی متفاوت از تعرض به اماکن میباشیم و آن موقعی است که نیروهای دولتی تمام تلاش خود را به کار گرفته باشند و تدابیر لازم را اتخاذ کرده باشند ، اما در وضعیتی قرار بگیرند که قادر به کنترل شرایط نباشند. به

عبارت دیگر با یورش و هجوم گسترده معترضین روبرو شوند و علی رغم تدابیر مقتضی و مناسب با وضعیت، قادر نباشند که آن را کنترل کند و نتوانند که جلوی تعرض به سفارت را بگیرد. با این تاکید که دولت تمام تلاش خود را به کار بسته باشد، در این صورت دولت مسئولیت بین المللی نخواهد داشت.
اما در بحث ضمانت اجرای حقوق بین الملل نیز باید متذکر شوم که در این زمینه نیز اولین ضمانت اجرا در این زمینه، خود دولت میزبان خواهد بود. به این معنا که دولت میزبان به موجب کنوانسیون 1961 و حقوق بین الملل عرفی در این زمینه تعهد داشته و این تعهد را نقض کرده و به تبع آن مسئولیت بین المللی خواهد داشت که نتیجه این مسئولیت، حداقل در مورد دولت های عضو کنوانسیون 1961 ، رجوع به دیوان بین المللی دادگستری لاهه است. فلذا از آنجا که دولت ایران و دولت انگلیس هر دو عضو این کمیسیون هستند ، اگر این اتفاق با این اوصاف که عرض کردم به نقض یک تعهد بین المللی در این زمینه منتهی شده باشد ، دولت ایران حق دارد به دیوان بین المللی دادگستری مراجعه کند و علیه دولت انگلیس طرح دعوا کند.
البته ضمانت اجرای دیگری هم در این زمینه وجود دارد و آن استفاده از مسیر شورای امنیت سازمان ملل متحد و تصویب قطعنامه های تنبیهی علیه دولت میزبان هیئت دیپلماتیک است. علاوه بر این در چنین شرایطی در صورتی که نقض تعهدات از سوی دولتی تکرار شود،‌ممکن است شورای امنیت طی یک سلسله قطعنامه در نهایت تصمیم به اعمال تحریم هایی از جمله تحریم های دیپلماتیک علیه دولتی که تعهدات بین المللی اش را نقض کرده بگیرد.

در پایان هم باید اشاره نمایم که اصل مصونیت دیپلماتیک و سیاسی در حقوق بین الملل کنونی به یک اصل آمره ، واجب و اجتناب ناپذیر ارتقا یافته است که حتی در راستای اقدامات متقابل هم پذیرفته نیست و از دیرباز حفاظت از اماکن دیپلماتیک و کنسولی در کشور پذیرنده همواره جزو تعهدات بین المللی هر دولتی بوده است که در این راستا نیز دولت انگلیس باید به معنی واقعی پاسخگوی اهمال و کم کاری خود در این زمینه باشد .

 

دکتر ایرج مزارعی
کارشناس روابط بین الملل

 

کانال رسمی دکتر ایرج مزارعی
https://t.me/DR_iraj_mazarei

منبع: بسیج نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۶۲۸۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جنایت‌های منافقین فراتر از مرزهای زمانی و جغرافیایی

به گزارش خبرگزاری مهر، عملیات دیگری که منافقین در خرداد همان سال انجام دادند، عملیات چلچراغ است که به اشغال شهر مهران منجر شد؛ اگرچه منافقین تلاش کردند تا با تبلیغات زیاد این عملیات را بزرگ نشان دهند، اما واقعیت این است که مهران در آن مقطع زمانی، جمعیت زیادی نداشت؛ رجوی و برخی از اعضای گروهک تروریستی منافقین با بالگرد به مهران رفتند و عکس انداختند و به عراق بازگشتند؛ آن‌ها از این کار هدفی را دنبال می‌‎کردند.

چرایی مخالفت منافقین با قطعنامه آتش‌بس

منافقین اصلاً تصور نمی‌‎کردند که قطعنامه آتش‌بس قبول شود؛ منافقین کار را از دست داده تلقی می‌کردند؛ به همین دلیل حدود کمتر از یک هفته بعد از پذیرش قطعنامه آتش‌بس از سوی ایران، یعنی سوم مرداد عملیات «فروغ جاویدان» را در خاک ایران انجام دادند و تا عمق ۳۰ کیلومتری هم پیش رفتند؛ اسم انتخاب‌شده برای عملیات هم بسیار مسخره بود؛ این اسم برگرفته از فیلم جشن‌های ۲ هزار و ۵۰۰ ساله شاهنشاهی است؛ این فیلم اواخر سال ۱۳۵۱ در ۳۰ سینمای تهران و ۴۰ سینمای شهرستان‌های کشور نمایش داده شده بود و بزرگ‌ترین اکران فیلم محسوب می‌شد؛ در نهایت منافقین در تنگه‌ای در ۳۰ کیلومتری کرمانشاه زمین‌گیر شدند و بعد از نزدیک به ۳ روز گروهک رسماً دستور عقب‌نشینی را صادر کرد.

چرایی زنانه شدن گروهک تروریستی منافقین

این موضوع تا حدی به این مساله بازمی‌گردد که در تحلیل درون‌سازمانی رجوی، زن زودتر رویایی و ذهنی می‌شود و زودتر تغییرات را می‌پذیرد، ضمن اینکه از مرد قابل‌اعتمادتر نیز است؛ تمام فرماندهان ارتش به‌اصطلاح آزادی بخش زن هستند؛ این موضوع به بدبختی‌های عجیب‌وغریبی منجر شد؛ مسعود بنی‌صدر، پسرعموی ابوالحسن بنی‎‌صدر تعریف می‌کرد: در اروپا به یک بچه ۱۰ ساله برخوردم و هویتش را پرسیدم؛ گفت من پدرم در ایران کشته شد؛ مادرم بعد از کشته شدن پدرم در ایران به عراق آمد و ماندگار شد و ازدواج کرد؛ همسر مادرم که از اعضای منافقین بود، پدر جدیدم محسوب می‌شد؛ مادرم کشته شد و پدر جدیدم با خانم دیگری ازدواج کرد؛ هر دوی این‌ها در عملیات «فروغ جاویدان» کشته شدند؛ من الان نمی‌دانم چه دارم.

متأسفانه چنین اتفاق‌های دردناکی در گروهک تروریستی منافقین رخ داده است.

جنایت‌های منافقین فراتر از مرزهای زمانی و جغرافیایی

جنایت‌های منافقین محدودیت زمانی و مکانی ندارند؛ در سال ۱۳۵۱ که هنوز انقلابی رخ نداده بود، ۲ دانشجوی عراقی در حال تحصیل در ایران با گروهک تروریستی منافقین ارتباط برقرار می‌کنند و از منافقین اطلاعات مربوط به مراکز اقتصادی، نظامی، فرودگاه‌ها، پایگاه‌های مستشاری به ویژه آمریکا و اطلاعاتی در مورد گروه‌های داخلی در تضاد با رژیم را می‌گیرند؛ در مصاحبه‌ای که اعضای منافقین در ۲۶ تیر ۱۳۵۲ انجام دادند، از اقدام‌های خود برای آتش‎زدن و بمب‌گذاری در برخی از مساجد تهران حرف زدند؛ جنایت‌های از این دست منافقین در زمان پیش از پیروزی انقلاب زیاد است؛ آن‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم به این روند ادامه دادند.

منافقین در جنایت مرزهای جغرافیایی را نیز رد کرده‌اند و فراتر از مرزهای ایران علیه برخی کشورها دست به جنایت زدند که از جمله آن‌ها می‌توان به جنایت علیه کردها در عراق اشاره کرد.

آن‌ها حتی درون خود نیز دست به جنایت می‌زنند؛ کارهای غیراخلاقی که آن‌ها می‌کنند، نوعی جنایت است؛ مصاحبه‌های اخیر برخی از زنان عضو گروهک تروریستی منافقین درباره فساد اخلاقی در این گروهک، به‌ویژه بی‎اخلاقی رجوی تکان‌دهنده است؛ یک فرد تا چه اندازه می‌تواند پست باشد تا چنین کارهایی را انجام داده و دیگران را مجبور به انجام آن‌ها کند.

منافقین؛ گروهکی با سورپرایزهای متعدد!

سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۴۴ تأسیس شد؛ این سازمان ۱۰ سال بعد در سال ۱۳۵۴ تغییر مواضع ایدئولوژیک داد؛ در ۱۳۶۳ نیز طلاق تشکیلاتی را اجرا کرد؛ گویا گروهک تروریستی منافقین عادت دارد هر ۱۰ سال یک‌بار اعضای خود را سورپرایز کند؛ این قضیه انقلاب ایدئولوژیک و این ماجرای طلاق و ازدواج تلاشی برای آزمایش اعضای منافقین بود تا دریابند که اعضا چه واکنشی در برابر این اتفاق‌ها نشان می‌دهند؛ بیشتر اعضا به جز چند نفر که مساله‌دار شدند، از این تغییرات تمکین و حتی ابراز خوشحالی کردند؛ البته عجیب نیست افرادی که تن به رفتن به عراق تحت سیطره رژیم بعث می‌دهند، از طلاق تشکیلاتی و اتفاق‌های مانند این خوشحال نشوند.

منافقین؛ دگردیسی از سازمان تا فرقه

گروهک تروریستی منافقین مدت‌هاست که با اصطلاح سازمان قابل تعریف نیست، بلکه یک فرقه است؛ ما شاهد دگردیسی این فرقه هستیم؛ در واقع آن‌ها از سازمان به فرقه تغییر ماهیت دادند؛ فرقه مشخصاتی دارد، به این معنا که دچار خودکامگی ایدئولوژیک و افراط در عقیده می‌شود؛ یعنی جان و مال افراد دیگر متعلق به خودش نیست، بلکه به مالکیت فرقه درمی‌آید؛ فرقه تعیین می‌کند که اعضا چگونه فکر و زندگی کنند؛ مثلاً در اردوگاه اشرف دستورالعمل‌هایی برای همه مسائل حتی مسائل روزمره وجود داشت؛ در واقع، کنترل همه‌چیز اعضا در دست سرکردگان فرقه است.

گروگان‌های ابدی

از زمانی که منافقین وارد عراق می‌شوند، ما دیگر نمی‌توانیم از کسانی که در اردوگاه حضور داشتند، به‌عنوان اعضا یاد کنیم، آن‌ها گروگان‌هایی هستند که راه بازگشتی ندارند؛ آن‌ها کاملاً در کنترل هستند و نسبت به خیلی از چیزها بی‌حس شده‌اند؛ سرکوب رفتار را در جلسات نقد و بررسی ارزیابی نفسانی گروهک می‌توان دید؛ حتی اگر کسی خواب می‌دید باید صبح برای مسئول تشکیلاتی خود تعریف می‌کرد؛ همین موضوع سبب شد تا آن‌ها رفته رفته تبدیل به ربات شوند؛ فرقه وطن‌فروش و آدم‌فروش به این کار افتخار می‌کند

خوش‌رقصی برای آمریکا؛ دلیل عملیات‌های منافقین علیه ایران

قصد آن‌ها اجرای نمایشی برای آمریکایی‌ها بود؛ دقیقاً ۲ روز بعد از عملیات چلچراغ یعنی اشغال شهر مهران، کنگره آمریکا حمایت خود را از گروهک تروریستی منافقین اعلام کرده و آن را به‌عنوان اپوزیسیون مورد تمجید قرار داد؛ ۲ هفته بعد از این ماجرا هواپیمای ایرباس ایران در خلیج فارس بر اثر اصابت ۲ موشک شلیک شده از ناو هواپیمابر آمریکا سرنگون شد و ۲۹۰ مسافر آن جان باختند.

کد خبر 6098102