مردم سرپل ذهاب، چگونه به استقبال سال نو میروند؟
تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۶۸۶۷۱۰
با خنده میگوید اینجا که میبینی مثلاً آشپزخانه من است. بوی بادمجان سرخ کرده محوطه را برداشته. یک گوشه آشپزخانه دبههای ترشیاش را چیده. همان دبههایی که از زیر آوار بیرونشان آورده. گوشه دیگر کانکس کوچک هم رختخوابها منظم چیده شدهاند. فرش لاکی کف کانکس از تمیزی برق میزند.
اینجا سرپل ذهاب است؛ شهری که در زلزله چند ماه پیش کرمانشاه، آسیب جدی دید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پیش از اینکه به کرمانشاه سفر کنم و حال و روز زلزله زدهها را از نزدیک ببینم، مدام با خودم میگفتم مگر چه کار سختی است که همه را در چند ورزشگاه و مسجد و مدرسه جمع کنند که از گزند باد و باران در امان باشند، اما حالا میفهمم که چرا این کار شدنی نیست. هیچ کس دوست ندارد خانهاش را رها کند، حتی اگر ویرانهای بیش نباشد.
زندگی اینجا با همه سختیها و مشقتهایش در سرپل ذهاب و روستاهای اطراف و ثلاث بابا جانی و قصر شیرین، در چادر و کانکس جریان دارد و مردم حرفهای زیادی برای گفتن دارند. حرفهایی که امیدوارند در آستانه سال نو بتوانند به گوش مردم و مسئولان برسانند.
زن همچنان که بادمجانها را توی روغن سرخ میکند، میگوید: «هر چقدر هم ما دل و دماغ عید نداشته باشیم، این بچهها که گناهی ندارند. دخترم از حالا منتظر است نوروز برسد و با بچهها بازی کند. گفتهاند همین جا کنار ما قرار است مسافران نوروزی را هم اسکان بدهند. کاش مردم بیایند و از نزدیک زندگیمان را ببینند. کمی هم حال و هوای ما عوض میشود و درد دل میکنیم.
سوگند دختر 9 ساله زن که بلوز صورتی تمیزی بر تن دارد، دستهایش را با هیجان توی هوا تکان میدهد و میگوید: «دوست دارم برای عید لباس نو بخرم. بیا اونور کنسل نقاشیهایم را نشانت بدهم.» در گوشهای از کانکس یا به قول سوگند و خیلی دیگر از بچهها «کانسک» نقاشیهایش را روی دیوار فلزی میبینم. یکی از نقاشیها تصویر خانهای است که سوگند آرزوی داشتنش را دارد. کنار خانه هم آرزوهایش را نوشته: «دوست دارم تبلت و دوچرخه داشته باشم، اما الان هیچ کدام را ندارم.» در نقاشی دیگرش سفره هفت سین کشیده با یک ماهی گلی وسطش.
روزهای سرد زمستانی در سرپل ذهاب گذشته و هوا حسابی بهاری شده. آفتاب داغ روی سر و جان آدم میزند و همین آفتاب هم نگرانی اصلی مردم منطقه است. سرپل ذهاب و دیگر مناطق زلزله زده، تابستان سختی پیش رو دارند. خیلیها میگویند زمستان که فقط دو ماه بود و گذشت و تمام شد. غم اصلیمان تابستان است؛ فکر کن این کانکسهای خفه، تابستان چه اوضاعی دارد؟ اینجا گرمای هوا اواسط تابستان گاهی به50درجه سانتیگراد هم میرسد. دعا کنیم بهار کش بیاید و تابستان نشود!
در محله «فولادی» سرپل هستم. جایی نزدیکی مسکن مهر که بیشترین تخریب را داشته. برخی خانهها در این محله با خاک یکسان شدهاند. چند زن و کودک میان خاکها پیاده روی میکنند. این سو و آن سو سرویسهای بهداشتی سیار را میبینم. «خانم به خدا مشکل ما فقط کانکس و چادر نیست. خب دلمان پوسید توی این فضای کوچک. خیلی حوصلهمان سر می رود. بیا توی کانکسها را ببین چقدر دلگیرند! فردا پس فردا عید است، مگر میشود بچهها را توی این فضای کوچک بند کرد؟ ای کاش برای ما توی عید برنامههای سرگرمی بگذارند. خود ما نمیدانی چقدر کلافه و عصبی هستیم.» زنها برایم میگویند از ساعت 5 و 6 بعداز ظهر از کانکس میزنند بیرون و توی خیابان تا شب دور میزنند. چون توی کانکس حوصلهشان سر میرود. از این گذشته چون هیچ خانوادهای فضای خصوصی محصور در چاردیواری ندارد، کار خیلی از خانوادهها به دعوا و بگو مگو میکشد.
بچهها دورم را گرفتهاند و هرکدام میخواهند تا کانکس یا خانهشان را نشانم بدهند. «خاله خاله کانسک ما را هم ببین و عسک بگیر!» بچهها بستنیهایشان را لیس میزنند و برای نوروز و روزهای خوش بهار بیقراری میکنند. فرقی نمیکند جنگ باشد یا زلزله، انگار بچهها همه جا آرزوهایشان شبیه هم است،آرزوهایی که در شرایط سخت به زندگی رنگ ورو میدهد. هر کدام با علاقه کانکس یا چادرشان را نشانم میدهند. آنها دوست دارند عید نورروز میهمان داشته باشند و ازمیهمانشان پذیرایی کنند. امید هنوز توی دلشان زنده است، برخلاف والدینشان که فقط دوست دارند زودتر برگردند سر خانه و زندگی. آنها یکسره یاد خیابانهای شب عید شهرشان میافتند و حسرت آن همه رونق و برو بیا را میخورند. با خودم فکر میکنم، نیاز فوری و فوتی این مردم در شب عید چیست؟ چه چیزی میتواند باشد جز میهمان و شادی و بگو بخند.
از اینکه بگذریم، میماند توزیع اقلام و کمکها که میخواهند در این زمینه کاملاً عدالت برقرار شود و این طور نباشد که یکی سه تا کانکس داشته باشد و یکی هیچی.
خیلیها از بیکاری گلایه میکنند؛ مردان در این محله بیشتر کارگرند. مرد جوانی مقابل کانکسش چند کبوتر گذاشته و سرش را گرم کرده: «مغازه فلافلی داشتم که با خاک یکسان شد، اینجا بیشتریها بیکارند. خیلیها کار و کاسبیشان را در زلزله از دست دادند. برای همین مردم بیپولی اند، بیپول.»
مرد دیگری با ایرانیت نارنجی جلوی کانکسش یک حیاط ساخته. با خوشرویی چای تعارفم میکند. در این حیاط کوچک برای خودشان حمام و دستشویی هم درست کردهاند. مسأله اصلی مردم زلزلهزده، استفاده از حمام و دستشوییهای مشترک است که تعداد همانها هم کافی نیست و اغلب وضعیت بهداشتی مناسبی هم ندارند. مرد میگوید: «مردم باید خودشان هم برای زندگیشان تلاش کنند. ما با هزینه خودمان فاضلاب ساختیم. اینها ابتکار خودمان است.»
زن جوان بارداری را میبینم که از وضعیت نا بسامان سرویسهای بهداشتی گلایه دارد: «خیلی اوقات شبها نمیتوانم تا دستشویی بروم. 120 خانواده از سه حمام مشترک استفاده میکنند. صبح زنها و ساعت سه به بعد مردها. نمیدانی چه زجری میکشم. خیلیها کنار چادر، خودشان را راحت میکنند! الان هوا گرم نیست، توی هوای گرم بو این منطقه را برمی دارد. همه نگرانی ما از گرمای هواست. اینجا کولر جواب نمیدهد. خدایا چطور میتوانم بچهام را توی کانکس بزرگ کنم؟»
ناهید سرپرست خانوار است. کنار کانکسش چادرزده و چرخ خیاطیاش را گذاشته و خرج زندگی خودش و مادرش را با خیاطی درمی آورد. دوست دارد برای کارگاه خیاطیاش کانکس بگیرد.
ستاره 18 ساله، مادر و دو خواهرزادهاش را در زلزله از دست داده. او در محلهای دور از محله فولادی و مقابل خانه نیمهویرانشان زندگی میکند. خانهای که بزودی تخریب میشود. ستاره هر روز در خانه چرخی میزند: «مادرم شب زلزله در منطقه فولادی پیش خواهرم ماند. جای خالی و نبودشون را هنوز باور ندارم. همه آرزویم این است که دانشگاه قبول شوم و مدتی از اینجا دور باشم.»
یکی از فعالان مدنی سرپل ذهاب که همراهیام میکند، میگوید: «فقط در سرپل ذهاب هفت هزار خانه تخریبی نوع سوم داریم، یعنی خانههایی که ترکهای نازک برداشتهاند. ساکنان این خانهها بهتر است زودتر به خانهشان برگردند. دیگر موقع این است که فراخوان نه بهکانکس آغاز شود. هرچند 30 هزار خانه هم آسیب جدی دیده و 5 هزار واحد هم کاملاً تخریب شده. باید به مردم حس امنیت و عدالت اجتماعی بدهیم تا دوباره به خانههایشان برگردند.»
در سر پل ذهاب بیش از 160 نفر کشته شدند. در روستاهای اطراف البته تعداد کشته بیشتر بود. آنچه واضح است، این است که مردم آسیب روحی شدیدی دیدهاند و آن طور که میگویند، هنوز خیلیهایشان از ترس زلزله، نمیتوانند شبها پلک روی پلک بگذارند. یکی از اهالی میگوید: «دوستی داشتم که اصرار میکرد هر شب برود کرمانشاه و تا مدتها در ماشین میخوابید، خیلی از بچهها از سقف میترسند.»
محله احمد آباد یکی از مناطق حاشیهای سرپل ذهاب است. به گفته اهالی، قبل از زلزله هم ساکنانش با فقر و مشکلات زیادی زندگی میکردند چه برسد به حالا. هوا تاریک شده که به احمد آباد میرسم. زندگی شبانه آغاز شده؛ در بیشتر کانکسها بساط شام برپاست. بیشتر نان، تخم مرغ و گوجه فرنگی. اهالی تقریباً بیشترشان چادر نشیناند و کانکس کمتر به آنها رسیده. هنوز در این محله آواربرداری کامل انجام نشده و آوار ساختمانها را جای جای محله میتوان دید که دور تا دورشان را مزرعههای سبز گندم احاطه کرده.
محمد ذاکری نسب از فعالان اجتماعی سرپل ذهاب میگوید: «این روزها پول نقد نیاز اصلی مردم است و باعث چرخش اقتصاد میشود. با چند کیسه برنج و کانکس، درحالی که بیشتریها بیکارند کاری نمیتوان از پیش برد. قبلاً هم بحران بیکاری داشتیم اما زلزله تشدیدش کرد. قبلاً بازارچههای مرزی فعال بود. یک بازارچه هم خراب شد. نباید فکر کنند مشکلات ما با توزیع کانکس حل میشود. برنامهای هم برای جمع کردنشان نمیبینم. این طور که بهنظر میآید دست کم باید چهار پنج سال کانکسها را تحمل کنیم. تحمل گرما در کانکسها غیرقابل تصور است. بیشتر مردم منطقه ذرت و گندم میکارند و تابستان فصل اصلی کارشان. کشاورز باید کار کند و وقتی از کار سخت بر میگردد کجا استراحت کند؟ در کانکس ها؟»
او هشدار میدهد که درفصل گرما ممکن است بیماریهای سختی در منطقه شیوع پیدا کند فرماندار هم همان زمان زلزله از گرما گفت و نه سرمای منطقه.
سر پل ذهاب بیشترین آسیب را در زلزله دیده اما این طور نیست که شهرهای اطراف آسیب ندیده باشند. قصر شیرین یکی از این شهرهاست که در ورودیاش چادر زلزلهزدهها برپاست. اصلاً انگار این تصویر آشنای همه شهرهای مرزی کرمانشاه است. مردها مقابل چادرها سیگار میکشند بیشترشان کارگرهای باربری مرز «پرویز خان» هستند. آنها هم مثل اغلب زلزله زدههای استان کرمانشاه در انتظار بازسازی خانه هایشان به سر میبرند. بیکاری مهمترین مشکل آنهاست. آنها نمیدانند با دست خالی چطور باید به استقبال سال نو بروند.
به روستاهای اطراف سر پل ذهاب هم میروم. روستاهایی که در زلزله صد درصد تخریب شدهاند. مثل روستای «کوییک» در حدود 15 کیلومتری این شهر. از روستای کوییک میتوانی مرز عراق را ببینی. مردم این روستا و روستاهای مجاور در زمان جنگ آسیب جدی دیدهاند. پنج روستای کوییک که مجتمع کوییک را تشکیل میدهند کنار هم واقع شدهاند.123 نفر در این روستاها جان خود را از دست دادهاند. بر خلاف تصورم روستاها وضعیت بهتری از شهرها دارند. نکتهای که فرزاد محمدیان نماینده دهیاران سرپل ذهاب نیز تأییدش میکند: «مردم روستا عادت بهسختی دارند.
کسبو کارشان را هم از دست نداده و دوباره مشغول کار شدهاند. کمکهای مردمی زیادی هم به روستاها رسیده.» چند خانه در حال بازسازی است. در روستاها تراکم جمعیت کمتر است و کانکسها با فاصله بیشتری از هم قرار دارند. کاک عثمان در کانکسش پذیرایمان میشود و از لحظه سخت زلزله میگوید و اینکه چطور با دست خالی مصدومان را از زیر آوار نجات داده. مرد دیگری را در کوییک میبینم که 27 نفر از اعضای خانوادهاش را در زلزله از دست داده. میگوید عید و سال نو برایش معنایی ندارد.
روستای «ناوفره» روستایی که سارینایش را از دست داده نیز در جهت مخالف روستای کوییک واقع شده. سارینای دو ساله بهخاطر تب شدید، تشنج و نداشتن سرپناه مناسب جانش را از دست داد. این روستا در 13 کیلومتری سرپل ذهاب واقع شده. دو روستای «قوشچی باشی» و «مله کبود» هم در همین مسیر قرار دارند. روستاهایی که اهالیاش به علت رانش زمین باید از منطقه جابه جا شوند و درحال حاضر در شرایط بلاتکلیف به سر میبرند و هنوز دربارهشان تصمیم جدی گرفته نشده. روستاییان در کنار کانکسهایشان چادر نگهداری از دام را هم برپا کردهاند و سگهای گله دور تا دور چادرها پاسبانی میدهند. 250 نفر از اهالی روستای قوشچی باشی در کانکس و کپر زندگی میکنند و مهمترین مشکلشان هم نداشتن آب آشامیدنی مناسب است. چون منبع آب روستایشان در زلزله آسیب دیده و تاکنون نیز تعمیر نشده.
درنهایت جادههای پیچ در پیچ زیبا و کوهستانی ما را به «ثلاث باباجانی» میرساند، شهری که در زلزله کرمانشاه آسیب جدی دید. تصویر آشنای شهرهای زلزله زده را دوباره اینجا هم میبینم، چادرها و کانکسها و... اینجا ساختمانهای دولتی هم آسیب جدی دیدهاند. با این همه تعداد مردم زلزله زده نسبت به سرپل ذهاب کمتر است و تقریباً تمام اهالی هم تأیید میکنند که نسبت به سرپل آسیب کمتری دیدهاند. دختر جوانی را در یکی از پارکهای شهر ثلاث میبینم که چند ماهی در چادر زندگی کرده و این روزها به خانهاش برگشته: «به دیدار مادرم آمدهام خانههای ما کامل تخریب نشده بود. خونه من آماده شد و برگشتم. خانه مادرم را هم گفتهاند که بعد از عید تحویل میدهند. کاش میشد سال نو تحویلش بدهند. زندگی در چادر خیلی سخت است.»
مادر دختر با شیر آب پارک مشغول شست شوی پتوهاست. آن سوتر زن جوانی را با سه فرزندش در چادر میبینم در ثلاث خانوادههای زیادی هنوز کانکس ندارند. زن میگوید با سه بچه آن هم یک دختر نه ماهه، زندگی در چادر سخت و طاقت فرساست. آنها چون مستأجر بودهاند، حالا اصلاً نمیدانند تکلیف خانهشان چیست؟ چند زن جوان در ورودی یکی از پارکهای شهر ثلاث باباجانی دور هم جمع شدهاند و بچههایشان درحال بازی هستند. آنها میگویند با این وضعیت برای سال نو انگیزهای ندارند اما بچهها دلشان لباس نو و سفره هفت سین میخواهد. میگویند کاش همه زلزله زدهها میتوانستند موقع سال تحویل سر خانه و زندگیشان باشند. کاش مردم و مسئولان فراموششان نکنند. آنها چیز زیادی نمیخواهند؛ میخواهند میهمانی از راه برسد و با خودش بوی نوروز و بهار بیاورد
روزنامه ایران
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۶۸۶۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استمرار روند کاهشی تورم و قیمت ارز نیازمند مراقبت جدی است
رئیسجمهور ضمن ابراز رضایت از گزارشات مسئولان اقتصادی دولت درباره کاهش تورم، کنترل و کاهش رشد نقدیندگی و کاهش قیمت ارز، استمرار این روند را نیازمند کنترل و مراقبت ویژه دستگاهها و در این راستا تشکیل منظم شورای اقتصاد و ستاد تنظیم بازار را ضروری دانست.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، آیتالله سید ابراهیم رئیسی عصر امروز _یکشنبه نهم اردیبهشت_ در جلسه هیئت دولت، سرکوب شدید اعتراضات دانشجویی ضد صهیونیستی و ضرب و شتم و بازداشت اساتید و دانشجویان در دانشگاههای غربی بهویژه در آمریکا را برگ دیگری از رسوایی مدعیان آزادی بیان عنوان و اظهار کرد: امروز به برکت خون مطهر شهدای مظلوم غزه چهره واقعی تمدن غربی بیش از پیش برای مردم جهان آشکار و مشخص شده است که مدعیان آزادی بیان، به چیزی غیر از حفظ سلطهگری خود پایبند نیستند.
وی در ادامه، خیزش دانشجویان، اساتید و نخبگان غربی در حمایت از مردم مظلوم غزه را رویدادی بزرگ و دارای ابعادی گسترده توصیف کرد و ضمن قدردانی از نقشآفرینی رسانهها بهویژه رسانه ملی در آشکار کردن و به تصویر کشیدن ماهیت بدون روتوش غربِ مدعی افزود: بدون تردید این خیزش و بیداری مقابل ظلم و جنایت و سلطهگری با اعمال خشونت، ضرب و شتم و بازداشت اساتید و دانشجویان حامی مظلومین غزه خاموش نخواهد شد.
آیتالله رئیسی در بخش دیگری از سخنان خود با تاکید بر اهمیت موضوع کنترل و نظارت مدیران بر عملکرد زیر مجموعه خود، تصریح کرد: آنچه از ابتدای دولت نیز تحت عنوان گشت ارشاد مدیران مطرح شد تأکیدی بر اهمیت موضوع نظارت درون سازمانی بر عملکردها، پیش از نظارت و بازرسی از سوی دیگر نهادها بود که باید بهصورت ویژه در دستور کار وزرا و مدیران دستگاههای اجرایی باشد.
وی ضمن ابراز رضایت از گزارشات مسئولان اقتصادی دولت درباره کاهش تورم، کنترل و کاهش رشد نقدیندگی و کاهش قیمت ارز، استمرار این روند را نیازمند کنترل و مراقبت ویژه دستگاههای مربوط دانست و در این راستا تشکیل منظم شورای اقتصاد و ستاد تنظیم بازار را ضروری دانست.
رئیسجمهور همچنین برنامه بازدید خود از مناطق ۱۷ و ۱۸ شهر تهران را اقدامی در راستای سفرهای استانی و ارتباط نزدیک با مردم این مناطق به منظور پیگیری و رفع مشکلاتشان دانست وبا بیان اینکه حضور مسئولان در میان مردم و ارتباط نزدیک با آنها از نظر اثرگذاری هیچ جایگزینی ندارد، از همه وزرا خواست ضمن توجه ویژه به ارتباطگیری با مردم و شنیدن مشکلات و مطالبات آنها برای آن بخش از مردم جامعه که امکان ارتباط مستقیم با دولتمردان ندارند نیز برنامهریزی کنند.
آیتالله رئیسی ناظر به گزارش وزیر راه شهرسازی درباره ضرورت اصلاح نقاط حادثه خیز در جادههای کشور، تصریح کرد: اقتضای قانون و تدبیر نیز آن است که ما با پیشگیری قبل از وقوع حادثه نسبت به رفع زمینههای آن اقدام و تا جایی که امکان دارد از وقوع خسارات و حوادث جلوگیری کنیم.
در ابتدای این جلسه معاون اجرایی رئیس جمهور با اشاره به حضور و بازدید رئیسجمهور و تعدادی از وزرا در مناطق ۱۷ و ۱۸ تهران، این اقدام را اولین برنامه از سلسله برنامههای بازدید از مناطق مختلف پایتخت به منظور پیگیری و رفع مشکلات مردم تهران هم راستا با برنامه سفرهای استانی دانست و از تداوم آن در دیگر مناطق تهران با توجه به تراکم جمعیتی موجود در پایتخت خبر داد.
وی همچنین با اشاره به ورود دولت به موضوع کالاهای رسوبی در بنادر و گمرکات با دستور رئیس جمهور گفت: با اقدامات صورت گرفته میزان رسوب کالا در بنادر و گمرکات به حداقل ممکن رسیده و از میزان متوسط دنیا هم پایینتر است که این از دستاورد مهم دولت در دو سال و نیم گذشته است؛ مشکل معدود کالاهایی که از این فرایند باقیمانده بود نیز با پیگیری جدی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزیر جهاد کشاورزی در چند روز اخیر حل و فصل و مقرر شد این کالاها یا مرجوع شده یا برای مصرف دامی به کشور وارد شود.
وزیر جهاد کشاورزی نیز در گزارشی از اقدامات صورت گرفته برای حل و فصل محموله حاوی روغن در بندر عباس که مورد تاکید جدی رئیس جمهور بود گفت: از سه کشتی حامل روغن که از سال ۹۹ وارد بندر عباس شده بودند، محموله دو کشتی از سازمان غذا و دارو مجوز گرفته و ترخیص شدهاند و محموله سوم که مورد تأیید مراجع ذیصلاح قرار نگرفت، نیز با پیگیریها صورت گرفته از سوی معاون اول رئیس جمهور، مالک محموله پذیرفت با پرداخت هزینه بارگیری و حل و نقل، محموله سوم را مرجوع کند.
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز در جلسه امروز به تقدیر رهبری معظم انقلاب از نظام سلامت کشور بهعنوان یکی از قویترین و بینظیرترین نظامات سلامت در منطقه و همچنین خدمات وسیع درمانی و پزشکی به مناطق محروم که در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بینظیر است اشاره کرد و گفت: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با تلاش مضاعف این روند را ادامه خواهد داد و با بهرهگیری از ظرفیت سازمانهای نظارت بر سلامت و درمان به صورت مستمر سلامت مردم را پایش و کنترل میکند.
وزیر راه و شهرسازی نیز گزارشی از بهره برداری از ۸ هزار ۴۰۰ واحد مسکونی در قالب نهضت ملی مسکن در استان آذربایجان شرقی ارائه کرد و گفت: خوشبختانه تا امروز عملیات اجرایی ۲ میلیون و ۵۴۰ هزار واحد مسکونی در بخشهای مختلف از جمله ۲۶۴ هزار واحد در بافت فرسوده و ۵۰۰ هزار واحد روستایی آغاز شده و در فرایند ساخت قرار دارند و همچنین ۱۲۸ هزار و ۵۰۰ مسکن مهر نیز تحویل شده است.
وی همچنین به اقدامات صورت گرفته در اصلاح و رفع نقاط حادثه خیز جادهای در دولت مردمی اشاره کرد و گفت: در سال گذشته ۷۲۵ نقطه حادثهخیز جادهای اصلاح و رفع شده و امسال با هدفگذاری صورت گرفته بنا داریم مشکل نقاط حادثهخیز جادهای را تا حد زیادی حل کنیم که البته این مهم به ۲۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد.
وزیر دادگستری نیز در این جلسه از به صفر رسیدن پرونده پرداخت دیه از بیت المال خبر داد و افزود: در سال گذشته برای اولین بار در این دولت توانستهایم پرونده پرداخت دیههایی که به عهده دولت بوده با کمک سازمان برنامه و بودجه به صفر برسانیم و درصدد هستیم مشکل تعداد اندکی از پروندههای باقیمانده که دارای اشکال و ایراده بوده نیز رفع کنیم.
منبع: ایرنا
کد خبر 748900