کریل‌ها امیدی برای مقابله با آلودگی‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها
تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۷۰۶۲۸۰
کریل‌ها اگرچه در قعر زنجیره غذایی قرار دارند ولی می‌توانند سلاحی مخفی در مبارزه با تهدید رو به رشد آلودگی‌های پلاستیکی در اقیانوس‌های جهان باشند.
به گزارش ایسنا، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این زئوپلانکتون‌های کوچک قادرند میکروپلاست‌های کوچکتر از پنج میلیمتر را هضم و در اشکال کوچکتر به محیط زیست دفع کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آماندا داوسون، نویسنده این مطالعه در هنگام کار بر روی پروژه‌ای شامل میکروبیدها – پلی‌اتیلن‌های پلاستیکی که اغلب در لوازم آرایشی مانند اسکراب‌ها به کار می‌رود – در آکواریوم کریل‌های قطب جنوبی استرالیایی به منظور بررسی اثرات سمی این آلودگی‌ها بطور اتفاقی به این نتیجه برخورد که کریل‌ها واقعا پلاستیک را تجزیه می‌کنند.
به گفته داوسون، کشف مفهوم دقیق این فرآیند دشوار است اما به نظر می‌رسد با توجه به اینکه پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها در حال حاضر شکننده و سست هستند، تجزیه آنها برای کریل‌ها راحت‌تر شده است.
مطالعات نشان می‌دهند، هر ساله بیش از هشت میلیون تن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس‌ها می‌شود که بابت آسیب زدن به اکوسیستم‌های دریایی و کشتن یک میلیون پرنده دریایی، صدهزار پستاندار دریایی و همچنین تعداد نامحدودی ماهی میلیاردها دلار خسارت وارد می‌کند.
آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، سال گذشته بر اساس یک مطالعه صورت گرفته اعلام کرد در صورتیکه هیچ اقدامی در این زمینه صورت نگیرد تا سال ۲۰۵۰ تعداد زباله‌های پلاستیکی شناور در آب‌ها بیشتر از ماهی‌ها می‌شود.
این نخستین باری است که دانشمندان تجزیه میکروپلاستیک‌ها توسط سخت پوستان را مورد آزمایش قرار داده‌اند و یافته‌ها نشان می‌دهد قطعات دفع شده توسط آنها بطور متوسط ۷۴ درصد کوچکتر از دانه‌های اصلی بوده و برخی قطعات نیز تا ۹۴ درصد کوچکتر شده‌اند. همچنین ممکن است زئوپلانکتون‌های دیگر با سیستم‌های گوارشی مشابه نیز قادر به تجزیه میکروپلاستیک‌ها باشند. اما داوسون با اشاره به اینکه ممکن است این سموم به زنجیره غذایی اضافه شوند، این پدیده را شمشیری دو لبه نامید.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، کریل‌ها زئوپلانکتون‌هایی بی‌مهره بوده که در دسته‌های عظیم در اقیانوس‌های سراسر جهان شناورند. این جانوران که به اندازه یک گیره کاغذ هستند تا ۱۰ سال عمر می‌کنند و یکی از فراوان‌ترین گونه‌های جانوری محسوب می‌شوند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۷۰۶۲۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
◄ آشنایی با آبراه غیرطبیعی پاناما + فیلم
تین نیوز
آبراه پاناما ، یک آبراه غیرطبیعی است که توسط انسان در کشور پاناما به وجود آمده و اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس ارتباط می دهد. این آبراه که در جریان یکی از بزرگ ترین و دشوارترین پروژه های مهندسی در جهان ایجاد شده است یکی از سرشناس ترین و مهم ترین آبراه های جهان است.
به گزارش تین نیوز به نقل از ویکی پدیا، در شرایطی که راه معمولی کشتیرانی میان شهرهای نیویورک و سان فرانسیسکو ۲۲۵۰۰ کیلومتر مسافت دارد، عبور از کانال پاناما این مسافت را به ۹۵۰۰ کیلومتر کاهش می دهد. در گذشته کشتی ها برای عبور از اقیانوس آرام به اطلس مجبور بودند آمریکای جنوبی را دور بزنند اما پس از ایجاد این کانال به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و از آنجا به آسیای شرقی می روند.
کانال پاناما ۸۲ کیلومتر طول دارد و از باریکهٔ پاناما گذر می کند. کلمبیا، فرانسه و بعداً ایالات متحده قلمرو اطراف کانال را در طول ساخت و ساز آن کنترل کردند. فرانسه، کار بر روی این کانال را در سال ۱۸۸۱ آغاز کرد. اما به دلیل عدم اعتماد سرمایه گذاران درپی مشکلات مهندسی و نرخ بالای مرگ و میر کارگران متوقف شد. ایالات متحده این پروژه را در ۴ مه ۱۹۰۴ به دست گرفت و کانال را در ۱۵ اوت ۱۹۱۴ افتتاح کرد.
تاریخچه
ایده اولیه ایجاد یک آبراه در کشور پاناما به سده ۱۶ میلادی بازمی گردد. نخستین تلاش برای ایجاد این آبراه به سال ۱۸۸۰ و به رهبری فرانسوی ها مربوط می شود. پس از شکست این پروژه که به کشته شدن ۲۱۹۰۰ کارگر انجامید پروژه نهایی توسط آمریکایی ها ادامه یافت و در حدود سال ۱۹۰۰ به انجام رسید تا سرانجام آبراه در سال ۱۹۱۴ برای استفاده بازگردد.
ایجاد این آبراه ۷۷ کیلومتری با دشواری های بسیاری همراه بود. به نحوی که پس از پایان کار در مجموع ۲۷۵۰۰ کارگر (در مجموع دوره کار فرانسوی ها و آمریکایی ها) جان خود را از دست داده بودند.
این کانال به پیمانکاری مهندسی ارتش آمریکا ساخته شد.
مشخصات فنیدر ابتدا فرانسوی ها قصد داشتند خشکی میان دو اقیانوس را به صورت کانال خاک برداری کنند که پروژه با شکست روبرو شد. در طرح بعدی آمریکایی ها برای کاهش حجم خاکبرداری تصمیم گرفتند از دریاچه بزرگی که در میان خشکی محصور بود استفاده کنند. ولی این دریاچه از سطح آب های آزاد ارتفاع بیشتری داشت و امکان ارتباط مستقیم اقیانوس به دریاچه نبود. در نتیجه به فکر ساخت بالابر و پایین بر هیدرولیکی افتادند.
حرکت کشتی هابرای حرکت کشتی در این آبراه
به کمک بالابر هیدرولیکی در ابتدای کانال کشتی ها را از سطح آب های آزاد بالاتر می برند؛ کشتی زمانی که همسطح آب دریاچه قرار می گیرد در کانال مصنوعی ای که حفر شده است حرکت می کند و قطر دریاچه و در پایان در کانال دوم قرار می گیرد؛ به وسیله پایین بر هیدرولیکی در سطح آب های آزاد قرار می گیرد و سپس به مسیر خود در اقیانوس ادامه می دهد.به طور متوسط ۸ تا ۱۰ ساعت طول می کشد تا یک کشتی از کانال پاناما گذر کند.
حجم ویدیو: 2.45M | مدت زمان ویدیو: 00:01:12 دانلود ویدیو آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟