به نقل از «وانا»

نقطه ضعف بزرگ پرسپولیس در راه قهرمانی آسیا

تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۷۲۵۵۱۷

به گزارش وانانیوز، 

پرسپولیس مقابل الوصل دو بار درست پشت محوطه جریمه صاحب ضربه ایستگاهی از بهترین موقعیت شد اما از هیچ کدام از این ضربات استفاده نکرد و به راحتی این شانس‌های گل را از دست داد در حالی که شاید با گل کردن یکی از این موقعیت‌ها بازی را برای خودش راحت‌تر می‌کرد و البته از استرس رسیدن به پیروزی تا لحظه آخر دور می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

دفعه اول سیامک نعمتی با شوتی محکم و مستقیم توپ را به فضای بالای دروازه شلیک کرد و بار دوم نقشه غلطی که بازیکنان ریخته بودند باعث شد توپ بعد از ضربه نرم ماهینی با دفع راحت بازیکنان الوصل مواجه شود. در بار اول که دوربین بعد از ضربه نعمتی چهره برانکو را به تصویر کشید سرمربی پرسپولیس فوق‌العاده عصبانی و شاکی بود و واکنشی عجیب و غریب نشان داد گویی که به خاطر از دست رفتن این شانس بسیار عصبانی و ناراحت شده است.

 

اینجا همان جایی بود که شاید در مراحل بالاتر و در راه بزرگی و رسیدن به‌عنوان قهرمانی تفاوت پرسپولیس را با برخی تیم‌های بزرگ و پرمهره آسیا در شرق و غرب مشخص می‌کند.

 

فصل قبل وقتی دو تیم چینی شانگهای و گوانگژو در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان به هم برخورد کردند شانگهای در بازی رفت با 4 گل برنده شد و همه صعود این تیم را قطعی می‌دانستند اما در بازی برگشت ورق برگشت و این بار گوانگژو اورگرانده بود که با 4 گل برنده شد و بازی به وقت‌های اضافه کشیده شد. در وقت‌های اضافه باز هم گوانگژو یک گل دیگر به ثمر رساند تا معجزه را تکمیل کند و این تیم چینی بزرگترین بازگشت لیگ قهرمانان آسیا را رقم بزند اما هالک تنومند که البته مثل بیشتر برزیلی‌ها تکنیک بالایی هم دارد با یک ضربه ایستگاهی دیدنی نتیجه را 5 بر یک کرد و همین تک گل زده در خانه حریف کافی بود تا شانگهای به نیمه‌نهایی صعود کند و حریف اوراواردز ژاپن - که در نهایت قهرمان رقابت‌ها شد- باشد.

 

پرسپولیس مدت‌هاست از نداشتن یک بازیکن خلاق که قابلیت گل کردن ضربات ایستگاهی را داشته باشد رنج می‌برد. در دهه 80 و 90 که پرسپولیس نسبت به بسیاری از سال‌های قبل از آن از حیث بازیکنان شاخص در مضیقه بود یا حداقل اینکه به آن اندازه بازیکن شاخص و تعیین‌کننده در اختیار نداشت، بعضا و در مواردی نادر بازیکنانی بودند که در ضربات ایستگاهی تیم‌شان را به گل می‌رساندند اما طی 20-15 سال اخیر شاید پرسپولیس همواره از فقدان یک بازیکن کاشته زن متبحر و به عبارت خودمانی«اینکاره»رنج می‌برده است.

 

دهه 50 و در آن تیم پرستاره، علی پروین استاد ضربات ایستگاهی بود. پروین در دهه چهارم زندگی‌اش و حتی بعد از چهل سالگی نیز از این حربه برای گلزنی استفاده می‌کرد ضمن اینکه ناصر محمدخانی اعجوبه خوش‌تکنیک سرخ‌ها هم در این زمینه فوق‌العاده بود. اواخر دهه 60 و ابتدای دهه 70 حمید درخشان یکی از اساتید این ضربات تعیین‌کننده بود ضمن اینکه فرشاد پیوس هم ضربات خوبی می‌زد اما نه به اندازه محمدخانی و پروین.

 

بعد از آنها علی دایی در مقاطع کوتاهی که برای پرسپولیس بازی کرد این کار را به خوبی انجام داد یا کریم باقری نیز با فرم شوت محکم مستقیم چندین بار از این طریق موفق به گلزنی شد. در دهه 70 و 80 بازیکنانی مثل حلالی، کاظمیان، جباری و کاویانپور بعضا ضربات ایستگاهی زیبا و دقیقی می‌زدند اما واقعیت این است که هر چه جلوتر آمدیم پرسپولیس در این زمینه فقیر و فقیرتر شد تا جایی که امروز اصلا بازیکنی با چنین قابلیت مهمی در اختیار ندارد.

 

اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 بسیاری از اهالی فوتبال با اشاره به اینکه پرسپولیس پر از بازیکن متوسط شده از مدیریت این باشگاه و مربیانی که با سلایق شخصی‌شان تیم می‌بستند، ایراد می‌گرفتند و طبیعی بود در چنین شرایطی دنبال بازیکنی با قابلیت گل کردن ضربات ایستگاهی نگردند اما سوال بزرگ این است که در دو سه فصل اخیر که پرسپولیس دوباره به اصل خودش برگشته و بازیکنان با کیفیت و ملی‌پوش زیادی داشته چرا از این منظر در فقر مطلق به‌سر می‌برد؟

 

طی دو فصل گذشته نفراتی مثل رامین رضاییان، محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، در مقطعی سروش رفیعی یا مهدی طارمی وقتی پرسپولیس صاحب ضربه ایستگاهی می‌شد پشت توپ می‌رفتند و حتی ازدحام نفرات در آن منطقه این ذهنیت را ایجاد می‌کرد که این ضربه ایستگاهی چقدر مدعی دارد و چند نفر برای گل کردن این موقعیت خیز برداشته‌اند اما واقعیت لحظاتی بعد عیان می‌شد؛ اینکه هیچ کدام از نفرات مدعی در این زمینه تبحر لازم را ندارند و ضربات مستقیم‌شان یا بی‌دقت، کم جان و فاقد خلاقیت لازم است یا با اطلاع خودشان از این همه ضعف به صورت سانتر و ارسال نواخته می‌شود.

 

حالا هر چقدر هم که به ذهن‌تان فشار بیاورید خیلی سخت است که آخرین گل پرسپولیس در رقابت‌های مختلف که با ضربه ایستگاهی زده شده باشد را به خاطر بیاورید، در شرایطی که تیمی با آرزو و امید رسیدن به قهرمانی آسیا و رقابت با بزرگان لیگ قهرمانان حتما باید از چنین بازیکنی بهره ببرد و در مواقع بحرانی از این مزیت ستاره‌هایش استفاده کند. بازیکنانی که با استفاده از نبوغ، خلاقیت و تکنیک‌شان با گل کردن این ضربات کاشته تفاوت‌ها را در بازی‌های بزرگ، فشرده و فوق‌العاده نزدیک رقم می‌زنند و به تنهایی تیم‌شان را بالا و بالاتر می‌برند.

منبع: وانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت vananews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «وانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۷۲۵۵۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فوتسال ایران بر بام آسیا ایستاد

تیم ملی فوتسال ایران با پیروزی برابر تایلند برای سیزدهمین بار قهرمان فوتسال آسیا شد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ در این دیدار که ساعت ۱۴:۳۰ به وقت تهران در بانکوک آرنا آغاز شد، ملی‌پوشان ایران با ترکیب باقر محمدی، محمدحسین درخشانی، مهدی کریمی، سالار آقاپور و بهروز عظیمی مقابل حریف صف‌آرایی کردند.

هنوز یک دقیقه از بازی نگذشته بود که در یک حرکت تمرین شده، سالار آقاپور توپ را به مهدی کریمی رساند تا او با چرخش و ضربه پای چپ دروازه تایلند را باز کند. ایران مشابه همین گل را در دیدار مقابل قرقیزستان با حرکت ترکیبی این دو بازیکن به ثمر رسانده بود.

سه دقیقه بعد نوبت هنرنمایی مسلم اولادقباد بود که با گذر از یار روبرو توپ را برای سعید احمدعباسی مهیا ساخت تا او با ضربه پشت پا یکی از زیباترین گل‌های مسابقات را در هیاهوی بیش از ۱۰ هزار تماشاگر تایلندی به ثمر برساند.

این دو گل بازی را برای شاگردان وحید شمسایی روان‌تر کرد، چرا که برخلاف حریفان گذشته تایلند از لاک دفاعی بیرون آمد و مسابقه زیباتر شد ولی حملات دو تیم با درخشش دروازه‌بان‌ها به نتیجه نرسید تا ایران با پیروزی ۲-۰ پیروز به رختکن برود.

در نیمه دوم و در حالی که ایران میدانداری می‌کرد این تایلند بود که روی یک نفوذ و ضربه دقیق سورن‌ویچیان کاپیتان این تیم به گل رسید اما هنوز هواداران تایلندی در حال شادمانی بودند که کاپیتان ایران علی اصغر حسن‌زاده روی یک ارسال از کرنر با ضربه روی پا گل سوم ایران را به ثمر رساند تا بیش از ۲۰۰ هوادار ایرانی حاضر در استادیوم جشن شادمانی بر پا کنند.

در حالی که تیم تایلند در دقایق پایانی بازی برای جبران گل‌های عقب مانده خود دست به پاورپلی زده بود، باقر محمدی دروازه‌بان ایران نمایش خوب خود را با مهار توپ و شوت از زمین خودی تکمیل کرد تا نام او هم در لیست گلزنان دیدار فینال قرار گیرد.

این گل حسن ختام ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۴ بود تا نتیجه ۴-۱ به عنوان نتیجه نهایی روی تابلوی سالن «بانکوک آره‌نا» نقش ببندند و سفیدپوشان ایران جشن قهرمانی بگیرند.

ایران که با پیروزی مقابل قرقیزستان رسماً جواز حضور در جام جهانی ازبکستان ۲۰۲۴ را به دست آورده بود با این پیروزی برای سیزدهمین بار به عنوان قهرمانی جام ملت‌ها دست یافت تا پرافتخارترین تیم فوتسال قاره کهن باشد.

بازیکنان ایران را در این مسابقات باقر محمدی، سعید مؤمنی، علی خلیلوند، علیرضا رفیعی پور، محمد حسین درخشانی، محمدرضا سنگ سفیدی، علی اصغر حسن زاده، مسلم اولاد قباد، سعید احمدعباسی، سالار آقاپور، مهدی کریمی، علی اکرمی، مسعود یوسف و بهروز عظیمی تشکیل می‌دادند که زیر نظر وحید شمسایی (سرمربی)، شهاب سفال‌منش (دستیار اول)، سیامک داداشی مربی و اصغر قهرمانی مربی دروازه‌بانان به این افتخار دست یافتند.