به نقل از «تسنیم»

کلافی سر در گم و پیچیده به نام کُشتی

تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۷۳۲۴۱۳

وضعیت کشتی ایران حالا بسیار پیچیده‌تر از آنی است که تصور می‌شد. حالا به جرئت می‌توان گفت که خطر درست بیخ گوش کشتی ایران است. ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۱:۰۰ رسانه ها خواندنی نظرات

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، وضعیت کشتی ایران حالا بسیار پیچیده‌تر از آنی است که تصور می‌شد. حالا به جرئت می‌توان گفت که خطر درست بیخ گوش کشتی ایران است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حساسیت‌ها روی رشته اول ورزش ایران از سوی اتحادیه جهانی کشتی و کمیته بین‌المللی المپیک لحظه به لحظه بیشتر می‌شود و این می‌تواند برای آینده کشتی ایران مشکل‌ساز شود.
گرفتن میزبانی رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی جهان و متعاقب آن اعلام انصراف ایران از حضور در مسابقات جام جهانی امریکا ابتدا به عنوان یک دعوا بر سر تاریخ دو مسابقه عنوان شد، اما حالا خبر می‌رسد که موضوع فراتر از این حرف‌هاست.

فدراسیون میزبانی را لغو کرده است

شاهرخ شهنازی، دبیرکل کمیته ملی المپیک اولین کسی بود که در خصوص لغو میزبانی ایران اظهارنظر کرد و گفت که مسابقات در اهواز برگزار می‌شود. او حتی برای اطمینان خاطر از این جریان نامه‌ای را برای لالوویچ، رئیس اتحادیه جهانی کشتی ارسال کرد، اما پاسخ نامه هم شهنازی را شوکه کرد و هم علاقه‌مندان کشتی را!
شهنازی گفت: «با دستور وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک نامه‌ای در حمایت از تمام برنامه‌‌های فدراسیون کشتی به خصوص حمایت از میزبانی مسابقات جام جهانی کشتی و فرنگی و همچنین تأکید مجمع عمومی فدراسیون به مخالفت با استعفای رسول خادم برای لالوویچ رئیس اتحادیه جهانی کشتی ارسال کردیم، علاوه بر این قرار شد که من شخصاً با لالوویچ به صورت تلفنی صحبت کنم.»
شهنازی در ادامه افزود: «لالوویچ در این تماس عنوان کرده که اتحادیه جهانی به این دلیل میزبانی را از ایران گرفته که در تاریخ 18 اسفند‌ماه نامه‌ای با امضای نایب‌رئیس فدراسیون کشتی برای آنها ارسال شده که در آن آمده است، رسول خادم استعفا داده، کلیه اعضای شورای فنی کشتی‌های آزاد و فرنگی استعفا داده‌اند، اسپانسر این رشته دیگر تمایلی به ادامه همکاری ندارد و وضعیت امور فدراسیون هم غیرفعال شده است. بعد از من پرسید اگر شما جای من بودید و با این وضعیت روبه‌رو می‌شدید، چه تصمیمی می‌گرفتید؟ آیا لغو میزبانی در کشوری که خودش رسماً اعلام می‌کند رئیس، شورای فنی، امور اداری و اسپانسر ندارد، کار اشتباهی است؟»
دبیرکل کمیته ملی المپیک با اشاره به اینکه اتحادیه جهانی کشتی از جلسه آخر مجمع عمومی فدراسیون و مخالفت با استعفای خادم بی‌اطلاع بوده،‌ عنوان کرد: «لالوویچ بسیار متعجب شد و ما اعلام کردیم در این فرصت شرح اتفاقات مجمع و همچنین درخواست جدید میزبانی را به آنها ارائه می‌کنیم که او قول داد تا مجدداً میزبانی را به ایران بدهد و مذاکراتی با ما جهت تعیین زمان جدید مسابقات داشته باشد.»

نمی‌توانستیم دروغ بگوییم

در این میان اما شنیدن حرف‌های نایب‌رئیس فدراسیون کشتی نیز بسیار جالب توجه بود. حمیدرضا بنی‌تمیم در خصوص علت ارسال نامه به اتحادیه جهانی کشتی و اعلام استعفای خادم و اعضای شورای فنی و وضعیت نابه‌سامان فدراسیون کشتی گفت: «16 اسفند‌ماه نامه‌ای از اتحادیه جهانی کشتی دریافت کردیم که در آن از ما خواسته شده بود تا صحت و دلیل استعفای خادم و شرایط میزبانی را اعلام کنیم. ما هم روز 18 اسفند‌ماه پاسخ دادیم، اما به خاطر مصالح ملی دلایل استعفا را بیان نکردیم. ضمن اینکه سالن اهواز هم به هیچ عنوان آمادگی برگزاری این رقابت‌ها را نداشت. ما نمی‌توانستیم دروغ بگوییم و وانمود کنیم که همه چیز روبراه است.»
بنی‌تمیم ادامه داد: «این نامه دقیقاً چهار روز قبل از برگزاری مجمع و مخالفت با استعفای خادم ارسال شد و اتحادیه جهانی هم درست بعد از برگزاری مجمع مخالفت خود با میزبانی ایران را اعلام کرد. حالا با تلاش‌های صورت گرفته ما منتظر پاسخ اتحادیه جهانی هستیم. امیدوارم دبیرکل کمیته ملی المپیک مسائل مهم‌تر مطرح شده در مکالمه تلفنی با لالوویچ را پیگیری کند.»

باید همه چیز شفاف شود

این نامه‌نگاری‌ها و این مذاکرات کتبی و تلفنی با رئیس اتحادیه جهانی کشتی با اعلام تشکیل جلسه‌ای در سوئیس از سوی نناد لالوویچ برای بررسی وضعیت و رسیدن به درک شفاف از شرایط کشتی ایران همراه شد. لالوویچ در پاسخ به نامه ارسالی فدراسیون کشتی برای اخذ مجدد میزبانی رقابت‌های جام جهانی کشتی فرنگی در نامه‌ای نوشت: «مطلع شدیم با استعفای خادم مخالفت شده، اما باید بدانیم که او پذیرفته رئیس فدراسیون باشد یا نه؟ اگر پذیرفته چرا نامه را شخص دیگری امضا کرده؟ وضعیت شورای فنی آزاد، فرنگی و مسئولان دیگر چگونه است؟ برای ما بررسی دوباره این تصمیم بسیار دیر است، چون به کشورهای شرکت‌کننده اعلام کرده‌ایم. با این حال فدراسیون ایران تعلیق نیست و جام جهانی می‌تواند در اواخر سال در ایران برگزار شود که این امر مستلزم تشکیل جلسه‌ای در سوئیس و برنامه‌ریزی و رسیدن به تصمیمی درست است.»
آنچه مشخص است اینکه کشتی ایران اوضاع نابه‌سامانی را تجربه می‌کند. وضعیت این رشته به کلافی سردرگم می‌ماند که ظاهراً کسی نمی‌تواند آن را باز کند. اتحاد، انسجام و یکدلی تنها نسخه‌ای است که امروز به کار کشتی ایران می‌آید، نسخه‌ای که البته به‌رغم تمام شعارهایی که داده می‌شود به نظر دست نیافتنی است.

منبع: روزنامه جوان

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها

R1359/P1359/S9,1299/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۷۳۲۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.