به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

مشکلات گوارشی ارمغان نوبرانه‌های بهاری

تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۸۲۲۲۹۴

 به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛بسیاری از افراد معتقدند که  میوه‌های نوبرانه "سرد" هستند و مصرف زیاد آن‌ها موجب عوارضی از قبیل: دل به هم خوردگی، تهوع، اسهال، سردرد و دل درد می‌شود. در واقع گرد و غبار نشسته بر روی میوه‌ها حاوی بسیاری از میکروب هاست که موجب ایجاد عوارضی شبیه همان "سردی کردن" می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

میوه‌های ظاهرا شسته شده

عموماً کودکان با دیدن این گونه میوه‌ها بر روی چرخ دستی‌ها که ظاهری تمیز و خیس دارند، به گمان اینکه این خوراکی‌ها توسط فروشنده تمیز شده اند آن‌ها را خریده و بلافاصله با پاشیدن مقداری نمک آن را را میل می‌کنند. در حالی که این خوراکی‌ها اصولاً شسته و ضد عفونی نشده اند و آبی که بر روی آن‌ها پاشیده می‌شود صرفاً برای تازه و خوش منظره نگه داشتن آن هاست.

برخی از این میوه‌ها تنها با آب جوی، چاه و دیگر آب‌های غیر خوراکی توسط فروشنده‌ها شسته شده و بنابراین فرد مصرف کننده را گرفتار بیماری‌های گوارشی و حتی بسیاری از بیماری‌های عفونی که تمام بدن را مبتلا کرده و عوارض جدی در پی دارند، می‌نماید.

نوبرانه یعنی کال؟

در خوردن میوه‌های نوبرانه به چند نکته توجه کنید؛ اول اینکه کشاورزان محاسبه اقتصادی روی فروش این میوه‌ها نکرده و آن را به‌صورت کال وارد بازار نکنند. اگر فرایند طبخ میوه‌ها در طبیعت طی نشود باعث سنگینی و درد و سوزش معده می‌شود و افراد معمولا پس از خوردن این میوه‌ها دچار دل‌درد و تهوع می‌شوند.

ترش مزه‌های دردسرساز

از آنجا که نوبرانه‌ها ترش هستند باید به میزان خوردن توجه کنید. گوجه سبز در میان میوه‌های بهاری هر چه درشت‌تر باشد بهتر است؛ درجه ترشی معتدل‌تری دارد و در نتیجه برای بدن مفید‌تر است. استفاده از خربزه در میان روز بسیار مفید است چرا که باعث تخلیه صفرای زائد و تنظیم سیستم گوارش و کبد می‌شود. هندوانه را در ساعت‌هایی که معده خالی است مصرف نکنید، چون باعث ترشح هیستامین و در نتیجه ترشح ماده اسیدکلرید‌ریک در بدن می‌شود.

با گوجه سبز خودکشی نکنید

 زیاده روی در مصرف آن ممکن است که سبب دل درد و نفخ شود.

 خواص گوجه سبز نرسیده به علت داشتن اسید‌های مختلف بیشتر از میوه‌های رسیده است و در عوض نفخ آن هم بیشتر است. مصرف گوجه سبز آلوده سبب بروز مسمومیت‌های گوارشی می‌شود.

همچنین مصرف زیاد آن حالتی از حساسیت موقت را در دهان و دندان‌های مصرف کننده ایجاد می‌نماید.

زردآلو و دردسر‌های آن

میوه خطرناک این موقع از بهار زردآلو است که پوستی زرد و درونی سبز رنگ دارد. این میوه بدین‌شکل کال است و می‌تواند منجر به دل‌درد بسیار شدید شود. اگر پس از مصرف نوبرانه‌ها سیستم گوارشتان به هم ریخت توصیه می‌شود که از دمنوش زنجبیل استفاده کنید تا عوارض ناشی از آن از بین برود.

در بهار پرتقال را کنار بگذارید

برای اینکه از عوارض دل درد شدید آن کاسته شود بهتر است کمی شکر قهوه‌ای یا سفید به هندوانه افزوده شود تا جلوی تحریک معده گرفته شود. فصل میوه‌های زمستانی گذشته است و بیشترشان سردخانه‌ای شده‌اند. میوه‌هایی مانند پرتقال را در بهار مصرف نکنیم چراکه این میوه‌ها ریتم دستگاه گوارش را از بین می‌برند و مواد نگهدارنده آن‌ها در این مرحله به بافت میوه نفوذ پیدا کرده و باعث مسمومیت جزئی می‌شود.

حواستان به این نکات باشد

 معمولاً آبی که برای تازه نشان دادن چغاله بادام و گوجه سبز روی آن‌ها ریخته می‌شود، بهداشتی نیست؛ بنابراین امکان وجود آلودگی‌های میکروبی در نوبرانه‌هایی که دستفروش‌ها می‌فروشند، بالاست پس حتماً پیش از مصرف، آن‌ها را با آب بهداشتی بشویید تا به اسهال و استفراغ و حصبه و … مبتلا نشوید.

 مصرف یک وعده نوبرانه در طول روز می‌تواند مانند یک وعده میوه و سبزی محسوب شود، اما این موضوع در مورد نوبرانه‌های کال صدق نمی‌کند.ترش و اسیدی بودن گوجه سبز باعث ساییده شدن موقتی مینای دندان و احساس درد خاصی در دندآن‌ها می‌شود.

 گوجه سبز طبع سردی دارد و بهتر است آن را با گلپر مصرف کنید.

 معمولاً در ایران انواع میوه‌ها برای مصون ماندن از آفت‌های گیاهی، سمپاشی می‌شوند و در بیشتر موارد این سم تا زمان رسیدن و چیدن میوه تجزیه می‌شود و از بین می‌رود، اما در میوه‌هایی مانند گوجه سبز، چغاله بادام و زردآلوی کال که نارس چیده می‌شوند، امکان نفوذ سم و باقی ماندن آن در بافت میوه وجود دارد و این سم با شستن هم از بین نمی‌رود.

به همین دلیل می‌گوییم اصلاً در مصرف نوبرانه‌ها افراط نکنید و بچه‌ها را به خوردن آن‌ها عادت ندهید. مصرف چنین میوه‌های نارسی به خانم‌های باردار هم توصیه نمی‌شود.

 نوبرانه‌های رسیده مانند همه میوه‌ها، ارزش تغذیه‌ای خوبی دارند و حاوی ویتامین‌ها، املاح، آنتی‌اکسیدان‌ها و فیبر‌ها هستند، اما میوه‌های کال مانند گوجه سبز یا چغاله بادام، پیش از تبدیل شدن به میوه کامل و رسیده از درخت چیده می‌شوند بنابراین زمان کافی برای ایجاد قند‌های ساده، املاح و ویتامین‌ها در بافت آن‌ها وجود ندارد.

مصرف میوه‌های نوبرانه باید فقط در حد رفع هوس باشد.

 بالا بودن میزان اسید در گوجه سبز باعث ایجاد معده‌درد، سوزش معده یا حتی ریفلاکس در افراد مبتلا به ناراحتی‌های معده می‌شود.

هسته گوجه سبز و زردآلوی کال، دارای ترکیب‌های سمی خطرناکی است و هرگز نباید آن‌ها را خورد.

* هضم پوست سبز و سفت چغاله بادام برای دستگاه گوارش بسیار سخت است بنابراین احتمال دچار شدن به نفخ و دل‌درد با مصرف آن زیاد است.

گوجه سبز حاوی حجم بالایی از اسید‌های میوه است. این اسید‌ها در اثر گذشت زمان و فرایند رسیدن میوه به قند‌های ساده تبدیل می‌شوند. به همین دلیل هضم یک آلو (که گوجه سبز بعد از رسیدن به آن تبدیل می‌شود) براای دستگاه گوارش بسیار ساده‌تر از هضم یک گوجه سبز است.

هنگام خرید تا آنجا که ممکن است، چغاله‌های ریزتر را انتخاب کنید. چغاله‌هایی که درشت‌تر هستند در واقع فاصله کمتری با تبدیل شدن به بادام رسیده دارند. به همین دلیل بافت چوبی شده در چغاله‌های بزرگ‌تر بیشتر و مواد قابل‌جذب آن توسط دستگاه گوارش انسان کمتر است.

 چاغاله بادام معمولاً به صورت فله‌ای در مجاورت هوای آزاد و توسط فروشندگان دوره‌گرد به فروش می‌رسد، پس، حتماً از بهداشت فروشنده و سلامت چغاله‌ها مطمئن شوید.

 سعی کنید هنگام خرید، چغاله‌های سالم و بدون لک را انتخاب کنید. چغاله‌های تغییر رنگ داده و تیره معمولاً کهنه‌اند. همچنین چغاله‌های شکسته می‌توانند محل مناسبی برای ورود میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا باشد پس، از خوردن آن‌ها صرف‌نظر کنید.

 چاغاله بادام معمولاً توسط فروشنده در محلول آب و نمک نگهداری می‌شود و فروشنده پس از اندازه کردن مقدار مورد نظر شما، مقدار زیادی نمک روی چاغاله‌های خریداری‌شده، می‌ریزد. سعی کنید چاغاله بادام را با حداقل میزان نمک مصرف کنید تا دچار عوارض مصرف زیاد نمک نیز نشوید.

 به مادرانی که فرزند آن‌ها در سنین شیرخوارگی است به شدت توصیه می‌شود از خوردن مواد غذایی نفاخ مثل چاغاله بادام پرهیز کنند، زیرا عوامل نفاخ موجود در آن می‌تواند از راه دستگاه گوارش جذب و از طریق خون وارد شیر مادر شود و کودک با مصرف شیر مادر دچار دل درد شود که با توجه به حساس بودن کودک در این مرحله از رشد، می‌تواند برای او خطرناک باشد.

منبع:الو دکتر

انتهای پیام/

خطرات نوبرانه‌های بهار

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار سلامت دانستنی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۲۲۲۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گوجه فرنگی‌ها «جهان موازی» خود را دارند!

در کشفی که به نظر می‌رسد از مجموعه «پیشتازان فضا» یا یک فیلم مارولی بیرون آمده باشد، دانشمندان دریافته‌اند که گوجه فرنگی اساسا در یک «جهان موازی» زندگی می‌کند. این کشف زمانی انجام شد که محققان دانشگاه ایالتی میشیگان به تماشای آنچه در بین ریشه‌های گیاه گوجه‌فرنگی رخ می‌دهد، پرداختند.

به گزارش ایسنا، در مطالعه جدیدی که در مجله ساینس ادونسز(Science Advances) منتشر شده است، محققان دریافتند که ریشه‌های گوجه فرنگی دسته منحصر به فردی از متابولیت‌ها به نام آسیل قند را تولید می‌کنند. پیش از این تصور می‌شد که این ترکیبات فقط در موهای تیره روی سطح برگ‌ها و ساقه‌های گوجه فرنگی ساخته می‌شوند که به کرک معروف هستند.

به نقل از اس‌اف، آسیل قندها مولکول‌های تخصصی متشکل از هسته‌های قندی هستند که با زنجیره‌های اسید چرب تزئین شده‌اند. در کرک گوجه فرنگی، این متابولیت‌ها به دفاع از گیاه در برابر آفات کمک می‌کنند. با این حال، آسیل قندهای ریشه کاملا متفاوت از همتایان زیرزمینی خود بودند.

دانشمندان با استفاده از روش‌های شیمی تجزیه و تحلیل پیشرفته، به این نتیجه رسیدند که فراوان‌ترین آسیل قند موجود در ریشه گوجه فرنگی، به جای هسته ساکارز موجود در آسیل قندهای کرک، دارای هسته قندی است که از گلوکز مرتبط با اینوزیتول ساخته شده است. ترکیبات ریشه همچنین دارای زنجیره اسیدهای چرب متمایزی بودند.

راشل کروین(Rachel Kerwin)، نویسنده مطالعه اول، محقق فوق دکتری در یک بیانیه رسانه‌ای می‌گوید: آنچه در مورد این متابولیت‌های تخصصی بسیار قابل توجه است این است که آنها معمولا در سلول‌ها و بافت‌های بسیار دقیق سنتز می‌شوند.

به عنوان مثال آسیل قندها را در نظر بگیرید. آنها را در برگ‌ها یا ساقه‌های یک گیاه گوجه فرنگی نمی‌بینید. این متابولیت‌های دفاعی چسبنده از نظر فیزیکی درست در نوک کرک‌ها ساخته می‌شوند.

آیا آسیل قندهای ریشه و کرک از طریق یک مسیر متابولیک ساخته می‌شوند؟

برای پاسخ به این سوال، محققان تحقیقاتی مولکولی انجام دادند. آنها ژن‌هایی را در ریشه‌های گوجه فرنگی شناسایی کردند که بسیار شبیه به ژن‌های بیوسنتزی شناخته شده کرک آسیل قند بودند. یکی از ژن‌ها به طور خاص، ASAT1-L نامیده می‌شود.

سپس دانشمندان از ویرایش ژن کریسپر(CRISPR) برای حذف عملکرد ژن‌های ASAT1 و ASAT1-L استفاده کردند. به طور قابل توجهی، گیاهان گوجه فرنگی فاقد ژن ASAT1-L هیچ آسیل قند قابل تشخیصی در ریشه خود تولید نکرد، در حالی که سطوح آسیل قند کرک تحت تأثیر قرار نگرفت. زمانی که ژن ASAT1 حذف شد برعکس این اتفاق افتاد. این نشان می‌دهد که گوجه‌فرنگی‌ها دو مسیر متابولیک آسیل‌قند جداگانه ایجاد کرده‌اند که یکی برای کرک‌ها و دیگری برای ریشه‌ها است.

با کاوش دقیق‌تر، گروه تحقیقاتی دریافتند که ژن‌های کرک و آسیل قند ریشه نزدیک به هم روی ژنوم گوجه فرنگی قرار گرفته‌اند. تصور می‌شود که این نوع سازمان‌دهی ژنومی، که به عنوان یک خوشه ژن بیوسنتزی شناخته می‌شود، به ژن‌ها امکان تنظیم و توارث مشترک را می‌دهد.

رابرت لاست(Robert Last)، نویسنده ارشد این مطالعه، توضیح می‌دهد: در کنار مسیری که سال‌ها در حال مطالعه آن بودیم، در اینجا دومین جهان موازی را پیدا می‌کنیم که در زیر زمین وجود دارد.

تجزیه و تحلیل تکاملی نشان داد که ژن ASAT1-L احتمالا زمانی پدیدار شد که ژن اجدادی ASAT1 شبیه‌سازی شده است. سپس این دو ژن از هم جدا شدند و برای کرک و ریشه تخصصی شدند. وقتی دانشمندان به سایر اقوام گوجه‌فرنگی نگاه کردند، داستان حتی جذاب‌تر شد. آنها کشف کردند که ژن ASAT1-L و آسیل قندهای ریشه در برخی از گونه‌های گوجه‌فرنگی وحشی یافت می‌شوند، اما در عموزاده‌های دورتر مانند بادمجان یافت نمی‌شوند. این نشان می‌دهد که توانایی ساخت آسیل‌قندهای ریشه تقریبا به تازگی در درخت خانوادگی گوجه‌فرنگی تکامل یافته است.

هدف از تولید این متابولیت‌های مرموز زیرزمینی چیست؟

پاسخ صادقانه این است که ما هنوز نمی‌دانیم.

با توجه به شباهت آنها به ترکیبات محافظ کرک، یک احتمال این است که آسیل قندهای ریشه به گوجه فرنگی کمک کنند تا از آفات و عوامل بیماری‌زای ساکن خاک جلوگیری کند. آنها همچنین ممکن است در جذب میکروب‌های مفید در ناحیه ریشه نقش داشته باشند. مطالعات آینده می‌تواند عملکردهای زمین‌شناختی آنها را مشخص کند.

اگر متوجه شویم که این آسیل قندهای ریشه در دفع ارگانیسم‌های مضر مؤثر هستند، آیا می‌توان آنها را در گیاهان دیگر پرورش داد و در نتیجه به رشد گیاهان بدون نیاز به قارچ‌کش‌ها و آفت‌کش‌های مصنوعی کمک کرد؟

اینها سوالاتی هستند که در مرکز جستجوی بشر برای آب خالص‌تر، غذای ایمن‌تر و کاهش اتکا به مواد شیمیایی مصنوعی مضر قرار دارند.

انتهای پیام