به نقل از «مهر»

مریوان شهر هزار رنگ رباینده چشم ها/زریبار زیباترین دریاچه ایران

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۸۲۷۳۳۳

سنندج - مریوان شهری با آب و هوایی معتدل و خنک، دشت ها و کوه های جذاب به شهر هزار رنگ مشهور شده و در طول ایام سال به ویژه تعطیلات نوروزی پذیرای گردشگران است.

به گزارش خبرنگار مهر، شهر امروزی مریوان در حدود یک سده پیشینهٔ تاریخی دارد و یکی از جاذبه‌های طبیعی و توریستی استان کردستان است که هر ساله گردشگران داخلی و خارجی زیادی از آن بازدید کرده و از زیبایی‌های آن لذت می‌برند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مریوان با کوه و دشت‌های سرسبزی که پیرامونش را گرفته‌اند، مانند انگشتری است که دریاچهٔ زریبار به عنوان بزرگ‌ترین چشمه آب شیرین دنیا نقش نگین فیروزه‌اش را بازی می‌کند.

سفری به مریوان و اورامانات انسان را غرق رنگ می‌کند و به دلیل شرایط طبیعی و آب‌وهوایی، فرهنگ مردم و موقعیت جغرافیایی، از مناطق مورد علاقهٔ گردشگران است.

رودخانه‌های فرعی و اصلی متعددی در این منطقه وجود دارد که در جذابیت و شکل‌گیری طبیعت منطقه نقش مهمی دارند که رود های فرعی آن با ملحق شدن به همدیگر رودخانهٔ سیروان را تشکیل می‌دهند.

با در نظر گرفتن کوه‌ها و ارتفاعات و دره‌های ژرف و عمیقی که در تمامی نقاط منطقه گسترش یافته‌اند و هم‌چنین وجود جنگل‌ها و پوشش گیاهی مناسب در شمال و جنوب، وجود منابع رطوبتی رودخانه‌ها و دریاچهٔ زریبار موجب شده‌است که در این منطقه شاهد تنوعی از اقلیم‌های مختلف باشیم.

هنگامی که از سنندج به سمت مریوان می رویم از سروآباد به بعد منطقه دارای آب‌وهوایی مرطوب و مدیترانه‌ای است و نواحی شمالی و جنوبی مریوان دارای آب‌وهوای کوهستانی است.

جاذبه‌های طبیعی مریوان را می‌توان به دو دستهٔ طبیعی - تفریحی و فرهنگی – تاریخی اقسیم کرد که به چند جاذبه طبیعی تفریحی می توان اشاره کرد.

دریاچه زریبار

در بین جاذبه‌های فراوان شهرستان مریوان، دریاچهٔ زریبار به عنوان بزرگترین چشمهٔ آب شیرین دنیا از زیبایی خاصی برخوردار است.

دریاچهٔ زریبار در فاصلهٔ دو کیلومتری شمال‌غربی شهر مریوان و در ارتفاع یک هزار و ۲۸۵ کیلومتری از سطح دریا که شرق و غرب آن را دو رشته کوه پوشیده از جنگل‌های بلوط و مازو دربر گرفته‌است و در شمال و جنوب آن نیز، دشت‌های سرسبز بیلو و مریوان واقع شده‌اند.

دریاچهٔ زریبار در هر فصل، جلوه‌های زیبای خود را در مقابل دیدگان گردشگران به نمایش می‌گذارد و شرایط مناسبی را برای قایق‌رانی، ماهی گیری، شکار و شنا را در اختیار تماشاگران به نمایش می‌گذارد.

از شگفتی‌های زریبار جزیره‌های متحرکی است که در آن وجود دارند که این جزیره‌ها از ریشه‌های در هم تنیده نی و گیاهان حاشیه‌ای دریاچه تشکیل شده‌اند که با جریان آب و باد از کناره‌های دریاچه جدا شده و در وسط آن به چشم می‌خورند، گاه مساحت این جزیره‌های کوچک در زریبار به ۲۰ متر هم می‌رسد.

از لحاظ اقلیمی منطقه‌ای که زریبار در آن واقع شده تابستان‌های معتدل و زمستان‌های سرد دارد. از این رو گاه در زمستان به دلیل سردی هوا آب دریاچه یخ می‌زند اما در تابستان گرمای آن از میانگین دمای ۲۴.۵ درجهٔ سانتیگراد تجاوز نمی‌کند.

اردک سرسبز، خوتکا، چنگر، گیلار، پرستوی دریایی و انواع کشیم، پرندگان بومی هستند که زیست شان در سال‌های اخیر به علت شلوغی دریاچه با مشکل مواجه شده‌است.

این دریاچه هم چنین محل زیست ماهی‌های بومی از قبیل سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی، مارماهی و گونه‌های رهاشده شامل کپور معمولی، کپور آینه‌ای، فیتوفاک، آمور سفید و کپور سرگنده است.

متوسط دمای سه ماههٔ تابستان که فصل اصلی گردشگری است بین ۲۱ تا ۲۵درجه است که به این ترتیب مناسب‌ترین دما برای گردشگران محسوب می‌شود.

قلعهٔ امام (قلعهٔ هلوخان)

قلعهٔ تاریخی امام یا هلو خان در سه کیلومتری جنوب شرقی مریوان قرار دارد که بر اساس اطلاعات تاریخی در قرن هشتم (ه‍. ش) در زمان حکمرانی اردلان‌ها در دوران صفوی بر روی کوهی با نام «کوه امام» به ارتفاع ۱۶۰۰ متر که مشرف و مسلط به دشت و شهر فعلی مریوان در جنوب شرقی شهر است.

قلعه مریوان یکی از آثار دیرین این سرزمین کهن است که بسیاری از آثار تاریخی – فرهنگی و هنری مردم این مرز و بوم در آن ثبت شده‌است و در بسیاری از کتاب‌های تاریخی محلی به آن اشاره شده‌است.

وجود قلاع متعدد و مستحکم نشان دهندهٔ این موضوع است که شهرستان مریوان یکی از مناطق مهم ادوار کردنشینی بوده‌است. این کوه دارای سه قلخ بلند و مستحکم می‌باشد که از هرکدام از آن‌ها آثار های تاریخی به جا مانده‌است.

در یکی از کم ارتفاع‌ترین قله‌های تاریخی این کوه، تعدادی آثار باستانی و تاریخی وجود دارد که ما انسان‌ها را به عمق تاریخ این منطقه می‌برند و چه بسا داستان‌های تلخ و شیرینی را برای ما بازگو می‌کنند که قبرستان قدیمی، آثار به جای مانده از مسجد سرخ، درخت کهن قدیمی جلوی مسجد و هم چنین ویرانی‌هایی به جا مانده از دیوارهای خانه‌های مردمی داخل قلعه که یا جبر و زمانه آن‌ها را ویران کرده‌است یا توسط شورش و هجوم ظالمان بر این قلعه ویران شده‌اند از جمله آثار تاریخی این قلعه است.

قلهٔ دوم یا به عبارتی قلعهٔ میانی که به «قلعهٔ شاه نشین» شناخته شده‌است تا چند سال پیش در اطراف و پشت آن دیوارهای فرو ریخته شدهٔ آن به فراوانی دیده می‌شد که اکنون هم بخشی از آجر و خشت و دیوارهای آن برجای مانده‌است و بلندترین قلهٔ قلعهٔ مریوان شناخته شده به «قلعهٔ زندان» که اسیرها و زندانی‌ها در آن زندانی می‌کردند.

دشت بیلو

دشت بیلو در ۱۵ کیلومتری شهر مریوان قرار گرفته است که با پوشش گیاهی مناسب و چشمه‌های آب و هم چنین جنگل‌های اطراف آن پذیرایی تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف می‌باشد.

مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز دشت به ویژه در طول روز و ایام تعطیلات ساعت‌ها وقت خود را به تفرج در آن جا سپری می‌کنند.

زمین‌های اطراف این دشت در گذشته جهت برنج کاری استفاده می‌شده‌است.

دشت بیلو یکی از دشت های شهرستان مریوان است که لک لک ها در آن زندگی و به راحتی قابل رویت هستند.

منطقهٔ قمچیان

یکی دیگر از نقاط زیبا و دل‌انگیز این شهرستان، حواشی جاده مریوان - سقز منطقه تفریحی قمچیان است که هر مسافری را شیفته طبیعت زیبا و سرسبز خود می‌کند.

در کنار جاده جویبار ها، کوه‌های سر به فلک کشیده، درختان و طبیعت زیبا دیده می‌شود که جلوه‌ای خاص به این محل بخشیده‌است.

مکان تفریحی قمچیان نیز در حد فاصل جاده مریوان و سقز واقع شده‌است و جایگاهی با صفا و سر سبز بوده که علاوه بر سرسبزی، گیاهان خوراکی زیادی در فصل بهار مانند قارچ، پیچک و ریواس می‌توان یافت.

ناوطاق گاران

ناوطاق گاران در ۴۰ کیلومتری شهر مریوان و مابین بخش‌های سرشیو و مرکزی قرار دارد. این دشت در فصل بهار به واسطه سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمه‌های آب، پذیرای گردشگران زیادی است.

در اطراف این دشت کوه‌های بلندی سر به فلک کشیده‌اند و زیبایی خاصی به این منطقه داده است.

در این محل علاوه بر گونه‌های مختلف، گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچک، کنگر و قارچ خوراکی وجود دارد که در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی روستاهای اطراف آن‌ها را جمع‌آوری و در شهر به مشتریان عرضه می‌نمایند.

ملاقوبی

ملاقوبی در سه کیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از قدیم‌الایام تاکنون به عنوان زیارتگاه و تفریح گاه مردم منطقه بوده‌است.

در این مکان درختان جنگلی زیادی وجود دارد نام این محل به واسطهٔ وجود زیارتگاه شخصی به نام «ملا قوبی» نامگذاری شده و علاوه بر آن وجود طبیعت سرسبز و چشمه‌های آب و درختان جنگلی جزء مناطق دیدنی مریوان است.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۲۷۳۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهره برداری از آب‌های انتقالی به دریاچه ارومیه ممنوع است

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان آذربایجان غربی،   سعید شهند افزود: انتقال حداکثری آب به دریاچه ارومیه در دستور کار است و در این راستا منطقه گدار نقده به منطقه حفاظت شده تبدیل شده است.

 وی ادامه داد: این نظارت ها در مسیر کانال انتقال آب از کانی سیب به سمت دریاچه ارومیه تشدید شده و ۲ پاسگاه در فصل زراعی در این مکان بر برداشت مجاز آب نظارت داشته و رصد فیزیکی و آنلاین با دوربین های مداربسته را انجام می دهند.

 مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی گفت: سال گذشته ۱۶ مورد پرونده قضایی در زمینه برداشت غیر مجاز آب تشکیل و مراجع قانونی ارجاع شد و این گشت و کنترل ها همچنان ادامه دارد و با افراد متخلف برخورد جدی می شود.

 وی اظهار کرد: تنها برداشتی که انجام می شود، حق آبه کشاورزان و بهره برداران محلی است که سالیان سال به اندازه نیاز و با مجوز برداشت داشته اند.