به نقل از «خبرگزاری میزان»

حضرت جواد (ع) مبارک‌ترین مولود برای شیعه است/ گسترش دین اسلام توسط امام نهم  

تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۸۴۶۷۰۰

خبرگزاری میزان- کارشناس علوم قرآنی گفت: امام رضا (ع) به دنیا آمدن امام جواد (ع) را مبارک‌ترین مولود برای دین شیعه دانستند.

حجت الاسلام و المسلمین مرادی کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان درباره امام جواد(ع) گفت: امام نهم شیعیان بنا بر مشهور در دهم ماه رجب در سال 195 هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پدر ایشان امام علی ابن موسی الرضا(ع) و مادر ایشان سبیکه نام داشت که امام رضا(ع) ایشان را خیزران نامیدند.

وی در همین راستا افزود: نام امام جواد(ع) محمد، کنیه ایشان ابوجعفر و از القاب مشهور تقی و جواد است و به فرمایش امام رضا مولودی مبارک تر از تولد جواد برای شیعه به دنیا نیامد.

این کارشناس علوم قرآنی به شک و شبهه در زمان تولد امام جواد (ع) اشاره و اظهار کرد: به علت اینکه چهل سال و چند ماه از عمر امام رضا(ع) گذشته بود و فرزند پسری نداشتند عده ای در امامت ایشان شک داشتند که اگر در امامت ایشان شک به وجود می آمد در شیعه دوازده امامی شک ایجاد می شد چون کسانی که امام رضا(ع) را قبول می کردند چهار امام بعدی را نیز می پذیرفتند. بعد از این شک بود که امام رضا(ع) فرمودند: "مولودی مبارک تر از امام جواد(ع) برای شیعه به دنیا نیامده است."

حجت الاسلام والمسلمین مرادی ادامه داد: تولد امام جواد(ع) در ماه رجب مشهور است چون در دعای رجبیه، امام زمان(عج) می فرمایند: "اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِي رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الثَّانِي وَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ". "اى خدا از تو درخواست مى‏ كنم به حق دو مولود در ماه رجب محمد بن على دوم و فرزندش على بن محمد كه برگزيده توست".

وی درباره سن امامت حضرت محمد تقی (ع) بیان کرد: امام جواد(ع) در میان ائمه از همه جوان تر بودند و از سنین کودکی که هفت یا نه سال و چند ماه بودند به امامت رسیدند و در سال 220 هجری قمری نیز به دست معتصم عباسی به شهادت رسیدند. نکته ای که درباره ایشان وجود دارد این است که با توجه به اینکه در سن کودکی به امامت رسیدند علم ایشان از سن پایین ظاهر شده است و دیگران حتی دشمنان در مقابل این امام بزرگوار خاضع و خاشع شده اند.

این کارشناس علوم قرآنی افزود: یکی از موارد آن مناظره ای بوده است که در حضور مامون عباسی اتفاق افتاده است. نقل است که مامون عباسی خواست دختر خود ام الفضل را به ازدواج امام جواد(ع) در بیاورد بعضی از اعضای بنی عباس اعتراض داشتند که چرا کودکی را به دامادی خود انتخاب می کنی؟ مامون گفت: امام جواد(ع) دارای علم الهی است و نیازی نیست که ایشان بزرگ شود تا علمش افزایش یابد. لذا به همین دلیل مامون مجلسی را تشکیل داد که خود در بالای مجلس جایگاهی انتخاب کرد و در کنار مامون امام جواد(ع) و علما حضور داشتند که اعلم آنها یحیی ابن اکثم از قاضی القضات بغداد بود. او در  مناظره ای که با امام جواد(ع) داشت و پاسخی که از ایشان شنید زبانش بند آمد.

حجت الاسلام والمسلمین مرادی با اشاره به یکی از دلایل شهادت امام جواد(ع) توضیح داد: نکته دیگر درباره علت شهادت امام جواد(ع) بوده که در حضور معتصم که خلیفه وقت بود اتفاق افتاد. دزدی را آوردند و پرسیدند: حد قطع دست دزد از کجاست؟ عده ای به استناد از آیه تیمم گفتند باید دست از مچ قطع شود. عده ای به استناد از آیه وضو گفتند دست باید از آرنج قطع شود. اما معتصم با بی توجهی به این اظهارات از امام جواد(ع) سوال کرد. امام فرمودند: "من را از پاسخ دادن به این پرسش معاف کن "؛ در نهایت به دلیل اصرار معتصم ایشان پاسخ دادند: "حد قطع دست دزد چهار انگشت وی است چون طبق گفته رسول خدا(ص) هنگام سجده باید هفت موضع بر زمین قرار گیرد که از جمله آن مواضع کف دستان است و به فرموده قرآن مواضعی که برای سجده تعیین شده حق خداست و کسی حق ندارد در حقوق الهی دخالت کند و اگر دست دزد را از مچ یا آرنج قطع کنند دیگر کف دستی ندارد که برای خدا به روی زمین قرار دهد و سجده کند". همین باعث شد قاضی القضاتی که در مجلس حضور داشت نزد مامون رفت و با سخن چینی زمینه را برای شهادت امام جواد(ع) فراهم کرد.

وی ادامه داد: بعضی ها نقل می کنند شهادت امام جواد(ع) توسط معتصم یا جعفر فرزند مامون یا هر دوی اینها انجام شده است یعنی همسر امام جواد(ع) را تحریک کردند و زهر را در غذای ایشان ریختند که حضرت در سن 25 سالگی به شهادت رسید و در کاظمین در کنار مرقد امام کاظم (ع) مدفون شدند.

حجت الاسلام و المسلمین مرادی درباره خدمات امام جواد(ع) به دین اسلام خاطرنشان کرد: دستورات دینی که به شیعه رسیده است مرهون ائمه خداست. از سیر خدمت به دین اسلام از امام باقر(ع) شروع شد و ادامه دهنده آن امام صادق، امام موسی ابن جعفر، امام رضا و امام جواد(ع) بودند. با نگاهی به فرمایشاتی که از این بزرگواران درباره احکام دین صادر شده است تربیت یافتگانی که در این مقطع تربیت یافته اند و شاگردانی که از امام رضا(ع) باقی ماندند در نزد امام جواد(ع) کسب فیض کردند و از علمایی شدند که فقه جعفری و مذهب شیعه را گسترش دادند. این ها بالاترین خدماتی است که توسط ائمه و امام جواد(ع) در اختیار مردم قرار گرفت تا مذهب شیعه گسترش یابد.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۴۶۷۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان