اولین زن عرب مربی فوتبال مردان را بشناسید + عکس
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۹۴۱۹۵۱
صراط: در کشور سودان که هنوز فوتبال بانوان وجود ندارد، یک زن توانسته راه نزدیک شدن به این رشته را پیدا کند. سلما المجیدی 27 ساله، زنی است که در کشور سودان به مربیگری فوتبال مردان مشغول است و فیفا او را به عنوان اولین مربی زن عرب براى تیم مردان معرفى کرده است.
سلما؛ زنی که شیفته فوتبال بوده و هست...
به گزارش "ورزش سه"، در حال حاضر سلما هدایت الاهلىِ الغدارف، در ٤٠٠ کیلومترى شرق خارطوم پایتخت سودان و در نزدیکى مرز اتیوپى را در لیگ استانى، بر عهده دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شروع علاقه به مربیگری
علاقه سلما به مربیگری از آنجا شروع شد که به تماشای تمرینات تیم مدرسه برادر کوچکترش نشست. او با تماشای دستورات مربی و تحرکاتش و نحوه قرار دادن مخروط ها در جلسات تمرینی، جذب این شغل شد. سلما در گفت و گو با AFP اظهار داشت: در پایان هر جلسه تمرین، من درباره تکنیک هایی که به پسرها یاد داده بود، با او بحث می کردم. او دید که من برای مربیگری استعداد داشتم و به همین دلیل این شانس را به من داد تا کنارش کار کنم.
کار سخت سلما در خانواده
با توجه به خانواده سنتی ای که او را تربیت کرده بودند، سلما برای تثبیت خودش به خویشاوندان، با چالش بزرگی روبرو بود. پس از این موضوع، عموی سلما یک روز مشاهده کرد که جمعیت زیادی در هنگام برگزاری یک بازی، نام سلما را فریاد می زدند. حالا این فامیل های سلما، خدا را به خاطر حمایت از او شکر می کنند.
آنچه که مادر سلما می دانست...
مادر سلما المجیدی کسی بود که از ابتدا می دانست دخترش با بقیه فرق دارد. عایشه شریف می گوید: دخترم همیشه ترجیح می داد در کودکی شلوار بپوشد. همچنین در زمان هایی که از خیابان عبور می کردیم، او فوتبال بازی کردن پسران را تماشا می کرد.
الهام بخش و مجهز به اعتماد به نفس
یکی از نکاتی که سلما با اعتماد به نفس اشاره می کند، این است که در سودان بارها این سوال از او پرسیده شده که آیا فوتبال را درک می کند؟ یا مهارت لازم برای تمرین دادنِ مردان را دارد؟
مجیدی در سال 2015 در فهرست صد زن الهام بخش جهان قرار داشته است. پیش از او تنها زنی که در فوتبال سودان مورد توجه قرار گرفته، منیره رمضان بود که در دهه 1970 دیدارهای فوتبال مردان را قضاوت کرد.
مشکلات کار در کشوری که فوتبال زنان ندارد
گفتنی است، کشور سودان از سال 1948 به عضویت فیفا در آمد و کنفدراسیون فوتبال آفریقا را به همراه مصر، اتیوپی و آفریقای جنوبی تاسیس کرد. تیم ملی مردان این کشور در سال 1970 مقام قهرمانی جام ملتهای آفریقا را کسب کرد.
جالب اینجاست که در این کشور هیچ ممنوعیتی درباره فوتبال زنان وجود ندارد اما جامعه و حکومت محافظه کاری که در این کشور هست، باعث در سایه قرار گرفتن این مسئله شده اند. زنان سودانی فوتبال بازی می کنند (البته نه در فضاهای عمومی) اما هیچ تورنمنت یا باشگاهی برای آنها وجود ندارد.
سلما در این خصوص اذعان داشت: محدودیت هایی در فوتبال زنان وجود دارد اما من تصمیم گرفته ام که موفق شوم. رویای من مربیگری در یک تیم بین المللی است.
او که فارغ التحصیل رشته حسابداری و مدیریت است، در این خصوص ادامه داد: سودان جامعه ای متشکل از قبیله هاست و برخی از قبایل بر این باورند که نقش زن تنها به خانه اش محدود می شود. یکی از پسران در تیم من حاضر نبود به حرفم گوش دهد. او می گفت من از قبیله ای برخاسته ام که مردمش معتقدند مردان هیچ وقت نباید از یک زن دستور یا سفارش بگیرند. ماه ها طول کشید تا او مرا به عنوان یک مربی پذیرفت. او حالا یک بازیکن خوب در تیم من است.
او افزود: پیام عمومی من به مردان این است که این شانس را به خانم ها بدهند تا آنچه را می خواهند انجام دهند.
چه اشکالی دارد مربی ما زن باشد؟
مجید احمد، مهاجم تیم تحت هدایت سلما که یک هوادار لیونل مسی هم هست، درباره کار با این مربی می گوید: « ما در مدرسه معلمان زن داریم. پس مشکل کار با یک مربی زن چیست؟»
او همچنین می گوید که اوایل کار با سلما، مردم در کوچه و خیابان آنها را "کودکان سلما" خطاب می کردند.
منبع: صراط نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۹۴۱۹۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توهین در آزادی، فرصتی دوباره برای احیای حقوق زنان در ورزشگاهها
توهین یک مرد به خانمهای حاضر در ورزشگاه آزادی، فرصت اعتراض دوبارهای به مخالفان حضور زنان در استادیومها داده است.
به گزارش خبرورزشی، حواشی دیدار پرسپولیس و سپاهان کماکان ادامه دارد و بیش از همه حول توهینهای مردی میگذرد که سخنان او هیچ خریداری نداشت.
اما اگر از حکم کمیته انضباطی (ممنوعیت ۱۰ ساله برای ورود به ورزشگاهها) و اینکه چهقدر قابلیت اجرایی دارد بگذریم، موضوع از ابعاد دیگری نیز قابل بررسی است:
اول اینکه چرا صحبتهای یک تماشاگر پای دیگر تماشاگران و حاضران نوشته میشود؛ مگر در برخورد با راننده متخلف باید شرایط را برای دیگر رانندگان تنگ کرد یا جُرمِ ورزشکار خاطی را همه ورزشکاران گردن میگیرند که حالا برای این خطا و بیحرمتی، عدهای دوره افتادهاند که مسئله را با محوریت هوادار و تماشاگر و کلیت فوتبال بررسی کنند؟
دوم آنکه مگر حرمت و کرامت انسانی محدود به زنان است که بسیاری برای پیشبرد اهداف و دغدغههای خود، جایگاه زن را بهانه کردهاند و بهطور هماهنگ مسئله را از این زاویه بررسی میکنند؟ مگر توهین وابسته به جنس و نقش توهیندیده است که عدهای به اسم حمایت از زن و حراست از جایگاه او، جلو افتادهاند و تازه برای همین بهانه هم به فکر حذف زنان از استادیوم هستند؟ یعنی اگر بیحرمتیِ مشابهی بهجای زن، به گروه عظیم دیگری مثلن قشر کارگر اتفاق افتاده بود، دلواپسان ابتدا غم نان کارگر را به سینه میزدند و در مرحله چارهجویی، حذف کارگران از استادیوم را تجویز میکردند؟ هرچهقدر واکاوی اتفاق پیشآمده با محوریت «توهیندیده» عجیب است، جستوجوی راهحل در همین سمت ماجرا عجیبتر و چه بسا خندهدار به نظر میرسد! من خطا کنم و تو مجازات شوی در کدام عدالتخانهای تعریف شده؟
سوم و مهمترین، بررسی موضوع در بعد کلان و از زاویه فرهنگی و اجتماعی است؛ اینکه چرا مردی چنین افکار و ادبیاتی دارد، جدای آنکه از مسئولیت او در این بیحرمتی ذرهای نمیکاهد، برگرفته از فرهنگ مردسالار و زنستیزی است که متاسفانه کماکان در جامعه وجود دارد. البته که ارتقای فرهنگی در مسئله برابری زن و مرد، نه آسان است، نه در کوتاهمدت قابل انجام و نه موضوع این نوشتار، اما نقش ورزش، فوتبال و استادیومها در همین فقره قابل بررسی است؛ وقتی مردان در استادیوم سهم بیشتری دارند، جایگاه بهتری دارند و نزدیکتر مینشنیند، بدون حسابوکتابِ خاصی مشمول شرایط بهتری شدهاند که در ادامه همان تفکر جنس دوم(!) است.
هرچهقدر بدبینیمان نسبت به بهانه تازهمتولدشدهای به نام «مشکلات زیرساخت» را کاهش دهیم، باز هم میتوان در همین شرایط تفکیکِ جایگاه زنان، وضعیت برابر و بهتری برای آنان بهوجود آورد. اگر خانوادهها نمیتوانند کنار یکدیگر تماشاگر مسابقه موردعلاقهشان باشند، میتوان لااقل سهم یکسانی برای زن و مرد در نظر گرفت. اینکه از یک ورزشگاه مثلن ۵۰هزار نفری، ۴۸هزار بلیت را به مردان تخصیص دهیم و فقط ۲هزار بلیت برای خانمها آزاد کنیم و ایشان را در بدترین سکوها بنشانیم، جز اینکه ادعا کنیم مجوز حضور زنان را صادر کردهایم چه حاصلی داشته است؟
یادآور میشود استقبال پرتعدادتر مردان برای تماشای فوتبال حق بیشتری برای آنان ایجاد نمیکند. در وضعیت تفکیکشده فعلی، تصمیمگیرندگان باید با شمالی و جنوبی (یا شرقی و غربی) کردن استادیوم و ورودیها، مساوات را برای زنان در فرصت و حق انتخاب فراهم کنند تا هم برای تهیه بلیت با مشکلات عدیده کنونی مواجه نباشند و هم همانند مردان امکان انتخاب بلیت با توجه به جایگاه و فاصله از زمین داشته باشند.
و در پایان؛ این تاکیدِ یادداشت روزنامه کیهان که شرایط ورزشگاهها به گونهای است که بسیاری از خانوادهها نه خود به ورزشگاه میروند و نه اجازه حضور فرزندانشان را میدهند، نکته دقیقی است که چارهاش نه در حذف زنان یا گوشهنشینیِ آنها، که اقدام فوری جهت فراهم کردن فرصت برای همین خانوادههای علاقهمند مورداشاره کیهان است. اینکه میگویند مگر نگفتید ورود زنان جو ورزشگاه را بهتر میکند اما دیدید که نکرد و گفتیم که نمیکند، ماهیگرفتن از آب گلآلودی است که فدراسیون فوتبال با مدلی که برای حضور زنان در پیش گرفته مسبب آن است. فراموش نکنیم آنهایی که مدعی بودند حضور زنان میتواند موجب بهبود وضعیت فرهنگی استادیومها شود، سینما و شهربازی و بازار و دهها مثال دیگری را نشان میدادند که روش کنونی جانمایی زنان هیچ شباهتی به آن مثالها ندارد! البته که ورزشگاهها بهخاطر چنددهه مردانه بودن شرایط متفاوتی دارند، اما راه اصلاح، در استمرار این وضعیت یا تغییر معیوب آن نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام