وضع کتاب کم از بحران‌های دیگرمان ندارد

علی موذنی با بیان این‌که نمی‌تواند فکر کند وضع ادبیات خوب است، می‌گوید: وضع کتاب در جامعه ما کم از بحران‌های دیگرمان ندارد.

 این داستان‌نویس درباره وضعیت ادبیات در سال ۱۳۹۶  با ایسنا گفت‌وگو کرده که متن آن در پی می‌آید: 

- ارزیابی شما از وضعیت ادبیات در سال ۱۳۹۶ چیست؟

- اگر متهم نشوم که خارج از موضوع جواب می‌دهم، باید عرض کنم که نمی‌توانم فکر کنم وضع ادبیات خوب بوده، حتی اگر آمار و شاخص‌ها اثبات کنند که وضع ادبیات خوب بوده.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چون به نظرم وقتی مملکت با بحران‌های متعدد از جمله بحران آب و بحران اقتصادی و بحران‌های اجتماعی که بسیار هم جدی هستند، روبه‌روست، قطعا وضع ادبیات ما هم نمی‌تواند خوب باشد، همچنان که در سال‌های پیش هم خوب نبوده. به چند دلیل مهم که من فقط به یکی از آن‌ها اشاره می‌کنم: وقتی ذهن نویسندگان ما به طور اعم آزاد نبوده و نیست که دربارۀ مشکلات جامعه به طور مبسوط و به اندازۀ لازم بنویسند - چون سیاست بر این بوده و هست که حقایق پشت مصلحت‌بینی‌ها واگذارده شوند - حال این ادبیات خوب نمی‌تواند باشد. البته به این نکته هم اشاره کنم که من معتقد نیستم که ادبیات باید جای روزنامه‌ها و رسانه‌های آزاد را بگیرد، به هیچ وجه‌، اما به طور طبیعی نمی‌توانم شاهد این بحران‌ها باشم‌، بحران‌هایی که از سال‌ها پیش نشانه‌های جدی خود را نشان داده‌اند و ما هم می‌دیدیم و به طور شفاهی و گاه در داستانی یا رمانی به آن‌ها پرداخته‌ایم. دچار این تعارض می‌شوم که وقتی حال مملکت خوب نیست، چرا من باید فکر کنم حال ادبیات خوب است؟    

-  ارزیابی شما از جایزه‌ها ادبی  و انتخاب‌هایشان چیست، آیا این جایزه‌ها می‌توانند بر نویسنده‌ها و بازار کتاب تأثیرگذار باشند؟

- اعتقادم این است که جایزه دادن چیز خوبی است، بخصوص به کتاب، برای این‌که از این طریق می‌توانیم کتاب را به عنوان یکی از عناصر آگاهی‌دهنده به جامعه‌ای که ظاهرا با کتاب قهر است، معرفی کنیم و فضایی به وجود بیاوریم که مردم راغب شوند برای خرید کتاب هزینه کنند و برای خواندن آن وقت بگذارند و به این نکتۀ مهم آگاه باشند که این هزینه و این وقتی که برای خریدن و خواندن کتاب می‌گذارند، جزء تفکیک‌ناپذیر سعادت و خوشبختی خودشان و جامعه‌شان است. اگر جوایز به این امر دامن می‌زنند و چنین فضایی را به وجود می‌آورند، می‌توانند تاثیرگذار باشند، اما اگر غیر از این است - که عموما چنین است -  به نظرم عطای‌شان را باید به لقای‌شان بخشید. تصورش را بکنید، بعد از برگزاری هر جایزۀ ادبی معمولا دعواها راه می‌افتند و اعتراض‌ها شروع می‌شوند که یک عده هستند که داوران همیشگی‌اند و با باندبازی خودشان و دوستان‌شان را برنده می‌کنند و ... ، و چون تازگی‌ها این اخبار به طور گسترده رسانه‌ای می‌شوند و در شبکه‌های اجتماعی در باره‌شان بحث می‌شود، جز این که اعتماد ادیبان را از این جوایز سلب کنند و نقش جوایز را در دید عموم مردم از اعتبار بیندازند، حاصلی نخواهند داشت. به نظرم ادیبان و برگزارکنندگان باید به این شاخص‌ها توجه داشته باشند و منافع جمعی را به منافع فردی ترجیح بدهند. وضع کتاب در جامعۀ ما کم از  بحران‌های دیگر ما ندارد.

- بهترین و بدترین خبرهایی که در سال ۱۳۹۶ در حوز ادبیات و کتاب شنیده‌اید؟

- ترجیح می‌دهم در این‌باره سکوت کنم.

- کتاب‌هایی که به مخاطبان ما برای مطالعه پیشنهاد می‌کنید؟

- طی چند ماه گذشته به دلیلی آثار غلامحسین ساعدی و بهرام صادقی و هوشنگ گلشیری و احمد محمود را مرور کردم و از این مرور بسیار لذت بردم. پیشنهادم به خوانندگان ایرانی این است که آثار نویسندگان ایرانی را با دقت بخوانند و مطمئن باشند لذت و آگاهی را همزمان با هم  خواهند داشت.

انتهای پیام 

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۹۵۰۴۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستند «نغمه های فروزان» فیلمی درباره بدیع الزمان فروزانفر

به گزارش قدس آنلاین، محسن عسکری زاده کارگردان فیلم، درباره درونمایه این مستند گفت: فیلم مستند «نغمه های فروزان» قصه روزهای پایانی زندگی زنده یاد بدیع الزمان فروزانفر است به زبان خودش که ما را با سفری به گذشته به دل خاطرات می‌ برد.خاطراتی تلخ و شیرین که زندگی و سلوک وی را به ما نشان می دهد.

او در ادامه با اشاره شخصیت و سلوک بدیع الزمان فروزانفر، اظهار کرد: بدیع الزمان فروزانفر عاشق ادبیات و تاریخ و فرهنگ بود و شیفتگی اش به «مولوی» او را به سمتی کشاند که آثار وی را تصحیح و چاپ کرد. این استاد گرانقدر پس از تأسیس دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و تأسیس مقطع دکترای ادبیات فارسی در این دانشکده، مولوی پژوهی را بعنوان یک کلاس درس ارائه کرد.

عسکری زاده افزود: «استاد فروزانفر» در تدریس هم بی نظیر بود به طوری که دانشجویان و استادان زبان و ادبیات فارسی درباره او گفته اند: هیچ علمی در پیش و پس از اسلام نبود که او نداند. استاد شفیعی کدکنی که پنج سال کلاس او را تجربه کرده است از آن کلاس‌ها چنین یاد می‌کند: «فروزانفر نه تنها محقق بی مانندی بود که در کار تدریس نیز بی همتا بود. بسیاری از استادان دانشمند را می‌شناسم که حلقه درسشان برخلاف نوشته‌ها و کتاب هاشان هیچ سودمند نیست، گرمی و گیرایی ندارد، اما حلقه درس او، حتی بیش از نوشته هایش، شور و گرمی و تازگی داشت؛ به ویژه هنگامی که مثنوی مولانا را در دوره دکترای ادبیات تدریس می‌کرد. من پنج سال درس مثنوی او را حاضر شدم و یک نکته مکرر نشنیدم؛ در صورتی که در همان دوره یکی دیگر از استادان درسی به ما می‌داد خدایش رحمت کند در چهار ترم درس دانشگاهی، چیزی که به ما آموخت تکرار یک مثل یا قصه فکاهی بود از زبان کودکی شیرازی.

فروزانفر دانشجویان را به کار وا می‌داشت و تا اطمینان نمی‌کرد که دانشجویی استعداد و تمکن امتحان دارد از او امتحان نمی‌کرد. دانشجویان خود نیز می‌دانستند که در مورد امتحان درس او باید شکیبا بود، فقط درس خواند و مطالعه کرد. هیچ جای اغراق نیست اگر بگویم دکترای ادبیات فارسی یعنی درس فروزانفر، او همه بی قیدی‌ها و سهل انگاری‌ها و نخوانده اظهارنظر کردن‌های اغلب استادان عزیز دانشکده ادبیات را جبران می‌کرد. نمی‌دانم پس از او، دکترای ادبیات چه حالی خواهد داشت...»

کارگردان مستند «نغمه های فروزان» در پایان تأکید کرد: در این فیلم مستند، استادان و چهره هایی چون مهدی محقق، منصور طباطبایی بهبهانی، علی دهباشی، محسن مصباح، اکبر قلمسیاه ، هما گل گلاب ، شمسی نوراللهی و غلامحسین مراقبی زندگی و سلوک علمی و فرهنگی دکتر بدیع الزمان فروزانفر را روایت کرده اند.

بر اساس این گزارش، عوامل این فیلم عبارتند از: نویسنده و کارگردان: محسن عسکری زاده تهیه کننده: سعید وزیری، مشاور هنری: مصطفی رزاق کریمی، فیلمبردار: محسن عسکری زاده ، علی شیخ علیشاهی ، صدابردار: حسن سالاری ، مدیرتولید: حامد عسکری زاده، مشاور رسانه ای: صدرا صدوقی ، تدوین : محسن عسکری زاده ، گوینده گفتار متن: سیامک صفری ، اصلاح رنگ و نور: میلاد سلیمی ، برنامه ریز: حسام زرنوشه دستیارکارگردان: پوریا محسنی ، طراح پوستر : رزا فصیحی، عکاس: مهسا قاضی، مدیر اجرایی و ارتباطات : بهروز آریان ، امور مالی و اداری: عاطفه زارع آرندی.

مجموعه ۲۵ قسمتی «چونان سرو» دربردارنده فیلم های مستندی درباره مفاخر فرهنگی ایران است که به تهیه کنندگی محمد سعید وزیری و با حضور کارگردانی چون مسعود طاهری، عطیه زارع، حنیف شهپرراد، فاطمه رسول زاده، کتایون جهانگیری و محسن عسکری زاده از شبکه مستند پخش می شود.

مشاور هنری این مجموعه تلویزیونی، مصطفی رزاق کریمی است.

«نغمه های فروزان» پرتره بدیع الزمان فروزانفر استاد نامدار زبان و ادبیات فارسی، یکی از مستندهای مجموعه «چونان سرو» است که ساعت ۲۱:۰۰ امشب (یکشنبه، ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳) از قاب شبکه مستند سیما پخش می شود.