چرا روحانی گفت که انتقاد در صدر اسلام هم جریان داشته؟

حمید ابوطالبی مشاور رییس جمهوری در گفت‎وگو با ماهنامه اندیشه پویا، مسائل جالبی را در مورد نحوه سیاسی شدن جامعه و همچنین حوادث دی ماه سال گذشته مطرح کرد.

اهم این گفتگو در این زمینه را در ادامه بخوانید:

*از چند منظر می‌توانیم به سیاسی شدن جامعه نگاه کنیم. هم می‌توانیم از منظر رابطۀ حکومت یا دولت با ملت، و در واقع از منظر سیاسی به ماجرا نگاه کنیم؛ و هم می‌توانیم از منظر اقتصادی به آن نگاه کنیم و بگوییم دلیل ناآرامی‌ها فقر و گرانی بوده؛ از منظرهای دیگر هم می‌توانیم به آن بپردازیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما من تمایل دارم این‌جا صرفاً از منظر اجتماعی آن را بررسی نمایم.
*ما چهار دهه بعد از انقلاب تقریباً چهار نسل را پرورش داده‌ایم. نسل دهۀ شصت یا به تعبیر من نسل سازگار؛ نسل دهۀ هفتاد یا نسل گذار؛ نسل دهۀ هشتاد یا نسل تعارض؛ و نسل دهۀ نود یا نسل سایبری و ویرچوال. ما در مورد نسل‌های پس از انقلاب از منظر انتگراسیون و چسبندگی هویت‌نسلی دچار رویکردهای بحران‌زا هستیم و تاکنون راهی برای تعامل با آن ارائه نکرده‌ایم.

*رؤسای جمهوری که باید نماد پیشرفت‌های خودشان باشند کجا هستند؟ آیا حاضرند خودشان از عملکرد خودشان دفاع کنند؟ آیا ما حاضر هستیم به آن‌ها میدانی برای دفاع بدهیم؟ اگر این‌گونه نیست پس چرا از نسل جدید می‌خواهیم دولتداری ما را باور کنند؟ حال شما هستید و نسل دهۀ نودی که سایبری و ویرچوال است. نسلی که به‌ناچار خودش، خودش را تعریف می‌کند؛ و شما هم هر روز از آن دورتر می‌شوید. بپذیریم که مشکل جامعۀ ما این دزنتگراسیون یا ناهمگنی هویتی بین نسلی است. همین الآن هم ما همین راه را ادامه می‌دهیم و بازداشت‌شدگان نسلی که اعتراض کرده بین ۱۷ تا ۲۳ سال عمر دارند. پاسخ به سؤالات بزرگ سخت و مشکل است؛ این‌که برای چهل سالگی انقلاب ما کجا ایستاده‌ایم؟

*برای ما چه کسانی تاریخ می‌سازند؟ صداوسیما و سریال‌های آن، یا شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور که قدیسه‌سازی تاریخی می‌کنند؟ برای نسلی که هیچ‌یک را ندیده، عنصر اعتماد است که سخن اول را می‌زند؛ «من و شما» این اعتماد را از دست داده‌ایم، و «من و تو» تلاش می‌کند آن را به دست آورد و «من و او» متحیر مانده‌ایم در این بی‌راهه کجا برویم!
*جامعه توان انطباق خود با فشار اجتماعی را از دست داده؛ نکته‌ای که در کلان‌شهرها سبب توسعۀ تعامل متقابل و در شهرها و شهرستان‌ها باعث کاهش قدرت انطباق شده است. به‌ویژه آن‌که در شهرها و شهرستان‌ها امکان کاستن از بار فشار اجتماعی از طریق تفریحات و امکانات رفاهی بسیار کم است.

*سخن این است که چرا اندیشه زاییده نمی‌شود؟ اولین ضرورت برای اندیشیدن، احساس آزادی است؛ امری که حتا از وجود خود آزادی مهم‌تر است. چرا اندیشیدن به خشکی درافتاده و چرا رابطۀ اندیشه و جامعۀ ما قطع شده و هیچ‌کس به دنبال اندیشه نمی‌رود؟ چه نسبتی بین اندیشۀ ما و ضرورت‌های اجتماعی وجود دارد؟ چگونه باید هم اندیشه خلق کرد و هم بین آن و جامعه رابطه برقرار نمود؟ کتاب‌نخوانی ایرانیان محصول چیست؟ آیا محصول بی‌انگیزگی است یا بی‌هویتی؟ آیا نتیجۀ عدم احساس ضرورت است یا محصول یک تحول فرهنگی ناخواسته، یا محصول یک جبر اجتماعی پدیدآمده از کنشگری‌های ما؟ واقعاً پاسخ این سؤال‌ها چیست؟
*موضعی که آقای روحانی در قبال اعتراضات گرفت، این‌که گفت باید حق انتقاد و اعتراض مردم به رسمیت شناخته شود، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کاری بود که این دولت باید انجام می‌داد و سبب شد که در تمام لایه‌های فکری، سیاسی و تبلیغاتی، این فکر نفوذ پیدا کند. روز یک‌شنبه در خلال ناآرامی‌ها آقای روحانی در دولت سخنرانی کرد. آن سخنرانی از منظر به رسمیت شناختن حق اعتراض مردم در همۀ این چهار دهه منحصر‌به‌فرد است.

*اندیشه‌ورزی در جامعۀ ما خفته است. از لغت مرده استفاده نمی‌کنم چون ما اندیشه‌ورزانِ توانمندی داریم. اما اندیشه خفته است.
*من کاری ندارم که چرا مشهد نقطۀ آغاز تظاهرات بود، اگرچه این نکتۀ مهمی است که این تظاهرات چرا از مشهد شروع شد. باور من این است که برای این اعتراضات برنامه‌ریزی شده بود اما کار از دست‌شان خارج شد. برخی دوستان رقابت‌های ۱۴۰۰ را زود شروع کردند. این خیلی غلط است. اگر دولت کارآمد نباشد و نتواند کارآمدی‌‌اش را به مردم نشان دهد تردید نکنید که در ۱۴۰۰ اتفاق‌های دیگری خواهد افتاد. نامعادلۀ کارآمدی و ناکارآمدی در ۱۴۰۰ معنایش اقبال مردم به بخش غیردولتی نیست. این‌که به دروغ دولت را تخریب کنیم و به دولت‌ستیزی در کشور دامن بزنیم، شک نکنیم که امنیت ملی کشور را به خطر می‌اندازد.
*ما یک بوروکراسی نابودشده در کشور داریم که در فاصلۀ سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ اتفاق افتاد و یکی از معضلات ما بازسازی این بوروکراسی است. شاید بالا یک چیز بگوید، وزیر یک چیز دیگر بگوید و در نهایت مدیر یا پایین‌تر هر کاری که خواست انجام دهد.
* نقد و آزادی در دولت برای ما اصالت دارد. آقای روحانی می‌گوید در صدر اسلام هم نقد و انتقاد جریان داشت و می‌خواهد بگوید که مردم آزادند حرف بزنند. شهامت رئیس‌جمهور دربارۀ طرح این موضوعات را در نظر بگیرید. رئیس‌جمهور در رابطه با نقد و آزادی اندیشه و آزادی اعتراض کردن، ایستادگی و استواری دارد.

منبع: پارسینه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۰۶۹۸۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اهمیت سفر «نیچروان» از منظر اقلیم کردستان

خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل، آرمان نصراللهی: سفر سه روزه نچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق و از چهره‌های برجسته و مورد اعتماد گروه‌ها و جریان‌های مختلف سیاسی در این منطقه به ایران، نشان دهنده افقی تازه پیش روی ارتباط و تعامل تهران و اربیل است.

طی یکی دو سال اخیر ارتباط تهران و اربیل تا حدودی سرد شده بود و حوادث و اتفاقات روی داده در منطقه باعث سردی روابط بین دو طرف شده بود که این بار با سفر سه روزه نچیروان به تهران و دیدار با رهبری، رئیس جمهور و سایر مسئولان ارشد نظام پیش بینی می‌شود که روابط دو طرف وارد فضای تازه و بهتر شده و به همین دلیل این ارتباط می‌تواند در راستای نهادینه کردن امنیت در منطقه پیامدها و دستاوردهای بسیار مهمی داشته باشد.

نچیروان بارزانی که در طول دو دهه اخیر در مسئولیت‌های مختلف سیاسی همواره گفتمانِ گفتگو با همسایگان از جمله ایران را در دستور کار قرار داده است، بعد از سفر به بغداد و همچنین دیدار با رئیس جمهور ترکیه راهی ایران شد تا ارتباط و تعامل با بهترین و نزدیک ترین دوست کردهای عراق را تقویت کند.

سفر بارزانی در شرایط خاص منطقه‌ای به ویژه مسائل داخلی اقلیم و همچنین اختلاف اقلیم با دولت مرکزی عراق، دارای پیامدهای مثبتی برای کشور عراق از جمله منطقه اقلیم خواهد بود و بدون شک سران دولت مرکزی عراق نیز تحولات این سفر و دیدارهای رئیس اقلیم را با جدیت ویژه دنبال خواهند کرد.

نگاهی به سابقه تاریخی ارتباط جمهوری اسلامی ایران با کردهای عراق نشان می‌دهد که ایران همواره بهترین دوست برای کردهای عراق بوده و در صحنه‌های مختلف از جمله اتفاقات و حوادث چند دهه اخیر بهترین همراه و پناهگاه برای آنها بوده و در این حوادث از هیچ کمکی برای ارائه به کردهای عراق دریغ نکرده است.

حمایت‌های ایران از کردهای عراق تا جایی است که نچیروان بارزانی در دیدار با رئیس جمهور اسلامی ایران نیز به آن اشاره کرد و گفت: «شالوده عراق جدید و روابط امروز فی مابین برآمده از همکاری مبارک ایران و عراق است و لذا ایران برای ما صرفاً یک همسایه نیست. اگر انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی نبود، معلوم نبود حرکت کُرد امروز چه سرنوشتی داشت. رعایت حرمت این همکاری‌ها و تعاملات خط قرمزی است که ما هرگز از آن عبور نخواهیم کرد».

تاکید بارزانی بر اهمیت روابط تهران اربیل و تهران بغداد نشان دهنده جایگاه ایران در تحولات منطقه‌ای است، موضوعی که هر چند کشورهای غربی به دنبال ایجاد چالش در آن هستند ولی علیرغم همه توطئه‌های صورت گرفته، این جایگاه و نقش نه تنها کاهش پیدا نکرده که به دلیل تحولات اخیر افزایش چشمگیری نیز داشته است و ایجاد آرامش در عراق بدون مشارکت و حضور ایران امری غیرممکن تلقی می‌شود.

جدای از مسائل تاریخی، در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران یکی از مهمترین شرکای تجاری با اقلیم کردستان عراق است و وجود چندین مرز رسمی از تمرچین گرفته تا باشماق و پرویزخان، نشان دهنده این اهمیت و حجم بالای مبادلات کالا و خدمات فنی و مهندسی است و به همین دلیل ارتباط و تعامل ایران با اقلیم می‌تواند زمینه‌های رشد فعالیت‌های تجاری بین دو طرف را نیز سبب شود.

در طول چند سال اخیر در کنار فعالیت‌های تجاری در زمینه‌های خدمات فنی و مهندسی، توجه به مسائل علمی و بهداشتی نیز مورد توجه قرار گرفته و با توجه به زیرساخت‌های ایجاد شده در استان‌های کردستان و کرمانشاه، ساکنین اقلیم بخشی از نیازهای بهداشتی و آموزش عالی خود را در استان‌های مرزی ایران دریافت می‌کنند و یکی از اهداف مهم این سفر تقویت این ارتباطات در آینده به شمار می‌رود.

در حوزه مسائل داخلی اقلیم نیز سفر نچیروان بارزانی به تهران دارای پیام‌های مهمی است، به گونه‌ای که با توجه به اختلاف گروه‌های سیاسی در خصوص برگزاری انتخابات محلی در اقلیم با دولت مرکزی عراق، این سفر می‌تواند در راستای جلب نظر ایران برای مدیریت این اختلافات و رفع آنها موثر باشد، موضوعی که طی یکی دو روز اخیر بارها از سوی رسانه‌های محلی کردزبان در اقلیم مورد توجه قرار گرفته است.

در کنار این موارد باید به مسئله توافق نامه امنیتی بین ایران و کشور عراق نیز اشاره کرد؛ موضوعی که به نظر می‌رسد در دیدار رئیس اقلیم با مسئولان ایرانی مورد توجه قرار گرفته و بر اساس آنچه که رسانه‌ها مطرح کرده‌اند، رئیس جمهور و سایر مسئولان نیز خواستار مشارکت فعال اقلیم در راستای اجرایی کردن آن شدند.

بدون شک نچیروان بارزانی با دست پر راهی اقلیم می‌شود و تهران و اربیل هم در روزها و ماه‌های آینده فصل نوینی ار ارتباط و تعامل را تجربه خواهند کرد و همچنان که دکتر رئیسی در نشست با بارزانی اعلام کرد: ایران مانعی برای گسترش همکاری‌های اقتصادی و مراودات تجاری با اقلیم کردستان ندارد. ما مرزهای طولانی میان دو طرف را فرصتی ارزشمند برای ارتقای سطح روابط می‌دانیم، اما امنیت اساس و بستر ضروری هر نوع همکاری و گسترش تعاملات است.

رئیس جمهور با تاکید بر اینکه نباید اجازه دهیم عناصر معاند و بدخواهان روابط دوستانه و صمیمی طرفین اخلالی در مسیر گسترش همکاری‌های فیمابین ایجاد کنند، اظهار داشت: نگاه مسئولان باید فراتر از بدخواهی بیگانگان معطوف به طراحی و اجرای راهکارهای توسعه روابط در مسیر تامین منافع متقابل میان ایران با عراق به طور عام و اقلیم کردستان به طور خاص باشد.

کد خبر 6099443