در ایران اپوزیسیون کاریکاتوری است/ اپوزیسیون نظام جمهوری اسلامی افرادی فاقد هویت دینی هستند
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۲۴۰۰۷۱
تحلیل‌گر مسائل سیاسی گفت: نظام جمهوری اسلامی در این 40سال گذشته دارای اپوزیسیون کاریکاتوری است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از همدان ،داریوش سجادی، تحلیل‌گر مسائل سیاسی، مقیم آمریکا و دانش‌آموخته دانشگاه هاروارد در همایش آینده جمهوری اسلامی و نقش اپوزیسیون حکومتی که به همت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی‌سینا برگزار شد، اظهار کرد: در تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران تحولات و آشوب های بسیاری مشاهده می‌شود اما در یک مقطع تاریخی با آرامش مواجه می‌شویم که حاصل همپوشانی دو متغیر مستقل هویت دینی و وابسته حکومت است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
داریوش سجادی ادامه داد: از زمان تأسیس حکومت صفویه تا اواسط زندیه این آرامش توسط دو متغیر مذکور به خوبی در جامعه ایران دیده می‌شود که از این امر تحت عنوان هویت ایرانی اسلامی باید نام برد.
سجادی با بیان اینکه دلیل ناآرامی‌هایی که در زمان قاجاریه شکل گرفت این بود که برای برای نخستین بار هویت جدیدی وارد ساختار ایران شد، اذعان کرد: این هویت دارای ریشه غربی بود و متأسفانه در آن دوره مؤلفه‌های غربی ناشی از خودباختگی فرهنگی پادشاهان قاجار به خوبی در ایران دیده شد.
این تحلیل‌گر مسائل سیاسی با اظهار بر اینکه در انقلاب اسلامی این ناآرامی‌ها پایان یافت، گفت: در جریان انقلاب اسلامی شاهد هستیم که حکومتی با هویت دینی و شیعی به پیروزی رسید و همپوشانی خوبی با هویت دینی ایران پیدا کرد.
وی افزود: هم‌اکنون با گذشت بالغ بر 40 سال از عمر آن علی رغم فشارهای سنگینف جنگ، تهدیدها و تحریم‌های اقتصادی و سیاسی که توسط مستکبرین بر نظام جمهوری اسلامی اعمال شد، شاکله حکومت حفظ شده است و راز این مانایی همپوشانی حکومت با هویت دینی مردم است.
سجادی عنوان کرد: در این زمان مردم با رهبری مواجه شدند که برخلاف حاکمان قبلی که توده مردم و قشر مستضعف را تحقیر می‌کردند، آنها را ولی‌نعمت خود دانست.
سجادی با بیان اینکه، مبانی معرفت شناختی و نه شرایط معیشتی سنگ محک یک انقلاب است گفت: موضوعاتی مانند رشد ناخالص ملی معیار محک دولتهاست نه انقلاب و حکومت اگرچه نمی توان به این استناد، منکر توجه به وضعیت معیشتی مردم شد.
وی خاطرنشان کرد: اینکه امروزه محصول خط تولید انقلاب اسلامی شهید حججی‌ها هستند، نشان‌دهنده این است که انقلاب اسلامی در مسیر خود به رشد رسیده است.
وی بیان کرد: باید توجه کرد که برخلاف برخی از نظریه‌ها انقلاب اسلامی دارای رویش‌ها و پالایش‌هایی است که اجتناب‌ناپذیر نیستند.
این تحلیل گر سیاسی مقیم آمریکا گفت: یکی از برکات فتنه 88 این است که بخش عمده‌ای از تزویرها و نفاق‌هایی که در عده‌ای از دولتمردان برجسته که خود را به انقلاب اسلامی کریپس کرده بودند، تصویر واقعی خود را ارائه کردند.
وی اضافه کرد:اپوزیسیون دارای سه لایه است. لایه اول اقشار سلطنت‌طلب هستندکه شامل مهاجرینی بودند که در سال‌های 57 و 58 از ایران گریختند و نسل دوم اپوزیسیون فراریان از جنگ تحمیلی هستند که تعدادی با شروع جنگ تحمیلی از ایران رفتند و در آن طرف آب نقش اپوزیسیونی ا ایفا کردند.
وی اظهار کرد: نسل سوم که اوج آن در سال88 ایجاد شد با نسل جدیدی مواجه شدیم که چهره تزویر و ریا را ایجاد کردند.
سجادی با تأکید بر اینکه نظام جمهوری اسلامی فاقد اپوزیسیون سیاسی واقعی است، اذعان کرد: رژیم پهلوی دارای اپوزیسیون سیاسی واقعی بود چراکه امام خمینی(ره) دارای ثقل سیاسی سنگین بود اما نظام جمهوری اسلامی در این 40سال گذشته دارای اپوزیسیون کاریکاتوری است.
وی ادامه داد: باید توجه کرد که اپوزسیون در خارج ورشکست ترین افرادی هستند که در ساختارهای معیشتی اروپا و امریکا نتوانستند حل شوند و کوتاه ترین دیوار برای بالا رفتن را دیوار سیاست می‌بینند. در امریکا مانند اپوزیسیون حرف زدن بیزینس است و آمریکا برای آن بودجه می‌دهد.
تحلیل‌گر مسائل سیاسی در پایان اپوزیسیون فعلی در نظام جمهوری اسلامی را افرادی فاقد هویت دینی دانست و افزود: اپوزیسیون کنونی برون‌ریخت بی‌هویتی افرادی است که تصور از مسلمان بودن داشتند برای فرار از بی‌هویتی دینی و استتار از آن وارد عرصه سیاست شدند.
وی تأکید کرد: این افراد در برزخ هویت دچار مشکلات عدیده هستند و ادای سیاسی درآورده اند تا خود را تخلیه کنند اما در واقع فاقد سواد سیاسی هستند. درواقع اپوزیسیون های جمهوری اسلامی با چنگ زدن به چهره نظام به دنبال مخفی کردن بی هویتی خود هستند و ادای اپوزیسیون در می آورند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۴۰۰۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ایران دارای سلاح هسته ای برای منطقه و جهان امنیت‌زا است؟
علیرضا سلطانی؛ اعتماد
در روزهای اخیر به دنبال تشدید چالش‌های سیاسی و امنیتی میان ایران و اسراییل (حمله اسراییل به كنسولگری ایران در سوریه و متعاقب آن حمله موشكی و پهپادی ایران به اسراییل)، بار دیگر زمزمه‌ها پیرامون دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای (زمان یا ضرورت آن) در محافل سیاسی و رسانه‌ای داخلی و خارجی افزایش یافته است.
تامل در اظهارنظرها و دیدگاه‌های مطرح شده نشان می‌دهد كه مخالفت‌ها و مقاومت‌ها در برابر ضرورت دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای به نسبت گذشته در داخل و خارج ایران كمتر و كمرنگ‌تر شده است.
بسیاری از افرادی كه تا پیش از این به لحاظ مسائل امنیتی و نظامی، دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را برای صلح و امنیت منطقه‌ای و جهانی خطرناك تلقی می‌كردند با اولین درگیری مستقیم ایران و اسراییل بر مبنای سلاح‌های متعارف (موشك و پهپاد) و تسهیل شرایط برای مواجهه بزرگ‌تر و مخرب‌تر برای منطقه، به این درك و صرافت افتاده‌اند كه یكی از مهم‌ترین عوامل جلوگیری از درگیر شدن ایران و اسراییل، ایجاد توازن قدرت میان این دو كشور در سطح منطقه‌ای است.
این توازن با توجه به بهره‌مندی یكی از طرفین یعنی اسراییل به سلاح هسته‌ای، تنها بر محور سلاح هسته‌ای شكل می‌گیرد و از این منظر ضروری است ایران مانند اسراییل هر چه سریعتر و فوری‌تر به سلاح هسته‌ای دست یابد تا منطقه شاهد ثبات و امنیت پایدار باشد.
این دیدگاه شاید از منظر نظریه توازن قدرت و نظریه‌های امنیتی نسل سوم و چهارم، چندان بیراه نباشد. به هر حال با توجه به شكسته شدن تابوی درگیری نظامی ایران و اسراییل در پی تحولات و تحركات نظامی اخیر دو طرف نسبت به یكدیگر، امكان درگیری نظامی گسترده با گستره منطقه‌ای و حتی بین‌المللی بسیار افزایش یافته است.
این شرایط خطرناك چه بسا بسیاری از تحلیلگران و حتی سیاستمداران جز طرفداران اسراییل را نسبت به ضرورت دستیابی جمهوری اسلامی ایران به سلاح هسته‌ای مجاب كرده است .
با لحاظ شرایط اخیر منطقه‌ای می‌توان انتظار داشت روند تحولات سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی در قبال پرونده هسته‌ای ایران دچار تغییرات جدی شود .
غرب به رهبری ایالات متحده امریكا در طول 20 سال گذشته نتوانسته روند توسعه تدریجی توانمندی هسته‌ای ایران را با استفاده از روش‌های غیرنظامی مانند تحریم‌های اقتصادی متوقف سازد. فناوری و توانمندی هسته‌ای ایران با وجود هزینه‌های سنگین اقتصادی و توسعه‌ای آن به مرحله‌ای از ثبات علمی و فنی رسیده است به گونه‌ای كه می‌توان این توانمندی را بومی شده تلقی كرد.
از طرف دیگر با وجود نگرانی شدید غرب نسبت به روند رو به رشد توانمندی هسته‌ای ایران و امكان دستیابی این كشور به سلاح هسته‌ای و در عین حال متعهد شدن نسبت به جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، در حال حاضر امكان یا توانی برای عمل به این تعهد نداشته و ندارد.
تنها امید و ابزار برای این مهم، فشارهای اقتصادی بوده است كه با وجود ضربات سهمگین این تحریم‌ها بر اقتصاد ایران و معیشت شهروندان و رویارویی نظام سیاسی این كشور با برخی چالش‌ها، نتوانسته بر اراده حاكمیت ایران بر ادامه این راه تاثیری بگذارد.
بنابراین اقدام نظامی به‌رغم اشاره‌های مستقیم و غیرمستقیم امریكا و غرب برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، به دلیل عدم آمادگی لازم این كشورها از یك سو و احساس خطر نسبت به پیامدهای شدید اقدام نظامی و گسترش آن به سطوح منطقه‌ای و بین‌المللی برای یك دوره میان‌مدت دور از انتظار است.
در این شرایط اگر ایران به آستانه دستیابی به فناوری تولید سلاح هسته‌ای رسیده باشد و این مهم برای امریكا و متحدین غربی آن مسجل باشد، تنها واكنش آنها می‌تواند پذیرش واقعیت موجود و به رسمیت شناختن عضویت ایران در باشگاه دارندگان فناوری و توانمندی تولید سلاح هسته‌ای باشد . شرایطی كه دور از دسترس نیست.
این وضعیت برای كشورهای منطقه جز اسراییل به شكل دیگری قابل تحلیل است .
ایران هسته‌ای به‌طور عام و ایران دارای سلاح هسته‌ای به‌طور خاص همواره دغدغه و نگرانی بزرگی برای كشورهای منطقه به خصوص كشورهای حوزه خلیج‌فارس بوده و در این راستا كشورهای مزبور به ویژه در دو دهه گذشته تمام تلاش خود را هماهنگ با غرب برای جلوگیری از رشد قدرت هسته‌ای ایران به كار گرفته‌اند، اما نگرانی از درگیری ایران و اسراییل در جنگی متعارف كه ظرفیت منطقه‌ای شدن بسیار بالایی دارد، می‌تواند ذهنیت این كشورها به رهبری عربستان سعودی را به سمت ضرورت ایجاد توازن قدرت منطقه‌ای از نوع هسته‌ای میان ایران و اسراییل تغییر دهد .
از سوی دیگر رهبران قدرت‌طلب در كشورهایی مانند عربستان، تركیه و مصر بالطبع دنبال بهانه‌ای برای مسلح شدن به سلاح هسته‌ای برای تضمین قدرت و بقای خود هستند.
در این میان شاید عربستان و شخص بن سلمان كه پرچم مخالفت با ایران هسته‌ای را سال‌هاست برافراشته و روحیه ماجراجویی بالایی برای ورود به عرصه‌های جدید قدرت دارد، با بهره‌گیری از بهانه ایران دارای سلاح هسته‌ای و با استفاده از دلارهای نفتی و حمایت‌های غرب و امریكا، گام در مسیر هسته‌ای شدن و دراختیار داشتن سلاح هسته‌ای گذاشته و با هزینه‌ای پایین و زمانی كوتاه به نسبت ایران، به این مهم دست خواهد یافت .
مساله‌ای كه بارها رهبران عربستان سعودی در سال‌های اخیر به آن اشاره كرده و چه بسا برای تحقق آن به لحاظ مشاهده پیشرفت هسته‌ای ایران، گام‌های عملی به صورت مخفیانه برداشته‌اند. بنابراین می‌توان گفت به لحاظ منطقه‌ای هم تابوی دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای به نسبت گذشته تا حدود زیادی شكسته شده و این كشورها علاوه بر آمادگی برای پذیرش این واقعیت در آینده نزدیك و پی بردن به دستاوردهای سیاسی و امنیتی منطقه‌ای آن (توازن قدرت منطقه‌ای) درصدد كنار آمدن با آن و مهم‌تر بهره‌گیری هوشمندانه از آن در جهت منافع سیاسی و نظامی خود برخواهند آمد .
این دیدگاه كه خاورمیانه به دلیل عقب‌ماندگی‌های سیاسی و اجتماعی و همچنین فعال بودن كانون‌های رادیكالیسم و بنیادگرایی از نوع دولتی و فرقه‌ای و بالا بدون شدت تنش‌های ایدئولوژیك درون منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، فاقد ظرفیت‌های فكری، سیاسی و امنیتی برای در اختیار داشتن فناوری‌های مربوطه و خصوصا سلاح هسته‌ای بوده و نباید وارد رقابت هسته‌ای از نوع نظامی شود نیز قابل مناقشه است.
بر اساس این دیدگاه، خاورمیانه هسته‌ای، موجبات ناامنی و نابودی جهانی را فراهم می‌سازد. تجربه تاریخی ثابت كرده از زمان دستیابی قدرت‌های بزرگ به سلاح هسته‌ای، رویارویی نظامی مستقیم میان این كشورها از بین رفته و این كشورها خصوصا امریكا و شوروی در دوران جنگ سرد با استفاده از دیپلماسی سعی در عدم مواجهه نظامی داشتند .
این مهم در مورد جنوب آسیا و دستیابی هند و پاكستان به فناوری تولید سلاح‌های هسته‌ای در دهه 1990 مصداق دارد. از زمان دستیابی این دو كشور به سلاح هسته‌ای، مناقشات دو كشور بسیار محدود شده و جنوب آسیا امنیت بیشتر را تجربه می‌كند.
در اختیار داشتن فناوری سلاح هسته‌ای، منطق، قاعده بازی و سازوكارهای مدیریتی و امنیتی خاص خود را دارد.
از زمان دستیابی بشر به سلاح هسته‌ای، جهان امن‌تر نسبت به گذشته بوده است، چراكه دولت‌ها به این صرافت و عقلانیت رسیده‌اند كه با وجود در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای، اما امكان استفاده از آن برای تامین امنیت، نزدیك به صفر است، چراكه سلاح هسته‌ای صرفا برای داشتن و نه برای استفاده است.
این شرایط در مورد خاورمیانه نیز مصداق دارد. سلاح هسته‌ای، تندروترین و رادیكال‌ترین دولت‌ها را نیز رام می‌كند. برخلاف تصور رایج، بهره‌مندی قدرت‌های منطقه‌ای خاورمیانه از سلاح هسته‌ای، امنیت منطقه و جهان را بیشتر تامین می‌كند.
این مهم، زمینه ارتقای سطح امنیت و ثبات در منطقه، افزایش حساسیت‌های امنیتی منطقه‌ای، فروكش كردن سطح چالش‌های سیاسی و ایدئولوژیك بین كشورها، تضعیف كانون‌های اجتماعی و فرقه‌ای بنیادگرایی و رادیكالیسم در سطح منطقه و در مقابل ایجاد زمینه‌های ثبات، امنیت و توسعه خواهد شد. خاورمیانه هسته‌ای، نه تنها تهدیدی برای امنیت جهانی نخواهد بود، بلكه به تقویت امنیت و ثبات منطقه و جهان كمك كرده، عقب‌ماندگی سیاسی، اقتصادی و امنیتی خاورمیانه از روندهای جهانی را جبران كرده و زمینه و گذار آن به دوران جدیدی از ثبات و امنیت را فراهم می‌سازد.
انتظار برای خاورمیانه هسته‌ای با توانمندی نظامی چندان طولانی نیست و دیری نخواهد پاییدکه جهان به این درك خواهد رسید خاورمیانه هسته‌ای برای امنیت پایدار جهانی ضروری و فوری است و ایران در این زمینه پیشرو خواهد بود.
کانال عصر ایران در تلگرام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟