به نقل از «ایمنا»

معماری تبلور اعتقادات جامعه است

تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۲۶۵۸۷۹

اولین برنامه "شب نشینی معمارانه" از سوی زنجیره فرهنگی ایوان با همکاری گالری سیحون و با موضوع بررسی زندگی "هوشنگ سیحون" معمار و طراح ایرانی در خانه صفوی اصفهان برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، در این برنامه که بعد از ظهر پنج‌شنبه_ششم اردیبهشت‌ماه_ در خانه صفوی برگزار شد، بهرام فریور صدری و ثریا بیرشک، از اعضای  انجمن مفاخر معماری ایران و از جمله شاگردان هوشنگ سیحون، ابعاد مختلف زندگی این استاد را مورد بحث و بررسی قرار دادند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این برنامه، بهرام فریور صدری اظهار کرد: من حدود سال ۱۳۳۶ وارد دانشکده معماری شده و همان ابتدا به آتلیه سیحون رفتم، استاد سیحون هیچ درسی به دانشجویانش ارایه نمی داد و چندان دانش معماری نداشت اما کارهایی می کرد که برای همه جالب توجه بود و آنها را تکان می داد و تأثیرگذار بود، به طور مثال وقتی در آتلیه این استاد مشغول کار بودیم تنها دو کلمه می گفت که همین باعث می شد نتیجه کار ما خارق العاده باشد.

وی ادامه داد: هوشنگ سیحون نگاه ویژه ای به معماری ایران داشت و در همین راستا دانشجویان خود را به سفرهای متعدد در سراسر ایران می بُرد که این موضوع باعث شد نگاه منحصر به فرد به معماری ایرانی به شاگردانش منتقل شود.

عضو انجمن مفاخر معماری ایران گفت: هوشنگ سیحون بسیار زیاد تحت تأثیر مکتب "گدار" فرانسه بود و آثار اکثر کسانی که از این مکتب فاغ التحصیل می‌شدند، قابل قبول بود و البته وی آثار نمدمالی خاصی را نیز از خود به جای گذاشته است.

صدری با اشاره به روحیه بالا و طنازانه شخصیت هوشنگ سیحون، گفت: این روحیه به اندازه ای بود که هر کسی را به خودش جذب می کرد و باعث می شد ناخودآگاه شیفته وجود او شود و به همین دلیل اتفاقات طنز بسیاری نیز در آتلیه سیحون اتفاق می افتاد و این اتفاقات باعث می شد دانشجویان سال بالایی و پایینی با یکدیگر ارتباط خوبی پیدا کرده و رسم زندگی را از یکدیگر یاد بگیرند.

این معمار افزود: به همین دلیل است که تمامی فارغ التحصلان آن دوران، امروزه زبانزد خاص و عام هستند اما متأسفانه این فضا پس از انقلاب اسلامی و ایجاد دانشگاه آزاد اسلامی از بین رفت زیرا این دانشگاه اقیانوسی به وسعت سه سانتی متر است و می توان گفت که کمیت معماران بسیار زیاد شده اند اما کیفیت کار آنها چندان جالب توجه نیست البته صرف دانشگاه رفتن، تأثیرات خوبی بر جامعه خواهد گذاشت.

صدری تصریح کرد: سیحون مانند یک رهبر اکستر بود که نقشه اولیه را مشخص می کرد و تیم سازندۀ آن با توجه به اینکه به زبان مشترکی رسیده بودند، فضای مورد نظر را خلق می کردند.

این شاگرد قدیمی هوشنگ سیحون، گفت: پروژه دیپلم این استاد، در ارتباط با ساخت آرامگاه ابوعلی سینا بود که از این طریق به فعالیت در معماری ایران وارد شد زیرا ساخت مقبره ابن سینا بسیار مورد توجه قرار گرفت و پس از آن ساخت مقبره های خیام و نادرشاه افشار نیز به او سپرده شد.

فرهنگ ایرانی، فرهنگی غالب در جریان تاریخی کشور است

ثریا بیرشک دیگر عضو انجمن مفاخر معماری ایران نیز در ارتباط با شخصیت هوشنگ سیحون اظهار کرد: دانشجویان این استاد بسیار عاشقانه با او رفتار می کردند و این امر باعث شده بود که استاد سیحون نیز توجه خاصی به آنها داشته باشد به طوری که دانشجویان می خواستند از او خداحافظی کنند با اشک و آه از او جدا می شدند.

وی با بیان اینکه هوشنگ سیحون اعتقاد داشت معماری تبلور اعتقادات یک جامعه است، تصریح کرد: سیحون اتوبوسی را خریداری کرده بود که با آن سفرهای متعددی به حاشیه کویر و شمال داشتیم و معماری این مکان ها را مورد بررسی قرار می‌دادیم و در این سفرها نقطه نظرات متعددی مطرح می شد.

بیرشک ادامه داد: با بررسی جریان تاریخی کشور مشاهده می کنیم که فرهنگ ایرانی یک فرهنگ غالب بوده است. این فرهنگ به نوعی هویت جامعه را تشکیل می دهد و می توان گفت رنسانس به ایران نرسیده و تنها تظاهر به مدرنیته کردیم.

این معمار به ساختار معماری آثار تاریخی دوره های گذشته اشاره کرد و گفت: در دوره های گذشته، خانه ها دارای اندرونی و بیرونی بوده اند که در معماری امروز نیز ردپای آن را هرچند اندک می بینیم.

شاگرد قدیمی هوشنگ سیحون گفت: سیحون علاقه خاصی به کار با بتن داشت و البته بسیار زیاد از معماری ایرانی برای طراحی خود استفاده می کرد زیرا معتقد بود که روح معنویت باید در ساخته هایش جاری باشد.

منبع: ایمنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۶۵۸۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!

تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم­ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.

به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌­های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.

او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­‌ها یا خانه­‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­ و­ ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.

در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.

باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.

سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.