چرا بیکاری در لرستان بالاست؟
تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۱۵۴۸۷
خرم آباد - ایرنا - هفته نامه سیمره در مطلبی با عنوان ' چرا بیکاری در لرستان بالاست؟' نوشت: متأسفانه در استان لرستان، آمار بیکاری از متوسط بیکاری کشور بالاتر است. یقیناً دلایل متعددی برای این وضعیت می‌توان برشمرد که البته تعیین اهمیت و وزن هر مورد، نیازمند یک مطالعه علمی و مدون است.
در ادامه این مطلب به قلم مصطفی شکری دکترای اقتصاد بین الملل آمده است: بیکار در اقتصاد به فردی گفته می شود که در سن کار (15 تا 65 سال) و جویای کار باشد اما شغل یا منبع درآمدی پیدا نکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این تعریف ساده از بیکاری، متأسفانه شاهدیم که در استان لرستان، آمار بیکاری از متوسط بیکاری کشور بالاتر است. یقیناً دلایل متعددی برای این وضعیت می توان برشمرد که البته تعیین اهمیت و وزن هر مورد، نیازمند یک مطالعه علمی و مدون است.
جمعیت جوان بالا، عدم وجود زیرساخت در استان لرستان، توزیع ناعادلانه ثروت در کشور، عدم شایسته سالاری در انتصاب مدیران، عدم خلاقیت و ریسک پذیری مدیران ارشد استان در دهه های اخیر، خروج نقدینگی سپرده های بانکی مردم لرستان از استان و سرمایه گذاری در سایر استانها، عدم اطمینان فضای روانی برای سرمایه گذاری در استان، عدم توجه به مزیت های نسبی استان لرستان در سرمایه گذاری‌های جدید و ... همه و همه از دلایل نرخ بیکاری بالا در استان لرستان هستند.
شاید یکی از مهم ترین دلایل بیکاری در استان لرستان عدم توجه به مزیت های نسبی این استان بوده است. یعنی در سرمایه گذاری هایی که تا به حال صورت گرفته، به جای تکیه بر ظرفیت های واقعی استان لرستان مانند دامداری، کشاورزی و گردشگری بر ظرفیت‌های مصنوعی مانند چرم سازی، لاستیک سازی، پتروشیمی و... تأکید شده است.
توجه به مزیت های نسبی این ویژگی مثبت و ارزشمند را داراست که به دنبال ایجاد اشتغال پایدار است و ثبات و رشد بلندمدت را تضمین می کند. اما مزیت های مصنوعی مانند چرم سازی و لاستیک سازی، چون بر مبنای ظرفیت بالقوه استان لرستان نبوده اند هم اکنون یا تعطیل شده اند و یا کارآیی لازم را ندارند و به اصطلاح اقتصادی ضررده محسوب می‌شوند.
به‌علاوه باید این را هم در نظر گرفت که هر کاری که بر مبنای مزیت مصنوعی صورت می گیرد، منابع طبیعی و اولیه را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد و عوارض و پیامدهای بلندمدت را برجای می‌گذارد. اما تکیه بر مزیت نسبی لرستان مانند توسعه دامداری های صنعتی در استان و ایجاد کارخانه‌های مکملی مانند کارخانه‌های لبنیات، کشتارگاه‌های عرضه گوشت و ... می تواند اشتغال پایداری که هیچ گونه پیامد زیست محیطی هم برای استان در پی ندارد را ایجاد کند. یا به همین طریق توسعه کشت‌های گلخانه‌ای و استفاده از ظرفیت گرمسیری شهرستان‌های غربی لرستان مانند پلدختر و رومشکان می تواند جهش مناسبی در عرضه محصولات گلخانه ای در استان ایجاد کند و به تبع هم اشتغال زایی پایداری را به ارمغان بیاورد و هم منابع طبیعی و اولیه را دستخوش تغییر قرار ندهد و هم سود مناسبی را عاید سرمایه‌گذار و کارفرما کند.
اصولاً باید بپذیریم که پیچ و مهره صنعت در لرستان به‌خوبی جای نگرفته است و اگر بناست در این زمینه سرمایه‌گذاری جدیدی صورت بگیرد باید با مطالعه و کار کارشناسی همراه باشد تا به شکست منجر نشود. متأسفانه شاهدیم که در چند دهه اخیر طرح ها و پروژه های صنعتی در لرستان شروع شده اند که بعضاً با کار کارشناسی همراه نبوده اند و به همین دلیل نتوانسته اند پایداری خود را حفظ کنند.
اما از دیگر عوامل افزایش بیکاری در لرستان می توان به بالا بودن جمعیت جوان این استان اشاره کرد. جمعیت جوان در عین اینکه می‌تواند به عنوان یک مزیت مهم و ارزشمند محسوب شود از طرفی با توجه به عدم وجود زیرساخت مناسب در لرستان می‌تواند خود را به عنوان یک تهدید نشان دهد که روز به روز به فوج جمعیت بیکاران افزوده می شود.
با توجه به اینکه بازار و وضعیت اقتصادی استان توانایی جذب این گروه و اشتغالزایی آنها را ندارد موجب افزایش بزه‌کاری های اجتماعی مانند دزدی، طلاق و... شده است.
از دیگر عوامل افزایش بیکاری در لرستان می‌توان به سنگ اندازی برخی بانک ها (به‌ویژه بانک‌های خصوصی) در ارائه تسهیلات بانکی اشاره کرد که با بالا بودن نرخ بهره، عدم تزریق به موقع وام‌های بانکی و بدهکاری کارآفرینان تأثیر بسزایی در ایجاد وضعیت کنونی داشته اند.
اساساً می توان گفت که خروج نقدینگی سپرده‌های بانکی مردم لرستان از استان و سرمایه‌گذاری در سایر استان‌های کشور، میل به تولید و کارآفرینی را در لرستان کاهش و بیکاری را افزایش داده است.
در نهایت باید گفت که اشتغالزایی تنها برعهده دولت نیست و همه دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها، مجلس، سرمایه گذاران و شرکت های خصوصی باید در این زمینه وارد عمل شوند و تجارب همه کارشناسان و اقتصاددانان به کار گرفته شود.
متأسفانه بعضاً در لرستان دیده می شود که از تمام ظرفیت این نیروها به صورت هماهنگ و منسجم استفاده نمی‌شود و در برخی مواقع برآیند این نیروها در یک راستا نیست و تقابل این نیروها در پروژه‌های حیاتی و مهمی مانند «سدمعشوره»، موجب تأخیر و تعلل زیادی در احداث این‌گونه پروژه‌ها شده است.
*دکترای اقتصاد بین‌الملل
منبع: ایرنا
کلیدواژه: اقتصاد بيكاري صنايع مصنوعي جمعيت جوان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۱۵۴۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک شورش بزرگ در جشنواره کن
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کارمندان جشنواره فیلم کن در حال برنامه‌ریزی هستند تا برای دریافت حقوق بیشتر به اعتراض و احتمالا اعتصاب دست بزنند.
به گزارش مهر، رسانه سینمایی ددلاین در یک گزارش اختصاصی خبر می‌دهد که جشنواره فیلم کن که به عنوان محلی برای بیان اعتراض هم شناخته شده، امسال نیز تفاوتی با قبل نخواهد داشت؛ اما ممکن است نوع اعتراض کمی متفاوت با سال‌های قبل باشد زیرا بوی شورش از درون می‌آید.
این گزارش فاش می‌کند که حدود ۲۰۰ کارمند این جشنواره سینمایی فرانسوی که ترکیبی از نیروهای خود کن و کارمندان جشنواره‌های دیگر از سراسر فرانسه هستند، دارند برنامه‌ریزی می‌کنند تا در طول برگزاری این جشنواره برای دستمزد خود دست به اعتراض و حتی اعتصاب بزنند.
برنامه این اعتراض‌ها توسط گروهی موسوم به «زیر پرده‌های نمایش، زباله‌ها: جمع کارکنان پرمخاطره جشنواره‌های فیلم» رهبری می‌شود و این نام اشاره‌ای به شعار معروف اعتراضات می۶۸ دارد: زیر سنگفرش‌ها، ساحل.
این اتحادیه که مارس ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد، متشکل از کارمندان بخش‌های مختلف کن، از جمله آن‌هایی که در بخش رقابتی رسمی، جشنواره مارچ دو فیلم و بخش‌های جنبی دو هفته کارگردانان و هفته منتقدان کار می‌کنند، و همچنین کارمندان بخش بین‌المللی بوردو، جشنواره فیلم مستقل، جشنواره لومیر در لئون و جشنواره بین‌المللی فیلم «انتروه» در بلفورت است.
منابعی از درون این اتحادیه به ددلاین گفته‌اند قصد دارند در مراسم افتتاحیه بخش دو هفته کارگردانان، هفته منتقدان و ACID کن صدای خود را به گوش دیگران برسانند و همچنین در طول این رویداد ۱۲ روزه که از ۱۴ ماه می‌آغاز می‌شود، تظاهراتی را در محل جشنواره برگزار کنند. از جمله فیلم‌های مورد انتظار این دوره باید از اولین نمایش «مگالوپولیس» فرانسیس فورد کاپولا و «فیوریوسا» جورج میلر یاد کرد.
ماهیت اعتراض‌ها تاکنون مخفی نگه داشته شده، اما این گروه قصد دارد پنجشنبه برای نهایی کردن استراتژی خود جلسه‌ای برگزار کند. منابع گفته‌اند بررسی اشکال مختلفی از اقدام از جمله «اعتصاب کامل کارمندان» که موجب می‌شود ده‌ها کارمند جشنواره ابزارهای خود را به طور کامل زمین بگذارند روی میز است. این اعتصاب دربرگیرنده کارمندانی چون برنامه نویسان، متصدیان دوربین‌ها، زیرنویس کنندگان فیلم‌ها، چهره‌های مطبوعاتی جشنواره و کارکنان مختلف مدیریت و فنی که بیشترشان پاره وقت هستند، می‌شود.
اگر برنامه‌نویسان یا مسؤولان مطبوعاتی ابزارهایشان را پایین بیاورند مشکل بزرگی برای اجرای جشنواره ایجاد می‌شود. بدون برنامه نویسان اصلاً روشن نخواهد بود که آیا برگزاری رویداد ممکن است یا خیر!
ناامیدی این گروه دوجانبه است. اول اینکه آنها به دستمزدی که از کارفرمایان خود دریافت می‌کنند، معترض هستند و حقوق خود را ناکافی می‌دانند زیرا اغلب ساعات اضافه کاری سختی را که لازمه شغلشان است، دربرنمی گیرد.
یکی از افراد این اتحادیه به شرط ناشناس ماندن به ددلاین گفت: از بررسی‌ها متوجه شدیم که ۸۰ درصد کارمندان جشنواره در حالی کار می‌کنند که قراردادشان کمتر از ۲۰۰۰ یورو (۲۱۰۰ دلار) در ماه است و این درآمد برای زندگی در پاریس غیرممکن است.
دومین نقطه اختلاف، برنامه بیمه بیکاری منحصر به فرد فرانسه برای کارکنان و تکنسین‌های بخش سرگرمی است. این طرح از کارکنان بخش سرگرمی با قراردادهای کوتاه مدت با مزایای بیکاری در زمانی که بین یک شغل یا پروژه با پروژه بعدی هستند، حمایت می‌کند. برای واجد شرایط بودن، کارکنان باید بتوانند ثابت کنند که ساعات مشخصی را در طول سال کار کرده‌اند. پرداخت‌ها از طریق مالیات‌های پرداخت شده توسط کارفرمایان تأمین می‌شود، اما به دلیل ابهام در مقررات، بسیاری از کارکنان جشنواره‌های سینمایی فرانسه از مزایای بیکاری محروم می‌مانند و با قراردادهای کوتاه مدت ثابت استخدام می‌شوند.
منبع دیگری از این اتحادیه هم گفته است: هیچکس شرایط و دستمزد کارگران جشنواره را زیر سوال نبرده بود و همه ما کار برای جشنواره را پذیرفته بودیم زیرا عاشق فیلم بودیم، حتی اگر زندگی‌مان سخت می‌گذشت، اما حالا همه در حال بحث هستند که وقتی این جشنواره‌ها میزبان ستارگانی از سراسر جهان هستند، پرداخت حداقل دستمزد به کارکنان چقدر بی‌معناست.
این جنبش حامیان برجسته‌ای دارد: ژوستین تریه فیلمساز فرانسوی سازنده «آناتومی یک سقوط» که برنده نخل طلای کن شد، وقتی در جشنواره فیلم کن سال گذشته راه می‌رفت سنجاق سینه قرمز رنگ گروه را روی یقه کت خود داشت و حالا این گروه امیدوار است چهره‌های بیشتری از صنعت سینما در جشنواره امسال این سنجاق را روی لباس‌شان داشته باشند.
درست پیش از مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن سال گذشته، این گروه بیانیه‌ای را در روزنامه چپ‌گرای لیبراسیون منتشر کرد که ملاقات با وزیر فرهنگ فرانسه در کن را به دنبال داشت.
گفته شده مقامات دولتی از این موضوع که کارکنان جشنواره تحت پوشش برنامه متناوب دستمزد بیکاری نبوده‌اند، بی‌اطلاع بوده‌اند. جلسه‌ای هم با مرکز ملی سینمای فرانسه (CNC) برگزار شد، اما اقدام مشخصی را به دنبال نداشت. از آن زمان، این گروه سخنرانی‌های اعتراضی خود را در جشنواره‌های سراسر فرانسه برگزار کرده‌اند تا خواست خود را روشن کنند.
یکی از اعضای اتحادیه به ددلاین گفت: مدیران جشنواره مخالف ما نیستند و نگران هم هستند، اما جواب‌شان فقط این است که در شرایط مالی پیچیده‌ای هستند و ادعا می‌کنند قدرت محدودی دارند. پس از یک سال، ما اکنون در شرایطی هستیم که همه می‌دانند ما وجود داریم و خواست‌مان چیست. امیدواریم بتوانیم با کارفرمایان خود به توافق برسیم.
این جمع با دفتر تیری فرمو، مدیر جشنواره کن و بخش‌های موازی هم تماس گرفته‌اند و از مشکلات و احتمال برگزاری تظاهرات عمومی در جشنواره امسال سخن گفته‌اند، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌اند.
در تماس با جشنواره برای اظهار نظر گفته شده انتظار می‌رود کارکنان مقاومت بیشتری خرج کنند تا این رویداد غیرانتفاعی دولتی و خصوصی را برای وظایف عمومی غیرسیاسی مخدوش نشود.
در همین حال منابع درونی می‌گویند به طور کلی به تغییرات مثبت خوشبین هستند، زیرا این اختلاف پیامدهای «فوری» بر کارایی رویدادهای سینمایی مانند کن، که جز لاینفک اقتصاد فرانسه است، خواهد داشت.
بسیاری از رؤسای جشنواره نیز به ددلاین گفته‌اند که در ۲ سال اخیر دریافته‌اند چقدر سخت است که بتوانند با این دستمزدها کارکنان خوب و متخصص را به کار بگیرند. منبع دیگری هم گفته جشنواره کن به سختی می‌تواند افراد را استخدام کند و با این شرایط سال آینده ممکن است حتی برگزاری درست جشنواره ممکن نباشد.
افراد داخل صنعت امیدوارند کن بتواند الگویی برای تعهد به پرداخت بهتر برای دیگر جشنواره‌ها باشد.
جشنواره فیلم کن به تظاهرات عادت دارد و ۲۰ سال پیش صحنه اعتراضات مشابهی بود که به دلیل کاهش مزایای بیکاری در خیابان‌ها شکل گرفت. (تصویر گزارش) سال پیش نیز کارکنان بخش پذیرایی جشنواره، تظاهراتی با عنوان «دیگ‌ها و ماهیتابه‌ها» را برای پرداخت دستمزد بیشتر خارج از ساختمان کارلتون برگزار کردند و اتحادیه اصلی کارگران انرژی فرانسه نیز تهدید کرد که منبع برق کن را به عنوان بخشی از اعتراض‌ها علیه اصلاحات بازنشستگی قطع خواهد کرد. تظاهرات عمومی اما در طول جشنواره توسط مقامات محلی به دلیل نگرانی برای ایمنی ممنوع شد.
فرش قرمز کن هم همواره جایگاهی برای اعتراض‌های مختلف بوده؛ از اعتراض به مسائل سیاسی گرفته تا مشکل پاشنه کفش خانم‌ها که موجب شد شماری پابرهنه روی فرش قرمز بروند.
جشنواره‌های فرانسوی اغلب جایگاه ارائه بیانیه‌های سیاسی هستند. سال ۲۰۰۳، دو جشنواره هنرهای تابستانی محبوب فرانسه یعنی جشنواره آوینیون و فستیوال اکس-آن-پرووانس پس از هفته‌ها اختلال و اعتراض کارکنان اعتصابی برای مزایای بیکاری، لغو شدند.
در مجموع صحنه جشنواره‌های جهانی سینمایی به دلیل کاهش بودجه، اعتراض‌های سیاسی و درگیری‌های جهانی، ۱۲ ماه پرتلاطم را تجربه کرده و جشنواره فیلم برلین تحت تأثیر موجی از ناآرامی‌های سیاسی قرار گرفت. انتظار می‌رود کن نیز چنین اعتراض‌های سیاسی را پیش روی داشته باشد که برای حملات رژیم صهیونیستی به غزه و جنگ روسیه و اوکراین چهره کند.
۲۴۵۲۴۵
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902376
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد