به نقل از «ایران اکونومیست»

میزان مصرف برق هر کدام از لوازم خانگی چقدر است؟

تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۱۷۶۸۱

ایران اکونومیست - طی چند دهه گذشته تغییرات بسیار زیادی در بخش انرژی جهان صورت گرفته که نتیجه این تغییرات به‌کارگیری برنامه‌های کاهش شدت استفاده از انرژی‌های فسیلی و در کنار آن استفاده از منابع جدید انرژی است.

هدف تمامی این فعالیت‌ها به وجود آوردن فضایی با حداقل خطر برای محیط زیست تعریف شده، در همین راستا کشور ما با تلاش‌های بسیار گسترده و پیگیری، طرح‌های بسیاری را به مرحله‌ی اجرا درآورده که از آن جمله سیاست‌گذاری‌های بخش انرژی در زمینه‌ تولیدات لوازم خانگی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهینه‌سازی مصرف انرژی در کشور یکی از اهداف اساسی برنامه‌های توسعه شناخته شده و بر اساس بند «و» تبصره ۱۹ قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران و همچنین سیاست‌های مصوب برنامه سوم در دستور کار دولت قرار گرفته است.

در این میان هنوز بعضی نقاط جنوبی و غرب کشور از گاز محروم هستند، لذا استفاده از آبگرمکن برقی در این مناطق مرسوم است. با توجه به آمار گرفته شده، حدود ۸۲ هزار دستگاه آبگرمکن برقی در کشور تولید شده و این تولید روندی رو به رشد دارد.

بهینه‌سازی این دستگاه نیز از اهمیت بالایی برخوردار است اتلاف انرژی آبگرمکن‌ها به طور متوسط ۱.۵ تا ۳.۲ کیلووات ساعت بر کیلوگرم در شبانه روز است.

علاوه بر این با توجه به آمارهای منتشره سالانه حدود ۶۸۰ هزار اتوی جدید وارد بازار می‌شود که نیمی از آنها تولیدات داخلی بوده‌اند و به دلیل فراوانی استفاده از این محصول در بین خانوارها و مصرف انرژی ۲.۹۰۰.۰۰۰ کیلووات ساعت در سال برای این محصول بهینه‌سازی و کاهش مصرف انرژی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

در همین راستا واحد اتوبرقی در سال ۱۳۸۱ جهت آزمون انواع اتوی خشک و بخار در سازمان بهره‌وری انرژی به بهره‌برداری رسید با توجه به این موضوع که به ازای افزایش یک رتبه در برچسب انرژی اتوبرقی حدود ۸.۴ کیلووات ساعت در سال برای هر دستگاه صرفه‌جویی می‌شود، فعالیت این واحد تاثیر بسزایی در امر بهینه‌سازی مصرف انرژی خواهد داشت.

همچنین تعیین معیار مصرف انرژی این محصول موجب می‌شود تا رقابت بین تولیدکنندگان داخلی به وجود آید و آنها را در بالا بردن سطح کیفیت محصولات خود ترغیب کند.

هم اکنون حدود ۲۱ میلیون یخچال فریزر در کشور وجود دارند که سالانه حدود ۱.۳۰۰.۰۰۰ دستگاه نیز به این رقم اضافه می‌شود، بنابر مطالعات انجام شده حدود هشت درصد از مصرف برق کشور و ۲۸ درصد از کل مصرف انرژی برقی در بخش خانگی مربوط به یخچال فریزرها است و یخچال فریزرهای ویترینی به طور متوسط سه برابر یخچال فریزرهای خانگی برق مصرف می‌کنند.

از سوی دیگر سهم بخش روشنایی از مجموع مصرف برق کشور حدود ۲۰ درصد تخمین زده شده، هزینه روشنایی در یک ساختمان قابل توجه است و بزرگ‌ترین قسمت کل هزینه انرژی مصرفی و قبض برق در یک ساختمان است. هنگام برنامه ریزی برای بهبود وضعیت ساختمان و کاهش هزینه انرژی، ارتقاء سیستم روشنایی اولین اقدامی است که باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا روشنایی می‌تواند روی بار سرمایش و گرمایش و کیفیت توان تاثیر گذارد و این مساله می‌تواند تفاوت قابل توجهی در تعیین مشخصه‌های سیستم بار ساختمان‌ها ایجاد کند.

علاوه بر این آمارها نشان می‌دهد حدود ۸۰ درصد از خانوارهای شهری از ماشین لباسشویی استفاده می‌کنند. هم‌اکنون حدود ۱۵ میلیون دستگاه ماشین لباسشویی در کشور وجود دارد و متوسط مصرف انرژی این دستگاه با استفاده از گرمکن (المنت گرم کننده آب) برای یک سیکل کامل شست‌وشو که حدود ۱.۵ ساعت است، ۱.۲۶ کیلووات ساعت است.

در طول سال، یک ماشین لباسشویی حدود ۱۲۱ کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌کند و اگر این مقدار را برای تمامی ماشین لباسشویی‌های موجود در کشور محاسبه کنیم، سالانه نزدیک به ۱۸۰۰ گیگاوات ساعت انرژی الکتریکی استفاده می‌شود که با بکارگیری توصیه‌های ارائه شده نه تنها در مصرف برق ماشین‌های لباسشویی به میزان ۱۰ درصد صرفه‌جویی خواهد شد، بلکه طول عمر این تجهیز نیز افزایش خواهد یافت.

در همین راستا حوری جعفری، رییس پژوهشکده مطالعات راهبردی فناوری موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی در مورد علل بالا بودن میزان مصرف انرژی‌ در بخش خانگی توضیح داد: جداره‌های ساختمان و عایق‌ها، سیستم تاسیسات و روشنایی و لوازم و تجهیزات خانگی عمده دلایلی است که باعث می‌شود میزان مصرف انرژی در بخش خانگی در ایران سه تا چهار برابر متوسط دنیا باشد.

وی با اشاره به شدت انرژی در ایران، اظهار کرد: بر اساس تولید ناخالص داخلی عرضه انرژی اولیه ۵.۵۳ (قبل از ورود به پالایشگاه‌ها و منهای صادرات) است. علاوه بر این شدت انرژی در ایران در سال ۱۳۹۴، معادل ۱.۸ بشکه به میلیون ریال بود به عبارتی دیگر به ازای هر میلیون ریال که تولید ناخالص داخلی داشتیم ۱.۸ بشکه نفت مصرف می‌کردیم. این موضوع بر اساس قیمت ثابت سال ۱۳۷۶ بود که ۱۰ برابر کشوری مانند ژاپن است.

به گفته وی، براساس قیمت‌های سال ۲۰۱۵ شدت انرژی در ایران برحسب تن (هر تن معادل ۷.۳۳ بشکه نفت خام) ۰.۸ است در حالی که در ژاپن ۰.۱، در کره جنوبی ۰.۲، در چین ۰.۲۷، در عربستان سعودی ۰.۴، در ایالت متحده عربی ۰.۱۲ و به طور کلی متوسط دنیا ۰.۱۸ است. به عبارت دیگر شدت انرژی در ایران ۴.۵ برابر متوسط دنیا است.

وی ادامه داد: میزان مصرف انرژی در صنعت فولاد به ازای یک واحد محصولی که تولید می‌شود ۱۵۰ درصد بالاتر از استاندارد جهانی است. این میزان در بخش‌های سیمان و آجر هر کدام بالاتر از ۱۰۰ درصد و در بخش پتروشیمی و صنایع غذایی هر کدام بالای ۲۵ درصد است.

نرخ مصرف انرژی در ایران ۱۴ برابر ژاپن و ۴.۴ برابر مصرف جهانی است که طبق اعلام مسوولان برقی این نرخ به اقتصاد کشور فشار می آورد و باعث به خطر افتادن امنیت انرژی و سلامت محیط زیست می‌شود.

درحالی‌که بالا رفتن مصرف انرژی لزوما به منزله‌ رفاه نیست، میزان مصرف انرژی در کشورهای خاورمیانه نسبت به متوسط جهانی رشد بالایی را تجربه می‌کند، از آمارهای موجود در این عرصه می توان نتیجه گرفت که با وجود رشد مصرف انرژی الکتریکی در کشورهای صنعتی به نسبت کشورهای در حال توسعه، بهره‌وری انرژی در این کشورها در حال افزایش است.

منبع: ایران اکونومیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۱۷۶۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت از فعالان بازار لوازم خانگی انتظار معجزه دارد

دولت انتظار دارد، برند‌های ایرانی لوازم خانگی با شاخص‌ترین برند‌های خارجی رقابت کنند و بازار کشور‌های همسایه را در اختیار بگیرند.

به گزارش اکونگار، در عین حال به فعالان فشار می‌آورد که ارز صادراتی را با نرخ نیمایی به دولت بفروشند و تولید با قیمت پایین‌تر به بازار عرضه کنند. به نظر می‌رسد دولت از فعالان لوازم خانگی انتظار معجزه دارد.

در حاشیه ششمین نمایشگاه فرصت‌های صادراتی ایران پنلی با عنوان دلایل عدم استقبال بازار‌های جهانی از محصولات لوازم خانگی ایرانی برگزار شد. در این پنل احسان فدایی کارشناس لوازم خانگی و دبیر پنل، محمدرضا شهیدی دبیر انجمن صنفی صوتی و تصویری، عادل دهدشتی مدیر ارشد برند سازمانی گروه انتخاب، عباس ابهری عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی، محمدحسین اسلامیان نایب رئیس اتحادیه لوازم خانگی، پرویز کلباسی مدیرعامل سیماران، فرشید گلزاده مدیرعامل صنایع لوازم خانگی مادیران و ابوالقاسم شانه ساز دبیر انجمن لوازم خانگی کوچک حضور داشتند و به مشکلات تولید و فروش لوازم خانگی اشاره کردند.

البته عنوان این پنل مورد نقد شرکت کنندگان قرار گرفت چرا که اعضا بر این باور بودند این عنوان انداختن توپ مشکلات و نارسایی‌ها به زمین فعالان صنعتی ست. در حالی که پیش از اینکه به تولید برسیم باید ریشه‌های مشکلات کلان اقتصاد را بررسی کنیم سپس به رقابتی نبودن تولیدات بپردازیم.

احسان فدایی دبیر پنل و کارشناس لوازم خانگی در گفتگویی به خلاصه‌ای از گفته‌های شرکت کنندگان در پنل اشاره کرد که در ادامه می‌خوانید:

محمدرضا شهیدی دبیر انجمن صنفی صوتی و تصویری، گفت: در سال‌های اخیر همواره درون ساختار تصمیم گیری ناهماهنگی‌های زیادی وجود داشته و مشکلات و موانعی که بر سر راه قرار گرفته به صورت خواسته یا ناخواسته توسط دولت زمینه ساز این شده که شرکت‌های تولیدی در داخل کشور دستشان برای هر نوع فعالیت اقتصادی بسته باشد.

آئین نامه‌های خلق الساعه‌ای که مدام در حال زایش و تغییر هستند تبدیل به بزرگترین مانع برای تولید شده اند. صاحبان صنایع نیاز به برنامه ریزی میان مدت و بلندمدت دارند. تولید با مقوله تجارت و بازرگانی که پروسه آن سرعت بیشتری دارد، متفاوت است. متاسفانه آئین نامه‌های متعددی که صادر می‌شود تغییر و تحولات بسیار گسترده و عمده‌ای را از سوی وزارت صمت برای تولید به بار آورده و منجر به نارکارآمدی برنامه ریزی‌ها شده است. تولیدکننده نمی‌داند در چند ماه آینده شرایط تولید و تجارت چقدر قرار است تغییر کند تا نسبت به آن برنامه ریزی داشته باشد.

مشکل دوم به تخصیص ارز مربوط می‌شود. پروسه تخصیص ارز بسیار طولانی شده و ناهماهنگی بین وزارت صمت و بانک مرکزی بسیار بالا رفته است. بانک مرکزی از سیستم پاسخگویی رودر رو به سیستم ثبت تیکت تغییر داده و اصلا پاسخگوی مشکلات فعالان حوزه نیست.

کمیت گرایی دولت

ابوالقاسم شانه ساز دبیر انجمن لوازم خانگی کوچک، گفت: تامین مواد اولیه و قطعات در گذشته از کشور‌های مختلف انجام می‌شد و لوازم خانگی کوچک بازار خوبی داشت. با تولیداتی که انجام می‌شد روی بازار‌های صادراتی بهتر می‌توانستند کار کنند. اما یکی از مشکلات بزرگی که در چند سال اخیر به شدت رواج پیدا کرده و در اثر یک سیاستگذاری غلط و تداوم آن سیاست ایجاد شده این است که طی سال‌های گذشته گرفتار آماردرمانی و کمیت گرایی شده ایم. در مجموعه وزارت صمت در چند سال گذشته برای افزایش آمار کمی تولیدات، برای هر کسی که تقاضا داشته مجوز صادر شده است.

افراد برای استفاده از تسهیلات تولید که در سال‌های گذشته تخصیص پیدا می‌کرد متقاضی تاسیس بنگاه‌های تولیدی کوچک می‌شدند. بدون آنکه صلاحیت آن‌ها بررسی شود و تخصص لازم برای فعالیت در این حوزه را داشته باشند. تعدد مجوز‌ها مشکل بزرگی ایجاد کرده است. در مقوله تخصیص ارز، وزارت صمت باید چیزی حدود یک هزار فعال صنعتی را برای دریافت ارز به بانک مرکزی معرفی کند. ۹۰ درصد این افراد Economy of scale نیستند یعنی تولید رقابت پذیر ندارند. این بنگاه‌ها ارز را دریافت می‌کنند، مواد اولیه گرید ۲ چینی وارد می‌کنند و وارد چرخه تولید برند‌های ناشناخته و بی کیفیت می‌شوند. این برند‌ها حتی در بازار داخلی هم متقاضی ندارند چه رسد به صدور به کشور‌های همسایه. این اتفاق تبدیل به لوپ بزرگ و معیوب در کشور شده است.

کشور‌های همسایه هم تولیدات ایرانی را نمی‌خواهند

محمدحسین اسلامیان نایب رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی، گفت: وقتی محصولات تولید شده، برای تهیه مواد اولیه از ارز بازار آزاد استفاده می‌کند، قیمت تمام شده آن افزایش می‌یابد. به طور مثال یک ماشین لباس شویی یا ظرف شویی ایرانی بالغ بر ۳۰۰ دلار هزینه تمام شده، دارد. چگونه این تولیدات با برند‌های معتبر دنیا که با قیمت پایین‌تر یا هم اندازه قیمت تولیدات ایرانی در کشور‌های همسایه عرضه می‌شود، می‌تواند رقابت کند.

وقتی ما خودمان واردکننده تکنولوژی هستیم نمی‌توانیم با مشکلاتی که در حوزه ارز داریم قطعا نمی‌توانیم با برند‌های خارجی رقابت کنیم. چگونه می‌توانیم تولیدات ایرانی را ۴۰ درصد گران‌تر از تولیدات مشابه برند‌های خارجی بفروشیم. پس عملا بستر صادرات را حتی در کشور‌های هم مرز خودمان هم نداریم. چون کشور‌های آن‌ها دارای تجارت آزاد هستند و ممنوعیتی برای واردات برند‌های باکیفیت‌تر و با قیمت مناسب‌تر ندارند.

دخالت دولت هر روز بیشتر می‌شود

پرویز کلباسی مدیرعامل سیماران، گفت: در گذشته صادرات به راحتی انجام می‌شد، چون محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها کمتر از امروز بود و دخالت دولت را در بازار کمتر می‌دیدیم. هر مرحله که پیش می‌رویم دخالت و ورود دولت به بازار چه از سوی وزارت صمت و چه بانک مرکزی افزایش پیدا کرده لذا مسیر بسیار دشوار شده است؛ بنابراین ما که در گذشته می‌توانستیم به کشور‌های اطراف صادرات انجام دهیم امروز صادراتمان به صفر رسیده است و بخشی از سود شرکت که از محل صادرات بود از دست رفته است.

مجموعه‌های خدمات پس از فروش در کشور‌های هدف ایجاد شود

فرشید گلزاده مدیرعامل صنایع لوازم خانگی مادیران، گفت: اگر قرار است صادرات داشته باشیم باید مجموعه‌هایی در کشور‌های هدف ایجاد شوند تا به برند‌های ایرانی خدمات پس از فروش ارائه دهند. با ایجاد شدن این مزیت شاید بتوان روی صادرات به برخی کشور‌ها کار کرد.

وجود برند‌های بی کیفیت و متعدد

عادل دهدشتی مدیرارشد برند سازمانی گروه انتخاب، گفت: ما در کشور خودمان یک برند سرشناس شاخص نداریم. در کشور‌های صنعتی مهم دنیا چند برند خاص به عنوان صنایع مادر برای صادرات در نظر گرفته می‌شوند. این برند‌ها مورد حمایت قرار می‌گیرند و باقی تولیدات، برای آن‌ها زنجیره ارزش ایجاد می‌کنند. مثل ال جی و سامسونگ به عنوان تولیدات شاخص کره جنوبی. اما در کشور ما برند‌های به شدت زیادی وجود دارد که عمده آن‌ها نیز تولیدات اقتصادی ندارند. اغلب این صنایع در حال گذراندن روزمرگی خود هستند. تبلیغاتی که در صدا و سیما می‌شود تبلیغ روی فروش است و ارتباطی با برندسازی ندارد.

دولت کاری نکند بهترین خدمت به تولید است

احسان فدایی کارشناس لوازم خانگی و دبیر پنل، گفت: به خیر تو امید نیست شر مرسان. همه فعالان لوازم خانگی در ایران بر این باورند که بهترین خدمت به مجموعه لوازم خانگی این است که دولت کاری نکند. چون حضور و تصدی گری دولت منجر به سردرگمی فعالان صنعت لوازم خانگی شده است. یک مثال عینی آن بیانیه‌های وزارت نیرو برای ممنوعیت تبلیغات اسپیلت هاست. در کشوری که مشکل آب داریم و در زمستان مشکل گاز داریم و هر چه پیشتر می‌رویم مشکلات وخیم‌تر می‌شود، بهترین روش به سمت انرژی‌های نوین و جایگزین کردن کولر‌های آبی ست. مشکل اصلی ما در خانه است و هنوز مشکل داخلی ما حل نشده که به مسائل بیرون از کشور بپردازیم.

یکی از مشکلات اصلی ما این است که سیاست‌های تشویقی به سیاست‌های تنبیهی تبدیل شده است. در بحث صادرات به سه موضوع باید توجه داشته باشیم. اول عرضه، بعد تقاضا و سپس هزینه مبادله. ما باید تولید محصول رقابت پذیر باشیم چه در بخش قیمت، چه کیفیت و چه طراحی. در بحث قیمت تمام شده می‌بینیم که دولت به عنوان تامین کننده عمده مواد اولیه، قیمت‌ها را بالا برده است. هزینه‌های حمل و نقل نیز از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ حدود ۵.۵ برابر شده است.

نرخ بهره نیز از سوی بانک‌ها به بیش از ۴۲ درصد رسیده و قیمت ارز هم که مشخص است. در حوزه طراحی و کیفیت زمانی می‌توانید سرمایه گذاری کنید که حاشیه سود بالایی داشته باشید. یعنی تولید در مقیاس اقتصادی باشد. در حال حاضر بیش از ۹۵ درصد از تولیدکنندگان لوازم خانگی تولید اقتصادی ندارند؛ بنابراین اصلا نمی‌توان در حوزه طراحی و کیفیت ورود پیدا کنند. ما در بخش تقاضا باید تعرفه‌های ترجیحی داشته باشیم.

یا باید دولت دامپینگ کند یا اینکه تعرفه‌های ترجیحی داشته باشیم. اما وزارت خارجه انقدر درگیر مسائل سیاسی شده که برای رایزنی اقتصادی با کشور‌های همسایه هم فرصت ندارد. در کنار همه این‌ها به دلیل تحریم هزینه‌های مبادله به شدت بالا رفته است و بانک مرکزی هم با پیمان سپاری ارزی کار را برای صادرکننده تمام کرده و با گرفتن ارز با قیمت‌های دولتی، همه انگیزه‌های صادرات را از بین برده است.