Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «فردا»
2024-03-28@14:31:56 GMT

همراه با آقای بازیگر و اولین مجری برنامه «کتاب‌باز»

تاریخ انتشار: ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۹۲۴۴۷

همراه با آقای بازیگر و اولین مجری برنامه «کتاب‌باز»

امیرحسین صدیق را دهه شصتی‌ها با شخصیت «آقای‌پدر» در مجموعه (قصه‌های تا به تا) یا همان «زی‌زی‌گولو» می‌شناسند.

جام جم: این بازیگر در آثار دیگری مانند ورثه اقای نیکبخت، کارگاه شمسی و مادام، روزگار قریب، همه بچه‌های من، ماه عسل، مربای شیرین، شبانه، میم مثل مادر، بیست و یک روز بعد، خالتور و... نیز بازی کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!


صدیق اولین مجری برنامه «کتاب باز» بود که از شبکه نسیم پخش می‌شود. این بازیگر به هنر‌های تجسمی علاقه‌مند است و یکی از عاشقان کتاب نیز هست.

او سریال‌های «زندگی از نو» به کارگردانی علی محمد قاسمی و «گیله‌وا» ساخته ایرج عاشوری را آماده نمایش دارد و بزودی بازی در سریالی به کارگردانی راما قویدل را شروع می‌کند. با او درباره کتابخوانی، عشق به مطالعه و این‌که چرا مردم ایران کم کتاب می‌خوانند، هم‌صحبت شدیم

برنامه‌ای مانند «کتاب باز» تاثیری بر کتاب‌خوانی و این که مردم تشویق به مطالعه شوند، دارد؟

برنامه «کتاب باز» را با هدف تشویق عموم مردم به مطالعه شروع کردیم، اما در سری دوم که آقای صحت اجرای آن را به عهده دارد به نظر می‌رسد هدف‌گذاری برنامه تغییر کرده و فرهیختگان مخاطب اصلی برنامه شده‌اند. به نظرم در جامعه ما طبقه فرهیخته اهل کتاب و مطالعه هستند، دلیل این‌که سرانه مطالعه در کشور ما پایین است، عدم اقبال عموم مردم به کتاب و مطالعه است. ارتباط مردم عادی به دلایل مختلف با کتاب قطع شده است که باید ترمیم شود. یکی از دلایل دایره محدود موضوعات کتابهاست و مردم به همه کتاب‌هایی که علاقه‌مندند، دسترسی ندارند.

اما به نظر می‌رسد این دلیل قانع کننده‌ای نباشد، چون مردمی که کتاب نمی‌خوانند شاید اصلا با خبر نمی‌شوند که چه کتاب‌هایی منتشر یا چه آثاری دچار ممیزی می‌شود؟

این اتفاق نتیجه یک روز و یک ماه و یک سال نیست! مردم ما زمانی خیلی زیاد کتاب می‌خواندند، پدربزرگ و مادربزرگ‌های ما کتاب‌های کهن را می‌خواندند و نسل‌های بعدی با ترجمه‌های آثار خارجی آشنا شدند و تنوع این کتاب‌ها آنقدر زیاد بود که عموم مردم را به سمت مطالعه سوق می‌داد. اما الان تنوع موضوعات کتاب‌ها خیلی کم است. البته درباره ترویج کتابخوانی در چند سال اخیر فرهنگسازی نشده و همین باعث شده مردم روز به روز از کتاب دورتر شوند.

شما به خط قرمز‌ها و ممیزی اشاره می‌کنید، اما کتاب‌های به اصطلاح عامه پسند با تیراژ‌های خیلی زیاد منتشر می‌شود و مردم عادی هم خوب از آن‌ها استقبال می‌کنند، این گروه از کتاب‌ها هم می‌توانند دچار ممیزی شوند حتی شاید از کتاب‌های دیگر هم بیشتر ...

باز هم مثال از سینما می‌زنم؛ به فیلم‌های پرفروش چند سال گذشته نگاه کنید؛ همه کمدی و به اصطلاح سطحی بودند. یکی از آن‌ها فیلم خالتور است که خودم در آن بازی کردم و فیلم آنقدر خوب فروخت که باعث تعجب خودم شد. روشنفکر‌ها به این فیلم‌ها صفت سخیف می‌دهند، اما مردم از آن‌ها استقبال می‌کنند به این دلیل که وقتی به تماشای فیلم‌های جدی می‌نشینند، سرخورده می‌شوند، چون فیلم پایان ندارد و به اصطلاح پایانش باز است! در کل فیلم هم هیچ چیزی دستگیر بیننده نمی‌شود که حداقل مشکل یا راه‌حلی به او نشان دهد. اما به تماشای فیلمی مانند خالتور می‌رود تا به دور از هر دغدغه‌ای و فکری و توقعی ۹۰ دقیقه شاد باشد و بخندد. در حوزه فرهنگ و هنر اتفاقات شبیه به‌هم رخ می‌دهد و بیشتر آثار هنری و فرهنگی به سمت انتزاعی و سطحی بودن حرکت می‌کنند. در حوزه نقاشی، موسیقی، تئاتر، کتاب و ... یک نوعی سرگردانی دیده می‌شود که علاوه بر این که آثار را شبیه به‌هم کرده، همه را به سطح آورده و عمقی در آن‌ها دیده نمی‌شود. نویسنده‌ها هم انگار در دنیای اوهام می‌نویسند و پایانی برای قصه خود ندارند. فقر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی باعث می‌شود فقر فرهنگی عمیق‌تر شود و این اتفاق متاسفانه در کشور ما بشدت در حال پیشروی است.

می‌توان از صحبت‌های شما این نتیجه را گرفت که مردم کتاب می‌خوانند همان‌گونه که زیاد به سینما می‌روند، اما باید سطح آگاهی آن‌ها را افزایش داد که انتخاب‌های بهتری داشته باشند؟

مردم آزاد هستند هر چیزی را که دوست دارند، انتخاب کنند. نمی‌توان آن‌ها را سرزنش کرد که چرا کتاب‌ها و فیلم‌های عامه‌پسند را در سبد فرهنگ و هنر خود قرار می‌دهند. فرهنگسازی باید از ریشه درست شود با امر و نهی نمی‌توان مردم را به سوی کتاب‌ها و فیلم‌های ارزشمند برد. استقبال مردم از فرهنگ و هنر سطحی اتفاقا بازتاب حال درونی مردم جامعه است و نشان می‌دهد انتظار آن‌ها از اهالی فرهنگ و هنر چیست.

این خیلی ناامید کننده است که به جای اینکه فرهنگیان و هنرمندان ما به جامعه جهت بدهند، عموم مردم به هنرمندان و نویسندگان راه نشان دهند.

همه ما از هم تاثیر می‌گیریم. مردم از هنرمندان و هنرمندان از مردم! باید زخم نشان داده شده و اگر مسئولان تصمیم دارند اتفاقات خوبی در جامعه رخ دهد، خیلی عمیق مسائل را ریشه‌یابی کنند؛ چرا مردم از سریال‌های ترکی استقبال می‌کنند، چرا مردم به تماشای فیلم‌های سطحی می‌نشینند، چرا مردم شنونده موسیقی و ترانه‌های نازل هستند؟ همه چیز تقصیر مردم نیست! مثل همین کم‌آبی و بحران آب که مسئولان توپ را به زمین مردم می‌اندازند که درست مصرف نمی‌کنند چرا این قضیه مطرح نمی‌شود که مدیریت آب مشکل دارد! لینک کوتاه خبر: farda.fr/003OeV

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۹۲۴۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قرائتی به «پناه» امام رضا(ع) رسید/بوسه برعمامه درواکنش به تعرض‌ها

خبرگزاری مهر-گروه هنر-عطیه موذن؛ اواسط ماه مبارک رمضان است که از طرف برنامه تلویزیونی «پناه»، برای بازدید از پشت صحنه این برنامه به مشهدالرضا (ع) دعوت می‌شوم. بی هیچ اراده ای با همه جان لبیک می گویم به این دعوت که قرار است به «پناه» امام رضا (ع) برسم …

«پناه» ویژه‌برنامه افطار شبکه دو سیماست که از ابتدای ماه مبارک رمضان با اجرای مصطفی امامی روی آنتن رفته است و در همین مدت هم حضور برخی مهمانانش خبرساز شده است. از اذان بنیامین بهادری خواننده پاپ که روز اول رمضان برنامه را مورد توجه قرار داد تا خاطراتی که هر یک از مهمانان برنامه درباره احوالات دلشان با امام رضا (ع) و حال و هوایی که زمانی آنها را به حرم و صاحبش گره زده است، می گویند.

ساعتی قبل از اذان است که به نزدیکی حرم امام رضا (ع) می رسم. در هیاهوی آدم ها و ترافیک ماشین ها کمی دیرتر از موعد مقرر نزدیک بارگاهش می شوم. قرار است حدود ۴ و نیم عصر سر برنامه باشم اما جمعیتی که به سوی این بارگاه ملکوتی روان است از شتاب روزمره ام می کاهد و در عین حال با خودم فکر می کنم وسط این همه زن و مرد و پیر و خردسالی که سالک راهش است من را هم می بیند و به من هم توجه دارد یا نه...

از خیابان نواب صفوی وارد صحن کوثر می‌شوم. در گوشه سمت چپ صحن استودیوی صاحب الزمان وجود دارد؛ استودیویی که برنامه افطارگاهی «پناه» شبکه دو و برنامه سحرگاهی شبکه خراسان از آنجا پخش می شود. وارد استودیو می شوم پله ها را که دور می‌زنم به لوکیشنی می رسم که در یک طرفش اتاقی برای تیم محتوایی برنامه قرار دارد. یک طرفش رژی و اتاق فرمان است و در طرف دیگر نیز استیج اصلی برنامه است که ۲ پنجره بالکن هایش رو به صحن آزادی باز می شود.

مهمان امشب برنامه حاج آقای قرائتی است، من که می رسم بعد از دقایقی مهمان هم می رسد. روی ویلچر نشسته است و چند نفری از یک روحانی تا خادم حرم و دیگران همراهی‌اش می کنند. حجت الاسلام محسن قرائتی را به اتاقی می برند تا درباره برنامه امشب صحبت کنند.

در پشت صحنه برنامه با تیم برنامه ساز مواجه می شوم که پیش از این نامی از آنها مطرح نشده بود. یکی از این چهره ها مهدی عرفاتی است که سال ها مدیریت رسانه های مختلف را بر عهده داشته و آخرین حضورش در عرصه تلویزیون، سردبیری برنامه «به افق فلسطین» بوده است. خیلی سریع گفت و گو با حاج آقای قرائتی را شروع می کند. همراه او محمدرضا خندان هم که سال هاست کارگردانی برنامه های معارفی تلویزیون از جمله «مخاطب خاص» را بر عهده دارد، حضور دارد. همچنین حسام جمارانی تهیه کننده برنامه که او هم چند سالی است فعالیت‌هایی از این جنس را در حرم امام رضا (ع) داشته است. هر سه در حال گفت‌وگو با حاج آقای قرائتی هستند. حدود ۱۰ دقیقه بیشتر تا آنتن باقی نمانده و برنامه قرار است ۱۷:۱۵ به صورت زنده آغاز شود. گپ و گفت هایی مطرح می شود که قرار نیست و نباید همه را اینجا منتشر کنم.

توضیح کوتاهی از برنامه می دهند، اینکه مجری چه کسی است و شعار برنامه که «امام رضا برای همه» است. عرفاتی با این توضیحات به محورهای گفت‌وگوی مجری با قرائتی اشاره می کند. حاج آقای قرائتی که حالا کهولت سن کمتر اجازه سخنان طولانی تر به او می دهد خاطراتی از امام رضا (ع) و زائران ایشان تعریف می کند. با این سن و سال همچنان حاضر جواب است و همچنان سخنانش ملاحت و طنازی ای دارد که حاضران را به خنده می آورد. از مردی می گوید که سه حاجت از امام رضا (ع) خواسته است و بعد برای حاج آقای قرائتی گفته که امام رضا (ع) حاجاتش را برعکس برآورده کرده است یا از دختری که به او گفته امام رضا (ع) حاجاتش را برآورده نمی کند و بعد او جواب داده است که امام رضا (ع) آقای توست یا نوکر پس اگر آقاست نباید انتظار داشته باشی هرچه می خواهی برایت برآورده کند. همه این ماجراهای جدی را به گونه ای می گوید که هم شیرین است هم از زبان او شنیدنی.

صحبت مجری می شود، مصطفی امامی مجری برنامه را صدا می زنند. حاج آقا قرائتی با مجری هم خوش و بشی می کند. حالا یکی دو دقیقه تا شروع برنامه مانده است، کارگردان و مجری اجازه می گیرند و می روند. مجری به استودیوی اصلی برنامه می روند جایی که شبیه یک استیج ساخته شده است استیج کوچکی رو به ضریح حضرت. حالا رفت و آمد تیم برنامه در پشت صحنه شتاب می گیرد. در اتاق رژی شمارش معکوس برقرار است و تصاویر را روی مجری و حرم امام رضا(ع) تنظیم می کنند.

مصطفی امامی پلاتوی شروع برنامه را می گوید که به ولادت امام حسن (ع) اشاره دارد. از کرامت ایشان شروع می کند و این چنین ادامه می دهد که «این کرامت عادت صاحب امشب امام حسن (علیه اسلام) است» و جمله آخرش را به نام برنامه پیوند می زند که «به نومیدی از این در مرو … پناه اینجاست!» دوربین می رود داخل حرم و آدم ها را با رنگ ها و سنین مختلف نشان می دهد و تیتراژ برنامه با صدای محمد علیزاده آغاز می شود. این طرف حاج آقای قرائتی را آماده می کنند.

ساعت ۱۷:۲۲ دقیقه است. می پرسد دیگر چه سوالی پرسیده می شود؟ آخرین مباحث مورد نظر را در میان می گذارند و بعد او را به داخل استودیو می رسانند. مجری قصه ای از ماجرای کرامت امام حسن (ع) تعریف می کند، کارگردان اعلام می کند که سه دقیقه تایم داریم. در همین دقایق حاج آقا قرائتی به کمک اطرافیان از روی صندلی چرخدار برمی خیزد و روی صندلی مقابل مجری می نشیند.

بخشی از برنامه مربوط به نامه هایی است که خیلی ها از دور و نزدیک به حرم فرستاده اند؛ نامه هایی که مجری بخشی از هر یک را می خواند که از آرزوی پلیس شدن تا رسیدن به معشوق بعد از هفت سال تا آرزوی داشتن گوشی لمسی را در برمی گیرد و یک آرزو هم در اکثر نامه ها مشترک است اینکه صاحب این حرم بطلبدشان و وارد حرم امنش شوند. امامی بعد از اینکه بخش هایی از این نامه ها را می خواند می رود تا گفت و گو با حاج آقای قرائتی را آغار کند. یک بار هم روی آنتن خود را معرفی می کند و بعد می گوید هر جور دوست داشتید، صدایم کنید. حالا یک وقفه کوتاه می دهند و برنامه می رود روی یکی از آیتم ها.

همزمان در پشت صحنه صدای خانمی را می شنویم که دارد با یکی از مشتاقان حرم امام رضا (ع) گفت و گو می کند. این بخش مربوط به همان نامه هاست و یکی از این مردمانی را که تا به حال نشده است به حرمش بیایند به برنامه دعوت می کنند. آن طرف خط صدای مردی می آید که بغض کرده و با شنیدن اینکه می تواند زایر حرم باشد سلام می دهد به امام رضا (ع).

می خواهم با مهدی عرفاتی سردبیر برنامه گفت‌وگو کنم که به دلیل فشار کاری و تمرکز روی گفت‌وگو با مهمان به زمانی بعد موکول می کند. در فرصت کوتاهی اما می توانم بخشی از سوالاتم درباره برنامه را از حسام جمارانی تهیه کننده برنامه بپرسم.

وی درباره ایده «پناه» توضیح می دهد: قرار بود ما یک برنامه چهارشنبه های امام رضایی در شبکه دو داشته باشیم و من این ایده را با شبکه و دیگر دوستان در میان گذاشتم. دوستان دیدند این طرح خوب است و خواستند که استارت آن از ماه رمضان زده شود. این ایده به شکل جامع تری مطرح شد و با دوستان در حرم امام رضا (ع) هم در میان گذاشته شد که استقبال کردند.

این تهیه کننده درباره انتخاب مجری عنوان می کند: شاید از میان ۵۰ گزینه ای که مطرح شد و در بین شان چهره و بازیگر هم بود به مصطفی امامی رسیدیم. همانطور که شعار برنامه «امام رضا (ع) برای همه بود» می خواستیم مجری قابلیت تخاطب با مخاطب عمومی تری را داشته باشد، یعنی هم جوان و شاداب باشد و هم به حوزه های معرفتی و دینی اشراف داشته باشد.

گفت‌وگوی امامی با حاج آقا قرائتی همچنان ادامه دارد. می رسد به بخشی از خاطراتش که متعلق به جوانی است. می گوید: شما ماه عسل به مشهد آمدید و اتفاقی رخ می دهد که به علی بن موسی الرضا (ع) متوسل می شوید …

آقای قرائتی به برخی از این خاطرات و حرف ها که می رسد از بیان شان امتناع دارد. بعد می گوید که از همین حضورش در تلویزیون هم نگران است. «می ترسم زیادی باشه» این را می گوید و اشاره می کند که بعد از افطار هم برنامه درس هایی از قرآن از شبکه یک پخش می شود و می‌گوید که ممکن است این تکرار، مناسب نباشد.

نزدیک اذان مشهد است و امامی می گوید که در رواق امام خمینی سفره ای انداخته اند که به ۴۰ هزار نفر افطاری داده می شوند. یک آیتم کوتاه پخش می شود و صدای موذن حرم در بلندگوها پخش می شود. محمدرضا خندان کارگردان برنامه در همین فاصله از حاج آقا قرائتی می خواهد کمی بیشتر وارد خاطرات شخصی خود شود. می نشیند و خیلی کوتاه و آرام حرف می زند.

بعد از این سخنان گفت‌وگویی هم با او دارم که درباره طراحی برنامه و کارگردانی «پناه» توضیح می دهد: در طراحی به نظرم، ما فقط به آنچه مورد نظرمان بود فکر کردیم و خود امام رضا (ع) طراحی کرد. در انتخاب حرم هم به عنوان لوکیشن و جغرافیا آن را ندیدیم و اگر تصویری از حرم می بینیم برای این است که مخاطب با برنامه همراه شود. خواستیم از این تصویر و از این جغرافیای متبرک به جا و اندازه بهره بگیریم.

وی ادامه می دهد: ما نخواستیم از گنبد به شکلی که در اغلب برنامه ها استفاده می شود بهره بگیریم. برنامه ما مجاور حرم است اما بیشتر تصاویر و اتفاقات در استودیو می گذرد چون به نظرم در بیشتر برنامه ها این اتفاق افتاده است که گنبد حرم امام رضا (ع) در پس زمینه بوده است و ما تلاشمان این بود که در لحظه ای وارد حرم شویم و دوربین این مکان را نشان دهد که قرار است حس و حال مخاطب را با آن پیوند دهیم نه اینکه حرم صرفاً دکور باشد.

خندان در پایان می خواهد از تیم تولید آیتم ها و سردبیری و همه اعضای برنامه تشکر کند که شبانه روزی پای کار بوده اند.

حالا برنامه دوباره شروع می شود. ماجرا می رسد به کرامت امام رضا (ع) و بخشش و ویژگی های ایشان.

قرائتی حالا خاطره ای می گوید از عده ای که عمامه اش را بوسیده اند و وقتی از آنها دلیل این حرکت را پرسیده، گفته اند به جبران حرکت زشت پرتاب کردن عمامه بعضی روحانیون که سال گذشته اتفاق افتاد این کار را کرده اند.

امامی بعد از این خاطره می خواهد که حاج آقا قرائتی رو به دوربین با آنها که نادانسته و هیجانی عمامه برداشته اند و حالا پشیمان هستند، صحبت کند. قرائتی به سیدمحمد بهشتی اشاره می کند و می گوید خدا رحمت کند دکتر بهشتی را که می گفت در زمین دنبال فرشته نگردید؛ یکی بددهن است یکی … از یکدیگر بگذریم.

به ساعات پایانی برنامه می رسیم و نزدیک به اذان تهران است. مجری پلاتوی پایانی را می گوید. اذان می دهند. یک طرف استودیو سفره افطار را پهن کرده اند. سوپ و نان پنیر و سبزی و شله زرد. با پایان برنامه می خواهند عکس های یادگاری با حاج آقا قرائتی بگیرند. همه تیم برنامه در قاب می آیند و عکس یادگاری می گیرند.

آخر این گفت و گو می خواهم با حاج آقای قرائتی گفت و گو کنم که برای مصاحبه استخاره می گیرد. تسبیحش را از داخل جیبش درمی آورد و ذکری می گوید و بعد می گوید بد آمد. من هم دیگر اصرار نمی کنم. او را کم کم آماده می کنند که از استودیو خارج شود.

شب حرم از داخل پنجره های صحن آزادی که رو به استودیو باز است خیلی دلرباتر شده است.

کد خبر 6063809 عطیه موذن

دیگر خبرها

  • قرائتی به «پناه» امام رضا(ع) رسید/بوسه برعمامه درواکنش به تعرض‌ها
  • مطالعه و همکاری بین دستگاهی؛ عوامل موثر توسعه گردشگری در سواحل
  • مهران رجبی: قرآن نور مطلق است و هیچ شکی در آن نیست + فیلم
  • محفل امام حسنی‌ها، عشق مردم به شعائر دینی را نشان داد
  • محفل قرآنی امام حسنی‌ها عشق مردم به شعائر دینی را نشان داد
  • اولین حیوان تاریخ؛ قدیمی‌ترین جانور روی زمین را ببینید!
  • قالیباف: محفل قرآنی امام حسنی‌ها عشق مردم به شعائر دینی را نشان داد
  • کسانی که از اختلاف طبقاتی سود می بردند اولین مخالفان پیامبران بود
  • برگزاری اولین نشست طراحی و تدوین برنامه‌های راهبردی در سال ۱۴۰۳
  • تاک‌شو به سبک «شب خوش»