انتقاد خواننده موسیقی پاپ از رواج برخی آثار هنری نازل/ بايد از موسيقی اصيل ايرانی حمايت شود
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۴۲۱۹۷۶
به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بر کسی پوشیده نیست که سهولت تولید موسیقی و در دسترس قرار گرفتن آن به وسیله اینترنت و گوشی‌های موبایل، بدون دغدغه خرید کاست و ... موجب شیوع حجم زیادی از موسیقی در زمانی کوتاه شده است. امروزه موسیقی در جامعه ما به عنوان یکی از کالا‌های اصلی سبد فرهنگی مردم جا بازکرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با توجه به این میزان زمانی که گوش هایمان در معرض شنیدن موسیقی است، قصد کرده ایم که نظر تولید کنندگان همین کالای فرهنگی را نسبت به حال این روز‌های موسیقی جویا شویم. به همین منظور گفتگویی انجام دادیم با مجید اخشابی خواننده کشورمان که در ادامه می خوانید:
*آقای اخشابی؛ به تازگی خواننده‌های جوان و با سبک‌های خاص به عرصه موسیقی آمدند. شما به عنوان خواننده‌ای که چند سال است در این عرصه فعالیت می‌کنید، چه نظری درباره آنها دارید؟
ذوق و هنر خوب مشاهده می‌شود، اما یکی از اشکال‌های این روند کمرنگ شدن پشتوانه‌های فنی و علمی است که باید تقویت شود. به نظر می‌رسد این نوع کار‌ها بیشتر مبتنی بر ذوق و هیجان شخصی است.
به هرحال آثاری به دست می‌آید که سوار بر موج هیجانی مخاطب می‌شود، اما با از بین رفتن این نوع هیجان ها، این مدل سبک‌ها نیز نابود می‌شوند. به همین خاطر در شرایط فعلی اگر کسی بخواهد کار خوب و ماندگاری انجام بدهد، خیلی سخت است و علم بالا، اشراف داشتن، زحمت و تلاش بسیار لازم دارد. اما شاهد آن هستیم که چهره‌هایی یک شبه مطرح می‌شوند که به نظر من بد نیست. هر چیز که به بالا بردن سهم مصرف موسیقیایی مردم این کشور کمک کند خوب است، ولی در گام بعدی باید فعالیت‌هایی کیفی‌تر ملاک قرار بگیرد.
*آیا کثرت این موسیقی‌ها موجب پایین آمدن سلیقه موسیقیایی مردم نمی‌شود؟
سلیقه موسیقیایی ما به شدت پایین آمده است؛ به طوری که اکثر موسیقیدان‌های ما حیرانند که چه بسازند؟ آیا ساخته هایشان را تنزل بدهند که قابل فهم باشد یا کار خودشان را بکنند و محکوم بشوند که خیلی پیچیده و سخت هستند؟
امیدوارم مردم به هرحال با این تجربیاتی که در این سال‌ها به دست می‌آورند، خودشان صاحب نظر باشند که کدام موسیقی ارزش گوش کردن را دارد و جنبه‌های تخریبی‌اش ناچیز است.
*مشکل اصلی این روز‌های موسیقی را در چه می‌بینید؟
بگذارید مثالی بزنم؛ در عالم تولید برای یک محصول غذایی مثل شکلات، ارگانی ناظر است که محصولات نهایی مسموم یا فاسد نباشد. در عالم هنر متاسفانه آزمایشگاهی وجود ندارد که بگوید مثلا فلان موسیقی ممکن است روح و روان تو را نابود کند، وقتی که شعر منفی گوش می دهی، شعری سرشار از عقده، کینه و نفرت گوش می دهی ممکن است بر روان تو تاثیر منفی بگذارد. این روند ادامه پیدا می‌کند تا خود مخاطب بفهمد که این محصول رسانه‌ای مسموم است.
متاسفانه در کشورمان باید کارکرد هنر به شکلی باشد که خود مصرف کننده به این نتیجه برسد که فلان محصول هنری بی خود است. در غیر این صورت کسی نیست که بگوید این باید باشد یا فلان چیز نباید باشد. اینجا ممیزی‌ها بر اساس کیفیت نیست. برخی از تولیدکنندگان و برخی از مصرف کنندگان از سطح سلیقه نازل برخوردار هستند که محصول ارزشمندی را تولید نمی کنند و مردم هم به همان راضی هستند. در حال حاضر این چرخه موسیقی می گردد، اما امیدواریم که این آگاهی برای مصرف کننده ایجاد شود.
*آیا این تنزل کیفیت فقط مختص موسیقی است؟
همه محصولات هنری فعلی ما از درجه کم و نازلی برخوردارند. البته بعضی‌ها هم خوب دیده می شوند. به عنوان نمونه در عید نوروز فرصت کردم یکی از فیلم‌هایی که میلیاردی فروش کرده بود و درباره اش کلی صحبت شده بود را نگاه کنم. با خود گفتم که آیا واقعا باید مردم ما چنین فیلمی را روی سرشان بگذارند و حلوا حلوا کنند؟! این فیلم چه می خواهد بگوید؟ تهش چیست؟ کارگردان با یکسری دلقک بازی و بدون هیچ دستاوردی فیلم می‌سازد.
حداقل کارگردان‌های فعلی مثل افراد پیشرو گذشته و قدیم، مثل شاعر‌ها باشند که مردم را به سمت نیک بختی، خوشی و همه خوبی‌ها هدایت کنند؛ نه اینکه مردم با خود بگویند برای دیدن این اثر عمرمان را تلف کردیم و دوتا قهقهه هم زدیم. آیا پشت این قهقهه باید آگاهی باشد یا ناآگاهی؟
من عید به توصیه دوستانم که گفتند این فیلم از همه پر فروش تر است رفتم و فیلم را دیدم، ولی به خودم گفتم آیا باید این سطح از فیلم مورد توجه مردم ما قرار بگیرد که با استقبال مردم، پول برای عوامل مهیا می‌شود که یکی مثل همین را مجدد تولید کنند.
*به عنوان سوال پایانی که می تواند در عرصه موسیقی تاثیرگذار باشد، فکر می‌کنید شعار امسال (حمایت از کالای ایرانی) چه نکته‌ای برای پیشرفت این عرصه دارد؟
به نظر من به واسطه این شعار بايد به موسیقی کمک شود؛ آن هم موسیقی که منشأ ایرانی دارد، نه موسیقی که صرفاً زبانش ایرانی است. درست است که ما می‌توانیم پاپ ایرانی داشته باشیم، اصلا ما می توانیم همه گونه‌های موسیقی را بومی کنیم، اما به این معنی نیست که فقط شعر پاپ فارسی باشد و بعد تمام ملودی، تنظیم و ساختار کپی شده غرب باشد. به نظر من خود موسیقی جزو کالا‌هایی است که باید به آن بیشتر توجه شود.
انتهای پيام/
حال و روز موسیقی کشور به روایت مجید اخشابی
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: موسیقی پاپ خواننده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۴۲۱۹۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انتقاد از سریال «حشاشین» به رسانه‌های عرب زبان رسید
به گزارش «تابناک» به نقل از هنر آنلاین، این سریال روایتی حول محور یکی از مرموزترین افراد تاریخ بشر تحت عنوان حسن صباح که شاید بتوان او را پایه‌گذار نخستین سازمان اطلاعاتی تاریخ به شمار آورد را روایت می‌کند که پایگاه اصلی و نمادین آنها در قلعه الموت قرار داشت و اقداماتی انجام داد که برای قرن‌ها منطقه خاورمیانه را تحت تاثیر قرار داده است. با این حال، اما رسانه‌های عرب زبان بر این سریال تاریخی نقد وارد کرده‌اند.
در سریال «الحشاشین» که ماه رمضان منتشر شد، گویش محاوره‌ای که شخصیت‌های سریال به آن صحبت می‌کردند، انتقاد‌های بسیاری را برانگیخت؛ چراکه سریال تاریخی بوده و زبان شخصیت‌ها باید عربی فصیح و کلاسیک می‌بود. در این راستا، تعدادی از بازیگران جامعه هنری مصر نیز این اثر را مورد انتقاد قرار دادند.
سمیحه ایوب، هنرمند و بازیگر، در همین زمینه گفت: عربی کلاسیک بهترین زبان در آثار تاریخی است تا نسل‌های کنونی آن زبان را درک کنند.
او همچنین به جای خالی عربی فصیح اشاره کرده و گفته است در آثار هنری نزدیک به ۱۵ سال است که از این زبان استفاده نمی‌شود و مردم دیگر به آن عادت ندارند.
مجدی احمدعلی، کارگردان مصری نیز عنوان کرد: انتقاد برخی از افراد به استفاده نکردن از عربی فصیح با توجه به تاریخی بودن این سریال طبیعی است و به نظر من ممکن است تکیه بر زبان عربی، عمدی از سوی سازندگان اثر باشد تا بیشترین مخاطب را همراه کنند.
محمد فاضل، کارگردان دیگری با اشاره به سریال الحشاشین، اظهار کرد: این اولین اثر تاریخی نیست که به گویش محاوره‌ای تکیه می‌کند، چراکه پیش از آن سریال‌های زیادی ساخته شده است، اما مهم‌ترین نکته این است که کار به خوبی ارائه و اطمینان حاصل شود که پیام آن بر مخاطبان تأثیر می‌گذارد.
طارق الشناوی، منتقد سینما نیز گفت: ما از دهه ۱۹۶۰ قوانینی را به ارث برده‌ایم که آثار تاریخی و مذهبی به زبان عربی فصیح یا کلاسیک ارائه می‌شود که این منطقی نیست. البته این در حالی است که «ریدلی اسکات ناپلئون را به انگلیسی ارائه کرد، هرچند او یک شخصیت فرانسوی است».
پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب
رسانه‌های عرب زبان مسئله دیگری که در مورد نمایش ماه رمضان مطرح شد را میزان دقت و اعتبار تاریخی و نقض برخی آثار با حقایق رخ داده خواند.
وجیهه عبدالرحمن، بازیگر، در رابطه با این موضوع گفته است که درام تاریخی متأسفانه ذهن بینندگان را با ابطال‌هایی که آزارش می‌دهد، آشفته کرده است و اگر فیلمنامه‌نویس حق داشته باشد با رمان اجتماعی، پلیسی یا عاشقانه بازی کند، حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، به خصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است، همانطور که این امر در سریال الحشاشین (قاتلان) واکنش‌های بسیاری را برانگیخت.
پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلم‌نامه‌ها را از بین رویداد‌هایی برمی‌گزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیان‌شان را ستایش می‌کند و این قطعاً به نفع درام نیست.
بدون تاریخ، بدون تفسیر
او معتقد است عوامل این فیلم تمایلی به پایبندی به حقایق و آنچه کتاب‌های تاریخی روایت می‌کنند، ندارند؛ چراکه برخورد نمایشی با آثار ادبی و تاریخی، فیلمنامه نویس و کارگردان را مجبور می‌کند تا جزئیات زیادی را به آن اضافه کند و این امر ممکن است برتر از اثر ادبی باشد.
همچنین رسانه دیگری عنوان کرده است: سریال «الحشاشین» در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است، همچنین در این سریال تلاش چندانی برای تفسیر تاریخ نشده است.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند