کاهش جمعیت کودکان ژاپنی برای سی‌وهفتمین سال متوالی

جمعیت کودکان در ژاپن برای سی‌وهفتمین سال متوالی کاهش یافته که نشان می‌دهد تلاش‌های مقامات برای تعدیل روند شدید پیر شدن جمعیتِ این کشور با شکست مواجه شده است.

به گزارش ایسنا، بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط وزارت امور داخلی وارتباطات ژاپن در ابتدای آوریل ۲۰۱۸ نرخ ۱۵ میلیون و ۵۳ هزار کودک زیر ۱۴ سال در ژاپن به ثبت رسیده که در مقایسه با سال قبل از آن، کاهش ۱۷۰ هزار نفری داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشترین بخش این آمار را نیز کودکان بزرگتر در رده سنی ۱۲ تا ۱۴ ساله با جمعیت ۳ میلیون و ۲۶ هزار نفر تشکیل می‌دهند که نشان می‌دهد این روند نزولی به این زودی‌ها متوقف نخواهد شد.

جمعیت این کشور در حال حاضر ۱۲۶ میلیون نفر است که کودکان تنها ۱۲.۳ درصد از این جمعیت را تشکیل می‌دهند و این رقم در مقایسه با آمار ۱۸.۹ درصدی ایالات متحده،  ۱۶.۸ درصدی چین و ۳۰.۸ درصدی هند بسیار پایین است.

دولت ژاپن قصد دارد از طریق پرداخت پول نقد و دیگر مشوق‌ها نرخ کلی باروری را در این کشور افزایش دهد.

ژاپن در دهه‌های گذشته همواره با کمبود زاد و ولد در کشور مواجه بوده اما بر خلاف بسیاری از کشورهای صنعتی دیگر که با این معضل دست و پنجه نرم می‌کنند، قادر به جبران این معضل با افزایش تعداد مهاجران نبوده است.

بر اساس پیش‌بینی وزارت بهداشت ژاپن جمعیت این کشور از مجموع  ۱۲۶ میلیون ۲۶ هزار نفر در حال حاضر به ۸۶ میلیون ۷۴ هزار نفر در سال ۲۰۶۰ خواهد رسید. اقتصاد ژاپن به همین دلیل با معضلی بی‌سابقه روبرو است چرا که کارگران کمتری مالیات پرداخت می‌کند  و پرداخت بازنشستگی و خدمات بهداشتی و مراقبتی با مشکل مواجه می‌شود.

علاوه بر اینها بروز اختلافات جنسیتی در ژاپن به کمبود نیروهای کار دامن می زند. در حالیکه نسبت دختران به پسران در این کشور با دیگر کشورهای صنعتی مشابه است اما اختلاف پرداخت دستمزد به دلایل جنسیتی در ژاپن ۲۵ درصد برآورد شده است. همچنین زنان اغلب به خاطر عوامل موثری چون کمبود سیستم‌های مراقبتی از کودکان، تبعیض و آزار و اذیت‌های جنسی، از مشارکت به عنوان نیروی کار دلسرد می‌شوند.

به گزارش سی‌ان‌ان، با توجه به پیر شدن سالیانه جمعیت ژاپن، استفاده از تمام استعدادهای موجود در بازار کار، کلیدی برای غلبه بر کمبود نیروی کار است که این امر نیازمند ایجاد شرایط بهتر کاری برای جوانان، ایجاد انگیزه برای اشتغال سالمندان، جذب نیروی کار خارجی مهاجر و خاتمه دادن به شکاف‌های جنسیتی در کیفیت کار به منظور ترویج مشارکت زنان است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۴۳۹۸۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاهش نرخ باروری در ایران از چه وقت شروع شد؟

علی اکبر محزون گفت: شروع کاهش نرخ باروری در کشور ما به حدود دهه چهل بر می‌گردد. در نخستین سرشماری کشور که سال ۱۳۳۵ اجرا شد و پس از آن در سال ۱۳۴۵ برای نخستین بار در ایران نرخ رشد جمعیت محاسبه شد که آن زمان ۱/۳ درصد بود. از همان سال‌ها هشدارهای رشد جمعیت آغاز شد. سال ۴۶ بیانیه تهران در خصوص تنظیم خانواده و ضرورت کنترل جمعیت تصویب شد و ساز انقلاب هم در دهه شصت بحث جمعیت دوباره مطرح شد. در برنامه توسعه سال ۱۳۶۷ طرحی با عنوان سیاست تحدید موالید مطرح شد.

وی افزود: هدف این طرح چنین بود که اگر در سال ۱۳۶۷ میانگین هر خانواده ۵/۶ فرزند بود تا سال ۱۳۹۰ این عدد به ۴ فرزند کاهش یابد. در سال ۷۲ قانون تنظیم جمعیت در مجلس شورای اسلامی تأیید شد که طبق این طرح فرزند چهارم به بعد محروم از فعالیت اجتماعی شود. سال ۱۳۷۳ و به میلادی ۱۹۹۴ اجلاس بین‌المللی جمعیت و توسعه در قاهره با مشارکت ۱۷۹ کشور جهان از جمله ایران برگزار شد و معاهده طرح کنترل جمعیت در سطح بین‌الملل با عنوان International Conference on Population and Development تصویب شد. ریشه اصلی کاهش نرخ رشد جمعیت در دنیا و کشور ما از اینجا آغاز شد.

وی افزود: علت شدت این کاهش در ایران به این دلیل بود که علاوه بر کنترل اجتماعی، کنترل فردی نیز به وجود آمد. خانواده‌ها از دهه ۶۰ بنا به عوامل مختلف مانند کاهش مرگ و میر کودکان و شانس زنده ماندن بالا، تصمیم به فرزندآوری کم‌تر گرفتند چرا که قبلاً پنج فرزند متولد می‌شد که لااقل سه نفر از آن ها زنده بمانند. دیگر نیازی به چنین اقداماتی نبود پس همان سه فرزند متولد می‌شدند.

وی در ادامه گفت: اما اینها حاصل یک نگاه مالتوسی بود بحث نخست تنگ دستی به عنوان مانع افزایش فرزند و بحث دوم جریان اجتماعی بود. افراد با استمرار فرایند توسعه وارد مباحثی شدند که موجب پیشرفت فردی آن ها شود و به تحرک اجتماعی پرداختند و فرزندآوری را مانع این پیشرفت دیدند. بحث فردگرایی در جامعه موجب شد تحرک اجتماعی و فرزندآوری در مقابل هم قرار گیرند و در مرحله سوم جایگزینی برای نهاد خانواده و تغییر نهاد خانواده که حاصل تغییر نگرش‌ها در جوامعی مثل ایران شد روند رشد را به شدت کاهش داد.

محزون تاکید کرد: بر روی مبانی فکری و نظری موضوع باید بیشتر تمرکز کرد و اقدامات اساسی صورت بگیرد. در دنیا هم برای موضوعات مهم همین‌طور عمل می‌کنند. باید الگوی یک خانواده کامل را بسازیم، مبنی بر نظریه شهید مطهری از انسان کامل این قالب را در مبانی فکری خانواده جای دهیم و در ادامه به تعهد به خانواده بپردازیم. جامعه دانشگاهی و حوزه علمیه نیز می‌تواند در حوزه شناسایی مسائل و ترسیم وضع مطلوب کمک شایانی به این راهبرد داشته باشد.

نقش جایزه ملی جمعیت در مرحله نخست ایجاد انگیزه است و برای اثرگزاری بهتر می‌تواند به اصطلاح، کف میدانی‌تر، در محله‌ها و مراکز عمومی باشد. تا انگیزه نخبگان را در جامعه عمومی بیشتر کند. چرا که بحث خانواده است و حتی می‌تواند الگویی شود تا هم محلی‌ها و خانواده هم به نخبگان رجوع کنند.

منبع: خبرگزاری مهر