دلایل سفر به گرجستان
تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۴۵۰۱۳۵
به گزارش امتداد نیوز، بنابر اعلام آژانس مسافرتی زیما سفر پارس، این مجموعه در ادامه به بررسی دلایل عمده تور گرجستان پرداخته است.
دلایل زیادی برای سفر ایرانیان به گرجستان وجود دارد؛ از مصرف غذاهای مناسب برای ایرانیان گرفته تا مکانهای گردشگری در تور گرجستان.
دلایل عمده برای سفر و تور گرجستان
مردم از ما میپرسند چرا همیشه سفرهایی به گرجستان انجام میشود؟ حقیقت این است که دلایل زیادی برای سفر به گرجستان و برقراری تور گرجستان وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
غذاها در تور گرجستان
غذاهای گرجستان بسیار متنوع هستند که اغلب به دلیل ماهیت روستایی و تاریخ غنی این کشور است. Khinkali، یک نسخه محلی از dumplings، که میتواند با سیب زمینی، گوشت گاو، پنیر و قارچ پر شود، یک غذای بسیار پرطرفدار است. اما خاچاپوری، یک خمیر مانند پیتزا پر شده از پنیر بوده که در بسیاری از نسخهها و با مواد مختلف طبخ میشود که مورد علاقه عموم مسافران گرجستان است.
گرچه غذاهای گرجستان بیش از این دو مورد محبوب است، اما به راحتی میتوانیم با Khagapuri adjaruli ارتباط برقرار کنیم. این خوراک بسیار به ذائقه مردم ایران نزدیک است، یک خمیر به شکل قایق با پنیر ذوب شده، یک تخم مرغ آب پز و مقداری کره.
mchadi، یک نان ذرت است که با پنیر و سس لوبیا عرضه میشود. فقط مطمئن شوید که شما به اندازه کافی برای سوزاندن کالریهای آن ورزش میکنید؛ این غذا کالری بسیار بالایی دارد.
مناظر طبیعی در تور گرجستان
با وجود وسعت کم گرجستان، طبیعت در این کشور بسیار متنوع است. به سمت شمال، در اطراف مکانهایی مانند کازابگی یا مستیا و همچنین کوههای قفقاز با قلههای پوشیده از برف زیبایی چشمنوازی دارند. در اطراف کوتایسی، جنگلها و درهها و چشمههای درمانی در بورجومی دیده میشود. سواحل دریای سیاه Batumi و Poti و جادوی پاییز زمانی که برگ درختان به رنگ زرد و نارنجی روشن در میآیند از دیدنیترین مکانهای گرجستان است.
قیمتهای متعادل
گرجستان همیشه یک مقصد مقرون به صرفه بوده است. بنابراین اگر بودجه شما محدود است، میتوانید یک وعده غذایی را به ازای ۱۰ لاری (حدود ۴ دلار، ۳.۳۰ پوند، ۳.۷۰ یورو) داشته باشید. بحث مالی و مقرون به صرفه بودن یکی از مهمترین موارد تور در هر کشوری است.
لوکس بودن هتلها در تور گرجستان
در تور گرجستان، اگرچه این کشور به عنوان یک مقصد فوقالعاده شناخته نمیشود، گردشگران گزینههای بسیاری برای اقامت راحت و لوکس در سراسر کشور دارند.
تفلیس، باتومی و بورجومی گزینههای خوبی از هتلهای لوکس و رستورانهای با کیفیت را دارند. با این حال، توجه داشته باشید که قیمت هتلهای لوکس بر اساس دلار آمریکا حساب میشود.
آب و هوای گرجستان
در تابستان، تفلیس دمایی تا ۳۵ درجه سانتیگراد دارد. اما خوب است که به یاد داشته باشیم که در بسیاری از نقاط کشور، به ویژه در کوهها، بارش برف را خواهید دید. گودووری، در نزدیکی کازابگی، جای خوبی برای اسکی و اسنوبورد، با یک زیرساخت عظیم است. دیگر مقاصد برای اسکی شامل باکوریانی و مستیا است.
چشماندازهای گرجستان
با داشتن چنین منبعی غنی از غذاهای مختلف، در شهرهای گرجستان رستورانهای زیادی وجود دارند. تفلیس دارای رستورانهای زیادی است که دارای غذاهای گرجستان و غذاهای بینالمللی هستند. طعم غذای محلی نیز در شهرهای مختلف این کشور میتواند تجربه دلنشینی باشد.
خیابان چاردین، در تفلیس، رستورانها و کافیشاپهای خوبی دارد. رستورانهای تیفلیسو (۴۴ خیابان چاردین) را برای صرف غذاهای معتبر گرجی یا رستوران علاءالدین برای غذاهای عربی و بینالمللی را انتخاب کنید. بسیاری از نقاط نیز دارای دکوراسیون بسیار متنوع هستند، از مدرن تا سنتی، از هنری تا خاطرهانگیز.
آبگرم در تور گرجستان
تفلیس در اطراف آبهای گرم سولفوریک بنا شده است. منطقهای به نام آبانوتوبانی دارای تعداد زیادی از حمامهای عمومی و خصوصی است که گردشگران در آن میتوانند یک ماساژ و لایهبرداری در استخر پر از آب سولفور داشته باشند – باور عمومی بر این است که این کار برای پوست مناسب بوده و همچنین برای درمان آسم و روماتیسم، دارای مزایایی است؛ آبگرم یکی از دلایل اصلی تور گرجستان به شمار میرود.
شهر بورجومی، که در مجاورت معروفترین آب معدنی کشور قرار گرفته است، در زمان امپراتوری روسیه به عنوان مکان شفابخش شناخته شده بود، که به لطف خواص درمانی آب آن بوده است. امروزه، این شهر دارای هتلهای خوب و مدرن به همراه آبگرم از قبیل Rixos Borjomi است.
آژانس مسافرتی و گردشگری زیما سفر پارس اعلام کرد: این مجموعه ارائه کننده ” تور گرجستان، تور لحظه آخری گرجستان و تور ارزان گرجستان بوده و با کادری مجرب حتی در روزهای تعطیل پاسخگوی علاقهمندان است.
انتهای پیام
true برچسب ها : سفر گرجستان گردشگري trueمنبع: امتداد نیوز
کلیدواژه: سفر گرجستان گردشگري
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۴۵۰۱۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلایل فرود نیامدن مجدد انسان روی ماه
فرود آوردن انسان روی ماه همواره آرزوی بزرگ آژانسهای فضایی بوده است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، بین سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، مأموریتهای «آپولو» (Apollo) در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و همه این ماجرا پیش از انفجار فناوری مدرن بود. پس چرا به نظر میرسد تلاشهای کنونی که در برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا تجسم مییابند، تا این اندازه کند، متوقف و پیچیده هستند؟
یک پاسخ آسان برای این پرسش وجود ندارد، اما میتوان گفت که این کار به پول، سیاست و اولویتها وابسته است.
ابتدا با پول آغاز میکنیم. ماموریتهای آپولو بسیار موفقیتآمیز و در عین حال، بسیار گران بودند. ناسا در دوران اوج ماموریتهای آپولو، حدود پنج درصد از کل بودجه فدرال را مصرف میکرد و بیش از نیمی از این بودجه به برنامه آپولو اختصاص داشت. با احتساب تورم، کل برنامه آپولو معادل بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار امروز هزینه داشته است. اگر پروژه «جمنای» (Gemini) و برنامه رباتیک قمری را که پیشسازهای ضروری آپولو بودند، در نظر بگیریم، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار میرسد.
در مقایسه، امروزه ناسا کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف گستردهتری از اولویتها و دستورالعملها در اختیار دارد. در طول دهه گذشته، ناسا تقریبا ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است. به طور طبیعی، با هزینه کمتری که برای فرود جدید روی ماه صرف میشود، احتمالا حتی با پیشرفتهای حوزه فناوری هم حرکت کندتری خواهیم داشت.
واقعیتهای سیاسی کاملا با واقعیتهای مالی مرتبط هستند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه یک رقابت فضایی بود. این کشور با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به اولینها در فضا، به ویژه فرود آوردن انسان روی ماه رقابت داشت. همان طور که قانونگذاران بودجه هنگفت ناسا را تقویت میکردند، عموم مردم با این ایده موافق بودند و از آن انرژی میگرفتند.
در هر حال، این نوع هزینهها عمیقا ناپایدار بودند. به محض این که آمریکا در رقابت پیروز شد، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به سادگی میتوان گفت که اراده سیاسی یا عمومی برای صرف کردن این مقدار پول با هدف پرتاب دوم به ماه وجود ندارد.
ترکیب اراده سیاسی کمتر و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور کرد تا تصمیمات مهمی را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ اتخاذ کند؛ تصمیماتی که هنوز هم روی آرتمیس تأثیر میگذارند.
با پایان یافتن برنامه شاتل فضایی، مدیران ناسا نمیدانستند با قابلیتهای صنعتی و مشارکتهای موثر در این برنامه چه کنند. آنها تصمیم گرفتند که این زیرساخت را با استفاده مجدد از بسیاری از قطعات شاتل، به ویژه موتورها و جا دادن آنها در برنامه آرتمیس حفظ کنند.
از سوی دیگر، میتوان استدلال کرد که درخواست نگه داشتن این زیرساختها در محل خود و استفاده مهندسان هوافضا از آنها درست بوده، زیرا دقیقا همان پایگاه فنی مورد نیاز برای پرتابهای اخیر توسط شرکتهای خصوصی پرواز فضایی است.
در نهایت، مفهوم مدرن آرتمیس دارای مجموعهای از اولویتهای بسیار متفاوت با ماموریتهای آپولو است. برای مثال، تحمل خطر در حال حاضر بسیار کمتر از دهه ۱۹۶۰ است. ماموریتهای آپولو بسیار خطرناک بودند و احتمال شکست قابل توجهی داشتند. در واقع، چندین ماموریت آپولو با فاجعه روبهرو شدند که به شرح زیر هستند.
۱. وقوع آتشسوزی در ماموریت «آپولو ۱» که به کشته شدن سه فضانورد منجر شد.
۲. خاموش شدن موتور هنگام ماموریت «آپولو ۶»
۳. نقص کشنده در طراحی که فضانوردان «آپولو ۱۳» را تقریبا در شرف مرگ قرار داد.
۴. فاجعه شاتل فضایی «چلنجر» (Challenger) و شاتل فضایی «کلمبیا» (Columbia)
ناسا، قانونگذاران و مردم حاضر نیستند دوباره آن سطح از خطر را بپذیرند؛ به خصوص پس از فاجعههای چلنجر و کلمبیا.
انفجار شاتل فضایی «چلنجر»
انفجار شاتل فضایی «کلمبیا»
ماموریتهای آپولو مبالغ هنگفتی را برای فرستادن فضانوردان به سطح ماه به مدت چند ۱۰ ساعت صرف کردند. فضانوردان رفتند، چند نمونه جمع کردند، چند آزمایش ساده ترتیب دادند و بازگشتند.
ماموریتهای آرتمیس برای اهداف کاملا متفاوتی طراحی شدهاند. اول این که فضانوردان قرار است تا یک هفته روی سطح ماه بمانند و این کار نیازمند غذا، آب، سوخت و تجهیزات علمی بیشتری است. دوم اینکه مأموریتهای آپولو علم را به عنوان یک ایده برای آینده تلقی میکردند. هدف اصلی، شکست شوروی بود. اکنون پژوهشهای علمی در مرکز برنامه آرتمیس قرار خواهند گرفت؛ به این معنی که ماموریت مستلزم طراحی طولانیتر و پیچیدهتر است.
در نهایت، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسانها به ماه نیست، بلکه آغاز کردن احداث زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آنجاست. همه چیز از مخازن سوخت در مدار گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر پروژه آرتمیس قرار میگیرد. این برنامه بسیار شلوغتر است، زیرا یک چارچوب دستیابی به رویاها را برای نسلهای آینده فراهم میکند.