تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی در هیاهو شکل گرفت
تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۴۵۰۱۹۶
به گزارش خبرنگار ایکنا؛ نخستین همایش «نقد روش شناسی تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی» روز گذشته با برگزاری چهار پنل تخصصی حول این موضوع برگزار شد که در نوبت عصر آن پنلی با عنوان «نقش و کارویژ‌ه‌های عاملان و کارگزاران» برگزار شد که در این پنل حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالمجید معادیخواه، رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران به ارائه مقاله‌ای با مضمون «تاریخ‌نگاری شخصیت محور» پرداخت و در آغاز با اشاره به مسئله نقض عهد آمریکایی‌ها در توافق برجام اظهار کرد: اینکه در دنیا آمریکا یک طرف قرار گیرد و بقیه از ایران دفاع کنند، فرصت استثنایی و کم نظیری است و امیدوارم به انحراف کشیده نشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
معادیخواه در این‌باره افزود: امداد‌های غیبی شاخ و دم ندارد، همین که جمهوری اسلامی با این همه عوامل خائن و دشمنی‌هایی که در خارج از آن وجود دارد، یک شرایطی به وجود آورده که توانسته آمریکا را در دنیا منزوی کند که البته ما به این قضیه توجه نکرده‌ایم کافی است. صورت مسئله را درست مطرح کردن کار سختی است.
رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران ادامه داد: زیر پا گذاشتن قرارداد به این صراحت و شفافیت در این هیاهو گم شد، اگر قراردادی زیرپا گذاشته شود، پس انسانیت چه می‌شود؟ مصداق عینی شاهد بحث من همین که از چهار سال پیش تا کنون فرصت‌های طلایی برای ما پیش آمد و با هزینه‌های گزاف از بین رفت.
معادیخواه با بیان اینکه گفتمان سازی جهانی علیه اصل انقلاب بوده، افزود: اگر بخواهد بررسی شود این گفتمان سازی چه تاثیری بر انقلاب ما داشته، این نحله‌ها و نگاه‌هایی که در دنیا پیدا شده، با آنکه دلایل درستی داشته و یکی از این دلایل بحث گفتمان سازی است، اما چشم‌ها و اندیشه‌ها را با همه عوامل چنان تحت تاثیر قرار می‌دهند که مقدمات فکر مخدوش می‌شود. این گفتمان و شکل‌گیری آن اساسا به طور طبیعی در دنیا وجود دارد، اما اگر از حالت طبیعی خارج شود، مشکل‌ساز است.
وی در ادامه با اشاره به مقاله خود گفت: در معمای تاریخ‌نگاری شخصیت محور یک سوال اساسی وجود دارد و آن اینکه آیا حق داریم این طبقه‌بندی‌ها از تاریخ را داشته باشیم یا نه؟، بر این باورم که تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی در هیاهو شکل گرفته و رخداد‌ها آن‌قدر پراکنده است که همه آنها روی هم آوار می‌شوند.
رئیس بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران با بیان اینکه قلمرو گسترده‌ای از تاریخ‌نگاری شخصیت محور وجود داشته چه در گذشته و چه در امروز، خاطرنشان کرد: پیش از نقد تاریخ‌نگاری شخصیت محور، باید مصداق‌های فراوان آن را طبقه‌بندی کرد تا بتوان به قلمرو کار، نگاهی واقع بینانه داشت.
به گفته وی انقلاب اسلامی حلقه‌ای است که به تاریخ ایران و تاریخ اسلام گره خورده است، اما آنچه که در تاریخ‌نگاری زمان مشروطه که امروز در ذهن بسیاری از روشنفکران چالش برانگیز است، رقم خورده و از سوی طرفداران سینه‌چاک آن قلم زده شده، در تاریخ‌نگاری انقلاب هم وجود داشته و چنین هیاهویی در تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی هم شکل گرفته است.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: ایکنا دانشگاه انقلاب اسلامی تاریخ نگاری هیاهو همایش معادیخواه iqna
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۴۵۰۱۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نگاهی به سینمای کارگری ایران به مناسبت روز کارگر
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهمترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی، چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهمترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»، جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست، اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند؛ که در این زمینه گام‌های خوبی نیز برداشته است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند