موگرینی از طرح اروپا برای «حفظ برجام» رونمایی کرد
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۵۴۸۶۶۸
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از دیدار با ظریف و وزرای خارجه سه کشور اروپایی طرح‌های مد نظر برای حفظ منافع اقتصادی ایران در برجام را برشمرد.
به گزارش ایمنا، «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا سه‌شنبه شب پس از پایان نشست با وزرای خارجه ایران، آلمان، انگلستان و فرانسه خطوط پیشنهادی اتحادیه اروپا برای حفظ منافع اقتصادی ایران در برجام را تشریح کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی که در بروکسل در جمع خبرنگاران صحبت می‌کرد، هدف از دیدارهای اخیر را «بحث درباره خطوط مشترکمان و مسیر پیش روی ما پس از اعلام خروج ایالات متحده از برجام»اعلام کرد.
موگرینی افزود: «ما تعهد خود به اجرای مداوم، کامل و موثر توافق هسته‌ای با ایران را یادآور شدیم. [این توافق] به عنوان یک عنصر کلیدی در معماری منع اشاعه جهانی و یک دستاورد چشمگیر دیپلماتیک با اتفاق آرا توسط قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل تأیید شده است.»
وی ادامه داد: «همه ما از خروج ایالات متحده از توافق هسته‌ای با ایران ابراز تأسف کرده و تایید کردیم که برداشته شدن تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای و عادی‌سازی تجارت و روابط اقتصادی با ایران جزئی ضروری از این توافقنامه است.»
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ادامه داد: «ما بر تعهد مشترکمان بر اطمینان از اینکه این [هدف] همچنان محقق باشد تأکید کردیم و از همین رو توافق کردیم که گفت‌وگوهایمان را در تمام سطوح تعمیق کنیم. همین امروز هم کارشناسان ما ساعت‌های زیادی را با هم کار کردند.»
موگرینی ادامه داد: «ما به ویژه متعهد شدیم که گفت‌وگوهای کارشناسی فشرده‌ای را با هدف رسیدن به راهکارهای عملی ظرف چند هفته آینده درباره موضوعات ذیل، با ایران آغاز کنی.»
مواردی که در بیانیه موگرینی به آنها اشاره شده، عبارت بودند از:
۱) حفظ و تعمیق روابط اقتصادی با ایران؛
۲) ادامه فروش نفت، گاز، کاندنسیت و محصولات نفتی و پتروشیمی و انتقال‌های [مالی] مربوطه؛
۳) مبادلات بانکی موثر با ایران؛
۴) ادامه روابط در زمینه حمل و نقل دریایی، زمینی، هوایی و ریلی با ایران؛
۵) ارائه اعتبار صادراتی بیشتر و ایجاد خطوط اعتباری ویژه در زمینه‌های مالی، بانکی، بیمه‌ای و تجاری با هدف تسهیل همکاری‌های اقتصادی و مالی از جمله از طریق حمایت عملی از سرمایه‌گذاری تجاری؛
۶) تکمیل و اجرای تفاهمنامه‌ها و قراردادهای بیشتر بین شرکت‌های اروپایی و ایران؛
۷) سرمایه‌گذاری بیشتر در ایران؛
۸) حمایت از فعالان اقتصادی اروپا در ایران و تأمین فضای اطمینان‌بخش حقوقی؛
۹) ایجاد هرچه بیشتر یک محیط تجاری شفاف و قانون‌محور در ایران
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا افزود: «ما با هم بر اراده خود برای اجرای مداوم تمام بخش‌های برجام همراه با حسن نیت و در فضایی خوب تأکید دوباره کرده و توافق کردیم که به رایزنی‌های فشرده در تمام سطوح و همچنین با دیگر اعضای باقیمانده کمیسیون مشترک برجام ادامه دهیم.»
موگرینی ادامه داد: «روشن است که راهکارهای عملی‌ای که داریم روی آنها کار می‌کنیم، بسته به موضوعات مختلفی که در موردشان صحبت می‌کنیم، ماهیت متفاوتی دارند. اطمینان دارم که در روزهای آینده شما اطلاعاتی درباره ابعاد فنی کار دریافت خواهید کرد. اما ما حالا فهرست روشنی از موضوعاتی را که باید رسیدگی شوند، در اختیار داریم.»
وی درباره «تضمینی» که این اروپا می‌تواند ارائه دهد، گفت: «این مسئله‌ای است که می‌خواهم خیلی روشن به آن بپردازم... ما داریم در فضایی بسیار دشوار کار می‌کنیم. این چیزی است که مردم اروپا می‌دانند، مردم ایران می‌دانند، رهبری [کشورها] می‌دانند. بعد از اینکه هفته گذشته همین موقع، در پایان هفته، از بیانیه رییس جمهور [دونالد] ترامپ مطلع شدیم، فضای دشواری شکل گرفته است.»
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا افزود: «با این وجود، ما تلاش می‌کنیم اطمینان یابیم که برجام پابرجا می‌ماند. می‌دانیم که کار دشواری است، اما مصمم به انجام آن هستیم و کار را برای اجرای اقداماتی که کمک کند از محقق شدن این [هدف] اطمینان یابیم، آغاز کرده‌ایم. این در طرف اروپایی صادق است و همین عزم و اراده را هم از طرف ایران شاهد بودیم.»
موگرینی ادامه داد: «بنابراین، ممکن است نتوانم درباره ضمانت‌های حقوقی یا اقتصادی صحبت کنم، اما می‌توانم درباره کار جدی، مصمم و متعهد از سوی طرف اروپایی و همچنین طرف ایرانی برای حفظ تعهداتمان صحبت کنم. و می‌توانم بگویم که زمانی که ما به صورت متعهد، مصمم و با حسن نیت و حسن اراده با هم کار می‌کنیم، حتی در شرایط دشوار به دستاوردهایی می‌رسیم.»
برجام در بخش مراقبت‌های ویژه
او در پاسخ به این سوال که آیا قرار است به برجام ضمیمه تازه‌ای افزوده و تعهدات اروپا در آن درج شود یا اینکه سند مکتوبی در این زمینه به دست می‌آید یا نه، با بیان اینکه برجام به اندازه کافی طولانی و پیچیده است و نیازی به ضمایم یا اصلاح ندارد، گفت: «بنابراین ما به هیچ وجه درباره افزودن ضمیمه یا اصلاح توافق صحبت نمی‌کنیم. داریم درباره ایجاد اقدامات مشخص و راهکارهای عملی مشخص برای پرداختن به این موضوعات صحبت می‌کنیم که می‌توانند بسته به موضوعات مختلفی که تحت پوشش قرار می‌دهند، شکل‌های مختلفی داشته باشند. اما چیزی بسیار مشخص، بسیار عملی و امیدوارم که بسیار سریع.»
وی درباره اینکه روند دستیابی به نتیجه ممکن است چقدر طول بکشد، گفت: «باید خیلی سریع انجام شود، اما نمی‌توانم بگویم دو روز یا دو هفته یا بیشتر. اما گفتیم که باید این کار ظرف چند هفته انجام شود.»
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در این نشست تایید کرد که فردا در دیدار با اعضای اتحادیه اروپا با آنها درباره «قوانین مسدودساز» که ساز و کاری برای مقابله با تحریم‌های فراسرزمینی آمریکا هستند، گفت‌وگو می‌کند.
موگرینی در پاسخ به سوال مجدد درباره زمان دستیابی به راهکار و اینکه آیا ایران ضرب‌الاجلی تعیین کرده یا نه، گفت: «همه ما در ارتباط با اجرای کامل برجام هدفی مشترک داشتیم. همانطور که می‌دانید در موضوعات دیگر اختلاف نظرهای بسیار زیادی داریم، اما امشب تمرکز ما بر اجرای برجام بود. از این منظر، این نشست بسیار مثبت و سازنده‌ای بود.»
وی افزود: «همه طرف‌ها اعلام کردند که بر فوریت یافتن راهکار واقفند، نه به خاطر تقویم، بلکه به این دلیل که اگر می‌خواهیم این توافق را حفظ کنیم، که کار ساده‌ای هم نیست، هرچه زودتر این کار را کنیم، بهتر و ساده‌تر است. البته باز هم می‌گویم، کار ساده‌ای نیست و اگر بخواهم از اصطلاحی که برخی دور میز به کار بردند استفاده کنم، باید بگویم که گویی "یکی از اقوام ما در بخش مراقبت‌های ویژه است و همه ما می‌خواهیم در اسرع وقت او را از بخش مراقبت‌های ویژه خارج کنیم".»
برجام ارتباط با مسئله موشکی و منطقه‌ای ندارد
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پاسخ به این سوال که اگر بتوان برجام را حفظ کرد، آیا اروپا می‌تواند بعدا درباره سایر موضوعات از جمله برنامه موشکی و منطقه‌ای هم با ایران گفت‌وگو کند یا نه، گفت: «یک چیز که برای همه ما اروپایی‌ها روشن است، این است که با بودن برجام ما برای رسیدگی به هر موضوع دیگری که باید به آن بپردازیم، چه مسئله موشکی و چه مسئله منطقه‌ای، شانس بهتری داریم.»
موگرینی افزود: «ما این واقعیت را به صراحت گفته‌ایم که هیچ ارتباطی میان این دو وجود ندارد. توافق هسته‌ای به این دلیل به دست آمد و اکنون هم کارآمد است که صرفا مرتبط با مسئله هسته‌ای بود. این تصمیمی بود که ۱۵، ۱۶ سال پیش اتخاذ شد و ما به تعهداتی که کرده‌ایم پایبند هستیم. این بدان معنی نیست که از موضوعاتی که باید در شکلی متفاوت درباره آنها با ایران صحبت کنیم، صرف نظر کنیم. ما همواره به صراحت گفته‌ایم که اگر توافق هسته‌ای حفظ شود، شانس بیشتری برای گشودن مسیرهای گفت‌وگو با ایران وجود خواهد داشت.»
منبع: فارس
منبع: ایمنا
کلیدواژه: برجام خريد تضميني طرح مقابله با تحریم های آمریکا فدریکا موگرینی محمدجواد ظریف اصفهان شهردار اصفهان ریاست جمهوری ورزشگاه نقش جهان فناوری های نوین مدیریت شهری اصفهان فردا زاینده رود کشاورزی حمل و نقل عمومي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۵۴۸۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آینده برجام / توافقی صورت می گیرد؟
مهرداد حجتی -روزنامه اعتماد-این روز‌ها در رادیو و تلویزیون تبلیغاتی پخش می‌شود با این مضمون که امسال در «فلان مکان» هر کالایی را می‌توان به قیمت پارسال خریداری کرد! و این لابد بهترین تبلیغ برای آن مجموعه است که کالا‌های خانگی را عرضه می‌کند. سال‌ها دورانی که قیمت‌ها برای مدتی طولانی ثابت و بدون افزایش می‌ماند، گذشته است و مردم همچون خاطره‌ای محو از آن یاد می‌کنند. افزایش قیمت‌ها مدت‌هاست که تبدیل به یک روال شده است و این آرزوی مردمی که انتظار یک دوره باثبات و آرام را سال‌هاست می‌کشند به انتظاری دور از دسترس تبدیل کرده است. آرزویی نزدیک به محال! شاید شما هم در تاکسی، مترو یا اتوبوس از دهان این و آن شنیده باشید که دوران باثباتی را به یاد می‌آورند که در آن سال‌ها «خودکار بیک»، پنج ریال بود و یک ریال هم به تنهایی دارای ارزش بود و می‌شد با آن کالایی همچون پاک‌کن، مدادتراش یا مداد خرید! بلیت اتوبوس شهری از میدان راه‌آهن تا سرپل تجریش، دو ریال بود در صورت استفاده از تاکسی، باقیمانده سکه ده ریالی به شما با سکه خردتر بازگردانده می‌شد! در آن روزگار کسی هرگز تصور نمی‌کرد که روزگاری خواهد آمد که به یک میلیارد تومان گفته شود؛ یک تومان! چون واقعا ۱۰ ریال یک تومان بود. همان ارزش واقعی‌اش که می‌شد با آن اقلامی خریداری کرد! آن روز‌ها هیچ کس تصور نمی‌کرد، روزی بانک مرکزی، اسکناس صد هزار یا پانصد هزار تومانی هم عرضه کند! به همان اندازه که پیش‌بینی روزگاری، چون امروز در چند دهه بعد محال بود، حالا دستیابی به دورانی با ثبات، چون آن روز هم محال و دور از دسترس به نظر می‌رسد. آرزوی بازگشت به دوران ثبات! سعید حجاریان به وضعیتی، چون امروز، «وضعیت ابنُرمال» می‌گوید، وضعیتی در تقابل با «وضعیت نرمال». به تعبیری «وضعیت استثنا» در برابر «وضعیت عادی». او سال ۹۲، طی گفتاری، موضوع «نرمال‌سازی» را مطرح کرد و آن را پروژه مطلوب دولت تازه بر سر کار آمده «حسن روحانی» تلقی کرد. پروژه‌ای که قرار بود دولت روحانی، به موازات تلاش‌های داخلی، با تلاش‌های دیپلماتیک به آن برسد. حجاریان «پروژه دموکراسی‌خواهی» را منوط به «نرمال‌سازی» کشور دانسته بود. اتفاقی که به دلیل کارشکنی‌های مداوم و مانع‌تراشی‌های مکرر در داخل و روی کار آمدن دولت «ترامپ» در امریکا رخ نداد تا اینچنین یک فرصت تاریخی برای بهبود وضعیت از دست برود. منظور از رسیدن به «وضعیت نرمال»، عادی شدن همه چیز در همه عرصه‌ها از جمله «اقتصاد» بود. به عبارتی «رسیدن به یک ثبات» در «وضعیت اقتصادی». در چنین وضعیتی - وضعیت نرمال - هیچ شهروندی نگران فردای خود نیست. بیم از دست دادن «اندوخته مالی» یا کم ارزش شدن سرمایه، وضعیت روانی جامعه را در هم نمی‌ریزد و آرامش جامعه را به هم نمی‌زند. در وضعیت نرمال، قیمت کالا‌ها برای مدت طولانی - سال‌ها - ثابت می‌ماند و هیچ شهروندی نگران، افزایش قیمت‌ها نیست، چون ریال یا تومانی که در جیب دارد، ارزشش ثابت می‌ماند و مدام دچار افت یا نوسان نمی‌شود. در مقابل چنین وضعیتی، «وضعیت ابنرمال» یا «استثنا»، شرایط اقتصادی را در هم می‌ریزد و دچار بی‌ثباتی می‌کند. به همین خاطر هم، هر آینه بیم از دست رفتن «اندوخته مالی» یا کم ارزش شدن سرمایه وجود دارد و همین عرصه اقتصادی را آشفته و دچار بی‌ثباتی می‌کند. در «وضعیت نرمال» امکان جذب سرمایه و سرمایه‌گذاری وجود دارد. اما در «وضعیت ابنرمال» نه تنها این امکان از دست می‌رود که حتی منجر به فرار سرمایه هم می‌شود. اتفاقی که بلافاصله پس از توقف «برجام» در پی خروج «ترامپ» از آن رخ داد. آن اتفاق، برنامه‌های حسن روحانی را در هم ریخت و او را در داخل با بحران‌هایی روبه‌رو کرد. در چنین شرایطی مخالفان او که در حقیقت «مخالفان برجام» و «پروژه نرمال‌سازی» بودند، با حمایت بخش‌هایی در حاکمیت، دست بالا را پیدا کردند. این فرصت که بتوانند فشار خود را با در اختیار‌گیری تریبون‌هایی بیشتر کنند. همان گروه که بار‌ها به «جواد ظریف» و تیم مذاکره‌کننده، تاخته بود و پس از توافق ایران با ۱+۵، کمیسیونی ویژه برای بررسی آن دستاورد، یعنی «برجام» تشکیل داده بود! حالا، اما آن گروه با خروج یک طرفه ترامپ از برجام، گویا به خواسته قلبی خود رسیده بود، چون فردای آن شادمانه در صحن علنی، با هیاهوی فراوان «برجام» را آتش زده بود! هر چند اقدامی نمادین، اما از منظر دولت، اقدامی مخرب تلقی شده بود. به سخره گرفتن تلاش دستگاه دیپلماسی کشور که توانسته بود کشور را پس از سال‌ها از زیر تحریم‌های فلج‌کننده خارج کند و چشم‌اندازی امیدوار‌کننده پدید آورد چندان سنجیده به نظر نرسیده بود. هر چه بود در عرصه اقتصادی، کشور به آرامش رسیده بود و کشورهای بزرگ، داوطلب سرمایه‌گذاری در ایران شده بودند، چون وضع به سرعت به سوی عادی شدن و ثبات پیش رفته بود. «عبدالله رمضان‌زاده» از دولتمردان دولت اصلاحات، سال ۹۲، از پروژه «آوار‌برداری» سخن به میان آورده بود. او گفته بود، پس از هشت سال، آنچه از دولت پیشین -احمدی‌نژاد- برجا مانده است، «انبوهی ویرانی» است که باید توسط دولت بعد، ابتدا آوار‌برداری و سپس بازسازی صورت گیرد. پروژه‌ای که بر عهده حسن روحانی و دولتش نهاده شده بود و او نه تنها باید به سرعت خرابی‌های گذشته را جبران می‌کرد که ضمن آن باید به بازسازی هم توجه نشان می‌داد. آن هم با خزانه‌ای که خالی شده بود و بدهی انبوهی که باقی مانده بود. روزی که احمدی‌نژاد بر سر کار آمده بود، «خاتمی» خزانه‌ای پر پول و صندوق ذخیره ارزی انباشته‌ای را برای او باقی گذاشته بود. اما «پول‌پخشی»های مداوم و بی‌حساب کتاب احمدی‌نژاد که گاه با «گونی» پول‌ها را در سفر‌های استانی جابه‌جا می‌کرد، نه تنها آن اندوخته را بر باد داده بود که حتی درآمد هنگفت حاصل از فروش نفت - بالغ بر ۷۰۰ میلیارد دلار- را هم نابود کرده بود! رقمی که هیچ‌گاه توسط هیچ نهادی بررسی نشد و رییس دولت وقت بابتش هیچ‌گاه بازخواست نشد!
آنها که خواستار توقف برجام و حتی خروج از آن بودند، در حقیقت در صف نوبت دولت بعد ایستاده بودند. مرور اعضای کمیسیون بررسی «برجام» می‌توانست تصویری از دولت، مجلس و فردای سیاسی کشور را پس از دولت روحانی به دست دهد:
نقوی‌حسینی نماینده ورامین (اصولگرایان رهروان ولایت)، اسماعیل کوثری نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، محمدحسن ابوترابی‌فرد نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، کارخانه‌ای نماینده همدان (اصولگرایان رهروان ولایت)، حسین نجابت، نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، زاهدی نماینده کرمان (اصولگرایان رهروان ولایت)، علیرضازاکانی نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، مهرداد بذرپاش نماینده تهران (اصولگرایان رهروان ولایت)، علاء‌الدین بروجردی نماینده بروجرد (اصولگرایان رهروان ولایت و رییس کمیسیون امنیت ملی)، سیدمحمود نبویان نماینده تهران (اصولگرایان جبهه پایداری)، حقیقت‌پور نماینده اردبیل (اصولگرایان رهروان ولایت)، منصوری‌آرانی نماینده آران و بیدگل (اصولگرایان رهروان ولایت)، وحید احمدی نماینده کنگاور (اصولگرایان رهروان ولایت)، مسعود پزشکیان نماینده تبریز (اصلاح‌طلب) و تاجگردون نماینده گچساران (اصلاح‌طلب). در میان آن همه اصولگرا فقط دو تن اصلاح‌طلب بودند. تقریبا تصویری بی‌نقص از آنچه در پیش رو بود.
حجاریان درباره دوپارگی سیاسی در فردای «برجام» گفته بود؛ کشور به دو گروه، «برجامی‌ها» و «نابرجامی‌ها» تقسیم خواهد شد. «برجامی‌ها» که خواهان گفتگو و عادی‌سازی روابط با جهانند و به خروج از انزوای کشور و عادی شدن اوضاع می‌اندیشند و «نابرجامی‌ها» که اساسا از بیخ و بن با هر نوع گفتگو و تعامل با جهان، خصوصا غرب مشکل دارند و همواره از تحریم‌ها استقبال می‌کنند. شاید به این دلیل که در «وضعیت ابنرمال»، آنها دست بالا را پیدا می‌کنند. «وضعیت ابنرمال» راه را برای هر نوع شفاف‌سازی می‌بندد. مراودات اقتصادی - تجارت - امری سیاسی و امنیتی می‌شود که باید در لایه‌هایی پنهان تصمیم‌گیری شود. دالان‌هایی پنهان برای افرادی خاص گشوده می‌شود و تجارتی نهان شکل می‌گیرد که از چشم ناظران پنهان می‌ماند. امتیاز‌هایی در همان لایه‌ها تقسیم شده و پول و ارز به ابزاری برای معادلات سیاسی بدل می‌شود. در چنین وضعیتی است که مسائلی همچون «چای دبش» هم رخ می‌کند. در شرایطی که کشور از همه سو تحریم و ارتباط نظام بانکی کشور با نظام بانکی جهان - به دلیل نپیوستن به FATF - قطع است، افرادی خاص دست بالا را در اقتصاد کشور پیدا می‌کنند که توانایی دور زدن تحریم‌ها و معامله در پشت در‌های بسته را دارند. اتفاقی که قرار بود پس از دوران حسن روحانی رخ دهد و کشور به سرعت وارد دالانی از حوادث شود که تا پیش از آن هرگز تجربه نکرده بود. برگزاری دو انتخابات، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ بدون حضور کاندیدا‌های شاخص اصلاح‌طلب، عرصه را یکدست در اختیار همان گروهی قرار داد که از همان ابتدا با «برجام» مساله داشت. دولتی بر سر کار آمده بود که هیچ برنامه اقتصادی مدوّنی در دست نداشت، برخلاف ادعای «برنامه هفت هزار صفحه‌ای» که در دوران کاندیداتوری در تلویزیون گفته بود، دست رییسی از هر برنامه‌ای کاملا خالی بود! انسداد مذاکرات پس از مدتی تلاش نافرجام در جهت احیای برجام، هر چشم‌انداز احتمالی را از بین برده بود. شعار «نگاه به داخل» که هیچ «پِلنی» در پیوست نداشت، وضع را پیچیده‌تر و دولت «نوانقلابی» رییسی را وادار به پروپکانی کرده بود. اتفاقی که پیش‌تر احمدی‌نژاد هم تجربه کرده بود. حالا با گذشت نزدیک به سه سال از روی کار آمدن دولت رییسی، نه تنها وضعیت به حالت عادی بازنگشته، بلکه وضع به مراتب غیرعادی‌تر هم شده است. به عبارتی «وضعیت ابنرمال» تعمیق و «وضعیت نرمال» کاملا از دسترس دور شده است. حالا صعود سرسام‌آور قیمت‌ها، با جهش بی‌سابقه دلار، همان شعار «نگاه به داخل» را هم با ابهام مواجه کرده است. تا چند ماه دیگر، ابراهیم رییسی وارد سال پایانی دوره چهار ساله‌اش خواهد شد بی‌آنکه توانسته باشد دستاورد قابل ملاحظه‌ای به دست آورده باشد. دولتی که با شعار تک رقمی کردن تورم بر سر کار آمده بود، حالا به تورمی افسارگسیخته رسیده است. به‌رغم همه آمار‌هایی که ارایه می‌شود، سفره خالی مردم و ریزش طبقه متوسط به طبقه فرودست حاصل همان انزوای «نخبگان» یا «قشر الیت» به بهانه «جوان‌سازی» دولت است که با آزمون و خطا امور کشور را پیش می‌برد!
تبلیغ از بلندگوی رسمی - صدا وسیما - برای خرید کالا‌های خانگی به قیمت سال قبل، به نظر حالا یک دستاورد است! البته دستاوردی از جنس «استثنا» برای جماعتی «استثنا!» جماعتی برخوردار از حمایت که می‌توانند از این «وضعیت استثنا» نهایت بهره را ببرند بی‌آنکه گروهی رقیب کسب و کارشان را تهدید کند! پدیداری چنین «استثناهایی» نه تنها موجب افتخار نیست، بلکه موجب تاسف هم هست. توزیع رانت، دستاورد نیست، بلکه نشانه نوعی معلولیت در نظام مدیریت است. معلولیتی برآمده از همان «وضعیت ابنرمال» که دولت چاره‌ای برای آن در دست ندارد. شاید به این دلیل که خود برآمده از همان «وضعیت استثنا» است.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است