چرخش 180 درجهای روحانی شیعه از سمت ایران به عربستان/ نقش پررنگ علی یونسی در شکلگیری اتحاد ضدایرانی!
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۵۶۲۳۹۸
اظهارات نابجای برخی از مسئولین دولتی طی سال های گذشته جریان شیعی مبارز و مخالف حضور آمریکایی ها در عراق را به جریان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی ایران تبدیل کرد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، انتخابات پارلمان عراق هرچند در سایه حوادث تلخ قدس و نیز جنایتهای صورت گرفته از سوی صهیونیستها در محاق ماند اما به جرات میتوان گفت پیروزی جریان صدر در این انتخابات یکی از مهمترین حوادث صورت گرفته در یک هفته گذشته در خاورمیانه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حمله آمریکا به عراق، سقوط صدام حسین و ظهور و سقوط داعش در عراق محوری ترین تحولات 15 سال گذشته این کشور بوده است. عراق به عنوان نقطه اتصال عرب و عجم در جهان اسلام، یکی از نقاط جغرافیایی است که دشمنان جمهوری اسلامی برای ضربه زدن به نظام از موقیت استراتژیک آن بهره برداری میکنند.
انتخابات پارلمانی صورت گرفته در عراق علاوه بر عرصه رقابت جریانهای سیاسی داخلی، میدان تقابلی برای دو قدرت متعارض یعنی آمریکا و متحدان عربی آن در منطقه در یک سو و ایران و متحدین منطقهای آن در سوی دیگر بوده است. نکته شگفت آور و قابل تامل در انتخابات اخیر عراق پیروزی ائتلاف سائرون متشکل از جریان صدر و برخی جریانات چپ این کشور در انتخابات بوده است.
نتیجهای که حتی شاید خوش بین ترین طرفدار جریان صدر نیز نمیتوانست آن را پیش بینی کند اما نقطه اتکا و یا دلیل پیروزی جریان صدر در این انتخابات چه بوده است؟ طبیعتا پیوند زدن پیروزی این جریان به جریانات چپی که در ائتلاف با صدر بودهاند بسیار دور از واقعیت خواهد بود. حتی نقش جریان صدر در مبارزه با تروریسم داعش چندان قابل توجه نبوده است. موفق ترین کارنامه در مبارزه با داعش متعلق به حشد الشعبی بوده است که به همراه جناح حیدرالعبادی جایگاه دوم و سوم را در انتخابات به خود اختصاص دادهاند.
سفر کوتاه مدت مقتدی صدر به عربستان سعودی در پاییز سال گذشته که با اظهار نظرهای ضد و نقیضی همچون تلاش برای بهبود روابط ایران و عربستان در عراق و غیره همراه بوده است به زودی به فراموشی سپرده شد. به طور منطقی نمیتوان پیروزی جریان صدر را حتی به روابط بین این جریان با عربستان نیز ربط داد اما نباید فراموش کرد که طی یک دهه گذشته مقتدی صدر در راس جریانات مخالف ایران در عراق نقشی فعال داشته است.
روحانی شیعهای که زمانی به عنوان یکی از شخصیتهای نزدیک به ایران در عراق معروف بود با رهبری جریانات معترض به دولت نوری المالکی و بعدا در اعتراض به دولت حیدرالعبادی در سال 2016 در اعتراضات بغداد که شعارهایی علیه ایران داده شد چرخش سیاسی خود را آشکار ساخت.
روحانی که زمانی جریان سیاسی تحت رهبری وی با مبارزات علیه نیروهای اشغالگر آمریکایی در عراق شناخته میشد الان در جبهه مخالف قرار گرفته است. هرچند نمیتوان مقتدی صدر را متحد آمریکا بدان معنی تعبیر کرد اما آنچه هویداست قرار نداشتن مقتدی صدر در جایگاه پیشین خود و در کنار ایران است.
مقتدی صدری که 24 ساعت پس از پیروزی خود طی پیامی کاملا سیاسی در توئییتر و به بهانه پیام تبریک، تمامی جریانات سیاسی عمده عراق غیر از جریان فتح(هادی العامری)، دولت قانون(مالکی) و اتحادیه میهنی( جریان کردی تحت رهبری طالبانیها) که همگی در نزدیکی به مواضع ایران شهره هستند، مخاطب خود قرار داده بود تلویحا مختصات دولت ائتلافی آینده خود را ترسیم کرد.
مقتدی صدر امروز بیش از اینکه نماینده جریان دینی در عراق باشد نماینده جریان ناسیونالیستی غالب در عراق شده است موضوعی که خود وی نیز از اذعان به آن ابایی ندارد. صدر در کنار جلب حمایتهای خارجی امروز پشتیبانی جریان مخالف ایران در عراق را نیز به همراه خود دارد.
ناسیونالیسم عربی طی سالهای گذشته در عراق رشد چشمگیری یافته است. لازم به یادآوری است که در آخرین نشست کنفرانس همکاری کشورهای اسلامی در باکو، عراق با حمایت از موضع کشورهای عربی همچون عربستان و امارات در تقابل با کشورهای عجمی همچون ایران، ترکیه، جمهوری آذربایجان و پاکستان عملا موضع خود در تقویت جناح عربی داخل این سازمان را اعلام کرد. به راستی موضع گیری برخی از مسئولین دولتی همچون علی یونسی، دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقوام که اعلام کرده بود: "در حال حاضر عراق نه فقط حوزه تمدنی نفوذ ماست بلکه هویت، فرهنگ، مرکز و پایتخت ماست و این مسأله هم برای امروز است و هم گذشته. چرا که جغرافیای ایران و عراق غیر قابل تجزیه است و فرهنگ ما غیرقابل تفکیک است. پس ما یا باید با هم بجنگیم و یا یکی شویم" و این سخنان بشدت در رسانههای عربی بخصوص رسانههای کشورهایی مانند عربستان و قطر (الجزیره و العربیه) بازتاب یافت و این رسانهها با بهرهبرداری از سخنان یونسی، سیاست ایرانهراسی را تعقیب کردند، چه تاثیری در پیروزی جریان صدر در عراق داشته است؟!
مرتضی جعفرپور مقدم
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۵۶۲۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اویل پرایس: اتحاد گازی بین ایران و روسیه
وبگاه "اویل پرایس" با انتشار گزارشی نوشت: روسیه و ایران مجموعه ای از توافقنامه های همکاری جدید را برای ایجاد یک اتحاد گازی برای تصاحب بخش بزرگی از بازار جهانی طی 2 دهه آینده به امضا رسانده اند.
به گزارش عصرایران و به نقل از این گزارش:
یک منبع ارشد که با وزارت نفت ایران همکاری نزدیک دارد، هفته گذشته به اویل پرایس گفت: 19 قرارداد همکاری جدید در زمینههای گاز نفت، زیرساختها و مالی در روزهای اخیر بین ایران و روسیه امضا شده است.
این قراردادها بر اساس محورهای کلیدی همکاری های تقویت شده مندرج در قرارداد همکاری جامع 20 ساله جدید بین دو کشور است که رهبرایران در 18 ژانویه آن را به طور رسمی تایید کردند.
این قراردادها و توافقهای جدید در راس آن، از بسیاری جهات به موازات عناصر کلیدی "توافقنامه همکاری جامع 25 ساله ایران و چین" ادامه مییابد.
یکی از زمینههایی که بهویژه مورد توجه است، افزایش همکاری و کنترل دو کشور بر بخش جهانی گاز است. با توجه به اینکه این دو کشور به ترتیب در رتبه های اول و دوم جدول بزرگ ترین ذخایر گاز جهان – روسیه با حدود 37 تریلیون متر مکعب و ایران با حدود 32 تریلیون متر مکعب – در موقعیت ایده آلی برای انجام این کار قرار دارند.
در ژوئیه 2022، روسیه با یک یادداشت تفاهم 40 میلیارد دلاری بین شرکت "گازپروم" روسیه و "شرکت ملی نفت ایران" (NIOC)، پایههای این همکاری گازی را با ایران محکم تر کرد.
کرملین این همکاری ها را گامی مهم در جهت توانمند ساختن روسیه و ایران برای اجرای طرح طولانی مدت خود برای تاسیس یک کارتل جهانی از تامین کنندگان گاز به همان شیوه سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) می داند.
تامین کنندگان این "اوپک گازی" با تاسیس خود در مجمع کنونی کشورهای صادرکننده گاز (GECF)، امکان هماهنگی فوقالعادهای برای کنترل قیمت گاز در سالهای آینده را فراهم میکند.
روسیه، ایران و قطر با هم حدود 60 درصد از ذخایر گازی جهان را به خود اختصاص داده اند و آنها 3 کشوری بودند که در تاسیس GECF نقش فعال داشتند که 11 عضو آن بر 71 درصد ذخایر گازی جهان کنترل دارند و 53 درصد از خطوط لوله گاز و 57 درصد از صادرات LNG در دنیا را به خود اختصاص داده اند.
در بیانیه اوپک گازی که در مسکو به توافق رسید، آمده است: " تقویت نقش اوپک گازی در صحنه انرژی جهانی به منظور حمایت از حقوق حاکمیتی کشورهای عضو بر منابع گاز طبیعی خود، به حداکثر رساندن ارزش آنها به نفع مردم این کشورها و برای ارتقای هماهنگی آنها در مورد تحولات انرژی جهانی با هدف کمک به توسعه پایدار جهانی و امنیت انرژی."
تفاهم نامه 2022 گازپروم و شرکت ملی نفت ایران تاکید می کند که اتحاد گازی جدید روسیه و ایران با هدف کنترل هر چه بیشتر دو عنصر کلیدی در ماتریس عرضه جهانی است: گاز عرضه شده از طریق خطوط لوله زمینی و گاز عرضه شده از طریق کشتی ها و به صورت گاز طبیعی مایع (LNG).
بر اساس بیانیه آن زمان "حمید حسینی" رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفت، گاز و پتروشیمی ایران در تهران: "اکنون روسها به این نتیجه رسیدهاند که مصرف گاز در دنیا افزایش مییابد و گرایش به مصرف LNG افزایش یافته است و آنها به تنهایی قادر به پاسخگویی به تقاضای جهانی نیستند، بنابراین جایی برای رقابت گاز [بین روسیه و ایران] باقی نمی ماند." وی افزود: برنده جنگ روسیه و اوکراین آمریکا است و بازار اروپا را تسخیر می کند، بنابراین اگر ایران و روسیه بتوانند با همکاری یکدیگر از نفوذ آمریکا در بازار نفت، گاز و محصولات پتروشیمی بکاهند، این به نفع هر دو کشور خواهد بود."
طرح گازپروم که اکنون در حال انجام است شامل کمک کامل به شرکت ملی نفت ایران در توسعه 10 میلیارد دلاری میادین گازی کیش و پارس شمالی به منظور تولید بیش از 10 میلیون متر مکعب گاز در روز از این دو میدان است.
بخش دیگر این است که گازپروم همچنین به طور کامل به پروژه 15 میلیارد دلاری برای افزایش فشار در میدان گازی بزرگ پارس جنوبی در مرز دریایی ایران و قطر کمک خواهد کرد.
بخش سوم این است که گازپروم در تکمیل پروژه های مختلف LNG و ساخت خطوط لوله صادرات گاز کمک کامل خواهد کرد.
بنا به گفته منبع ایرانی به اویل پرایس، عنصر نهایی این است که روسیه همه فرصتها را برای تشویق دیگر قدرتهای بزرگ گازی در خاورمیانه برای پیوستن تدریجی به گسترش کارتل "اوپک گازی" بررسی خواهد کرد.
روسیه میخواهد دوباره اتکای سایر کشورها به گاز خود را تقویت کند و همچنین به دنبال کمک به ایران برای توسعه ظرفیتهای LNG خود است تا از این ظرفیت خاورمیانه برای افزودن به ذخایر LNG خود روسیه در منطقه قطب شمال افزوده شود.
روسیه گاز را به عنوان محصول بهینه در گذار از سوختهای فسیلی به انرژیهای تجدیدپذیر میبیند، بنابراین کنترل هر چه بیشتر جریان جهانی آن کلید کنترل بر منابع انرژی جهانی در 10 تا 20 سال آینده و تامین اضطراری گاز جهان پس از تهاجم این کشور به اوکراین خواهد بود.
در پایان ژانویه، وزارت نفت ایران اعلام کرد که تولید 1.5 میلیون تن LNG در سال در یک کارخانه متوسط در عسلویه را در سال 2026 آغاز خواهد کرد. این پروژه بخشی از برنامه های بسیار بزرگتر ایران برای کسب درآمد بیشتر از منابع عظیم گاز آن - و تضمین قدرت ژئوپلیتیکی بیشتر - با تبدیل شدن به یک صادرکننده جهانی LNG است.
اگرچه پروژه الانجی عسلویه تنها با یک نیروگاه 1.5 میلیون تنی آغاز میشود، اما قرار است در محل پروژه بسیار بزرگتر "ایران الانجی" در اطراف بندر تمبک، در 30 مایلی شمال خود عسلویه، با تمرکز بر گاز همان منطقه ساخته شود.
میدان گازی پارس شمالی که در 120 کیلومتری جنوب شرقی جنوب استان بوشهر قرار دارد، دارای حدود 59 تریلیون فوت مکعب گاز است و حجم گاز قابل بازیافت آن حدود 47 تریلیون فوت مکعب تخمین زده شده است. در اوایل مشخص شد که حداقل 100 میلیون متر مکعب در روز (میلی متر مکعب در روز) خروجی می تواند در کمتر از 12 ماه پس از توسعه مناسب به دست آید و با تمام گاز بازیافت شده برای تولید LNG به حداقل 20 میلیون تن در روز برسد.
شرکت ملی نفت فلات قاره چین (CNOOC) اولین شرکت کننده در پروژه اولیه LNG ایران بود که به دلیل پیشر فت کُند و آهسته طرف چینی این طرح در نهایت به شرکت "لیند" آلمانی واگذار شد.
این شرکت آلمانی ظرف مدت نسبتا کوتاهی، 60 درصد تاسیسات صادرات LNG به ارزش 3.3 میلیارد دلار را تکمیل کرد که قرار بود حداقل 10.5 میلیون تن گاز مایع تولید کند، با این انتظار که تکمیل آن کمتر از یک سال طول بکشد.
با این حال، باز هم به دلیل اعمال مجدد تحریم ها، پیشرفت پروژه دوباره متوقف شد. در آن مقطع در سال 2018 بود که گازپروم برای اولین بار به طور جدی در بخش نوپای LNG ایران مشارکت کرد و به دنبال اجرای یک استراتژی مشترک دو جانبه در مورد گاز ایران شد.
در ابتدا، این به گازپروم این امکان را میدهد که در واقع، مجتمع با پیشرفت 60 درصدی LNG موجود را تصاحب کند و بعدا در ساخت مجتمعهای LNG کوچک نقش داشته باشد. ایران و روسیه معتقدند که مجتمعهای کوچک الانجی - با ظرفیتهای تولید بین 2 هزار تا 500 هزار تن LNG در سال، در مقایسه با ظرفیت کارخانههای معمولی مقیاس بزرگ بین 2.5 تا 7.5 میلیون تن در سال - کمتر در برابر آمریکا یا اسراییل آسیبپذیر خواهند بود.
گازپروم سرمایه گذاری خود را از فروش گاز هم از این مجتمع و هم از بخشی از خروجی میادین گازرسانی دریافت خواهد کرد. در آن زمان پیش بینی می شد که توسعه LNG پارس شمالی به حدود 16 میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز داشته باشد که شامل 5 میلیارد دلار در بخش بالادستی و 11 میلیارد دلار در بخش پایین دستی (عمدتا کارخانه های LNG) - برای دستیابی به خروجی فاز اول LNG است. در نتیجه این سرمایه گذاری پیش بینی می شود حداقل 100 میلیون متر مکعب در روز از محل حفاری 46 حلقه چاه در این منطقه به دست آید.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: گاز ایران چگونه جایگرین روسیه میشود؟ روسیه: در حال رایزنی با ایران برای سوآپ نفت و گاز هستیم چه عواملی باعث همکاری انرژی ایران و روسیه شده است؟