به نقل از «فردا»

شبکه باز تلگرام Telegram Open Network یا TON چیست؟

تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۲۳۹۳۸

شبکه باز تلگرام Telegram Open Network یا TON چیست؟در صورت موفقیت پروژه‌ی شبکه باز تلگرام Telegram Open Network ، دیگر پس از آن نمی‌توان به واسطه‌ی روش‌های معمول اقدام به محدود کردن این پیام رسان کرد و هم‌چنین، چنان‌که خود تیم تلگرام می‌گوید، این کار امکان ساخت اپ‌ها  را بر اساس شبکه باز تلگرام به توسعه دهندگان می‌دهد، موردی که شباهت زیادی به گوگل پلی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نت نوشت: تلگرام در ایران فیلتر شد و با وجود آن که حول و حوش ۲۰ روز از فیلتر این پیام‌رسانِ محبوبِ ایرانیان می‌گذرد، هنوز که هنوز است بحث‌های بسیاری در ارتباط با آن، از جمله فیلتر‌شدن‌اش، خداحافظیِ همیشگی با آن، جایگزین‌های‌اش و البته امنیتِ جایگزین‌های‌اش، مطرح است. اما، چنان‌که انتظار می‌رفت، و البته نمونه‌ی آن را در دی ماه سال ۹۶، آن هنگام که به دلایلی تلگرام موقتاً از دسترس خارج شد، دیدیم، این تصمیم، یعنی فیلترینگ تلگرام، کاربران ایرانی را خوش نیامد و آن‌چنان سبب نگشت که بخش عمده‌ای از کاربران ایرانی رخت از تلگرام بربندند و به سوی پیام‌رسان‌های ایرانیِ جایگزین، که از میان آن‌ها تمرکز بیش‌تر بر روی پیام‌رسانِ سروش است، کوچ نمایند. اما فارغ از این موارد، بحثی که از همان دی ماه ۹۶ در ارتباط با تلگرام وجود داشته و این روزها نیز هنوز وجود دارد، بحث شبکه باز تلگرام Telegram Open Network ، که البته با TON نیز آن را می‌شناسند، است.

این بحث، همین چند وقت پیش که تلگرام در روسیه فیلتر شد، و دلیل آن را امتناع تلگرام از ارائه‌ی کلیدهای رمزنگاری تلگرام به سازمان‌های امنیتی ذکر کردند، نیز گُر گرفت و سخن از بهره بردن از یک پلتفرم با نام بلاک چین برای ایجاد طرحی با نام «مقاومت دیجیتال» به میان آمد.

همین چند وقت پیش که تلگرام در روسیه فیلتر شد و در واقع حدود ۲۰ میلیون IP بَن شده بودند، پاول دورف، مدیر پیام‌رسان تلگرام، گفت که هیچ مانعی برای دسترسی کاربران روسی به تلگرام وجود ندارد و از زمانی که محدودیت‌ها در روسیه اعمال شده‌اند کاهش قابل ملاحظه‌ای در راستای استفاده‌ی کاربران از تلگرام دیده نشده است.

فارغ از بحث فیلترینگ تلگرام در روسیه و ایران، بیایید نگاهی به این شبکه باز تگرام یا TON داشته باشیم و اصلاً ببینیم ماجرای‌اش چیست؟

شبکه باز تلگرام TELEGRAM OPEN NETWORK یا TON
گفته می‌شود که تلگرام در حال حاضر حول و حوش ۲۰۰ میلیون کاربر دارد و به نسبت سایر پیام‌رسان‌ها از گروه‌ها و کانال‌هایی بیش‌تر در ارتباط با ICO (عرضه‌ی اولیه‌ی ارز دیجیتال) برخوردار است و هم‌چنین فالوورهای زیادی در ارتباط با ارز مجازی دارد که همین امر موجب شده که برخی سرمایه گذاران با نگاهی خوش‌بینانه به این پیام رسان توجه داشته باشند.

حال پروژه‌ی شبکه باز تلگرام Telegram Open Network پروژه‌ای ست مبتنی بر همین عرضه‌ی اولیه‌ی سکه یا ارز دیجیتال و البته مبتنی بر پلتفرم چندمنظوره‌ی بلاک‌چین برای ایجاد یک ارز دیجیتالِ مختص به خود تلگرام و البته پیام‌رسانی فعال بدون نیاز به ارتباط با سرور.

البته از آنجا که تلگرام نتوانسته به یک پلتفرم بلاک‌چین موجود دسترسی پیدا کند، درصدد برآمده که پلتفرم بلاک‌چین مورد نیاز خود را توسعه دهد.

تا کنون نیز در ۲ دورِ پیش از ICO توانسته ۸۵۰ میلیون دلار را به ۱٫۷ میلیارد دلار افزایش دهد، که البته تعداد سرمایه گذاران در هر دور کمتر از ۱۰۰ نفر بوده است. البته  دور سومِ پیش از ICO نیز ممکن است صورت گیرد و اگر تلگرام تصمیم بر ICO گیرد آن هنگام است که می‌توانند به مبلغی حول و حوش ۲٫۶ میلیارد دلار برسند.

از باب مقایسه‌ی Telegram Open Network با سایر پروژه‌های ICO بایستی گفته شود که تا کنون بزرگ‌ترین پروژه‌های مربوط به ICO عبارت بوده‌اند از:

Filecoin با ۲۵۷ میلیون دلار

Tezos با ۲۳۲ میلیون دلار

Polkadot با ۱۴۵ میلیون دلار

با توجه به جدول و هم‌چنین برخی گزارش‌ها، گویا شبکه باز تلگرام یا TON قرار است نسل پنجم از پلتفرم بلاک‌چین باشد، و البته نسلی بهتر از نسلِ چهارمِ بلاک‌چین یعنی Polkadot.

 Polkadot صرفاً ۱۴۵ میلیون دلار افزایش داشته و این در حالی است که TON افزایش ۱٫۷ میلیارد دلاری را تجربه کرده. با توجه به حدود ۲۰۰ میلیون کاربر ماهانه‌ی تلگرام، بایستی دید دقیقاً این رشد چه روندی را در آینده طی خواهد کرد.

روندی که خودِ تلگرام در ارتباط با شبکه باز تلگرام Telegram Open Network یا TON معرفی کرده به قرار زیر است:
سه ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۸: اقدام به راه اندازی شناسه‌های امن کاربرانسه ماهه‌ی دوم سال ۲۰۱۸: یک آزمایش اولیه از TONسه ماهه‌ی سوم سال ۲۰۱۸: آزمایش امنیتی TONسه ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۱۸: گسترش دادن نسخه‌ی پایدار TONسه ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۱۸: راه اندازی کیف پول تلگرامسه ماه‌ی اول سال ۲۰۱۹ : راه اندازی سیستم اقتصادی TON در تلگرامسه ماهه‌ی دوم سال ۲۰۱۹: راه اندازی خدمات TON و پروکسیالبته گفته می‌شود که تا سال ۲۰۲۱، TON به ON تغییر نام خواهد داد.

سخن آخر

در صورت موفقیت پروژه‌ی شبکه باز تلگرام ، دیگر پس از آن نمی‌توان به واسطه‌ی روش‌های معمول اقدام به محدود کردن این پیام رسان کرد و هم‌چنین، چنان‌که خود تیم تلگرام می‌گوید، این کار امکان ساخت اپ‌ها  را بر اساس شبکه باز تلگرام به توسعه دهندگان می‌دهد، موردی که شباهت زیادی به گوگل پلی دارد.

البته با توجه به آن که تیم تلگرام از سوی مقامات امنیتی روسیه برای ارائه‌ی کلیدهای رمزنگاری تحت فشار است، و همچنین این پیام‌رسان در کشور خودمان مدتی ست که فیلتر شده، بایستی منتظر بمانیم و ببینیم که این پروژه قادر به حفظ سرعت رشد فعلی خود خواهد بود یا خیر.

در آخر  گفتنی است که با وجود آن که تلگرام خیلی در روسیه کاربر ندارد، پاول دورف مقاومت بسیاری را در برابر فشارهای مقامات امنیتی روسیه تحمل می‌کند و تا کنون کلیدهای رمزنگاری را به آنان تحویل نداده، چرا که اولاً روسیه کشورش است و ثانیاً دورف اعتقاد بسیاری به آزادی بیان و آزادی اینترنت دارد و به همین دلیل یکی از امن‌ترین پیام‌رسان‌ها که اهمیت بسیاری به حریم حصوصی کاربران می‌دهد را توسعه داده.

منابع مورد استفاده:
wiserico
cointelegraph
techcrunch
به کانال تلگرام نت نوشت بپیوندید به صفحه اینستاگرام نت نوشت بپیوندید

لینک کوتاه خبر: farda.fr/003QGp

منبع: فردا

کلیدواژه: تلگرام فیلتر فیلترینگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۲۳۹۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سوخت گیری در آسمان چگونه و چقدر طول می‌کشد؟

نقش سوخت گیری هوایی را نمی‌توان در مدیریت عملیات‌های مدرن در میدان نبرد نادیده گرفت. توانایی سوخت رسان‌های هوایی در گسترش چشمگیر برد جت‌های جنگی، بمب افکن‌ها و هواپیما‌های راهبردی باعث می‌شود که نیروی هوایی به میزان قابل توجهی برای مدت زمانی طولانی‌تر در آسمان باقی بماند.

به گزارش روزیاتو، سوخت‌گیری هوایی شامل یک هواپیما، معمولاً یک جت جنگنده، بمب‌افکن یا هواپیمای ترابری است، که سرعت خود را با عامل سوخت رسان یکسان کرده و در ادامه مستقیمأ در پشت و زیر یک سوخت رسان هوایی حرکت می‌کند، در ادامه معمولاً این سوخت رسان یک شلنگ یا خط سوخت‌گیری در ارتفاع بالا را برای انتقال سوخت جت به هواپیمای ثانویه آزاد می‌کند. برای مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، ده‌ها سوخت رسان یا تانکر هوایی را در اختیار دارد که از عملیات‌های جنگی در سراسر جهان پشتیبانی می‌کنند.

با گذشت زمان، نخبه‌ترین نیرو‌های جنگی جهان سوخت‌گیری هوایی را به یک هنر پیشرفته تبدیل کرده‌اند. بسته به نوع هواپیما، می‌توان این کار را در چند دقیقه انجام داد. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر سوخت گیری هوایی می‌پردازیم و دقیقا بررسی خواهیم کرد که سوخت گیری هواپیما در آسمان در شرایط مختلف چقدر طول می‌کشد.

یک مرور کلی

قبل از بررسی فرآیند دقیق سوخت‌گیری هوا به هوا، مهم است که جزئیاتی در مورد خود سوخت رسان‌هایی هوایی بدانید. در حالی که بسیاری از نیرو‌های هوایی از پلتفرم‌های سوخت گیری هوا به هوا استفاده می‌کنند، نیروی هوایی ایالات متحده بدون شک گسترده‌ترین ناوگان سوخت رسانی هوایی را در اختیار دارد.

به طور سنتی، یک تانکر هوایی متشکل از هواپیمایی است که معمولاً از یک هواپیمای غیرنظامی مشتق شده است، هواپیمای که به شدت اصلاح شده تا امکان حمل و نقل مقادیر زیادی سوخت جت را فراهم کند. نیروی هوایی ایالات متحده تمام تانکر‌های هوایی زیر را در اختیار دارد:

این هواپیما‌ها همگی یک هدف منحصر به فرد داشته و برای سوخت گیری انواع مختلف هواپیما بهینه سازی شده اند. برای مثال، MC-۱۳۰J Commando II، عمدتاً با انجام سوخت‌گیری هوا به هوا برای هلیکوپتر‌ها و سایر روتور‌ها از نیرو‌های عملیات ویژه پشتیبانی می‌کند. تانکر‌های هوایی بزرگتر مانند KC-۱۳۵ Stratotanker در درجه اول برای سوخت گیری جنگنده‌های سنگین بهینه سازی شده اند.

فرآیند سوخت گیری هوایی

سوخت‌گیری هوایی فرآیند جدیدی برای نیروی هوایی ایالات متحده نیست، زیرا بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد. اولین تلاش موفقیت آمیز برای سوخت گیری هواپیما در هوا در ۲۷ ژوئن ۱۹۲۳، درست دو دهه پس از اختراع پرواز سنگین‌تر از هوا توسط برادران رایت انجام شد. بر اساس ادعای وزارت دفاع ایالات متحده، دو ستوان یکم سرویس هوایی ارتش، ویرجیل هاین و فرانک دبلیو سیفرت، با منتقل کردن بنزین از طریق شیلنگ گرانش به هواپیمای دیگری که توسط کاپیتان لاول اچ. اسمیت هدایت می‌شد، یک هواپیمای دوباله ملخ دار را سوخت گیری کردند. این اتفاق بلافاصله چشمان نیروی هوایی را به پتانسیل سوخت گیری هوا به هوا باز کرد.

با این حال، این فرآیند به شدت شبیه سوخت‌گیری هوا به هوا نیست که در اوایل دهه ۱۹۲۰ انجام شد و امروزه شامل سیستم‌های بسیار پیچیده‌تری می‌شود. علاوه بر این، سطح دقت مورد نیاز برای خلبانان برای اجرای موفقیت آمیز مانور سوخت گیری هوایی، جای کمی برای خطا باقی می‌گذارد. توالی پیچیده‌ای که برای سوخت‌گیری لازم است، با قرارگیری دقیق هر دو هواپیما در مجاورت یکدیگر آغاز می‌شود، و اغلب جت‌ها فقط ده متر یا کمی بیشتر از هم فاصله خواهند داشت.

این کار تقریباً همیشه در فضای محدود هوایی انجام می‌شود تا از دخالت هر هواپیمایی در فرآیند سوخت گیری جلوگیری شود. دو نوع سیستم مختلف برای سوخت گیری هوایی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. سیستم boom یا بازوی متحرک اولین سیستم است و شامل یک هواپیمای گیرنده است که به یک بوم دراز شده در پشت یک هواپیمای سوخت رسان متصل می‌شود، که اجازه می‌دهد تا یک خط بین دو هواپیما ایجاد شود. هنگامی که اتصال ایمن به دست آمد، سوخت تحت فشار از تانکر هوایی به جت دریافت کننده پمپاژ می‌شود.

سیستم دوم، سیستم کاوند و قیف است که در آن هواپیمای دریافت کننده یک کاوند را به داخل یک قیف که از نفتکش دراز شده است، هدایت می‌کند. این روش همچنین می‌تواند یک اتصال ایمن برای انتقال سوخت ایجاد کند. یک فرد متخصص به نام افسر سوخت‌رسانی هوایی (ARO)، تمام عوامل مربوط به انتقال سوخت را نظارت و کنترل می‌کند و حجم و سرعت سوخت را طبق نیاز هواپیما تنظیم می‌کند. یک سیستم دوربین پیشرفته راهنمایی‌های بیشتری را در شرایط دید کمتر فراهم می‌کند و هواپیما مدت کوتاهی پس از سوخت گیری هوایی، برای از سرگیری ماموریتی که قبلا انجام می‌داد ارتباط خود را با سوخت رسان قطع می‌کند. در نتیجه، جای تعجب نیست که ایر فورس تایمز در تحلیل سوخت‌گیری هوا به هوا در سال ۲۰۱۶، این فرآیند را «آشوب سازمان‌یافته» نامید.

برای هواپیما‌های بزرگتر، کل فرآیند معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد که برای بمب افکن‌های بین قاره‌ای مانند B-۵۲ Stratofortress استاندارد است. با این حال، برای جنگنده‌های کوچک‌تر، احتمالاً فقط نیمی از این زمان طول می‌کشد.

آینده سوخت گیری هوایی

آینده سوخت‌گیری هوا به هوا بدون شک مستلزم زمان سوخت‌گیری سریع‌تر و سریع‌تر خواهد بود، چیزی که مزیت قابل توجهی را در طول عملیات‌های جنگی ایجاد می‌کند. افزایش اتوماسیون این فرآیند به هدف بسیاری از نیرو‌های هوایی تبدیل شده است و ایرباس A۳۳۰ MRTT اولین هواپیمای سوخت رسانی است که سوخت‌گیری خودکار هوایی را معرفی کرد. این سیستم خودکار فرآیند سوخت گیری هوایی را با کاهش قابل توجه تعداد وظایف مدیریت شده توسط افسر سوخت‌رسانی هوایی ساده‌تر می‌کند. این سیستم یک فرآیند تشخیص تصویر پیشرفته‌ای را انجام می‌دهد تا موقعیت‌های فضایی هر دو هواپیما را به سرعت پردازش کرده و امکان تراز کردن سریع و دقیق یک خط سوخت گیری را فراهم کند.

بر اساس گزارش ها، این سیستم هنوز برای استفاده در طول روز تایید شده است که نشان از کارآیی فوق العاده اش دارد. اما نیاز به تحقیقات و تست‌های بیشتری وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که توانمندی سوخت گیری اتوماتیک را می‌تواند برای شرایط آب و هوایی و دید نامناسب به کار گرفت.