به نقل از «همشهری آنلاین»

خطر انقراض میش مرغ در بوکان

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۴۰۲۹۸

شهر > محیط زیست ایران - همشهری آنلاین:
نسل میش مرغ، عروس پرندگان بوکان به علت مشکلات ژنتیکی در جوجه‌آوری، کاهش مقاومت بدنی و دستکاری زیستگاه این گونه پرنده نادر در معرض خطر انقراض است و بنا به نظر کارشناسان، ایجاد امنیت، تعدیل زیستگاه و رفع مشکلات ژنتیکی زمینه بقای این گونه ارزشمند را فراهم می‌کند.

به گزارش ایرنا، زیستگاه میش مرغ دشت‌های بوکان و بیشتر دشت سوتاو حمامیان است که با توجه به مشکلات انسانی ایجاد شده، این زیستگاه ظرفیت افزایش این گونه نادر را ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دستکاری در این زیستگاه و تبدیل کردن بخشی از آن به زمین‌های کشاورزی و ارتباط نداشتن گله‌های موجود در این مکان با گله‌های دیگر به لحاظ ژنتیکی نیز از جمله مهم‌ترین عوامل خطر برای تداوم نسل میش مرغ در این منطقه است.

رئیس اداره محیط زیست بوکان در خصوص وضعیت میش مرغ‌های این شهرستان بیان کرد: دشت سوتاو حمامیان که پناهگاه حیات وحش و منطقه شکار ممنوع است، در حدود پنج هزار هکتار مساحت دارد و مهم‌ترین زیستگاه میش مُرغ در ایران محسوب می‌شود.

محمد احمدی افزود: با وجود حمایت جدی از این گونه جانوری در بوکان و بازدید از محل زیست آن توسط کارشناسان محیط زیست به دلیل این که شهرستان بوکان ظرفیت افزایش جمعیت میش مرغ را ندارد، این موضوع موجب شده که آمار این پرنده افزایش پیدا نکند.

وی با اشاره به این که در آخرین سرشماری انجام شده در پاییز سال گذشته تعداد پرندگان مشاهده شده 32 قطعه گزارش شده است، افزود: این پرنده نادر در سال 2 تخم می‌گذارد و همین امر یکی از مهم‌ترین عوامل تداوم حیات آن به شمار می‌رود.

وی اضافه کرد: علاوه بر منطقه دشت سوتاو حمامیان، این پرنده در چندین زیستگاه دیگر در منطقه "سه کانیان" این شهرستان و مناطقی در استان کردستان نیز مشاهده شده است.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست بوکان ادامه داد: میش مرغ‌ها مانند سایر پرندگان دارای زیستگاه هستند و در صورت افزایش جمعیت در یک منطقه، تعدادی از آنها به مناطق دیگر کوچ می‌کنند.

کارشناس اداره حفاظت محیط زیست گفت: به علت از بین رفتن زیستگاه طبیعی یا کشتزارها و تبدیل آن به زمین‌های کشاورزی و تعارض آن، آمار میش مرغ در چند دهه اخیر کاهش پیدا کرده است.

رحیم عبدالکریمی به علت و مشکلات اصلی افزایش نیافتن جمعیت میش مرغ در زیستگاه‌های بوکان اشاره کرد و افزود: میش مرغ به علت بسته بودن گله جمعیت در زیستگاه‌های بوکان دچار نوعی مشکل ژنتیکی یا هم خونی شده است.

وی اضافه کرد: چالش ژنتیکی موجب به وجود آمدن کاهش مقاومت طبیعی پرندگان و در نتیجه تلفات به شیوه‌های متفاوت می‌شود.

این کارشناس محیط زیست ادامه داد: شکار و تعرض به زیستگاه میش مرغ دور از چشم محیط بانان می‌تواند از دیگر عامل کاهش جمعیت میش مرغ باشد.

وی گفت: برای جوجه‌آوری و حفاظت از میش مرغ‌ها باید امنیت زیستگاه را تامین کرده و بستر زندگی آنها را به روز کنیم.

معاون اداره حفاظت محیط زیست بوکان با بیان این که زیستگاه میش مرغ در گذشته کشتزارهای طبیعی بود، افزود: دستکاری محیط زندگی میش مرغ و ایجاد زمین‌های کشاورزی موجب تغییرات اساسی در بستر زندگی آنها شده است.

عبدالکریمی اضافه کرد: برای حفظ این گونه جانوری و افزایش جمعیت میش مرغ باید کشاورزی در منطقه تعدیل و در زیستگاه‌های مطرح این گونه باید جلو مکانیزاسیون کشاورزی گرفته شود.

وی اظهار کرد: برای افزایش جمعیت میش مرغ باید زیستگاه میش مرغ توسط اداره حفاظت محیط زیست تملک شود یا به صورت اجاره‌ای در اختیار اداره محیط زیست قرار گیرد.

این کارشناس محیط زیست گفت: به علت تعارض ژنتیکی که در میان جمعیت میش مرغ این منطقه به وجود آمده، باید جمعیت آنها را از چالش ژنتیکی نجات دهیم این کار از طریق وارد کردن تعداد دیگر از این گونه پرنده به جمعیت گله میش مرغ امکان‌پذیر است.

وی ادامه داد: تکثیر مصنوعی این گونه جانوری دیگر راه نجات بسته بودن گله میش مرغ است؛ تکثیر میش مرغ در دیگر کشورهای اروپایی از جمله انگلیس و آلمان با این روش با موفقیت انجام شده است.

وی بیان کرد: تکثیر میش مرغ نیز زمانی موفقیت‌آمیز خواهد بود که زیستگاه این گونه جانوری را بهینه‌سازی کنیم.

میش‌مرغ پرنده‌ای از خانواده هوبره‌ایان است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور و علفزارهای بوکان زندگی می‌کند؛ این گونه نادر به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پرندگان ایران، پرنده‌ای زیبا، کمیاب و در خطر انقراض است که با طول بدن یک متر و وزن بیش از 15 کیلوگرم از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد.

تغذیه این پرنده بسیار متفاوت و شامل مواد گیاهی و حیوانی مختلف از جمله حشرات، قورباغه و مارمولک است و در بهار که زمان جوجه‌آوری آن به شمار می‌رود، آشیانه خود را در قسمت‌های انبوه مزارع می‌سازد اما در پاییز و زمستان نیز می‌توان آنها را در مزارع درو شده مشاهده کرد.

پرهای میش‌مرغ در قسمت پشت نخودی سیر با راه‌های عرضی سیاه و در قسمت شکمی، کاملاً سفید رنگ است.

میش مرغ پاهای قوی و بلندی دارد که به سه انگشت ختم می‌شود و این پاهای قوی، برای میش‌مرغ که کمتر پرواز می‌کند، اهمیت زیادی دارد.

این پرنده بسیار زودرَم و محتاط است و با این که پروازش قوی است، بیشتر در مقابل خطر می‌دود یا مخفی می‌شود؛ نر و ماده این پرنده شبیه به هم هستند ولی نرها جثه بزرگ‌تری دارند.

در چند سال گذشته پرنده نادر و در خطر انقراض میش مرغ در مراتع و مزارع روستای کانی سپی مهاباد نیز مشاهده شد، این پرنده 15 سال قبل از این زمان در منطقه مشاهده نشده بود.

علاوه بر این در سال‌های اخیر در مناطقی از استان کردستان بخصوص دشت اوباتو دیده شده است.

هر چه از شمال غربی ایران به سمت جنوب حرکت کنیم، از تعداد این پرنده نادر کاسته می‌شود به طوری که دشت‌های آذربایجان بیش از دشت‌های کردستان، کرمانشاه و همدان، میش مُرغ‌ها را در خود جای داده است.

بوکان در جنوب آذربایجان غربی واقع است.

در همین زمینه: احیاء گوزن زرد ایرانی در پارک‌های ملی دز و کرخه اولویت است پروانه‌های زاگرس می‌میرند | جانوارن و گیاهان دیگر هم خواهند مرد استان یزد ذخیره‌گاه یوز ایرانی می‌شود سایه سنگین انقراض بر سر گوزن زرد ایرانی فوک خزر، گونه‌ای که در خطر است خطر انقراض سمندر خال زرد سردشت کاهش ۹۰ درصدی جمعیت فُک‌های خزری انقراض بزرگ در زمین آغاز شده‌است ششمین انقراض زمین در حال رخ دادن است

منبع: همشهری آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۴۰۲۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خراسان شمالی میزبان پرندگان مهاجر عبوری است

ایسنا/خراسان شمالی رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیات وحش اداره کل محیط زیست خراسان شمالی از میزبانی این استان از پرندگان مهاجر عبوری خبر داد.

محمد تقدیسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: پرندگان مهاجر در راه بازگشت به عرض‌های شمالی کره زمین، مهمان شهرستان گرمه شدند. پرنده‌های مهاجر در آبگیرهای این شهرستان برای استراحت کوتاه و تجدید قوا فرود آمدند و ساکنان گرمه، با تماشای آنها، لحظاتی به‌یادماندنی را تجربه کردند.

وی ادامه داد: بارندگی‌های اخیر موجب شده بیشتر آب‌بندهای طبیعی و بندهای خاکی شهرستان میزبان گونه‌هایی مانند فلامینگو، باکلان، چنگر، اردک سرسبز، اردک سرحنائی، اکراس سیاه، خوتکا، اگرت، ابیا، فالاروپ گردن سرخ، کاکائی صورتی، چوب پا، آبچلیک پاسرخ، حواصیل، پاشلک، گاوچرانک، بوتیمار، سلیم طوقی کوچک باشند.

وی بیان کرد: در این مدت، کشاورزان و دوستداران حیات وحش چند گونه از پرندگانی را که به‌دلیل خستگی یا وزش باد شدید در استخرهای کشاورزی گیر کرده بودند، به این اداره تحویل دادند و آنها بعد از تیمار و نگهداری، در طبیعت رهاسازی شدند.

تقدیسی از کاهش تعداد گونه‌های پرندگان مهاجر در این استان خبر داد و گفت: به علت سرمای شدید در منطقه سیبری و آسیای میانه، هر سال تعداد زیادی از پرندگان آبزی و کنار آبزی به مناطق گرمسیرتر در عرض‌های جنوبی مهاجرت می‌کنند که یکی از این مناطق ایران است.

وی ادامه داد: خراسان شمالی به علت موقعیت ویژه زیستی و جغرافیایی، یکی از مکان‌هایی است که در پاییز و زمستان میزبان این پرندگان است. تعدادی از این پرنده‌ها زمستان‌گذران هستند و تمام دوره سرما را در این استان سپری می‌کنند و بعد از پایان سرما، وقتی شرایط برای ادامه حیات فراهم شد، به سرزمین اصلی خود باز می‌گردند.

وی بیان کرد: تعدادی از این پرنده‌ها عبوری‌اند و یک دوره ۱۰ تا ۱۵ روزه را در زیستگاه‌های این استان سپری می‌کنند و بعد از اینکه تجدید قوا کردند به سرزمین‌های دیگر مهاجرت می‌کنند.

رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیات وحش اداره کل محیط زیست خراسان شمالی اظهار کرد: در سرشماری سال ۱۴۰۱ در ۱۰ سایت این استان ۲۳ گونه با جمعیت ۵۵۴۱ قطعه شناسایی شدند. بیشترین فراوانی در گونه اردک سرسبز، باکلان کوچک، خوتکا، چنگر معمولی دیده شد. کمترین گونه مشاهده‌شده در سال گذشته آنقوت، بوتیمار، لک‌لک سیاه بود.

وی با اشاره به اینکه تعداد گونه‌های مشاهده‌شده در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ کمتر بود، گفت: در دو سال گذشته ۲۵ گونه با ۶۰۰۰ قطعه پرنده مهاجر در این استان دیده شده‌اند.

وی تاکید کرد: خشکسالی، نبود مدیریت صحیح منابع آبی، ورود سموم کشاورزی به منابع آبی و تغییر اقلیم دلایل اصلی کاهش گونه‌های این پرنده‌ها بوده است.

انتهای پیام