چگونگی حفظ تناسب اندام با افزایش سن
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۸۲۴۶۰
به گزارش امتداد، «عصر ایران» به نقل از «کر۲» نوشت: افت تناسب اندام و کاهش توده عضلانی بخشی از روند افزایش سن محسوب می شود. پس از ۳۰ سالگی، انسان می تواند در هر دهه از زندگی چیزی بین سه تا پنج درصد از توده عضلانی خود را از دست بدهد. بنابر گزارش دانشگاه هاروارد، بیشتر مردان ۳۰ درصد از توده عضلانی خود را در طول زندگیشان از دست می دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شما نباید اجازه دهید سطح تناسب اندام بدن توسط سن به شما دیکته شود. در ادامه چند نکته که می توانید برای حفظ تناسب اندام خود پس از ۳۰ سالگی مد نظر قرار دهید، ارائه شده اند.
پروتئین های گیاهی را در اولویت قرار دهید
اگر در پی حفظ توده عضلانی بدن خود هستید در حالی که به سن شما افزوده می شود، مصرف مواد غذایی گیاهی به میزان فراوان، به ویژه پروتئین های گیاهی را مد نظر قرار دهید. اسید آمینه ها واحدهای سازنده پروتئین ها هستند و عضلات ما از اسید آمینه ها ساخته شده اند.
پژوهش ها نشان داده اند که مصرف بلند مدت مکمل های اسید آمینه می تواند از کاهش توده عضلانی مرتبط با افزایش سن پیشگیری کند. بر همین اساس، این اسید آمینه ها را به میزان فراوان در رژیم غذایی خود اضافه کنید زیرا با افزایش سن مصرف پروتئین گیاهی از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.
البته نیازی نیست در این زمینه زیاده روی کنید. تنها اطمینان حاصل کنید که در هر وعده غذایی مقدار سالم از پروتئین گیاهی را دریافت می کنید که روشی خوب برای حفظ توده عضلانی بدن محسوب می شود.
شرایط را ساده و قوی نگه دارید
با توجه به پیشرفت های فناوری در زمینه تناسب اندام ممکن است وسوسه شوید تا برای انجام ورزش به ساعت های هوشمند، تبلت ها و هشدارها وابسته شوید. اما بهتر است کمتر نگران لوازم جانبی بوده و در عوض بر اصول پایه متمرکز شوید.
تداوم انجام تمرینات قدرتی با افزایش سن اهمیت بسیاری دارد، حتی اگر تنها تمریناتی که با کمک وزن بدن انجام می شوند در برنامه شما قرار داشته باشند. به طور ویژه، حفظ قدرت عضلاتی که مفاصل را ثابت نگه می دارند، اهمیت دارد.
تمرکز بر استفاده از عضلات اطراف کفل ها، زانوها، و شانه ها می تواند در پیشگیری از بروز مشکلات سلامت در آینده کمک شایانی ارائه کند. انجام تمرینات وزن بدن، باغبانی، و فعالیت هایی مانند کوهنوردی می توانند به تقویت کل بدن کمک کنند.
فعالیتی که به آن علاقه دارید را انجام دهید
اگر علاقه ای به انجام تمرین در باشگاه ندارید، هرگز این کار را انجام ندهید. عامل کلیدی در حفظ سطوح تناسب اندام یافتن فعالیتی سرگرم کننده و با میزان تحرک مناسب است که به آن علاقه دارید. این می تواند شامل قایق سواری، یوگا، دوچرخه سواری در جاده یا هر چیز دیگری باشد.
اگر با افزایش سن قصد دارید سلامت و قدرت بدن خود را حفظ کنید، برقراری یک ارتباط سالم با تناسب اندام اهمیت دارد. فعالیت بدن نباید همانند یک وظیفه اجباری به نظر برسد. به خاطر داشته باشید که بدن ما برای حرکت و نه سکون ساخته شده است.
پیادهروی کنید
پیادهروی یکی از سادهترین و طبیعیترین فعالیت هایی است که می توانیم برای حفظ تناسب اندام خود انجام دهیم، اما زندگی مدرن ما را هرچه بیشتر از آن دور کرده است.
پیادهروی خطر ابتلا به بیماری ها را کاهش می دهد، از وزن بدن سالم پشتیبانی می کند، می تواند درد مفصل را تسکین دهد، و حتی عملکرد سیستم ایمنی را تقویت کند. از خانه بیرون بروید و حداقل ۳۰ دقیقه در روز پیادهروی کنید تا از سلامت قلب و حفظ تراکم استخوانی و توده عضلانی اطمینان حاصل شود.
فشار بیش از حد به خود وارد نکنید
با افزایش سن، نیاز انسان به استراحت نیز بیشتر می شود. راز تناسب اندام این است که پشتکار داشته باشید. حتی برای ورزشکاران حرفه ای نیز استراحت یکی از بخش های کلیدی برنامه تمرینی است.
راز مقابله با پیری این است که تعادل بین فعالیت و استراحت را حفظ کنید. پس برای حفظ تناسب اندام لزومی ندارد بیش از حد به بدن خود فشار وارد کنید و اهمیت استراحت کافی و خواب باکیفیت را در برنامه های خود فراموش نکنید.
ذهن خود را فراموش نکنید
تمرین دادن ذهن نیز به اندازه تمرین دادن جسم اهمیت دارد. مغز خود را برای پیشگیری از انحطاط روانی و افزایش قشر خاکستری فعال نگه دارید. شما می توانید روزانه یک معما یا جدول کلمات متقاطع حل کنید و فعالیت هایی که شامل تمرکز و مهارت های ذهنی می شوند، مانند صخره نوردی یا تنیس را در برنامه خود جای دهید.
افزایش سن و پیری نباید به ضعف و عدم فعالیت منجر شود. شما همچنان می توانید خوب زندگی کنید و به اندازه دوران جوانی فعال بوده و تناسب اندام خود را حفظ کنید. برای تحقق این هدف به تعهد و خودآگاهی برای حفظ تناسب اندام، سلامت و پرهیز از آسیب دیدگی نیاز دارید.
انتهای پیام
true برچسب ها : ورزش سالمندان trueمنبع: امتداد نیوز
کلیدواژه: ورزش سالمندان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۸۲۴۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟
در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحلهای از درمان قرار دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار میرود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاریهای خونی و درگیری اندامهای مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی میدانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ میدهد. علائم ممکن است هفتهها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته میشود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی میکنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندامها را تحت تاثیر قرار میدهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ میدهد و باعث ایجاد ویژگیهای مشخص و در عین حال متغیری میشود که بر پوست و اندامهای متعدد تاثیر میگذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ میدهد که شامل فعال شدن سلولهای T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکینها است. با استناد به مقالهای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیکها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کنندههای خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروسها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور میتواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیلهای بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر میشوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندامهای داخلی
تشخیصسندرم DRESS میتواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماریهای دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک میسازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلولهای خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعهای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم میشود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار میروند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم میشود. گزینههای مطرح میتوانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندامهای آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک میتوانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعهای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب میشود.
سایر درمانهای موثر عبارت اند از:
- سرکوب کنندههای سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندامها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماریهای جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماریهای تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایعترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینهای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماریهای عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعهای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقهمندان قرار گرفته اند.