مردم ایران چه میخواهند؟
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۸۲۵۱۱
خرداد:مردم ایران بیشتر طرفدار اصلاحطلبان هستند یا تمایلات اصولگرایانه دارند؟ آنها در انتخابات آینده به کدام جریان رأی خواهند داد؟ نگاهشان به مسأله فلسطین چیست؟ درباره ماندن یا رفتن بشار اسد چه فکر میکنند؟ چه دغدغههایی درباره دولت آینده عراق دارند؟ یمنیها چند پهپاد عربستان را ساقط کردند؟ افت یا افزایش محبوبیت حسن روحانی چقدر برایشان مهم است؟ تا چه اندازه برایشان مهم است که چه کسانی از کابینه دوازدهم حذف میشوند و چه افرادی جایشان را خواهند گرفت؟ آمار بازدیدکنندگان از نمایشگاه قرآن امسال، نسبت به سال قبل، بالا رفته یا پایین آمده است؟ تغییر و تحولات فراکسیونهای مجلس شورای اسلامی چگونه است؟ و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش خرداد، جعفر محمدی در ادامه یادداشت خود در «عصر ایران» نوشت: بسیاری واقعاً فکر میکنند اینها و نظایر اینها، دغدغههای مردم ایران هستند! نگاهی به سخنرانیها، رسانهها، نوشتهها و حتی دعواهایشان بیندازید! چنان در این دایره محدودی که خود ساختهاند دور میزنند که انگار در بیرون دایره فرضیشان، دنیایی و مردمانی وجود ندارد! مشکل اینجاست که اینان، صدا و رسانه دارند ولی دهها میلیون نفری که جنس دغدغههایشان متفاوت است، یا بیصدا هستند یا اگر هم صدایی از ایشان بلند شود، گوش شنوایی منتظرشان نیست!
اما دغدغه اغلب مردم ایران چیست؟ زیادهگویی نمیکنم و کوتاهترین پاسخ را میدهم: اکثر مردم ایران، فقط یک چیز میخواهند و آن «زندگی عادی» است.
ایرانیها نه مانند مردم آلمان دوران هیتلر، دچار خودبرتربینی نژادیاند و نه مانند متوهمان داعش، در اندیشه بسط ایدئولوژی خود بر جهان به ضرب و زور شمشیرند و نه همانند امثال ترامپ، داعیه قلدری جهانی دارند. آنها فقط یک چیز میخواهند و آن، زندگی عادی است، مانند میلیاردها انسان دیگر که در این جهان زندگی میکنند.
زندگی عادی یعنی زندگیای که بخش عمده آن را شعار و شعارزدگی پر نکرده باشد. ایرانیها از صبح علیالطلوع که پیچ رادیو را باز میکنند، تلویزیونهایشان را روشن میکنند، سراغ اینترنت که میروند، سایت و روزنامه و خبرگزاری که میخوانند، به در و دیوار که نگاه میکنند و ... خود را در محاصره شعار و شعار و شعار میبینند. واقعاً یک ملت تا چه اندازه میتواند شعارزدگی را تحمل کند؟!
زندگی عادی یعنی اینکه با همه جهان دوست باشیم، هر روز برای خود دشمن جدیدی نتراشیم، کاری نکنیم که حتی شهروندان عادی جهان هم با شنیدن نام کشورمان، فکرهای نامربوط درباره ایرانیها بکنند، جوری رفتار نکنیم که داشتن رابطه عادی با ما برای جهانیان غیرعادی باشد، کاری کنیم که نام ایران مترادف با فرهنگ و تمدن چند هزار ساله باشد، نه مفاهیم عجیب و غریب.
زندگی عادی یعنی اینکه تاجر ایرانی بتواند مثل تاجر افغان و تاجیک و هندی و بنگلادشی در جهان امروز کار کند و برای کشورش سود بیاورد، نه اینکه مدام پشتش بلرزد که چون من ایرانیام، همه درها به رویم بسته است و مگر گناه من چیست؟!
زندگی عادی یعنی اینکه با روزی ۸ ساعت و حتی با ۱۰ ساعت کار، بتوان معیشتی متعارف داشت، مسکنی تهیه کرد، خورد و خوراکی در حد نیاز داشت، نگران بهداشت و درمان نبود، سالی یکی دو سفر داخلی و یک سفر خارجی کوتاه رفت و درباره آینده فرزندان، نگرانی نامتعارف نداشت.
زندگی عادی یعنی اینکه شب نخوابی و صبح بیدار شوی و ببینی ارزش پول توی جیبت، نصف شده است.
زندگی عادی یعنی اینکه هوایی که تنفس میکنی، پر از سرب نباشد، خودروی زیر پایت را سه برابر قیمت جهانی نخری، همهاش نگران نباشی میوهای که میخوری آیا سموم کشاورزی رویش مانده یا نه؟ حرفی که در دل داری را بدون هیچ گونه نگرانی در عرصه اجتماعی مطرح کنی، همهاش دنبال این نباشی که کدام کشور با چه شرایطی اقامت میدهد، انواع مواد مخدر در اطرافت پرسه نزند، نیاز نباشد مدام روی فرمان ماشینت قفل بزنی و تازه نگران هم باشی، بر در و دیوار آگهی فروش کلیه و قرنیه نبینی، زنان و دخترانی که از عصر به بعد کنار خیابان منتظر تاکسیاند، با انواع مزاحمتها مواجه نشوند، اگر جمعی از شهروندان تغییر قانونی را بخواهند، بتوانند آن را از مجاری قانونی شفافی پیگیری کنند، مردم هر روز خبرهای نگرانکننده درباره وضعیت جهانی کشورشان نشنوند، افسردگی، فراگیر نباشد و ... .
اینها، هیچ کدام مطالبات عجیب و غریبی نیستند؛ مگر آنکه عدهای زندگی عادی را غیرعادی بدانند! زندگی عادی نه با عزت در تضاد است و نه با منافع ملی و مگر این همه انسان که در کشورهای مختلف جهان، زندگی عادی دارند و بدون استرسهای ملی زندگی میکنند، عزت ندارند و به فکر منافعشان نیستند؟! زندگی عادی، حق مسلم ماست و اگر هم روزی بیگانهای بخواهد به خاکمان تعرض کند، با او خواهیم جنگید اما جنگ دائمی، عادی نیست!
مردم ایران، زندگی عادی میخواهند، زندگی عادی. برچسب ها: ایران ، سیاست ، زندگی
منبع: خرداد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۸۲۵۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«تسامح در اسلام و تأثیرات آن در گسترش اسلام» با حضور علمای مصر بررسی شد
به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، مسجد الازهر «نشست الازهر، مسائل اسلامی» را با حضور عباس شومان دبیرکل هیئت کبار علما و معاون سابق الازهر و محمود الصاوی استاد دانشکده دعوت و معاون سابق دانشکده های دعوت و رسانه برگزار کرد.
این نشست توسط عبدالمنعم فواد، مسئول رواق های مسجد الازهر، با حضور جمعی از علما و مسئولان الازهر و نمازگزارانی که از سراسر مصر و از کشورهای مختلف عربی و اسلامی مقیم مصر به مسجد آمده بودند، اداره شد. در این نشست درباره «تسامح در اسلام و تأثیرات آن در گسترش اسلام» بحث و گفتوگو شد.
عباس شومان گفت: اسلام از نام خود ماهیت این دین را تبیین می کند، زیرا دین رحمت و صلح است و پیامبرش نیز این چنین است؛ چراکه خداوند متعال فرمود: «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ»، پس رسالت پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) محصور به رحمت و سعادت بشریت است.
وی ادمه داد: خداوند سبحان فرمود: «یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»، پس اسلام ما دین مدارا و هدایت است و راه حق را به مردم نشان می دهد و انسان در انتخاب هر چه می خواهد آزاد است و در دین هیچ اجباری نیست.
عضو هیئت کبار علما با تأکید بر اینکه جنگ ها برای گسترش اسلام نبود، بلکه جنگ های دفاعی برای کسانی بود که حاضر به زندگی در صلح نیستند، افزود: امتیازاتی که در اسلام داده شده حاکی از تساهل و مهربانی آن نسبت به پیروانش است و تساهل در اسلام در احکام آن و در تمامی امور عبادی و معاملاتی است.
الصاوی به نوبه خود تصریح کرد: جهان قبل از وجود اسلام در وضعیت انحطاط بزرگی به سر می برد، بنابراین جهان به اسلام و تسامح آن نیاز داشت و تسامح روحی است که در تمام تعاملات اسلام جریان دارد. تسامح معانی متعالی بسیاری را شامل که از جمله آن ها؛ رحمت، محبت، دوستی و خوش اخلاقی است.
وی ادامه داد: اسلام دین تمام دنیاست، پس شامل هر چیزی است که در هر زمان و مکان برای جهان سودمند است و هر کس در آغوش اسلام زندگی می کند، حتی اگر پیرو دین دیگری باشد، در امنیت و آرامش زندگی می کند و تسامح نیز بیانگر روح حاکم در اسلام است.
انتهای پیام/