بهره وری بهینه مصرف رکن اصلی رشد اقتصادی

تهران- ایرنا- بهره وری از ارکان اصلی رشد اقتصادی هر کشور به شمار می رود. با افزایش سطح بهره وری و کارایی بخش های مختلف می توان میزان فعالیت های تولیدی را ارتقا بخشید تا به رقابت در بازارهای داخلی و خارجی منجر شود و پیشرفت و توسعه ‌یافتگی کشور را به ارمغان آورد.

به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ افزایش جمعیت و رقابت شدید اقتصادی در گستره جهانی از مهمترین اصول در حوزه بهره وری شناخته می شود که رشد و توسعه اقتصادی، کنترل و کاهش تورم را به دنبال دارد و امکان دستیابی به سطح بالای استاندارد زندگی و رفاه عمومی را مسیر می سازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از طرف دیگر بهینه سازی مصرف، ‌از هدر رفتن سرمایه ها و محصولات تولید شده جلوگیری می کند. استقرار چرخه بهره وری بهینه در کشور سرآغاز حرکتی نوین در توسعه و تضمین کننده شایسته سالاری در مدیریت خواهد بود که این موفقیت در گرو اعتقاد فردی و عمومی جامعه است.

نامگذاری سال جاری از طرف آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری به عنوان «حمایت از کالای ایرانی» فرصتی شایسته است تا با همدلی و وفاق ملی در جهت دستیابی به این مهم حرکت کرد و اینگونه با کمک مسوولان مربوطه به 2 اصل اساسی بهره وری و بهینه سازی مصرف دست یافت و در راستای اهداف سند چشم انداز 20 ساله گام برداشت.

نخستین مرکز بهره وری در1950 میلادی در فرانسه تشکیل شد و پس از آن در1961 میلادی «سازمان بهره وری آسیایی» (APO) فعالیت خویش را آغاز کرد. ایران نیز در 1344 خورشیدی به این سازمان پیوست و در طول این سال ها بر فعالیت های اثربخش در این زمینه تاکید کرده است، پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 1367 خورشیدی مجلس شورای اسلامی تمدید عضویت ایران در سازمان بهره وری آسیایی را تصویب کرد و وزارت صنایع سنگین وقت، مسوولیت دبیرخانه ای آن را به عهده گرفت تا اینکه تشکیلات بهره وری به صورت مستقل در 1371 خورشیدی راه اندازی شد و سال بعد شرکت «دونا سنگ» وابسته به سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به «سازمان بهره وری ملی ایران» تغییر نام داد و فعالیت خویش را در این زمینه پیگیری کرد و پنج سال بعد بر پایه تصمیم شورای عالی اداری کشور این نهاد به «سازمان ملی بهره وری ایران» تغییر نام یافت.

سازمان ملی بهره وری ایران در 1390 خورشیدی با توجه به ماده 79 قانون برنامه پنجم توسعه، موسسه دولتی وابسته به معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهوری به فعالیت پرداخت و پس از احیا و تجدید ساختار دوباره سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در 1393 خورشیدی، «سازمان ملی بهره وری ایران» به عنوان یکی از سازمان های وابسته به سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور فعالیت خود را آغاز کرد.

اهمیت فرهنگ سازی و افرایش سطح آگاهی همگان در ارتباط با ضرورت توجه به بهینه سازی مصرف به عنوان مقوله ای اثرگذار در رشد و پیشرفت جامعه سبب شد تا یکم خرداد به عنوان «روز بهره وری و بهینه سازی مصرف» در تقویم کشور به ثبت برسد.

«فرزاد کیاست» عضو انجمن بهینه سازی مصرف انرژی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران؛ بازشناسی و به روز رسانی راه های بهبود اصلاح الگوی مصرف انرژی در کشور را لازم و ضروری دانست و گفت: ارتقای آگاهی های عمومی، بهبود فرهنگ استفاده و بهره برداری بهینه می تواند از جمله راهکاری صحیح مدیریت مصرف باشد. در ادامه گفت وگوی پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا با وی را از نظر می گذرانیم.

** نگاهی به بهره وری بهینه منابع در کشور
بر پایه آمارها بهره وری در کشور در مدت 40 سال گذشته از رشد و تغییرهای لازم برخوردار نبوده است. بهره وری مفهوم و تعاریف متعددی دارد اما اینکه هر سازمانی به منظور رسیدن به اهداف اثربخش چگونه از این موضوع بهره ببرد، مهم است. این مقوله باید در چارچوب یک نظام ارزشی قابل قبول باشد. ارتقای سطح بهره وری به عنوان هدفی با اهمیت در کنار همکاری تمامی عوامل و مجموعه های اجرایی میسر می شود. بهره وری بهینه تنها به عملکرد دولت ها منوط نیست بلکه در تفاهم میان نظام و مردم رشد پیدا می کند، افراد باید با آموزش های لازم بتوانند از منابع مختلف بهره وری لازم و بهینه را بدست آورند.

** شناخت دقیق زوایای مهم در محیط کسب و کار
برداشتن گام های جدی در جهت ارتقای سطح بهره وری از جمله برنامه های مختلف دولت ها به شمار می رود زیرا شناخت درست از این مفهوم باید در جامعه به سطح مطلوبی برسد. شناخت دقیق زوایای محیط کسب و کار به عنوان مهمترین مولفه بهره وری می تواند در این مهم اثربخش باشد که با هدایت و از راه نفوذپذیری، فرهنگ بهره وری در جامعه پرورش می یابد. دولت به عنوان قوه مجریه به‌ تنهایی در این وادی نقش‌آفرین نیست و نباید این اصل را فراموش کرد که بدون رشد کارآیی فردبه‌فرد مردم جامعه، امکان رشد این مقوله وجود ندارد. برای بهبود وضعیت بهره‌وری باید کارآیی را بالا برد. اگر قرار است در کشور نظام بهره‌ور حاکم شود، ضرورتی ندارد که از همین ابتدای امر، تشکیلات عریض و طویل فناوری‌های جدید را در بخش‌های مختلف پیاده کرد و می توان با همین سیستم‌های سنتی هم به بهره‌وری دست یافت. در واقع بدون سرمایه‌گذاری‌های کلان می توان با تغییر در مدیریت‌ها هم زمینه رشد بهره‌ وری را ایجاد کرد.

** آموزش صحیح زمینه دستیابی به بهره وری های بهینه
حرکت تدریجی در رشد بهره ‌وری به نفع اقتصاد خواهد بود. در این ارتباط آموزش صحیح به فرزندان از راه کانون خانواده اهمیت بالایی دارد. امروزه خانواده‌های ایرانی هم از نظر بهره‌وری وضعیت مناسبی ندارند. بسیاری از آنها نظام دخل‌وخرج درستی ندارند و نمی‌توانند نگاه بهره‌ور را از همان زمان کودکی به فرزندان خود آموزش دهند. همچنین نقش آموزش‌ وپرورش کشور دارای اهمیت است که در این بخش هم با معضل های جدی روبرو هستیم. تربیت افراد با کارایی بالا در نظام آموزش‌ وپرورش کشور بسیار مهم به شمار می رود. بنابراین ضعف در این بدنه از نظام می تواند اثرهای مخربی را برجای بگذارد. دولت‌ ها می‌توانند با اصلاح نظام آموزشی در این زمینه اثرگذار باشند و روش‌های جدیدی را اِعمال کنند.

البته نمی‌توان انتظار داشت که این روند به همین ترتیب و همین سرعتی که بر زبان جاری می‌شود، اصلاح شود، برای دستیابی به این مهم زمان زیادی لازم است و باید اصلاحات در همه بخش‌ ها به طور همزمان و از بطن جامعه صورت پذیرد. بنگاه ‌های کوچک به این دلیل که منعطف ‌تر هستند و امکان سازگاری بیشتری دارند، خیلی راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانند به بهره‌وری برسند. هرچند در سال‌های اخیر به دلیل آنکه دولت ها درگیر بنگاه‌های بزرگ و مادر بودند، نتوانستند به این بخش از اقتصاد کمک کنند.

** شفافیت و دسترسی به اطلاعات آزاد لازمه بهره وری
شفافیت و دسترسی آزاد به اطلاعات نیز یکی از ضرورت های افزایش بهره‌وری تلقی می‌شود. در هر کشوری که این مقوله به راحتی و با سرعت انتشار پیدا کند، افراد به فراخور توانمندی خود خواهد توانست از اطلاعات موجود استفاده کنند. بازنگری، اصلاح قوانین و مقررات و تقویت نظام نظارتی می تواند به بهبود سطح بهره وری کمک کند.

**پزوهشم**9117**2002**9131

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اقتصاد مناسبتها بهره وري بهينه رشد اقتصادي و بهره وري

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۹۰۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمار هولناک از فوت بیماران ایرانی به دلیل نبود داروهایشان!

تالاسمی، یک بیماری خونیِ ژنتیکی است و افرادی که به آن مبتلا هستند، مجبورند تا پایان عمر دارو مصرف کنند. این در حالی است که بیماران تالاسمی از حدود ۶ سال گذشته با کمبود دارو مواجه‌اند؛ واردات دارو به دلیل تحریم‌ها به سختی و به میزان اندک انجام می‌شود و دارو‌های تولید داخل نیز عوارض زیادی دارند و جوابگو نیستند.

 

به گزارش همشهری‌آنلاین، در حال حاضر ۲۳ هزار بیمار تالاسمی در ایران زندگی می‌کنند که از این تعداد تنها در طول ۶ سال گذشته، ۱۱۰۰ نفر به دلیل کمبود دارو‌های خارجی، جان خود را از دست داده‌اند که بسیاری از آن‌ها کودک بوده‌اند. در حالی که به گفته کارشناسان، در صورت تامین پایدار دارو، این بیماران می‌توانند عمری طبیعی داشته باشند و دوران سالمندی خود را نیز ببینند.

تالاسمی، یک بیماری خونی ژنتیکی یا ارثی است که به دلیل نقص در ساخت زنجیره هموگلوبین (پروتئین حمل اکسیژن در خون) اتفاق می‌افتد. در این بیماری، هموگلوبینِ معیوب قادر به اکسیژن‌رسانی مطلوب به اعضای بدن نیست.

بیمارانی که قبل از ۱۸ سالگی می‌میرند

تالاسمی سال‌ها است که در ردیف بیماری‌های خاص قرار گرفته، اما حمایت ضعیف دولت‌ها و سازمان‌های بیمه‌گر باعث شده که این بیماران ماهانه پول زیادی از جیب بپردازند؛ چیزی حدود ۷ میلیون تومان که رقم کمی نیست. علاوه بر این، دارو‌ها یا جوابگو نیستند یا اگر موثر باشند، در بازار کشور موجود نیستند و در هر دو صورت جان بیمار در معرض تهدید است.

یونس عرب، رئیس انجمن تالاسمی ایران می‌گوید: یک بیمار تالاسمی اگر درمان مناسب و پایداری داشته باشد و دارورسانی به او دچار مشکل و وقفه نشود، می‌تواند یک عمر طبیعی داشته باشد. در تمام دنیا همین‌طور است. اما در ایران در ذهن همه جا افتاده که که طول عمر بیماران تالاسمی کم و کوتاه است. دلیلش هم ساده است؛ اساسی‌ترین داروی این بیماران، تزریق مداوم خون و مصرف دارو‌های آهن‌زدا است. اگر هر یک از این‌ها دچار مشکل شود، ممکن است جان این بیماران به خطر بیفتد و طبیعی است که عمر طولانی هم نکنند. البته ما بیماران تالاسمیِ بالای ۶۰ سال هم داریم، اما تعداد زیادی بیمار هم داریم که زیر ۱۸ سالگی می‌میرند.

فوت ۱۱۰۰ بیمار به دلیل نبود دارو!

از زمان برگشت تحریم‌ها یعنی از سال ۱۳۹۷ تاکنون ۱۱۰۰ بیمار تالاسمی به دلیل نبود دارو فوت کرده‌اند. آماری که رئیس انجمن تالاسمی ایران سال گذشته درباره آن هشدار داده و گفته بود: با روند کنونی ممکن است آمار مرگ این بیماران در آینده تصاعدی شود.

عرب در این باره بیشتر توضیح می‌دهد و می‌گوید: تحریم‌ها روی مبادلات ارزی اثر گذاشته و باعث شده که میزان واردات دارو به کشور به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کند. موضوع این است که ۳۵ تا ۴۰ درصد از بیماران تالاسمی برای زنده ماندن، راهی به غیر از مصرف داروی خارجی ندارند. چون دارو‌های تولید داخل، آهن را در بدن این بیماران پایین نمی‌آورد. دلیل بزرگ‌ترش این است که دارو‌های ایرانی عوارض می‌دهند. سال گذشته فقط ۱۲ درصد واردات دارو داشتیم و امسال هم که هنوز وارداتی اتفاق نیفتاده است.

به گفته رئیس انجمن تالاسمی ایران، در حال حاضر ۲۳ هزار نفر بیمار تالاسمی ماژور (کم‌خونی کولی)، سیکِل‌سل (کم‌خونی سلول‌های داسی‌شکل) و اینترمدیا (متوسط) داریم که این دسته از بیماران مجبورند دارو‌های آهن‌زدا یا فرآورده‌های خونی مصرف کنند.

عوارض متعدد دارو‌های تولید داخل

دارو‌های داخلی عوارض زیادی برای بیماران تالاسمی دارند؛ از عوارض پوستی گرفته تا درد در محل تزریق و عدم اثربخشی دارو. اگر دارو به بیمار تالاسمی نرسد، حجم بالای آهن در کبد، قلب، کلیه‌ها و سایر اعضای حیاتی بدنش رسوب می‌کند و بیمار را ظرف ۳ ماه تا ۲ سال - بسته به وضعیت جسمی بیمار - از بین می‌برد.

رئیس انجمن تالاسمی ایران می‌گوید: قبل از بازگشت تحریم‌ها، سالانه حداکثر ۴۰ بیمار تالاسمی در کشور جان خود را از دست می‌دادند، اما از زمان بازگشت تحریم‌ها یعنی از ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ تا الان این آمار بیش از ۶ برابر رشد کرده و سالانه ۲۶۰ بیمار تالاسمی به دلیل کمبود و نبود دارو جان خود را از دست می‌دهند. حدود ۲۰۰ نفر از فوتی‌ها کودکان زیر ۱۸ سال هستند.

۳۵ تا ۴۰ درصد از بیماران تالاسمی برای زنده ماندن، راهی به جز مصرف داروی خارجی ندارند. در حالی که پارسال تنها ۱۲ درصد واردات دارو داشتیم.

بیش از ۱۰ هزار نفر از بیماران مبتلا به تالاسمی براثر کمبود دارو آسیب جدی دیده‌اند و در معرض خطر جدی مرگ هستند. عرب در این باره می‌گوید: خود من جزو این بیماران هستم. این‌ها وقتی دارو را درست مصرف نکنند یا بریده‌بریده مصرف کنند، قلب یا کبدشان دچار مشکلات خیلی حاد می‌شود، فشار ریه بالاتر از حد نرمال می‌رود و این موضوع باعث می‌شود که به قلب فشار بیاید و بیمار را به مرگ نزدیک کند. علت بیش از ۸۰ درصد مرگ و میر بیماران تالاسمی، مشکلات قلبی و ریوی است.

افت کیفیت دارو‌های داخلی

وضعیت دارو‌های بیماران تالاسمی در سال ۱۴۰۳ حال خوبی ندارد. این را عرب می‌گوید و اضافه می‌کند: آمار‌ها گویا هستند. در سال ۱۴۰۲ فقط نیمی از نیاز‌های دارویی تزریقیِ این بیماران توسط سازمان غذا و دارو و وزارت بهداشت تامین شد و با این اوضاع نمی‌توان انتظار داشت که وضعیت تامین دارو در ۱۴۰۳ خود به خود بهبود پیدا کند. از ابتدای امسال تا الان که اصلا واردات نداشته‌ایم. البته پارسال یکی دو بار تامین دارو تا حدی رضایت‌بخش شد، اما این وضعیت ادامه‌دار و پایدار نبود.

رئیس انجمن تالاسمی ایران تاکید می‌کند: حتی داروی ایرانی هم در سال گذشته به اندازه تامین نشد و به طور مرتب در دسترس نبود. همان دارو‌ها هم عارضه می‌دادند و نه تنها بیماران از این موضوع گلایه دارند، بلکه پزشکان هم اذعان دارند که دارو‌ها عوارض می‌دهند. علاوه بر اینها، کیفیت دارو‌ها هم زیر سوال است. سال گذشته در ویال‌های یک شرکت دارویی داخلی، تار مو و چیز‌های دیگر پیدا کردیم! تازه تولیدکننده قصد شکایت از ما را داشت.

انتقاد از تغییر مدام مدیران سازمان غذا و دارو

قرار است در روز جهانی تالاسمی، (امروز ۱۸ اردیبهشت) اولین جلسه دادگاه بین‌المللیِ اثرات تحریم بر بیماران تالاسمی برگزار شود و رئیس انجمن تالاسمی ایران می‌گوید: امیدواریم راه به جایی ببریم. من این دادگاه را بی‌اثر نمی‌دانم.

عرب می‌گوید: البته مساله فقط تحریم‌ها نیست؛ تغییرات مدام مدیران در سازمان غذا و دارو یکی دیگر از دلایل بروز مشکلات در حوزه دارو است. حوزه دارو نیازمند یک مدیریت ثابت، پایدار با پایش دائمی است. در حالی که تغییرات مدیریتی در سازمان غذا و دارو خیلی زیاد اتفاق می‌افتد. متاسفانه با تغییر دولت‌ها یا تغییر یک وزیر، مدیران حساس‌ترین جایگاه‌ها هم تغییر می‌کند و این می‌تواند به منافع مردم ضربه بزند. درواقع بخش بزرگی از مشکل موجود در حوزه دارو به همین موضوع مربوط است.

مساله فقط تحریم‌ها نیست؛ تغییرات مدام مدیران در سازمان غذا و دارو یکی دیگر از دلایل بروز مشکلات در حوزه دارو است.

رئیس انجمن تالاسمی ایران تاکید می‌کند: سازمان غذا و دارو را باید از همه جهات فریز نگه داریم. چون این سازمان کاملا تخصصی و کارشناسی است و نباید مدیرانش مدام تغییر کنند تا بتوانند برای برنامه‌ریزی‌های درست و جامع اقدام کنند. با تغییرات مداوم مدیران و رویکرد‌ها مشکلات حوزه دارو شناسایی و رفع نخواهند شد. در چند سال اخیر چندین بار مدیر کل دارو سازمان غذا و دارو تغییر کرده است. با این تغییرات هیچ وقت اتفاق خوبی برای بیماران به خصوص بیماران خاص رخ نخواهد داد.

عرب ادامه می‌دهد: در این میان مسئولان مدام با افتخار اعلام می‌کنند که تامین دارو روند رو به رشدی دارد. در حالی که واقعیت چیز دیگری است. برخی مسئولان آمارسازی و عملکردسازی می‌کنند و آن را کادوپیچ‌شده پیش چشم مردم می‌گذارند و با این کار فقط نمک به زخم بیماران و خانواده‌های آن‌ها می‌پاشند. چون فقط بیماران می‌دانند که اتفاق مثبتِ پایداری در حوزه دارو رخ نداده است.