برخی قوانین مربوط به پوشش دختران دانشجو مربوط به دهه ۶۰ است
تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۴۸۰۸۳
مسئول واحد خواهران دفتر نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه فردوسی مشهد گفت: برخی از قوانین موجود در زمینه پوشش در دانشگاه‌ها مربوط به دهه ۶۰ است. آفتاب‌‌نیوز : صراف‌نژاد در همایشی با عنوان "حقوق دختران دانشجو" که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: بایستی برخی از این قوانین قدیمی در زمینه پوشش دختران در دانشگاه‌ها را به‌روز کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه باید جایگاه دختران و زنان در جامعه و دانشگاه تعریف شود زیرا متاسفانه همیشه شاهد ستمی تاریخی نسبت به زن بوده‌ایم، افزود: ما بر اساس دیدگاه دینی در جستجوی آن هستیم تا هویت واقعی یک انسان و یک دختر را در جامعه نمایش دهیم تا بتوانند جایگاه واقعی خود را به دست آورند.
مسئول واحد خواهران دفتر نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: حقوق و جایگاه دختران ما آنطور که باید تبیین و تایید نشده و همین مشکل موجب بروز احساساتی چون تغییر جنسیت در دختران می‌شود. بر اساس آموزه‌های اصلی دین، زن هدف اصلی خلقت آدم مطرح می‌شود و بیانگر این است که جایگاه و ارزش زن در دین بسیار بالاست، حال آنکه این جایگاه تنها به صورت ظاهری است.
صراف نژاد با اشاره به اینکه چقدر جامعه اسلامی ما توانسته حقوق زنان را به‌جا آورد تا مورد سوءاستفاده و آزار قرار نگیرند، اضافه کرد: زنان و دختران دانشجوی ما بایستی حقوق خود را بشناسند و مطالباتشان را مطرح کنند تا بتوانند مشکلات و معضلات خود را در دانشگاه تا حدودی رفع کنند. این سخن بدان معنا نیست که خواستار از بین بردن حقوق مردان هستیم بلکه خواهان جایگاه و قدر و منزلت متناسب زن و مرد در جامعه‌ایم.
وی بیان کرد: یکی از خواسته‌هایی که دانشجویان دختر دارند در زمینه دوچرخه‌سواری است. این موضوع به عنوان ورزش بایستی در دانشگاه فردوسی رقم بخورد. برای نمونه برای ایجاد پارک دوچرخه‌سواری کوثر که ویژه دختران دانشجو است پیگیری‌های زیادی انجام شده بود تا این پارک بتواند فضایی را برای دختران فراهم کند که از حداقل امکانات در این زمینه بهره‌مند شوند.
مسئول واحد خواهران دفتر نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد: در رابطه با موضوع دوچرخه‌سواری دختران در محیط عمومی بایستی در نظر داشت که ما در جامعه‌ای دینی زندگی می‌کنیم و به عنوان فردی مسلمان مراجع تقلیدی داریم. بر اساس بررسی‌های انجام شده بیشتر مراجع تقلید نسبت به دوچرخه‌سواری بانوان در مکان‌های عمومی دیدگاه مثبتی ندارند. بنابراین ما نمی‌توانیم در این زمینه دیدگاهی شخصی در دانشگاه را اعمال کنیم.
صرافی‌نژاد با اشاره به موضوع حجاب و عفاف دختران دانشجو تاکید کرد: موضوع تذکر دادن در زمینه حجاب و عفاف ارتباطی با دفتر نهاد رهبری ندارد ممکن است که نهاد رهبری نماینده‌ای در کمیته انضباطی داشته باشد، اما معمولا این نماینده پشتیبان دانشجویان است. یکی از موضوعاتی که نبود آن در دانشگاه احساس می‌شد، شیوه تذکر دادن به بانوان در دانشگاه بود. در واقع این تذکر بایستی زمینه‌ای عقلانی، دینی و منطقی داشته باشد.
وی با تاکید بر این که پوشش دختران دانشجو باید متناسب با یک دانشگاه اسلامی باشد، ادامه داد: همه دانشگاه‌های دنیا یکسری قوانین در زمینه پوشش دارند ما نیز قوانین خاصی برای پوشش در نظر گرفته‌ایم، اما این قوانین توسط نهاد مقام معظم رهبری تبیین نشده است، بلکه در شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارتخانه و.... تدوین شده است.
مسئول واحد خواهران دفتر نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: دانشجویان دختر باید در مطالبات خود اولویت‌بندی‌هایی نیز داشته باشند که در سطح جامعه وجود دارد. برای نمونه به حقوق زنان کمتر توجه می‌شود، مشکلات اقتصادی وجود دارد و مطالبه زنان را حضور در ورزشگاه‌ها مطرح می‌کنند.
صرافی‌نژاد خاطرنشان کرد: ما بایستی در مسائل گوناگونی ورود پیدا کنیم، خواسته‌های خود را مطرح کنیم، پیشنهاداتی قانونی در چارچوب دین ارائه دهیم. اگر قرار باشد تذکر دادن در زمینه پوشش دختران دانشجو شخصی و سلیقه‌ای باشد مشکلات زیادی در پی دارد. ادبیات و شکل تذکر در حوزه پوشش یکی از دغدغه‌های ما بوده است و نیازمندیم که مسائل مربوط به حجاب و عفاف دختران دانشگاه سازماندهی شود. در واقع رعایت شان افراد و عدالت در دادن تذکر بسیار اهمیت دارد.
به گزارش ایسنا، وی یادآور شد: نهاد رهبری جایگاهی پدرانه برای تمامی دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی داشته و به همان نسبت واحد خواهران آن حس تعهد بیشتری نسبت به دانشجویان دختر دارد. در کمیته بانوان این نهاد بیشتر مسائل اخلاقی، معنوی و دینی پیگیری می‌شود.
کد خبر: ۵۲۵۲۴۶ تاریخ انتشار: ۰۳ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۷:۴۵
منبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۴۸۰۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا کسی برای دختران دانشجوی آمریکایی شعر برای خواهرم نمی‌خواند!
این چند روز که عکس‌ها و فیلم‌های ضرب‌وشتم دانشجویان آمریکایی در رسانه‌های خارجی سانسور می‌شود، نخستین سؤالی که به ذهن می‌رسد این است که اگر این تصاویر مربوط به ایران بود، روایت ماجرا چطور شکل می‌گرفت؟!
ضرب‌وشتم وحشیانه دانشجویان و حتی استادان دانشگاه در حالی است که مطالبه معترضان تنها توقف جنایت در غزه است، اما همین را هم تحمل نمی‌کنند. ۶۰۰نفر را دستگیر و ده‌ها نفر را تحقیر کردند و زیر باد کتک گرفتند؛ تا آنجا که مجبور شدند خون‌های ریخته‌شده دانشجویان را با ماشین آبپاش شست‌وشو دهند بلکه آثار جنایت پاک شود. اما تمام رسانه‌های اصلی، این خروش بی‌سابقه را سانسور کرده‌اند.
تا اینجا آزادی‌بیان به روایت آزادی آمریکایی است؛ اما بیایید فرض کنیم که این ماجرا در ایران اتفاق می‌افتاد. آنگاه رسانه‌ها و سیاستمداران غربی و نهاد‌های حقوق بشری چطور رفتار می‌کردند؟ این در حالی است که کنشگری دانشجویان، اعتراض به وحشی‌گری بی‌سابقه رژیم صهیونیستی است و نه اقدامی علیه امنیت ملی کرده‌اند و نه آسیبی به اموال عمومی زده‌اند و نه آدم کشته‌اند و نه کف خیابان مأموران را برهنه و سلاخی نموده‌اند و نه با گروه‌های آدمکش و تفرقه‌افکن و برانداز همکاری کرده‌اند و یا اجیر آنها شده‌اند. با همه اینها فرض کنید این وقایع در ایران بود؛ آنگاه آنها چه رفتاری می‌کردند؟
- تمام رسانه‌هایشان به‌خط می‌شدند تا شب و روز، عکس‌ها و تصاویر را به کرات بازنشر و تحلیل کنند. اگر هم تصویری پیدا نمی‌کردند از عکس‌های گذشته یا ساختگی یا تصاویر تجمعات دیگر کشور‌ها استفاده می‌کردند.
- از فرصت استفاده و تمام گروه‌های آدمکش و تروریست و اراذل و اوباش را به‌صف می‌کردند تا وارد کشور شوند یا از گوشه و کنار شهر جمع‌شان می‌کردند تا تجمع دانشجویان را تبدیل به شورش علیه امنیت کشور کنند.
- تمام سیاستمداران در رده‌های مختلف در دیگر کشور‌ها را ردیف می‌کردند تا تصاویر را محکوم کنند. از دولت‌ها درخواست می‌کردند با ایران قطع رابطه کنند و نهاد‌های امنیتی ایران را تروریستی بنامند.
- تمام سلبریتی‌ها به‌صف می‌شدند و موضع‌گیری می‌کردند. هر سلبریتی‌ای هم اعلام موضع نمی‌کرد، به‌صورت مجازی به او حمله‌ور می‌شدند تا از سر ترس سخن بگوید و ساکت نباشد. هر میزان هم لازم بود پول خرج می‌کردند.
- هر زمان اعتراضات از دایره اخبار خارج می‌شد و به سمت آرامش پیش می‌رفت، با ریختن خون چند بی‌گناه، آن را شعله‌ور می‌ساختند. حتی اگر لازم بود، در کف خیابان مامور امنیتی یا انتظامی یا آدم عادی را نیز سلاخی می‌کردند و خون می‌ریختند.
- همه نهاد‌های حقوق بشری را به‌خط می‌کردند تا بیانیه دهند و محکوم کنند و قطعنامه دهند و تحریم جدید وضع کنند.
- از صفحات آشپزی و آرایشگری و پیج‌های فیتنسی و صفحات رقص و جادوگری و شومنی گرفته تا همه اینفلوئنسر‌ها را به‌خط می‌کردند و سکه می‌دادند تا مطالب آنها را بازنشر کنند و این احساس ایجاد شود که تنها یکصدا بیشتر در جامعه وجود ندارد.
- عده‌ای ساده‌لوح و خودحقیرپندار را هم تحریک می‌کردند تا کاملا واداده، غرب را تشویق کنند و کشور را متهم به ناکارآمدی و تباهی کنند.
- جهت تهییج بیشتر و تحریک احساسات، آثار هنری تولید می‌کردند و شعر می‌ساختند و موسیقی درست می‌کردند. اما هیچ‌کس برای دختران و زنان دانشجوی آمریکایی شعر «برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون» نمی‌خواند و با عکس‌های آنها فیلم و کلیپ نمی‌سازد.
- تا می‌توانستند به اموال عمومی و دارایی شخصی مردم و کشور لطمه می‌زدند تا ترس و وحشت در شهر حاکم شود و مردم احساس کنند همه‌چیز از دست رفته است و به‌زودی انقلاب می‌شود. بعد هم تصاویر آن را با ضریب بالا توزیع می‌کردند تا بگویند قدرت برتر در میدان آنها هستند. اما همان‌ها امروز هتک حیثیت دانشجویان آمریکایی را نادیده می‌گیرند، بلکه صدای‌شان آگاهی‌ساز و روشنگرانه نباشد.
منبع: روزنامه همشهری
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت