به نقل از «ایسنا»

آن‌چه در شبِ حسین سناپور گذشت

تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۵۴۹۱۶

حسین‌سناپور درباره خود، نویسنده شدنش، سبک نوشتاری و کارگاهای داستان‌نویسی‌اش گفت و اظهار کرد: داستان‌نویسی امروز خیلی قوی‌تر از چند دهه گذشته است و ما در اوج رمان‌ هستیم.

 به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موسسه هفت اقلیم، چهارمین شب از سلسه نشست‌های نویسندگان پیشکسوت با حضور «حسین سناپور»- نویسنده- و میزبانی «فرشته احمدی»- نویسنده- عصر چهارشنبه ۳ خرداد در موسسه هفت اقلیم  برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدای برنامه فرشته احمدی- نویسنده-  حسین سناپور  را این‌گونه  معرفی کرد: نیاز به معرفی ویکی پدیایی نمی‌بینم برای این‌که در پشت جلد همه کتاب‌های ایشان نوشته شده است. به نظرم آقای سناپور از محدود نویسندگان حرفه‌ای معاصر ما هستند. حرفه‌ای به این معنا که نویسنده‌ای هستند که تمام وقت نویسندگی می‌کنند، با وجود این‌که بیشتر ما نویسندگان مجبوریم چند شغل برای گذران زندگی داشته باشیم و کمتر نویسنده‌ای پیدا می‌شود که چنین جسارتی داشته باشد.

 او افزود: دومین نکته حرفه‌ای بودن ایشان حساسیت داشتن به مسائل روز جامعه و اجتماع است. برخلاف خیلی از نویسندگان که به گوشه دنجی رفته‌اند که با خیال راحت و در امنیت بنویسند و کاری به سایر مسائل ندارند. همچنین «انجمن صنفی نویسندگان» که بعد از تلاش‌های بسیار تشکیل شد، با وجود این‌که صنف برای نویسندگان جوان‌تر است و قرار است مشکلات آن‌ها را حل کند، آقای سناپور تلاش بسیاری در این راستا انجام داده است. کسانی که در این کار جا افتاده‌اند چندان نیازی به حمایت صنفی ندارند.با تمام این‌ها ایشان پا به پای ما و همه جوان‌ترها بودند؛ که حضورشان خیلی موثر بود. همچنین  او جز محدود کسانی است که کار جوان‌ترها را می‌خواند و نظر می‌دهد.

 این نویسنده با اشاره به ازدواج نکردن حسین سناپور از او سوال کرد، واقعا تصمیم شما این بوده که زندگی خانوادگی مزاحم کار حرفه‌ای‌تان می‌شود؟

حسین سناپور در پاسخ به او گفت:نه! اما مسلما ازدواج نکردن به نویسندگی‌ام کمک کرده، ولی تصمیمی از قبل در این مورد نگرفته بودم! بدشانسی‌ای که داشتم این بود پدر و مادرم در کارهایم دخالت نمی‌کردند، پدرم حتی نمی‌دانست درکدام مدرسه درس می‌خوانم. شاید اگر کاری‌ به کارم داشتند من هم مجبور می‌شدم کارهایی را انجام بدهم که بقیه انجام می‌دهند و  فرصت نمی‌کردم برای‌ داستان‌نویسی‌ وقت بگذارم.

 او با بیان این‌که کمی لجباز  است، خاطر نشان کرد:   اگر تصمیم به کاری بگیرم  و فکر کنم باید انجام بدهم،  حتما انجام می‌دهم. از یک سنی تصمیم گرفتم نویسندگی کارم باشد، قبل از آن به سینما علاقه داشتم ولی‌ متوجه شدم با روحیاتم سازگار نیست و دائما  به سمت داستان کشیده می‌شدم.  برایم مسلم شده بود می‌خواهم نویسنده شوم. زمانی‌ مشغول روزنامه‌نگاری بودم ولی بعدتر آن راهم کنار گذاشتم.

 این نویسنده  در پاسخ به سوال فرشته احمدی درباره این‌که  کارگاه‌های گلشیری در سبک نوشتن او چقدر تأثیرگذار بوده  و حالا کارگاه‌های  خود او چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با آن کارگاه‌ها دارد، اظهار کرد: از دوران دانشجویی به داستان‌نویسی علاقمند بودم و همان سال‌ها در کتابخانه دانشگاه دنبال کتاب‌های نویسندگی بودم.  اما زمانی که به کلاس‌های گلشیری  رفتم، متوجه شدم نحوه برخوردش با داستان به کلی فرق می‌کند. ما در این کارگاه‌ها داستان را می‌خواندیم  و جز به جز بررسی می‌کردیم. من اولین بار در کارگاه آقای گلشیری دیدم که این‌کار انجام می‌شود. همه چیز برایم  عوض شد و انگار درِ یک فضای جدیدی را برای من باز کرد. در کارگاه‌های آقای گلشیری فقط داستان کوتاه خوانده می‌شد و به خاطر ندارم که رمانی خوانده و بررسی شده باشد. اما من در کارگاه های خودم حس کردم باید شیوه‌ای باشد که روی رمان هم بشود کار کرد.

  او درباره این‌که شیوه‌ای می‌نویسد همانی است که در کتاب «یک شیوه برای رمان‌نویسی»  آمده یا این‌که  بخشی از آن شخصی‌ست که قابل آموزش نیست، گفت: تا جایی که می‌توانستم همان روش خودم است. یک الگوی کلی دارد این‌که در ابتدا با یک طرح شروع کنیم؛ طرح را پرورش بدهیم، پرونده‌سازی کنیم و در آخر که تمام این کارهارا کردیم، سراغ نوشتن رمان برویم.

 حسین سناپور درباره این‌که با توجه به دغدغه‌های مشترکی‌ که در رمان‌هایش دارد، کارهایش دچار تکرار نمی‌شود توضیح داد:  خودم خیلی سعی می‌کنم که هرکاری  که انجام می‌دهم با کار قبلی‌ام  تفاوت داشته باشد. با این حال یک سری مضامین و موضوعات هستند که به ناچار در تمام آثارم خود به خود می‌آیند؛ نمی‌شود کاریش کرد.

 او در پاسخ به این سوال که  بعضی فکر می‌کنند با شرکت در کارگاه‌های نویسندگی‌، نویسنده می‌شوند در صورتی که نویسنده طرز تفکر خاص و دغدغه‌های خاصی دارد که هرکسی ندارد، خاطر گفت: به‌نظرم  هر کسی حرفی برای گفتن دارد و کسی نیست که حرفی برای گفتن نداشته باشد. مسئله این است که آن حرف چه‌طور بیان شود. آنجاست که تفاوت آدم‌ها با یکدیگر مشخص می‌شود. تفاوت نویسنده و غیر نویسنده این است که حرف‌های خود را چگونه با تکنیک عمیق کنند و از زوایای مختلف به آن بپردازند.

 این‌ نویسنده درباره نحو جمع‌آوری اطلاعات لازم برای داستان‌هایش، بیان کرد:۷،٨ سالی که روزنامه‌نگاری کردم با خیلی اتفاقات متفاوت روبه‌رو شدم، هرچند هیچ وقت از آنها ننوشتم. هیچ‌وقت از اتفاقات شخصی ننوشتم جز یکی دوباره که چاپ نکردم. انگار نوشتن هرچیزی که به خودم نزدیک‌تر باشد سخت‌تر است. آدم‌هایی که دورتر بودند همیشه برایم جذابیت بیشتری داشت. روزنامه زیاد می‌خوانم ولی تحقیق نمی‌کنم. گاهی در اینترنت جست‌وجو می‌کنم و گاهی از دوستانم کمک می‌گیرم اما برای رمان «شمایل تاریک کاخ‌ها»  نزدیک به ١٠ کتاب خواندم ولی بعضی رمان‌ها مثل خاکستر تحقیقی نکردم.

او تأکید کرد: همه ما، همه شخصیت‌ها و آدم‌ها را درون خودمان داریم، این‌که می‌گویند هر آدمی همه جهان است و همه آدم‌هاست، درست است. ما همه شخصیت‌ها را در وجودمان داریم حتما در مظفر یک گوشه‌ای از من هست.

سناپور راجع‌ به نویسندگان جوان و آثار آن‌ها نیز  اظهار کرد: این‌که می‌گویند داستان‌نویسی امروز خوب نیست، به نظرم اشتباه است. داستان‌نویسی امروز خیلی قوی‌تر از چند دهه گذشته است. ممکن‌ است که دیگر کتاب‌هایی مثل «بوف کور» یا نویسنده‌ای مثل گلشیری، ساعدی و هدایت که به‌نظرم نبوغ داشتند، نداشته باشیم؛ اما اگر استثناها را کنار بگذاریم داستان‌های خوب برای خواندن یا اصلا وجود نداشت یا بسیار کم بود، به همین دلیل نویسندگان درجه سه هم معروف و کتاب‌های‌شان خوانده می‌شد. فکر می‌کنم الان حدود ٥٠ نویسنده داریم که داستان‌های خوب می‌نویسند.

این نویسنده در ادامه افزود: به‌ نظرم  ما در دوره  اوج رمان‌نویسی هستیم همان‌طور که دوره  اوج داستان کوتاه دهه ٨٠ بود و تا ٩٠ هم ادامه پیدا کرد. به‌نظرم الان داستان کوتاه به نفع رمان‌نویسی افول کرده که  مشکلی ندارد، نسل‌های بعدی می‌آیند و جبران می‌کنند.

در ادامه  سلسله نشست‌های «یک شب یک نویسنده »چهارشنبه (٩ خرداد ماه) نشست با حضور علی خدایی با میزبانی سینا دادخواه برگزار می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استخدام حسین سناپور نویسندگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۵۴۹۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسوولان در نشر و چاپ کتاب نویسندگان را حمایت کنند

فوزیه بشارت در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: از اواخر سال ۹۷ در کلاس‌های داستان نویسی آقای سراج‌الدین معناگر از اساتید این عرصه شرکت کردم و سه ماه پس از اینکه در این کلاس ها شرکت کردم تلاشم را برای نوشتن کتاب به نتیجه رساندم.

وی با باراز خوشحالی از آموختن داستان نویسی بیان کرد: بعد از این کلاس آموزشی اولین کتاب من برای چاپ به انتشارات رفت.

وی با بیان اینکه شهرستان بیجار شاعران زیادی دارد که اشعار را به زبان گروسی سروده‌اند، افزود: من اولین زنی هستم که زبان بیجار گروسی را به داستان و رمان تبدیل کرده است.

دومین اثرم به کتاب صوتی تبدیل شد

بشارت ادامه داد: همچنین اولین کسی هستم که دومین کتاب داستانی خود با عنوان «هورمسگه گان ژنیگ» را در بیجار به کتاب صوتی تبدیل کرده‌ام که این اقدام با کمک شهر کتاب به یک کتاب صوتی تبدیل شد و همچنین کتاب بنده به زبان فارسی نیز ترجمه شده است.

نویسنده بیجاری به ایده‌پردازی آثار خود اشاره کرد و ابراز داشت: ایده های داستان نویسی را بعضاً از محیط اطراف و یا حتی فیلم‌ها و یا کتاب‌هایی که می‌خوانیم و حتی اتفاقاتی که در گذشته بوده گرفته می شود و در این میان تنها ایده‌هایی به داستان تبدیل می‌شود که پتانسیل لازم برای داستان شدن را داشته باشد.

وی ادامه داد: سخت‌ترین لحظه نوشتن زمانی است که ایده‌ای را در ذهن داری و می خواهی این ایده را به داستان تبدیل کنی که تبدیل این ایده در قالب داستان کار دشواری است.

مشکلات چاپ و نشر از مسایل سد راه نویسندگان

بشارت تصریح کرد: بحث چاپ و نشر کتاب نیز از سایر مسایل مهمی است که سد راه نویسندگان قرار دارد و یکی از کتاب‌های کردی بنده که توسط ناشر انجام شد متاسفانه نشر به خوبی توسط ناشر انجام نشد و خود من آثارم را ارسال می کردم.

نویسنده بیجاری اضافه کرد: نویسنده کتابی که می‌نویسند نمی خواهد تنها برای خود نگه دارد بلکه ناشر باید در راستای نشر اثر تلاش کند و این بخشی از مشکلات نویسندگان است.

بشارت ادامه داد: اولین کتاب من در اواخر سال ۹۷ با عنوان «سه رچوپی ئاگر له ریخه سیه» توسط خانم فروزان محمدی به زبان فارسی در حال ترجمه است و به زودی منتشر می شود.

استقبال مردم از کتاب «اشک‌های یک زن»

وی گفت: کتاب «اشک‌های یک زن» خیلی بازتاب خوبی داشت و مورد استقبال مردم قرار گرفت و در مسابقات کشوری هم حائز رتبه های برتر شد و به کتاب صوتی نیز تبدیل شده است.

وی تصریح کرد: آثار بنده در خارج از کشور نیز به چاپ رسیده و خوشبختانه با استقبال بسیار خوب مخاطبان قرار گرفته و این اولین آثار گروسی است که در فرای مرزهای ایران اسلامی منتشر شده است.

بشارت اعلام کرد: همچنین کتاب «سه مای چاره نوس» (رقص سرنوشت) از دیگر آثار نوشته شده توسط بنده است که در حال ترجمه به زبان فارسی است و به زودی روانه بازار خواهد شد.

نویسنده بیجاری به آثار جدید و در حال نگارش خود اشاره کرد و بیان داشت: در حال حاضر دومین رمان خود را به زبان گروسی در حال نگارش دارم و معتقدم ترجمه این کتاب‌ها موجب تبادل اطلاعات فرهنگی خواهد شد و بنده آثار خود را به زبان گروسی به نگارش در می آورم.

وی بازخورد مخاطبان اشاره کرد و ابراز داشت: خوشبختانه آثار بنده مورد استقبال بسیار خوب مخاطبان قرار گرفته است و بعضاً مخاطبان با من تماس می گیرند و از نگارش کتاب به زبان و گویش گروسی بسیار تقدیر کردند که موجب زنده شدن زبان و گویش گروسی شده و تاثیرگذاری زیادی بر مخاطب داشته است.

آثار نویسنده همچون فرزند برای مادر است

بشارت اضافه کرد: کتاب و آثار یک نویسنده مانند یک فرزند برای مادر هستند و من با تمام لحظات کتاب‌هایم همزاد پنداری کرده‌ام و هریک از این آثار به نوعی برای من ارزشمند است.

وی اعلام کرد: همچنین در ۱۲ روزنامه مطالب بنده چاپ شده است و به اعتقاد من بزرگترین حمایت و کمک می‌تواند حمایت مسولان در نشر و چاپ کتاب کمک کنند.

بانوی نویسنده بیجاری به کتاب‌های صوتی نیز اشاره کرد و اذعان داشت: در دوره حاضر بیشتر مردم به دلایل مشغله کاری ترجیح می‌دهند از کتاب های صوتی استفاده کنند اما خود من اعتقاد دارم لذت خواندن کتاب به حالت فیزیکی بودن آن و ورق زدن صفحات بهتر است وافرادی که زمان دارند حتماً از کتاب‌های فیزیکی برای مطالعه استفاده کنند.

کد خبر 6092806