چطور از اضطراب کودکان جلوگیری کنیم ؟
تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۵۵۰۴۴
همین که تصمیم میگیرید کودکتان را به مهدکودک یا مدرسه بفرستید یا حتی برای چند ساعت پیش یکی از اقوام بگذارید، شروع میشود. کودک به هر کاری متوسل میشود تا شما را از این کار منصرف کند. گریه میکند، داد میزند، حتی سردرد و سرگیجه سراغش میآید تا شما او را رها نکنید. شاید در این مواقع با خودتان بگویید که «داره خودشو لوس میکنه!» و فاقد توجه به علائمی که نشان میدهد او را در موقعیت رها کنید، اما واقعیت این است که او دچار اضطراب شده و نمیتواند کنترلی بر این اضطراب داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اضطراب سراغ بچهها هم میرود!
این اختلال چیست؟
اضطراب یک احساس ناخوشایند و مبهم هراس همراه با منشایی شناخته یا ناشناخته است که با عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختگی فیزیولوژیک در برابر موقعیتی که استرس زا بوده اتفاق میافتد. اضطراب جزئی جدایی ناپذیر از زندگی طبیعی دوران کودکی است و گاهی حتی برای رشد کودک آسیب میزند و موجب بروز اختلال در او میشود. اختلال اضطرابی یکی از اختلالهای شایع دوران کودکی و نوجوانی است که میتواند زمینه برخی اختلالهای دیگر را هم فراهم کند. این مدل اضطرابی از برخی جهات در کودکان و بزرگسالان متفاوت است.
علل اضطراب چیست؟
تاکنون چند علت برای این مشکل شناخته شده است. یکی از عوامل، زیست شناختی و فیزیولوژیک است مثل کم کاری یا پرکاری هورمونها در بدن، کمبود قند خون یا بی نظمی در ضربان قلب، کمبود برخی اسیدهای آمینه، منیزیم، اسید فولیک و B۱۲ هم میتواند بر اضطراب اثر بگذارد. در این حالت فیزیک زیستی کودک به هم میریزد و زمینه اضطراب او را فراهم میکند. عوامل محیطی و خانوادگی و فشارهایی که در محیط خانواده و مدرسه بر کودک وارد میشود، یکی دیگر از علل بروز اضطراب است. ضمن اینکه عوامل ژنتیک هم در بروز این اختلال موثرند. عوامل الگویی و یادگیری اجتماعی و البته همنشینی با افراد مضطرب هم میتواند باعث بروز اضطراب در کودک شود.
علائم اضطراب کدام است؟
برخی از علائم فیزیکی و روانی اضطراب در کودکان شامل احساس خستگی، عصبی بودن و بی قراری، ترس و نگرانی، بی خوابی یا بدخوابی، تپش قلب و تنفس نامنظم و سریع، عرق کردن، سردرد و سرگیجه، مشکل در تمرکز و حافظه، لرزش یا پرش عضلات و تکرر ادرار است. البته علائم روانی این اختلال به زمینه بروز اضطراب هم وابسته است. واقعیت این است که از ۹ ماهگی کودک میتواند اضطراب را درک کند و اگر فشار در خانه یا محیط زندگی کودک باشد میتواند او را مستعد ابتلا به اضطراب کند.
انواع اختلال اضطرابی
کودکان ممکن است انواع اختلالهای اضطرابی را تجربه کنند؛ که برخی از آنها در زیر نام برده شده است. اضطراب فراگیر و منتشر شده که در آن کودک دائم نگران است، مثلا با دیدن مرگ یکی از اقوام مدام نگران است که والدینش هم بمیرند. اختلال هراس خاص یکی دیگر از انواع اختلال است که باعث میشود کودک از مواجهه با موقعیت یا شی ترسناک اجتناب کند. اختلال هراس اجتماعی در دوران کودکی و اوایل دوران جوانی زیاد دیده میشود. در این اختلال کودک از صحبت در جمع اجتناب میکند، لزرش صدا دارد و از محیطهای اجتماعی دوری میکند. دیگر انواع اختلالها شامل اختلال وسواس فکری و عملی، اختلال استرس پس از سانحه، هراس از مکانهای باز، اختلال استرس حاد، اختلال اضطراب جدایی و اختلال پانیک است. در همه این موارد اضطراب وجه مشترکی است که به صورت یک واکنش رفتاری بروز میکند.
شیوع در چه سنی است؟
سین شیوع خاصی نمیتوان برای این اختلال در کودکان درنظر گرفته. همان طور که گفته شد کودک از ۹ ماهگی واکنشهای محیطی را درک میکند و آمادگی دچارشدن به اضطراب را دارد. بیش از ۱۰ درصد این گروه سنی در مقطعی از رشد دچار این اختلال میشوند. به عنوان مثال اضطراب جدایی بین ۹ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود میرسد و تا حدود ۲.۵ سالگی کاهش مییابد. مثلا اختلال اضطراب جدایی، اختلال اضطراب فراگیر و جمعیت هراسی در کودکان و نوجوانان بسیار به هم مرتبطند، زیرا در اکثر کودکان اگر یکی از این دو اختلال نیز وجود دارد. این اختلال اضطراب شایعترین اختلال اضطرابی در دوران کودکی است، اما در ۳۰ درصد موارد کودک متبلا به اختلال اضطراب فراگیر به طور همزمان مبتلا به دو اختلال دیگر هم هست.
راههای تشخیص کدام است؟
کودکی که برای خوابیدن ترس دارد، در خوردن غذا مشکل دارد، مدام دلش درد میکند یا نمیخواهد به مدرسه برود و شبها هم کابوس میبیند، اگر به مدت ۴ هفته این علائم را همراه با علائمی مانند سردرد و دل درد داشته باشد، دچار اختلال اضطرابی است و باید تحت نظر روان پزشک و روان درمانگر قرار گیرد. به طور کلی یکی از ملاکهای تشخیصی طول مدت اختلال است که حداقل ۴ هفته است و همراه با اضطراب شدید و از لحاظ رشدی نامتناسب در مورد جدایی از خانه بروز میکند.
همه راههای درمانی!
درمان این اختلال به دو صورت روان درمانی و دارودرمانی است و طیف متنوعی از درمان را شامل میشود. درمانهای دارویی شامل داروهای ضداضطرابی مانند داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین است، اما به جز دارودرمانی میتوان درمانهای دیگر مانند درمانها شناختی- رفتاری، آموزش خانواده، حساسیت زدایی، الگودادن، آموزش تنفس، بازیهای تخیلی، رویاپردازی و مشاوره رفتاری را هم در برنامه درمانی کودک قرار داد. فاقد شک دوره درمان براساس وضعیت کودکی که مراجعه کرده متفاوت است. گاهی اوقات لازم است فرد یک سال تحت درمان باشد و گاهی علائم خفیف است و ۶ تا ۸ جلسه درمان کفایت میکند.
چطور میتوان پیشگیری کرد؟
ورزش، تغذیه و افزایش مهارتهای کودکان در کنار حمایتهای محیطی والدین و حمایتهای اجتماعی میتواند در پیشگیری از بروز این اختلال کمک کننده باشد. اگر به هر دلیل کودکی دچار اضطراب شده باشد والدین باید صبور باشند و آنها را سرزنش و تهدید نکنند مثلا وقتی کودک به مهد کودک میرود یا در خانه تشنج و دعوا وجود دارد و ما در مدام تهدید به رفتن میکند، میتواند اضطراب ایجاد کند. همچنین والدین باید از موقعیتهایی که باعث هراس و اضطراب کودکان میشود، دوری کنند.
اگر کودک از عروسکهای بزرگی که جلوی فروشگاهها یا رستورانها میایستند، میترسد والدین باید به جای دورکردن کودک از محل دست او را بگیرند و با هم نزدیک آدمی شوند که لباس مثلا خرس یا خرگوش پوشیده است. وقتی کودک در کنار شما باشد با اضطراب کمتری به عروسک نزدیک میشود و شاید پس از چند دقیقه همه نگرانی او از بین برود. مانند انجام برخی فعالیتهای خانوادگی مانند تنظیم برنامههای تفریحی و گردشی طی هفته برای کودک، شرکت در کلاسهای ورزشی و شرکت دادن کودک در مهمانیهای گروه همسالان میتواند موثر باشد. والدین باید توجه دارا باشند که اگر این اضطرابها درمان نشود میتواند در بزرگسالی هم ادامه پیداکند..
منبع: taknaz.ir
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارسینه کودکان اضطراب روانشناسی استرس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۵۵۰۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باید و نبایدهای تعامل با کودکان چاق
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، اگر شما نگران وزن کودکتان هستید میتوانید از مراقبین سلامت مانند پزشک خانواده، متخصص اطفال و متخصص تغذیه کمک بگیرید. آنها میتوانند شما را در خصوص چگونگی حمایت از فرزندتان و همچنین هر گونه خدماتی که کودک شما ممکن است به آن نیاز داشته باشد، کمک کنند.
از مقصر جلوه دادن کودک بپرهیزید
نوجوانان و جوانان میتوانند به دلایل مختلفی که فراتر از کنترل و رفتارهای آنهاست، دچار اضافه وزن شوند که اغلب اوقات این دلایل پیچیده است. کودکانی که با وزنشان مشکل دارند اغلب تعصب، تبعیض و قلدری را تجربه میکنند. نکته اساسی این است که شما از مقصر دانستن کودکتان بشدت بپرهیزید و به جای آن سعی کنید موارد ساختاری که در ایجاد افزایش وزن نقش دارد را دریابید. درک بهتر موارد گفته شده به عنوان شروع کار میتواند به شما در حمایت عملی از کودکتان کمک کند.
وزن کودک در جریان زندگی میتواند تحت تاثیر تداخلات ژنتیک، تجربههای اوان کودکی و محیط اطرافش قرار گیرد. افزایش وزن کودک را میتوان زمانی انتظار داشت که کودک در محیطی غذا بخورد، بازی کند و یاد بگیرد که فعالیت بدنی کم و مصرف بالای غذاهای ناسالم غنی از انرژی، ارزان و در دسترس با مقادیر بالای چربی و قند و شکر تبلیغ و ترویج داده میشود. افزایش وزن اغلب اوقات پاسخ طبیعی بدن به محیط غیر عادی است. علاوه بر این، کودکان گاهی اوقات درگیر غذای ناسالم میشوند تا با استرس و بیحوصلگی مقابله کنند یا خودشان را از احساس اضطراب و ناراحتی برهانند.
سعی کنید بدون قضاوت با کودکان صحبت کنید
این که کودکان بدانند شما زمانی که آنها نگران هستند بدون هیچ گونه قضاوتی در کنارشان هستید، بسیار اهمیت دارد. از صحبت با زبان سرزنشگر و هم چنین خطاکار شمردن کودک و دادن بازخوردهای منفی در خصوص شکل بدن دیگران و حتی خودتان بپرهیزید. این مورد میتواند برای عزتنفس کودک مضر باشد و باعث شود که آنها برای صحبت با شما احساس راحتی نکنند.
شروع صحبت در خصوص اضافه وزن و چاقی به زبان مادری میتواند شروع خوبی باشد. اولویت دادن به فرد و نه شرایطی که در آن قرار دارد میتواند مشکل کسانی که درگیر اضافه وزن و چاقی هستند را یک مشکل انسانی جلوه دهد و اجازه ندهد شرایط آنها هویتشان را تعریف کند. برای مثال: «شخصی با اضافه وزن و چاقی و نه شخص چاق».
سعی کنید شما مکالمه با کودکتان را شروع کنید و از او بخواهید هر گاه فکر و احساسی در خصوص وزن بدنش داشت با شما در میان بگذارد. اگر کودک شما بازخورد منفی در خصوص وزنش داشت، سعی کنید دلیل این موضوع را کشف کنید. به دقت به کودک گوش بدهید و سعی نکنید از نگرانی آنها ساده بگذرید یا آن را کماهمیت جلوه دهید. اگر متوجه شدید که کودک یا بزرگسال دیگری کودک شما را مورد آزار و اذیت قرار میدهد که میتواند به صورت آنلاین و یا حضوری اتفاق بیفتد، در اسرع وقت به آن رسیدگی کنید.
سعی کنید عزت نفس و نقاط قوت آنها را در حوزههای دیگر که به وزن کودک ارتباط ندارد مورد تشویق و تمجید قرار دهید. برای مثال: «من به این که شما برای امتحان با پشتکار درس خواندید افتخار میکنم یا من عاشق رفتار مهربانانه شما با برادرت هستم.»
مکالمه مفید داشته باشید
در زمانی که تغییرات در محیط دیجیتال به سرعت اتفاق میافتد، نکته حایز اهمیت این است که از تهدیدهایی که سلامت روان و تندرستی کودکتان را به مخاطره میاندازد آگاه باشید، زیرا این مورد به ظاهر بدن و اعتماد به نفس ارتباط دارد. این موارد میتواند شامل موارد زیر باشد:
پستهایی که در شبکههای اجتماعی گذاشته میشود که معمولا وزن را به صورت یک کلیشه در میآورند و یا اختلالات غذاخوردن را ترویج میدهند و بازاریابی مداوم غذاهای ناسالم که کودکان را هدف قرار میدهد.
شما باید مشتاق ایجاد محیط امنی برای مکالمه با کودکتان باشید. میتوانید با پیشدستی کردن برای ایجاد فرصت صحبت در خصوص سلامت روان و این که چطور رفتارهای آنلاین میتواند بر سلامت و تصویری که کودکان از خود دارند اثر بگذارد، شروع کنید.
میتوانید موارد زیر را برای شروع مکالمه در خصوص وزن با کودکتان مورد توجه قرار دهید:
از کودکتان سوالات باز (مانند چه احساسی داری؟ یا در مدرسه چه خبر است؟) بکنید و از آنها بخواهید احساساتشان را بیان کنند.
از کودکتان برای این که به شما اعتماد کرده است تشکر کنید تا بتوانید احساس امنیت را در او به وجود آورید.
در حالی که تصدیق میکنید غذا خوردن سالم و حفظ وزن سلامت میتواند چالش برانگیز باشد، مزایای سلامت بهتر را مورد تاکید قرار دهید.مثبت و حمایت کننده باشید.
رفتارهای سالم را مورد توجه قرار دهید
به طور کلی به جای تمرکز بر کاهش وزن بر اهداف سلامتی تاکید کنید، مگر این که مراقبین بهداشتی بخواهند که شما به کاهش وزن توجه کنید. رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی یک شبه به صورت عادت در نمیآید، بلکه نیازمند زمان، تلاش و مراقبت از جانب شما و کودکتان است تا این تغییرات ادامهدار باشد. احتمال خیلی کمی دارد که تغییرات زیاد و ناگهانی در رژیم غذایی و شیوه زندگی کودکتان نتیجهبخش باشد. این کار حتی میتواند برای سلامت کودک مضر باشد. تغییرات زمانی موفقیتآمیز خواهد بود که کوچک، تدریجی، افزایشی و با حمایت کل خانواده باشد.
بهترین الگوی ممکن برای کودکتان باشید. غذاهای مغذی و تازه مانند میوهها و سبزیها را انتخاب کنید، فعالیت بدنی را تشویق کنید و خواب کافی را ترویج دهید و از این که با کودکتان در خصوص وزن افراد دیگر بازخورد منفی دهید بشدت بپرهیزید.
این که وزنتان چقدر است اهمیتی ندارد. شما میتوانید به کودکتان با انجام رفتارهای سالم کمک کنید. گروههای غذایی مختلف را با هم بشناسید، یاد بگیرید که چه مواد مغذی به عنوان غذای سالم مورد نیاز بدن است و درباره اینکه که چرا بعضی از غذاها انتخاب بهتری از غذاهای دیگر هستند، با هم صحبت کنید.
تمام سعی و تلاش خود را بکنید تا از مصرف غذاها و نوشیدنیهای فوق فرآوری شده که غنی از نمک، شکر و چربی هستند، جلوگیری کنید، اما از تلاش برای منع کامل بعضی از غذاها بپرهیزید، زیرا این مورد میتواند اثر معکوس داشته باشد و باعث مصرف بیشتر آنها شود. بیشتر غذاهایی که بصورت آماده به مصرف یا اصطلاحا «بگیر و ببر» عرضه میشود غنی از چربی، شکر، و نمک بوده و خیلی باعث رفع گرسنگی نمیشود. به جای آن، میان وعدههایی که سالم بوده و گرسنگی را برطرف میکند مانند برشهایی از میوها و سبزیها و ماست ساده را در دسترس قرار دهید. مصرف آب را به عنوان نوشیدنی اصلی به جای نوشیدنیهای میوهای حاوی شکر مد نظر قرار دهید و در مورد غذاها و نوشیدنیهایی که در خانه در دسترس است جانب احتیاط را رعایت کنید.
از زمان با هم غذاخوردن لذت ببرید
هر زمان که امکانپذیر است غذا را تهیه کرده و با هم به صورت یک خانواده میل کنید. این بهترین فرصت برای صحبت درباره انتخابهای غذای سالم و تمرین مصرف آنها است. غذا را به کودک به اندازه مناسب برای کودک بدهید و اگر کودک هنوز گرسنه است اجازه دهید برای مقادیر بیشتر غذا درخواست کند. داشتن زمان مشخص برای وعدههای اصلی و میان وعده (ها) کمک میکند تا به کودک آموزش دهید که به جای ریزهخواری در طی روز باید زمان مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد.
شادمانی را در فعالیت بدنی و حرکات روزمره پیدا کنید
فعالیت بیرون از خانه و فعال بودن را در قالب خانواده تشویق کنید. از سن ۳ سالگی به بالا کودکان باید روزانه حداقل یک ساعت فعال باشند. اما این مورد میتواند بصورت پشت سرهم نباشد و به زمانهای کوچکتر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه تقسیم شود. برای کودکان کوچکتر میتوانید بازیهایی مانند دنبال هم کردن و توپبازی را انجام دهید. اگر امکان دارد برای عبور و مرور، راه رفتن و دوچرخهسواری را به جای استفاده از ماشین در نظر بگیرید. از ورزشهای تیمی در مدرسه و یا خارج از آن حمایت کنید. این کار میتواند فعالیت بدنی را لذتبخشتر کند و همزمان ارتباطات کودکان را نیز بهبود ببخشد.
سلامتی نه وزن
از این که در این فرایند فقط وزن را مرکز توجه قرار دهید، پرهیز کنید و توجه بیشتری را به مزایای رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی در کل خانواده معطوف کنید. این موارد برای حمایت از رشد و تکامل کودکان تا بزرگسالی و افزایش ایمنی و سلامت عاطفی مورد نیاز است. در حقیقت ایجاد تغییرات مطلوب در سطح خانواده میتواند به پیشگیری از رژیم غذایی نادرست و یا داشتن مشکلات غذا خوردن در آینده کمک کند.
بهترین راه برای حمایت از خوشبختی و سلامت کودکتان، این است که او بداند تحت هر شرایطی شما در کنار او خواهید بود. با لذت بردن از خوراکیهای سالم و انجام فعالیت بدنی به صورت خانواده شما میتوانید به کودکتان کمک کنید تا در ایجاد تغییرات مثبت و شیوه زندگی سالم احساس تنهایی نکند و بداند که این موارد فراتر از کاهش وزن است.
انتهای پیام/