بيکاري ابر چالش لرستان

خبرگزاري آريا - ماهنامه جهش نو در مطلبي با عنوان بيکاري ابر چالش لرستان نوشت: استان لرستان داراي ظرفيت هاي بي بديلي در تمام حوزه‌ها است به بيان ديگر اين استان از نظر داشتن منابع و استعدادها با هيچگونه کمبود و کاستي مواجه نيست و تمامي ظرفيت‌هاي خدادادي لازم براي توسعه در اين استان وجود دارد.

در ادامه اين مطلب آمده است: متاسفانه به دلايل تاريخي مختلفي نتواسته‌ايم از داشته هايمان به خوبي استفاده کنيم به همين دليل اين استان اکنون از نظر اقتصادي با چالش‌هاي زيادي دست و پنجه نرم مي‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شايد بتوان گفت مهمترين و اصلي‌ترين چالش موجودي کنوني کشور بيکاري است چراکه تمام اقشار جامعه را درگير خود کرده و به يک محدوده خاص جغرافيايي نيز خلاصه نمي‌شود.
به بيان ديگر در تمامي کشور مي‌توان اين چالش را مشاهده کرد البته درصد بيکاري در برخي از مناطق متناسب با اقدامات انجام شده توسط دولت ها و مردم متفاوت است.
به نحوي که در برخي از استان‌ها به دليل اينکه دولت زيرساخت و همچنين سرمايه گذاري لازم را در دهه هاي گذشته در آنها انجام داده و همچنين مردم نيز از نظر فرهنگي و اقتصادي پذيراي اين اقدامات بوده اند اکنون مشکلات کمتري به چشم مي خورد.
بسياري از کارشناسان معتقدند که بيکاري دليل نيست بلکه معلول بسياري از عوامل بوده به عنوان نمونه در صورتي که بخش توليد با مشکلات کمي مواجه باشد و شاهد رفع موانع توليد و بهبود فضاي کسب و کار باشيم مطمئناً بيکاري نيز کاهش خواهد يافت.
به هر حال به دليل کم کاري ها اکنون بيکاري گريبان کشور را گرفته و با وجود اقدامات انجام شده هنوز اين چالش کاهش نيافته است.
معضل بيکاري در برخي از استان‌ها به خصوص استان هاي زاگرس نشين به شدت جامعه را تحت تاثير قرار داده به نحوي که با يک مراجعه به جدول آمار بيکاري به خوبي مي توان دريافت رتبه هاي اول در اختيار چه استان هايي است.
با وجود اينکه در چند سال گذشته شاهد بهبود وضعيت بيکاري در لرستان بر اساس آمار مرکز ملي آمار بوديم اما بسياري از کارشناسان معتقد هستند که اين اعداد و ارقام با واقعيت موجود در جامعه به هيچ عنوان همخواني ندارد.
به هر حال اکنون مديريت ارشد استان نيز اعلام کرده است هيچ عنوان به دنبال آمارسازي نيست و حتي در بدر آغاز فعاليتش در لرستان معتقد بود که بايد آمار بيکاري در لرستان را به صورت واقعي اعلام کرد شايد به همين دليل بود که بر اساس آخرين اعلام مرکز ملي آمار کشور شاهد حضور دوباره نرخ بيکاري در لرستان بوديم.
بر اساس نتايج طرح آمارگيري نيروي کار زمستان 96 لرستان با نرخ 14 درصد ششمين استان بيکار کشور اعلام شد.
بر اساس اين گزارش استان لرستان در زمستان 95 با نرخ 12.8 در رده 15 جمعيت بيکار کشور قرار داشت که نرخ 14 درصدي بيکاران استان در زمستان 96 حاکي از افزايش بيکاري و قرار گرفتن در رده ششم استان هاي بيکاري کشور است.
شايان ذکر است در بهار 96 آمار بيکاري در لرستان با نرخ 11.8 درصد در رتبه پانزدهم کشور قرار داشت.
به هر حال دولت نيز تاکنون تلاش زيادي براي بهبود وضعيت بيکاري در لرستان و ساير استان‌هاي کشور انجام داده که اميدواريم شاهد به نتيجه رسيدن آنها باشيم.
سال گذشته و امسال دولت همچنين روال گذشته اقدام به پرداخت تسهيلات اشتغالزايي به متقاضيان اقشار مختلف کرده است که نظرات متفاوتي در مورد اين اقدام وجود دارد.
در اين فصل فعالان اقتصادي کارشناسان مسئولان و نمايندگان مجلس در مباحث مختلف نظرات خود را در مورد وضعيت بيکاري لرستان راهکارها موانع پيشنهادات و ساير موارد بيان کردند تا شايد نقشه راهي براي مسئولان استان براي برنامه‌ريزي باشد.
تمامي اين موارد هدفي جز توسعه لرستان ندارد و اميدواريم روزي برسد که ديگران ديگر جوانان اين ديار براي پيدا کردن شغل آن هم با کمترين حقوق و مزايا مجبور به ترک ديار لرستان و شده و شاهد دلتنگي مادران براي فرزندانشان نباشيم.
منبع: ماهنامه جهش نو
3210/6060
انتهاي پيام /*

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۹۴۰۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا « راه حل دو کشوری » میان فلسطین و اسرائیل ممکن است؟/ چالش های پیش روی کشور مستقل فلسطین چیست؟

به گزارش جماران، از زمان آغاز جنگ غزه در اکتبر 2023 مسئله ضرورت تشکیل کشور مستقل فلسطین بیش از پیش در محافل سیاسی و البته رسانه ای مطرح شده است. نشریه آنلاین و مکتوب «هیل» که نزدیک به کنگره ایالات متحده محسوب می شود، در تازه ترین نوشتار به چالش های پیش روی راهکار تشکیل دو کشور مستقل اسرائیل و فلسطین پرداخته و می نویسد:

در حال حاضر هر کسی که می‌خواهد در جریان اصلی بحث خاورمیانه در نظر گرفته شود، باید حمایت جدی خود را از «راه‌حل دو کشوری» برای درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها اعلام کند. راه حل دو کشوری یعنی وجود دولت اسرائیل که در ماه مه 1949 در سازمان ملل پذیرفته شده در کنار یک کشور فلسطین که یک دولت ناظر غیرعضو در سازمان ملل متحد شناخته می شود. اما علامت سوال بزرگ این است: کشور فلسطین چگونه خواهد بود؟

با به راه افتادن موجی از احساس های ضداسرائیلی در سطح بین المللی، حماس هم درباره راه حل دو دولتی موضع گیری کم سابقه ای داشته است.

خلیل الحیه که نماینده شهر غزه در شورای قانونگذاری فلسطینی و یکی از اعضای دفتر سیاسی حماس مستقر در قطر است، در یکی از تازه ترین اظهار نظرها در این باره گفته بود که حماس حاضر است با یک آتش‌بس پنج ساله یا بیشتر با اسرائیل موافقت کند و در صورت ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی، سلاح‌های خود را روی زمین گذاشته و به یک حزب سیاسی تبدیل خواهد شد. او همچنین تاکید کرد که حماس آمادگی دارد به سازمان آزادی‌بخش فلسطین بپیوندد تا یک دولت واحد برای غزه و کرانه باختری تشکیل شود. او در بخش دیگری از این مصاحبه تاکید کرد که «حماس آمادگی دارد حدود کشور فلسطینی را بر اساس قطعنامه‌های بین‌المللی که تاکید دارد باید در امتداد مرزهای پیش از جنگ ۱۹۶۷ تشکیل شود، بپذیرد.»

با این حال، الحیه به طور جداگانه به یک روزنامه عربی مستقر در لندن گفت که هرگونه توافق با اسرائیل صرفاً یک اقدام موقت خواهد بود و بر تعهد به «حق تاریخی بر تمام سرزمین های فلسطینی» تاکید کرد. منظور او از سرزمین تاریخی فلسطین منطقه ای است که شامل کشور کنونی اسرائیل هم می شود.

این چندان تعجب آور نیست: منشور تأسیس حماس در سال 1988، ادعای «هر وجب از فلسطین» را دارد، که آن را به عنوان «سرزمین وقف اسلامی که تا روز قیامت برای نسل‌های مسلمان وقف شده است» توصیف می‌کند.

منشور در سال 2017 به روز شد، اما تجدید نظر این سند در این بخش عمیقاً مبهم ماند و ادبیات آن به گونه ای بود که می توانستیم مفهوم «دولت فلسطین در مرزهای قبل از جنگ شش روزه 1967» را از آن به دست آوریم. اما خالد مشعل، رئیس وقت دفتر سیاسی حماس، در آن زمان به الجزیره گفت: «اصول ملی ما بدون تغییر باقی مانده است. هیچ تناقضی وجود ندارد.»

بنابراین، احتمال دستیابی حماس و دولت اسرائیل به یک درک متقابل قابل درک از «راه حل دو کشور» اندک است. حتی اگر ایده دو کشور را در سناریویی بپذیریم که در آن حماس تمایل خود را برای نابودی کشور اسرائیل رد کند، یک کشور مستقل فلسطینی چگونه خواهد بود؟

اولین مانع بزرگ این است که دو مرکز جمعیت فلسطین، کرانه باختری و نوار غزه، به هم پیوسته نیستند. حتی در باریک ترین حالت، فاصله بین این دو منطقه 25 مایل است، با قلمروی بین آنها که مطلقاً هیچ چشم اندازی برای رها کردن این منطقه توسط اسرائیل وجود ندارد. یک کشور فلسطینی از دو منطقه مجزا تشکیل خواهد شد که بیش از دو میلیون نفر در غزه و نزدیک به سه میلیون نفر در کرانه باختری باشند.

به جز کشورهایی با مناطق بسیار کوچکتر، مانند استان محصور روسیه کالینینگراد، و کشورهای جزیره ای، به سختی می توان به یک کشور موفق و پایدار متشکل از دو نهاد «کمابیش مساوی اما از نظر جغرافیایی مجزا» فکر کرد. از سال 1947 تا 1971، پاکستان شامل سرزمینی بود که ما اکنون به عنوان پاکستان و بنگلادش مدرن می شناسیم (بنگال شرقی 1947-55، پاکستان شرقی 1955-71)، اما این ترتیب کمتر از 25 سال پس از یک جنگ خونین برای استقلال از هم پاشید و میلیون ها غیرنظامی کشته شدند.

در مرحله بعد اگر این گسست جغرافیایی را هم بپذیریم، خود کرانه باختری یک واحد همگن نیست. این منطقه در سال 1967 توسط اسرائیل تصرف شد و دولت فلسطین، در زمان محمود عباس، رئیس جمهور 88 ساله - که اکنون در نوزدهمین سال از دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود است - تنها حدود دو سوم کرانه باختری را در اختیار دارد. صدها منطقه انفرادی حدود 400000 نفر از جمعیت را مهاجران یهودی تشکیل می دهند.

واقعیت بی‌رحمانه این است که در هر یک از بخش‌های کشور فعلی فلسطین، حکومت محدودی وجود دارد و در حالی که می‌توان دیدگاه‌های متفاوتی در مورد دلایل آن داشت، هیچ دولت منسجم و یکپارچه‌ای وجود ندارد تا در صورت به رسمیت شناختن بین‌المللی کنترل را به دست بگیرد. حماس از سال 2007 نوار غزه را تحت کنترل دارد، در حالی که فتح، بزرگترین جناح سازمان آزادیبخش فلسطین، در کرانه باختری تسلط دارد و این دو رقیب سرسختی هستند که رابطه پرتنشی را با هم تجربه می کنند.

تعدادی از عوامل پیچیده دیگر نیز وجود دارد. اقتصاد غزه که همیشه درهم و برهم بوده، پس از تهاجم اسرائیل ویران شده است. فساد در هر دو بخش از دولت فلسطین رایج است. نقض حقوق بشر گسترده است. بدهی ملی بیش از 8 میلیارد دلار، حدود یک پنجم تولید ناخالص داخلی وجود دارد. جمعیت «پناهنده» 5.9 میلیون نفری وجود دارد که برخی از آنها در اردن، لبنان و سوریه زندگی می کنند و  تشکیلات خودگردان ملی فلسطین بر حق بازگشت همه آنها تاکید دارد.

حمایت از «راه حل دو دولتی» برای پایان دادن به درگیری بین اسرائیل و فلسطینی ها به عنوان یک شعار خوب است. اما واقعیت این است که این اتفاق نمی تواند به زودی رخ دهد. اجرای این طرح آهسته و پرهزینه خواهد بود و نیاز به سرمایه گذاری خارجی هنگفت دارد و اصلاً مشخص نیست که آیا یک سیاست حتی در درازمدت جواب می دهد یا خیر.

گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ایالات متحده «امیدوار» است که حماس شرایط جدید آتش‌بس پیشنهادی اسرائیل را بپذیرد، که اولین گام در مسیری طولانی خواهد بود.

ما می توانیم برخی از عناصر ضروری در این مرحله را بپذیریم:

-اسرائیل باید به طور منطقی بتواند احساس کند که امنیت آن تضمین شده است.

-نمایندگان فلسطین باید متقاعد شوند که روندی وجود دارد که می تواند به حاکمیت پایدار فلسطین منجر شود.

-حماس در شکل کنونی اش نمی تواند بخشی از معماری پس از جنگ باشد.

-فلسطینی ها به تعهدات واقعی و جدی سایر کشورهای عربی نیاز خواهند داشت.

-راه حل دو کشوری باید از یک فکر ایده آل گرایانه خارج شده و و الهام بخش روشی عملی برای تغییر وضعیت شود.