ترفندهایی برای حاکمیت نظم در آشپزخانه
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۹۷۱۲۹
آشپزخانه، نقطه کانونی، قلب تپنده و مهم‌ترین بخش هر خانه‌ای محسوب می‌شود که رفت‌وآمد اهالی خانه به آن نيز زیاد است. اغلب اوقات دکوراسیون و سبک و سیاق ظاهری آشپزخانه مورد بحث بوده است؛ درحالی‌که همه می‌دانیم نظم و ساماندهی ظروف، ابزار و وسایل متفاوت و بسیار متنوع در جای‌جای آشپزخانه امر مهمی است که به‌هیچ‌وجه نمی‌توان آن را انكار كرد، چراکه با داشتن آشپزخانهای منظم خیلی بهتر می‌توان روی کارهای مهمی چون پخت‌وپز، آماده‌سازی غذا و درنهایت نوش جان کردن آن متمرکز شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از کشوهای آشپزخانه و کابینت‌های مواد خوراکی و ادویه‌ها گرفته تا درون یخچال، همیشه به دلیل وجود تعداد زیاد وسایل، شاهد بی‌نظمی‌های مداوم هستیم، اما به‌واسطه اضافه یا کم کردن مجموعه‌ای از وسایل، ظروف و چیدمان اصولی آنها می‌توانید همه این فضاها را به بهترین حالت ممکن سازمان‌دهی کنید.
در این مطلب سعی دارم راهکارها و ابزارهایی را به شما معرفی کنم که باعث می‌شود کابینتها و درنهایت آشپزخانهای مرتب و بی‌نظیر داشته باشید.
کابینتها
برای سازمان‌دهی به ظروف متنوع داخل کابینت مانند بشقاب‌ها، ظروف پیرکس، لیوان‌ها، فنجان‌ها و غیره فقط کافی است فضای داخلی کابینت را با استفاده از طبقات و میله‌های فلزی طبقه‌بندی کنید و از كمترين فضای کابینت بيشترين استفاده را ببرید. با این کار دیگر لازم نیست تا برای برداشتن یک ظرف، چندین ظرف تودرتو و سنگین را که احتمال شکستن آنها هرلحظه شما را تهدید می‌کند، یک‌باره از داخل کابینت بیرون بکشید.
همچنین می‌توان با نصب یک‌تخته فیبر به دیواره کابینت، بسیاری از ابزار و ادوات موردنیاز را داخل کابینت سامان بخشید.
برای سازمان بخشیدن به حوله، پارچه و سفره‌های آشپزخانه کافی است چندین عدد سبد پلاستیکی کوچک تهیه‌کرده و آنها را درون سبدهای جداگانه تا نموده و قرار دهید. به‌منظور سهولت استفاده از آنها می‌توانید از برچسب‌هایی که محتویات داخلی سبد را مشخص می‌کند نیز استفاده نمایید.
کابینت زیر سینک، یکی از نامرتب‌ترین بخش‌های خانه محسوب می‌شود، اما شما می‌توانید با نصب سبدهای قلاب‌دار که مخصوص آویزان کردن در پشت در هستند و قرار دادن قفسه‌های فلزی در داخل کابینت و همچنین نصب میله‌های فلزی، شوینده، کیسه‌زباله، پاک‌کننده‌ها و لوازم این‌چنینی را نظم دهید و از فضای خالی زیر سینک استفاده بهینه داشته باشید.
خودتان را از شر سینی‌های کوچک و بزرگی که روی سطح کانتر به هم تکیه داده‌اند، رها کنید!
از یک فایل سیمی که عموماً برای سازمان‌دهی کاغذهای اداری از آن استفاده می‌شود، برای تفکیک سینی‌های پذیرایی، سینی‌های مخصوص فر و تخته خردکن استفاده کنید.
حتی می‌توان از نصب میله‌های فلزی به‌صورت عمودی در داخل کابینت برای این امر کمک گرفت. اجرای این طرح چندان دشوار نیست، فقط کافی است دریل و مته ریز داشته باشید تا به‌راحتی بتوانید قفسه داخلی کابینت را سوراخ نموده و میله‌ها را درون آن پیچ کنید.
کابینت ادویه‌ها همیشه شلوغ‌ترین کابینت در آشپزخانه به شمار می‌رود. برای نظم بخشیدن به آن پیشنهاد می‌کنیم از پلاستیک‌های سازمان دهنده جوراب برای قرار دادن ادویه‌ها بهره بگیرید. این پلاستیک را در پشت در کابینت آویزان کرده و ظروفی که داخل آن جای می‌شوند را در بخش‌های مختلفش قرار دهید.
در ضمن نصب قفسه به دیواره کابینت می‌تواند برای ساماندهی ادویه‌جات به کمک شما بیاید.
پیدا کردن جای مناسب برای ماهی‌تابه‌ها و قابلمه‌ها که معمولاً وزن زیادی داشته و اندازه‌شان هم بزرگ است می‌تواند چالشی بزرگ پیش روی شما باشد. ساخت دیوایدرهای فلزی برای نظم بخشیدن به کابینت قابلمه‌ها، گزینه مناسبی به شمار می‌رود. همچنین با نصب گیره‌های قلابی و یا نگهدارنده حوله به دیواره داخلی در کابینت، در قابلمه‌ها را به‌صورت جداگانه نظم دهید.
برای تفکیک و نظم دادن به مواد غذایی خشک مانند ماکارونی‌ها و رشته‌ها، مواد لازم برای پخت کیک و شیرینی، سبزی‌های خشک‌شده، کنسروها، کمپوت‌ها و غیره، سبدهای پلاستیکی و یا حصیری برچسب دار گزینه خوبی هستند.
و اما ظروف پلاستیکی که عموماً به‌صورت بسته‌هایی از کوچک تا بزرگ در بازار موجود است و برای نگهداری خوراک‌ها در یخچال استفاده می‌شود را می‌توان با نصب نگهدارنده روزنامه به داخل در کابینت، فضای بیشتری برای در آنها در نظر گرفت.
کشوها
بیشتر اوقات، کشوهایی که در آنها وسایل و ابزار آشپزی و آشپزخانه قرار می‌گیرند، آن‌قدر به‌هم‌ریخته هستند که گویی انفجاری در آنها رخ‌داده! فکر می‌کنم بدتر از آن نیست که فقط برای پیدا کردن یک پوست‌کن، عصبی و بی‌حوصله شویم.
برای جلوگیری از این اتفاق، استراتژی‌هایی وجود دارد که کمک شایانی به شما می‌کند؛ مانند:
استفاده از ظروف وسایل آشپزی: می‌توان از ظروف چینی و سرامیکی یا حتی ساماندهی قوطی‌های فلزی بازیافت شده برای نگهداری قاشق‌های چوبی، ملاقه، کفگیر، انبرها و غیره استفاده کرد، البته این ظرف‌ها برای وسایل کوچکی که می‌توانند در انتهای آنها گم شوند مناسب نیستند، ولی برای وسایل دسته‌دار کاملاً ایده‌آل محسوب می‌شوند. آنها را نزدیک اجاق‌گاز خود قرار دهید تا بتوانید بدون دور شدن از قابلمه، وسیله موردنیاز خود را راحت بردارید.
استفاده از جداکننده‌های کشو: وسایل کوچک با شکل‌های متفاوت مانند گردو شکن، پوست‌کن و غیره را با استفاده از جداکننده‌های ساده کشو مرتب نمایید. اگر کشوی شما به‌اندازه کافی عمق داشته باشد می‌توانید از یک مدل دوطبقه که روی‌هم می‌افتد نیز استفاده کنید تا فضای بیشتری برای نگهداری وسایل در اختیار داشته باشید.
دیوارهای بی‌هویت
یکی از دیوارهای آشپزخانه‌تان خالی مانده و دارد فریاد می‌زند تا پرش کنید؟ یک‌تخته فیبر به دیوار نصب نمایید (می‌توانید آن را رنگ هم بزنید تا با دکور آشپزخانه‌تان هماهنگ شود) و بعد بااتصال چند آویز به آن ابزارهای کارتان مثل پیمانه‌ها، رنده، چاقو‌ها و غیره را به آن بیاویزید تا همواره جلوی دستتان باشند.
همچنین می‌توان با نصب چندین شلف روی یک دیوار و قرار دادن یکسری از ظروف و دکوری‌های کوچک و زیبا و یا حتی گلدان‌های کوچکی از سبز‌های کاشته دست خود به شیوه‌ای هوشمندانه از حداکثر پتانسیل فضا استفاده کنید.
دیواره انتهایی کابینتها، بله درست است. شما می‌توانید از آخرین دیوار کابینت آشپزخانه‌تان که البته در دید عموم هم نیست، استفاده بهینه داشته باشید. به این صورت که یک فایل سیمی مجله روی آن نصب کنید تا مجله‌ها و کتاب‌های آشپزی موردعلاقه‌تان را داخل آن بگذارید. حتی می‌توان رول‌های پلاستیک زباله، پلاستیک فریزر و فویل‌های آلومینیومی را درون این فایل‌ها قرار داد تا دسترسی به آنها را آسان نمود.
دیوار یخچال؛ با نصب یک ظرف آهنربایی کوچک به دیواره جانبی یخچال و قرار دادن کاغذهای یادداشت و یک خودکار در آن، دیگر لازم نیست برای نوشتن مایحتاج غذایی خود، وقت اضافی تلف کنید.
توصیه‌های طلایی...!
درنهایت پیشنهاد می‌کنم برای داشتن آشپزخانهای شیک، منظم و از همه مهم‌تر آرامش روح و روان خودتان نکات زیر را مدنظر داشته باشید:
هرگز سطوح کار و کانتر را با دستگاههای برقی متنوع از قبیل دستگاه آبمیوه گیری، چرخ‌گوشت، سرخ‌کن و غیره شلوغ نکنید و فقط دستگا‌ه‌هایی مانند چایی‌ساز و یا تستر را که روزانه از آنها استفاده می‌نمایید در معرض دید و سایر آنها را در کابینتها قراردهید.
اقلام دکوری مانند ظروف، مجسمه‌ها، گلدان و یا هر شی‌ء تزئینی دیگری را به میزان اندک در فضای آشپزخانه و به‌خصوص روی سطح کانتر به نمایش بگذارید، چراکه هر چه تعداد و تنوع این اشیای غیرضروری بیشتر باشد و در جای‌جای آشپزخانه به چشم بخورد ازلحاظ بصری حس آشفتگی و بی‌نظمی را در بیننده ایجاد می‌کند، هرچند که آشپزخانه شما به‌طورکلی منظم باشد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارسینه دکوراسیون آشپزخانه کابینت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۹۷۱۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) ماجرای خدمتی که عباس کیارستمی در دهه ۷۰ به سینمای ایران کرد چه بود؟
فریدون جیرانی در آخرین گفت‌وگوی ویدئویی خود در «اعتمادآنلاین» روبروی ابوالحسن داوودی، کارگردان و تهیه‌کننده و فرهاد توحیدی، فیلمنامه‌نویس نشست و درباره شرایط روز سینمای ایران سخن گفتند.
در بخشی از این گفتگو فریدون جیرانی به سینمای عباس کیارستمی و تاثیر آن در دهه ۷۰ شمسی پرداخته است و با مهمانان به بررسی آن شرایط و دوره‌های پس از آن پرداخته‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، در ادامه این بخش صحبت‌های جیرانی و ابوالحسن داوودی را می‌خوانید و می‌بینید:
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیدر تحلیل دولتمردان فرهنگی دهه ۷۰ خیلی از عناصر که ممکن است به تعبیر الان مزاحم به نظر بیایند، کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود
*تفکر عباس کیارستمی با خانه دوست کجاست و کلوزآپ باعث شد روشنفکری تمام دنیا متوجه این‌جور سینما شوند و تاثیر جهانی گذاشت.
داوودی: و امر مهمی که داشت اینکه در تحلیل خیلی از دولتمردان فرهنگی آن زمان خیلی از این عناصر که ممکن است به تعبیر الان عناصر مزاحم به نظر بیایند، آن زمان کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود. یعنی یک جوری چهره جمهوری اسلامی را در دنیا یک چهره جذاب‌تر و قابل قبول‌تری نشان می‌داد.
در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود
*چهره را خیلی عوض کرد.
داوودی: اشکال بزرگی که در روش و سیستمی که به نظر می‌آید حاکمیت بعد از این جریان در پیش گرفت، [این است که]به نظرم حاکمیت را بیشتر تبدیل کرد به یک حاکمیت ترسیده که برای اینکه از شرایط پیشگیری کند درخت را از بن برید. یعنی سعی کرد درخت را به‌نوعی از ریشه دربیاورد یا خشک کند، نفت بریزد که ریشه‌اش هم خشک شود؛ و این توجه را نداشت که همه این عناصر حتی منتقدترین‌شان، حتی کسانی که به نظر اوج اپوزیسیون جریان حاکمیت می‌آیند، نهایتاً در این سیستم پیچیده فرهنگی و ارتباطی که در دنیا هست می‌توانند منافعی را هم برای دولت بیاورند. به‌خصوص در حوزه فرهنگ. در حوزه سیاست اگر این را ببینید سیاست برخورد‌های خیلی سلبی و تند و تیز را ممکن است جواب بدهد، اما در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود. شمشیر دولبه‌ای که بعد از یک مدتی بیشترین خسارت را برای خود آن شمشیرزن به وجود می‌آورد. این چیزی بود که دوستان تحلیل نکرده بودند.
جشنواره فجر به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد/ قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟
در واقع شاید مهم‌ترین مساله‌ای که وجود داشت این بود که در این دوره دوستان کاملاً بدون هرگونه تحلیلی بر اساس شرایط مدرن امروز سینما و جامعه رفتاری را پیشه کردند که از همین الان می‌بینیم خسارت‌هایش چگونه اتفاق افتاد. مثلاً جشنواره فجر تقریباً جزو دولتی‌ترین جشنواره‌های دنیا محسوب می‌شود. به خاطر مناسبتش، ویترینش، به خاطر اینکه سال‌های سال همه درگیرش بوده‌ایم. اینکه جشنواره فجر همواره زیر سایه سالگرد انقلاب حرکت کرده و تبدیل به ویترینش شده، با همه لطمه‌هایی که زده، اما باعث شده خود این جامعه در دورانی تبدیل به یک چهره ملی و سبب ارتباط بین این دو هم بشود؛
یعنی بین حاکمیت و مردم و به‌خصوص بخش فرهنگی و سینمایی. الان تصویر جشنواره فجر را نگاه کنید. جشنواره فجر واقعاً به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد که یک نهاد و جریان حکومتی برگزار می‌کند تا چهره‌ای که هم اهالی سینما و هم مردم آن را پذیرفته بودند که این شرایط به دلیل وضعیتی که داریم بهترین شکلی است که می‌تواند الان برگزار شود. اشکالاتش را هم پذیرفته بودند، اما الان اتفاقی که از سال گذشته به شکل عمده و آشکار شروع شد، تاثیرش را همین امسال چقدر در سطحی شدن و از دست دادن کیفیت گذاشته است. از دست دادن هویت به‌خصوص حتی بخشی که مربوط به حاکمیت بود.
یعنی این به نظرم خسارتش بسیار عمده‌تر از چیزی است که جشنواره فجر برای مردم داشت و دوستان این را در تحلیل خودشان متوجه نشدند که هر کدام از این اتفاقات، از این شمشیر از رو بستن‌هایی که در واقع نفی کردن یک طیفی که فکر کنند چرا برویم دنبال اینکه آقای جیرانی چه چیزی می‌خواهد بسازد. اصلاً آقای جیرانی چرا باید فیلم بسازد. وقتی این تفکر غالب می‌شود و این می‌شود که قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟
سینمای ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد به این دلیل که نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند
این تفکر خسارتش قبل از هر چیز به خودشان برمی‌گردد. به این دلیل که سیستمی که در تحلیل شما و فرهاد هم بود، رشد کردن سینمایی ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد. چون سینمای پروپاگاندا به دلیل اینکه نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و پل‌هایی را که مخاطب خودش نیاز دارد با درک و سلیقه خودش کشف کند و واردش شود، نمی‌تواند آنها را بسازد؛ بنابراین روزبه‌روز چه دولت بخواهد چه نخواهد، گران‌تر و غیرقابل ساخت‌تر می‌شود و به جایی می‌رسد که دیگر سینما، حتی سینمای پروپاگاندا، امکانش از دست دولت و نهاد‌های سازنده هم خارج می‌شود. چون این‌ها مخاطب ندارند.
در تولیدات سال قبل، تعداد محدود محصولاتی که بنیاد فارابی به عنوان مهم‌ترین بنیاد تقویت‌کننده سینما که به این دلیل شکل گرفته بود... به این دلیل که حمایت کند یکسری محصولات ساخته شود تا رابط بین فرهنگ ایدئولوژیک و حاکمیتی و مردم باشد...، اما عملاً به چه سرنوشتی دچار شده؟
محصولات امسال هیچ شانسی در ارتباط با مخاطب ندارند/ کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید جواب نمی‌دهد
سال گذشته و امسال تقریباً ۲۰ محصول داشتیم که از این تعداد تماماً در اختیار نهاد‌های مختلف بوده و سرمایه‌هایی که بیشتر سرمایه‌های دولتی بوده‌اند و شاید به جز یکی دوتا- که احتمال دارد بر اساس آن چیزی که دیده‌اند باشد، من هیچ کدام از محصولات امسال را ندیده‌ام-، اما کسانی که دیده‌اند به جز یکی دو مورد بقیه‌شان هیچ‌گونه شانسی برای اینکه کمترین اقبالی را بتوانند در ارتباط با مخاطب و مخاطب عام به وجود بیاورند [نداشتند]نه یک گروه خاص، گروه انتخاب‌شده که پول بدهند.
کسانی که تصمیمات فرهنگی می‌گیرند با شرایط و کسانی روبه‌رو می‌شویم که همان مثال معروف را به یادمان می‌آورند که بر سر شاخ نشسته‌اند و بن می‌برند و متوجه نیستند که این رفتار خشن، سلبی و تحریک‌کننده که پیش گرفته‌اند، فرار به جلویی که می‌بینیم که روزبه‌روز بیشتر می‌شود، این لجبازی از طرف تمام تصمیم‌گیران نسبت به اینکه همین است که هست، این سیاست حتی وقتی به جایی می‌رسد که دیدیم بعد از جشنواره فجر وقتی این میزان مهجوریت را مشاهده کردند، به جای اینکه این را تحلیل کنند، روزنامه معروفی که بیشتر از همه نسبت به این داستان واکنش دارد، عنوان می‌کند چه خوب شد که پای همه این عناصر را از سینما قطع کردید و ما همین را می‌خواستیم.
این کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید، به نظر می‌آید اولین چیزی است که ممکن است به ذهن هر آدم عامی بیاید که برای اینکه با یک مساله و بحران حاد روبه‌رو شود، چیزی که فکر می‌کند می‌تواند عامل بحران باشد از اول سرش را قطع کند. این فرهنگ جواب نمی‌دهد. این در سینما جواب نمی‌دهد. اتفاقی که شاید افتاده و دوستان کاملاً ندیده گرفته‌اند تغییر ماهیت جریانات و نوع ارتباطات فرهنگی است که سینما جزو عمده‌ترین‌شان است.
در بین محصولاتی که تولید می‌شود که حتی مربوط به سینمای زیرزمینی هم نیست؛ همین فیلم آقای صناعی‌ها فیلمی است که خیلی مشخص و قانونی پروانه ساخت گرفته و با همه اصول و نظارت‌های دوستان ساخته شده، اما چرا تبدیل می‌شود به یک جریانی که مثل لیف خرما نمی‌دانند چه‌کارش کنند. فیلمی که همه مراحل قانونی را طی کرده و بر آن اساس ساخته شده.
اگر بخواهیم به تعبیر همان اواسط دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نگاه کنیم، این فیلم باید از جانب مردم و حاکمیت افتخار سینمای ایران باشد. ممکن است حاکمیت نسبت به آن نقد هم داشته باشد هیچ ایرادی ندارد می‌تواند نقدش را داشته باشد، اما از یک طرف به عنوان یک تصویری [که جامعه آزاد را نشان می‌دهد]، جامعه‌ای که در آن امکان حرف زدن و ابراز سلیقه‌های مختلف وجود دارد، بیش از هر چیزی آن فیلم می‌تواند به حاکمیت و جریان بین‌المللی کمک کند. ۴۰ سال است که با پوست و گوشت و استخوان و تورم این را تجربه می‌کنیم که هیچ جور از این شرایط جهانی جدا نیست.
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل