دعای امام علی (ع) هنگام افطار
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۹۷۹۸۶
روزه ماه مبارک رمضان از جمله اعمالی است که بر انسانها واجب شد، اما وجوب این امر محبتی از جانب خداوند برای تزکیه، رشد و ارتقای انسانهاست. حال برای افطار و باز کردن این روزه نیز اهل بیت (ع) توصیهها و سفارشاتی بیان کردند که در ادامه به روایتی از امام صادق (ع) به نقل از پیامبر اکرم (ص) خطاب به امیرالمومنین (ع) اشاره میکنیم:
یا ابا الحسن! ماه رمضان به ما روی آورده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
گفتم: «ای جبرئیل! آن دعا چیست؟» گفت: بگو:
متن دعا:
اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ، وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ، وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ، وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْکَبِیرِ، وَ النُّورِ الْعَزِیزِ، وَ رَبَّ التَّوْراةِ وَ الْإنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ، وَ الْفُرْقانِ الْعَظِیمِ.
أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ إِلهُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا إِلهَ فِیهِما غَیْرُکَ، وَ أَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ جَبَّارُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا جَبَّارَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَنْتَ مَلِکُ مَنْ فِی السَّمواتِ، وَ مَلِکُ مَنْ فِی الْأَرْضِ، لا مَلِکَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ، وَ نُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ، وَ بِمُلْکِکَ الْقَدِیمِ.
یا حَیُّ یا قَیُّومُ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا حَیُّ یا قَیُّومُ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَ بِهِ کُلُّ شَیْءٍ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ الْأَرْضُ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی صَلُحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ، وَ بِهِ یَصْلُحُ الآخِرُونَ.
یا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیُّ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی یُسْراً وَ فَرَجاً قَرِیباً، وَ ثَبِّتْنِی عَلى دِینِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى هُدى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى سُنَّةٍ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.
وَ اجْعَلْ عَمَلِی فِی الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ، وَ هَبْ لِی کَما وَهَبْتَ لأَوْلِیائِکَ وَ أَهْلِ طاعَتِکَ، فَانِّی مُؤْمِنٌ بِکَ، وَ مُتَوَکِّلٌ عَلَیْکَ، مُنِیبٌ إِلَیْکَ، مَعَ مَصِیری إِلَیْکَ، وَ تَجْمَعُ لِی وَ لِأَهْلِی وَ لِوَلَدِی الْخَیْرَ کُلَّهُ، وَ تَصْرِفُ عَنِّی وَ عَنْ وَلَدِی وَ أَهْلِی الشَّرَّ کُلَّهُ.
أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ، تُعْطِی الْخَیْرَ مَنْ تَشاءُ، وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشاءُ، فَامْنُنْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
دعای امام علی هنگام افطار
دعای امام علی (ع) هنگام افطار
ترجمه دعا:
خدایا! اى پروردگار روشنى بزرگ و اى پروردگار تخت بلند، و اى پروردگار دریاى پر میان، و اى پروردگار شفع، بزرگ و نور ارجمند، و اى پروردگار تورات و انجیل و زبور و قرآن عظیم، توئى معبود هر کس که در آسمانها است و معبود هر کس که در زمین است، و جز تو معبودى در میان آنها نیست، و توئى قاهر و مسلط بر هر که در آسمانها و هر که در زمین است، و جز تو قاهرى در میان آنها نیست، و تویی پادشاهى در هر کس که در آسمانهاست و پادشاه هر که در زمین است و جز تو پادشاهى در میان آنها نیست، از تو میخواهم به حق نام بزرگت و بنور ذات بزرگوارت، و عظمت و پادشاهى دیرینهات، اى زنده و اى پاینده، اى زنده و اى پاینده، اى زنده و اى پاینده؛ و از تو میخواهم به حق آن نامت که هر چیز بدان پرتو گرفت، و بدان نامت که آسمانها و زمین بدان روشن گشت، و بدان نامت که پیشینیان بدان شایستگى یافتند و پسینیان بدان شایسته شوند، اى زنده پیش از هر زنده، و اى زنده پس از هر زنده، معبودى جز تو نیست، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و بیامرز گناهان مرا، و در کار من آسانى و گشایشى نزدیک مقرر فرما، و مرا بر دین محمد و خاندان محمد و بر هدایت محمد و خاندان محمد و بر سنت (و روش) محمد و خاندان محمد که درود بر او و آنان باد پا بر جا و ثابت قدم بدار، و عمل و کردار مرا در فراز جایگاه پذیرفته قرار ده، و به من ببخشاى چنانچه بدوستان و فرمانبردارانت بخشودى، زیرا که من به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم، و بدرگاه تو انابه کنم با اینکه (میدانم) باز گشتم به سوى تو است، هر آنچه خیر و خوبى است (از تو خواهم که) همه را براى من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گرد آورى، و هر آنچه بدى است همه را از من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم بازگردانى، و تویی مهر پیشه و نعمت بخش، پدید آرنده آسمانها و زمین، عطا فرمایی خیر (و خوبى) را به هر که خواهى، و بگردانى آن را از هر که خواهى، پس به مهر و رحمت خویش بر من منت بگذار اى مهربانترین مهربانان.
منبع: اقبال الاعمال سید بن طاووس، ج. ۱، ص. ۱۱۴ / صحیفه علویه، متنفارسى، ص. ۲۲۰
منبع: افکار نیوز
منبع: پارسینه
کلیدواژه: دعا افطار حضرت علی ماه رمضان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۹۷۹۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وارونگی قضا و غذا در غزه
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن یادداشت به شرح زیر است: خارج از تفاوت طبیعی نوع نگاهها، بر این باورم که پنهانکردن ناتوانی و شرمِ قلمها در نقل حکایت پر از آبِ چشم غزه، بسیار مشکل است.
بیان و نگارش ظلم عریان و کشتن بیرحمانهی انسانهای هراسان، بیگناه، و درمانده در چنبرهی نامعادلات جهانی و بیتدبیریهای تاریخی و اسیر چرخهی تکراری و بیسرانجام کُنشهای خُرد و واکنشهای تُند حرث و نسل بر باد ده، دهانی به پهنای فلک و دَواتی به گُنجای اقیانوسها میطلبد. این نوشته در پی نگاهی تحلیلی یا بیان نوعی نگاه به هر آنچه تاکنون بر باریکهای تاریک در خاورمیانه رفته نیست، زیرا شواهد حکایت از نمودارشدن کامل پیدا و پنهانِ چرایی شروع و نیز پایانِ برگشتناپذیر آن ندارد.
چرایی تولد این یادداشت در روزهای اخیر برخی تصاویر از غزه منتشر شد که خبرگزاریها (درست یا نادرست از نظر نامگذاری) آنها را «تصاویر آخرالزمانی» نامیدند. براستی دیدن این تصاویر بیشتر به خواب و رؤیا شبیه است تا واقعیتی در بیداری، و در درون انسان جز طنین متوالی چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ ایجاد نمیکند.
بخشی از شعر «پیغام» شاملو را به یاد میآورم؛ «همه رؤیایم این است شاید این رؤیا اخطاری باشد شاید این رؤیا میگوید کفارهی نادانیِ ما چندان سنگین است که به جبرانش دیری باید هر زمان منتظرِ فاجعهیی دیگر باشیم من نمیدانم تعبیرش چیست یا اشارت به چه دارد، اما همهی زندگی من شده این وحشت این کابوس این تکرار»
یکی از این تصاویر که این نیمنوشت را پدید آورد، پرتاب بستههای غذایی توسط هواپیما در آسمان غمزدهی غزه بود. چترهای غذا از آسمان فرود میآیند و تیرِ قضا در زمین درجسم و جان مینشیند، گویی همهچیز حتی جایگاه مفاهیم متعارف همچون بخت و اقبال ساکنان این دیار دچار وارونگی شده است.
همیشه قضا و قَدَر را آسمانی و تلاش برای غذا و معیشت را زمینی دانستهاند. زمانی حافظ قضا را حکم آسمانی و غیرقابل تغییر میدانست؛ «قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد» و«که حکم آسمان است این اگر سازی و گر سوزی» یا سعدی پیش از او گفت؛ «با قضای آسمانی برنتابد جهد مَرد» .
بستههای سرگردان غذا در فضا و خیمههای سفید زمین و سیل انسانهای گرسنه و تصور این واقعیت تلخ که بازیگران مهم ایجاد و تشدید فلاکت در زمین همان یاوران آسمانیاند، ناخودآگاه ذهن را به سوی صحنهی دام و دانه میکشاند و بازهم طنین چرا؟! محمود درویش در صفحهی ۶۸ کتاب «یادداشتهای غمانگیز روزانه» مینویسد: «از همه خطرناکتر این است که وطن، زیر بار اشغال بیگانه، به قرصی نان بَدَل شود و بدتر از همه آنکه شهروندان، زیر سیطرهی اشغال، در این خفقان نظامی و سیاسی، به گرسنگی کشیده شوند.»
یادداشت را با بیتی و سلامی تمام کنم؛ بیت از صائب تبریزی: قضا چون سایه از دنبالهی اعمال میآید گناه لغزش خود را چرا کس بر قضا بندد؟ و سلام باز هم از محمود درویش؛ آوارهی روستای «البروه» در شرق «عکا»: «سلام بر سرزمینی که برای صلح آفریده شد و هیچ روزی صلح را به خود ندید»