به نقل از «خرداد»

درآمد گدایی از ۲ تا ۸ میلیون تومان

تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۸۵۲۲۹۴

به گزارش خرداد، ایسنا نوشت: تکدی گری از جمله معضلاتی است که نمی توان آن را محدود به کشورهای جهان سوم دانست و در حال حاضر بسیاری از کشورهای پیشرفته غربی و اروپایی نیز با این معضل دست و پنجه نرم می کنند.بروز جنگ و نا آرامی‌ها در چند سال اخیر در منطقه خاورمیانه موجب شده خیل عظیمی از این افراد به کشورهای همسایه عزیمت کنند و البته این امر از طریق راه های قانونی و غیر قانونی صورت می‌گیرد که در کشور ترکیه این موضوع کاملا نمود دارد؛ بعضا این افراد پس از ناکامی در کسب و کار و ترجیح انتخاب کار بدون صرف انرژی بیشتر، به تکدی گری روی می‌آورند، در این میان آنچه کشورهای مختلف و حتی شهرهای ایران را در این زمینه از یکدیگر متمایز می کند، نوع و نحوه برخوردشان با این معضل اجتماعی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معضل تکدی گری برای برخی از شهرهای ایران همانند ماکو، شوط و پلدشت پدیده‌ای به مراتب جدی تر است، چون شهرهایی همانند ماکو به عنوان مرکزیت منطقه آزاد و شهری مسافر پذیر و بستری برای حضور گردشگران خارجی و داخلی است.
از برنامه های اجرایی در این شهر از سوی خود مردم می توان به ترغیب همنوعان خود برای آگاهی در مواجهه با این افراد اشاره کرد، به گونه ای که سعی شده است مردم را ترغیب کنند تا به این افراد پول ندهند؛ برای مثال، از مردم در خواست می‌شود به جای پرداخت پول به افراد متکدی، همین مبلغ را در اختیار سازمان ها و نهاد های خیریه قرار دهند.
تعداد معدودی از متکدیان افرادی هستند که به دلیل شرایط نامساعد جسمی و ناتوانی پرداخت هزینه های درمانی مجبور شده اند تکدی گری کنند که این نوع نیز در جایگاه خود جای بسی تامل دارد؛ بعضا افراد معتاد برای تامین مواد مخدر خود اقدام به تکدی گری می‌کنند.
اگر به قسمت دیگر لیوان بنگریم خواهیم دید بخش بزرگ از جامعه متکدیان حاضر در سطح منطقه آزاد ماکو افرادی مهاجر و کاملا سازمان یافته هستند.
یک شهروند اهل شوط در گفت و گو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: این افراد غالبا به صورت گروهی وارد شهر می‌شوند و با ترفندهای بسیار زیرکانه اقدم به تحریک احساسات اهالی و مسافران حاضر می‌کنند. این نوع از متکدیگری در شهر شوط از گستردگی بیشتری برخوردار هستند.
شاید بارها این جمله را شنیده‌ایم که «هر روز که می‌گذرد، فقرا فقیرتر می شوند و ثروتمندان ثروتمندتر»، اما استثناهایی نیز وجود دارد. درخصوص افراد متکدی نیز تصور غالب این است که بیشتر آنها در تمام طول زندگی خود شرایط مناسبی دارند و حتی در این میان وجود دارد و افرادی هستند که از همین راه تکدی گری، ثروت عجیبی به دست آورده اند.
براساس آمارگیری های میدانی در سطح منطقه آزاد ماکو، متوسط درآمد ماهیانه گدایان از ۲ میلیون تومان تا ۸ میلیون تومان است و این بستگی به مکان و مهارت متکدی دارد که چگونه بتواند دل رهگذران این شهر را به درد آوردند و آنها را دست به جیب کنند.
یکی از شهروندان شهر پلدشت در گفت‌و گو با خبرنگار ایسنا در این باره معتقد است؛ کودکان و زنانی که نوزادی به کمر و یا پشت دارند، راحت تر می‌توانند از عابران این شهر پول در بیاورند.
وی ادامه داد: این موضوع تنها در این امر خاتمه نمی یابد بلکه در پشت پرده برخی از این افراد اقدام به خرید و فروش کودک و یا توزیع موادر مخدر و فروش محصولات مستهجن می‌کنند.
تعدادی از شهروندان ماکویی نیز بر لزوم برخورد جدی مراجع قضایی و تامین معیشت زندگی این افراد در جهت ترک این عمل ناشایست تاکید دارند که تنها راهکاری در این مورد دخالت پلیس و برخورد با این گونه آسیب دیده های اجتماعی است.
سرهنگ مختارزاده ، معاون اجتماعی انتظامی شهرستان ماکو در گفت و گو با خبرنگار ایسنا تنها وظیفه این نهاد انتظامی در برخورد با این متکدیان را جمع آوری از سطح شهر و تحویل به مراجع دخیل عنوان کرد.
متاسفانه نگاه مجرمانه‌ای به این افراد در جامعه وجود ندارد و مردم به چشم یک نیازمند به آنها نگاه می کنند. ماحصل این کار این است که وقتی مجریان قانون در حال جمع آوری این افراد هستند، آنها با عَلم این موضوع مقاومت کرده و تلاش میکنند مردم را متاثر کنند و در مقابل مجریان قانون قرار دهند.
فقر فرهنگی، فقر اقتصادی و یا نابسامانی‌های اجتماعی موجب پدیدار شدن تکدی‌گری در جامعه می‌شود که در این موضوع نقش ادارات و سازمانهای دخیل بسیار چشمگیر است.
مردم شهرها و حتی روستاهای منطقه آزاد ماکو به گدایان نگاه محبت آمیز دارند اما باید با ارائه آموزشهای لازم از سوی ادارات دخیل مانند انتظامی و بهزیستی به این درجه از درک برسند که تنها 15 درصد کسانی که گدایی میکنند نیازمند واقعی هستند و شناخت صحیح آن بسیار سخت است. برچسب ها: گدایی ، جامعه ، تکدی گری

منبع: خرداد

کلیدواژه: گدایی جامعه تکدی گری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۸۵۲۲۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غیرت؛ دگرگونی عقلانی

«حمیدرضا الداغی» مردی ۴۵ ساله بود که حالا اغلب ایرانی‌هایی که نامش را به خاطر دارند، او را به عنوان «شهید غیرت» می‌شناسند؛ فردی که تصمیم گرفت در برابر تعرض به چند بانوی ایرانی از خود غیرت نشان دهد و در دفاع از آنها جان خود را از دست داد.

به گزارش ایسنا، وطن امروز به مناسبت سالگرد شهادت حمیدرضا الداغی نوشت: غیرت، واژه‌ای نام‌آشنا در بین مردم ایران است که در تعابیر مختلفی از آن یاد شده است. اغلب غیرت را برای مردان به کار برده‌اند و آن را جزئی از ویژگی‌های مردانه دانسته‌اند. به این واژه که در ادبیات عمومی ما نیز کاربردهای فراوانی دارد، می‌توان با ادبیات مختلفی رجوع کرد. غیرت یکی از شاخه‌های «مسؤولیت اجتماعی» که به طور فطری در انسان نهفته است. از سوی دیگر برخی افراد در جامعه تلاش کرده‌اند تا مفهوم غیرت را به مفاهیم نازل‌تر تقلیل دهند؛ «حسادت جنسی»، «تعصب»، «حصربندی فعال» و... از جمله برچسب‌هایی است که در سال‌های اخیر به مفهوم غیرت نسبت داده شده‌اند، گویی که غیرت یک نقص است که باید آن را سرکوب کرد. برخی نیز پا را فراتر گذاشته و این مفهوم را به صفتی حیوانی تقلیل داده‌اند. بر اساس ادعای این دسته از افراد، غیرت یک واکنش زیست‌شناختی است که نوعی واکنش به ربایش جنس مخالف قلمداد می‌شود؛ این دسته از افراد معتقدند در شرایط قانونمندی دنیای مدرن به دلیل اینکه ربایش افراد جرم‌انگاری شده است، لذا غیرت نیز امری سنتی تلقی شده و دیگر کاربردی ندارد! اما آیا می‌توان مساله غیرت را به امری زیست‌شناختی تقلیل داد؟

ابن‌فارسی معتقد است غیرت دارای ۲ ریشه است: یکی از آنها به معنای «صلاح، اصلاح و منفعت» است و دیگری به «اختلاف بین ۲ چیز» دلالت دارد. در اصطلاح نیز غیرت به اشکال متعددی که تقریبا مشابه هستند، تعریف شده است. ملااحمد نراقی، غیرت را تلاش برای حفظ چیزی که نگهداری آن مهم است، می‌داند؛ چیزی که فضایل نفسانی است و ناشی از شجاعت، بزرگ‌منشی و قوت نفس است. اما می‌توان یکی از دقیق‌ترین تعبیرها را از علامه طباطبایی دریافت کرد. این مفسر و فیلسوف بزرگ معتقد است: غیرت یک اخلاق حمیده و ملکات فاضله است و عبارت است از دگرگونی حالت انسان از حالت عادی و اعتدال به طوری که انسان را برای دفاع و انتقام از کسی که به یکی از مقدساتش اعم از دین، ناموس یا جاه و امثال آن تجاور کرده از جای خود می‌کند و این صفت غریزی صفتی است که هیچ انسانی به طور کلی از آن بی‌بهره نیست. هر انسان را که فرض کنیم - هر قدر هم که از غیرت بی‌بهره باشد - باز در برخی موارد غیرت را از خود بروز می‌دهد.

علامه طباطبایی با عام دانستن مفهوم غیرت، این نکته را تبیین می‌کند که زمانی که شما در حراست از هر امر مقدسی از حالت اعتدال خروج می‌کنید و دگرگون می‌شوید، در واقع رگه‌های غیرت در شما فعال شده است. حال گاهی این غیرت نسبت به خانواده به کار گرفته می‌شود، گاهی عمومی‌تر نسبت به زنان و دختران استفاده می‌شود و گاهی نیز دفاع از وطن است.

بهتر است این مساله را با چند سوال پیش برد، اساسا امر مقدس برای یک جامعه چطور ساخته می‌شود و چه چیزهایی برای مردم مقدس شمرده می‌شود؟ این مساله از آن جهت دارای اهمیت است که اگر شما موضوعی را مقدس نشمارید طبعا فطرت شما نیز برای دفاع از آن فعال نمی‌شود. سوال بعد این است که دسته‌بندی امر مقدس توسط چه کسی یا چه کسانی انجام می‌شود؟ یعنی چه کسی این دسته‌بندی را پیش روی یک جامعه قرار می‌دهد که چه مساله‌ای مقدس است و در صورت تعرض و تجاوز به حدود آن، شما باید از خود غیرت نشان دهید. شاید در نگاه نخست پاسخ به این سوالات عرفی تلقی شود، یعنی آنچه در ادبیات عمومی جامعه مقدس شناخته شود در نتیجه همان است اما اساسا اینگونه نیست، بلکه غیرت امری فرهنگی است که از تاریخ یک جامعه برخاسته است. زمانی که آرش جان خود را در کمانی قرار می‌دهد و آن را رها می‌کند، در واقع نسبت به مرزهای یک سرزمین غیرت نشان می‌دهد. این فرهنگ به واسطه شاعران و نویسندگان و تاریخ‌نگاران به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود و دولت‌ها و حاکمیت‌ها وظیفه دارند تا نسبت به آن اهتمام داشته باشند.  این مساله از آنجا لازم توجه است که سست شدن پایه‌های غیرت در بین اقشار یک جامعه منجر به فروپاشی اجتماعی خواهد شد. 

 غیرت در متون اسلامی مبتنی بر ۵ مولفه است:

۱- مولفه بینشی است (ایمان و عدم کفرورزی)

۲- مولفه هیجانی عاطفی است (عدم سخت‌دلی، حمیت و عزت نفس)

۳- مولفه رفتاری است (پرهیز از موسیقی و شجاعت) 

۴- مولفه ارتباطی است (کنترل ارتباط با نامحرم، کنترل ظاهر همسر، جلوگیری از خرید غیرضروری، محافظت از همسر در برابر نگاه بیگانه و عدم سخت‌گیری بی‌مورد)

۵- مولفه جنسی است (عدم ارتباط جنسی با نامحرم و عفت‌ورزی)

آنطور که گفته شد، غیرت ابعاد گسترده و به‌هم‌پیوسته‌ای دارد که فرد باید آنها را در خود پیدا کند و دولت‌ها باید زمینه تقویت آنها را فراهم کنند. 

«حمیدرضا الداغی» مردی ۴۵ ساله بود که حالا اغلب ایرانی‌هایی که نامش را به خاطر دارند، او را به عنوان «شهید غیرت» می‌شناسند؛ فردی که تصمیم گرفت در برابر تعرض به چند بانوی ایرانی از خود غیرت نشان دهد و در دفاع از آنها جان خود را از دست داد. او ساعت ٢١ هشتم اردیبهشت در یکی از معابر شهری سبزوار به منظور دفاع از همشهریان خود از سوی چند جوان بشدت مورد اصابت ضربات سلاح سرد قرار گرفت و به فیض شهادت نائل آمد.

حالا بهتر است مساله را به گونه‌ای دیگر مورد بررسی قرار دهیم: «فردی که در برابر ظلم به یک فرد یا افراد دیگر وارد درگیری می‌شود، بدون آنکه پیش از آن‌ شناختی نسبت به آن فرد مورد ظلم واقع شده داشته باشد، آیا رفتاری زیست‌شناختی از خود بروز داده است؟ امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: مرد برای اداره منزل و خانواده خود به ۳ خصلت نیاز دارد که اگر در طبیعت او نباشد، باید خود را با تکلف به آنها وادارد: خوش رفتاری، گشاده‌دستی سنجیده و غیرت برای حفاظت از آنها.

جامعه ایرانی طی سال‌های اخیر هجمه‌های زیادی را علیه مساله «غیرت» تجربه کرده است. کمپین‌های مختلفی چون «زن ناموس هیچ‌کس نیست» از جمله همین موارد است که هر از چند در شبکه‌های اجتماعی داغ می‌شود. این مساله با هدف سرکوب موضوع «غیرت» از سوی مهاجمان مورد استفاده قرار می‌گیرد و بهانه‌های مختلفی نیز دارد. لذا لازم است جامعه نسبت به مفاهیم غیرت همواره حساس باشد. البته هست اما در سال‌های اخیر و بویژه پس از روزهای حوادث ۱۴۰۱، گویی نوعی وادادگی همراه با لجاجت وارد رفتار برخی از مردم جامعه شده است. در حالی که برخی مردم ما نسبت به عواقب این وضعیت آگاه هستند اما بر اساس نوعی فرهنگ تحمیلی گویی تمایل دارند از ریشه‌های فرهنگی و اعتقادی خود فاصله بگیرند یا اینکه القای این فاصله را نوعی به‌روز بودن و امروزی بودن جلوه دهند. از این جهت شخصی چون شهید الداغی در بین مردم می‌روید و بار دیگر این مساله را به ما یاد آوری می‌کند. ۲ سال پیش در هشتم اردیبهشت ۱۴۰۱ ما دوباره به این موضوع فکر کردیم که زن در جامعه ایرانی امری مقدس است، فراتر از همه ادعاهای غرب که زن را یک موجود عادی ابزارگونه می‌بیند.

انتهای پیام