به نقل از «پارسینه»

چرا خوردن گوشت خرگوش حرام است؟

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۸۸۶۴۴۲

     بنابر فتوای همه مراجع تقلید، خوردن گوشت خرگوش حرام است. [۱]همه احکام و دستورات الاهی دارای مصلحت و حکمت‌های والایی است؛ که به برخی از آن‌ها خود روایات اشاره کرده‌اند و برخی دیگر را به خود مکلف واگذار کرده‌اند که به کمک عقل و علم به آن‌ها دست ­یابند. البته در مواردی عقل قدرت کشف اسرار را ندارد یا فعلاً با این امکانات و پیشرفت علوم، قادر نیست به حکمت این احکام دست یابد و ممکن است در آینده بر بشر مکشوف گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از این رو حکمت بسیاری از دستورات الاهی هنوز بر انسان‌ها روشن نشده است، اما ما، چون یقین به حکیم بودن خدا داریم، در همه این موارد تابع حکم شرعی هستیم. در ادامه این مطلب را به نقل از اسلام کوئست بخوانید.

چرا خوردن گوشت خرگوش حرام است؟


خوب است بدانیم که شایسته‌ترین عبادت این است که دستورات حق تعالی از جهت ربوبیت و مولویت اطاعت شود. گرچه علت و حکمت دستور و حکمی بر انسان روشن نباشد. عبد بودن انسان در این جا نمایان می‌شود؛ زیرا کسی که منکر خدا هم است اگر به مصلحت احکام پی ببرد بر طبق آن احکام عمل خواهد کرد و هیچ فرقی بین این کافر و مؤمنی که به خاطر مصالح احکام، اطاعت می‌کند، وجود نخواهد داشت.

دلیل بر حرمت گوشت خرگوش روایاتی است که از امامان معصوم رسیده است. در این روایات معصومان خوردن گوشت خرگوش را جایز ندانسته‌­اند. دانشمندان شیعه با توجه به همین روایات به حرام گوشت بودن خرگوش حکم داده‌اند.

در این روایات درباره علت حرام گوشت بودن خرگوش، سه مطلب را می­‌توان یافت:

۱. در برخی از روایات آمده است که خرگوش جزو حیوانات مسخ شده می‌باشد؛ از این رو خوردن گوشت آن جایز نیست. رسول اکرم (ص) فرمودند: «میمون، خوک، سگ، فیل، گرگ، موش، خرگوش و سوسمار و ... از حیوانات مسخ شده می‌­باشند و خوردن آن‌ها جایز نیست.» [۲]چند روایت دیگر نیز با همین مضمون از امامان معصوم (ع) نقل شده است. مرحوم شهید ثانی می‌فرماید: «منظور از این روایات این است که انسان‌های مسخ شده به شکل این حیوانات بودند؛ زیرا انسان مسخ شده، بیش از سه روز باقی نمی‌ماند و می‌میرد.» [۳]بنابراین مقصود از این روایات این نیست که این حیواناتی که امروزه نیز وجود دارند، همان انسان‌های مسخ شده هستند. شاید بتوان گفت که مسخ شدن برخی از انسان‌های گناهکار به شکل این حیوانات به یک خباثتی در این حیوانات دلالت دارد و گرنه چرا خداوند این گناه کاران را به شکل حیوانات دیگر مسخ نکرده است. شاید همین خباثت مادی یا معنوی در این حیوانات، سبب حرام گوشت شدن آن‌ها شده است.

۲. در بعضی دیگر از روایات آمده است که «خرگوش حرام است؛ چون مانند گربه و حیوانات درنده دارای چنگال است.» [۴]حیواناتی که دارای چنگال هستند، حرام گوشت می‌باشند.

۳. در روایتی دیگر امام رضا (ع) می‌فرماید: «چون خرگوش دارای خونی؛ مانند خون زنان است، حرام گوشت می‌باشد» [۵].

خلاصه علت اصلی و واقعی و به تعبیر دیگر «علت تامه» همه احکام برای ما مشخص نیست و آنچه در روایات آمده تنها حکمت بعضی از احکام است، اما علت تامه بسیاری از احکام برای ما کاملاً مشخص نشده ‏است، و از آنجا که ما خدا را حکیم و دانا می‌دانیم، ایمان داریم که اگر ما را به انجام کاری دعوت و امر کرده است قطعاً در آن کار مصلحتی وجود داشته و نفع آن به خود ما می‌رسد و اگر ما را ازانجام عملی نهی کرده است قطعاً در آن کار مفسده و ضرری وجود داشته که اگر آن را ترک نکنیم ضرر آن به خود ما می‌رسد.

پی‌نوشت:

[۱]. نجاة العباد (للإمام الخمینی)، ص. ۳۳۶؛ مجمع المسائل (للگلپایگانی)، ج. ‏۱، ص. ۵۴؛ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج. ‏۲، ص. ۶۰۱، مسأله اختصاصى (بهجت، مسأله ۲۱۱۴ (مکارم)

[۲]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج. ۳، ص. ۳۳۶، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۳ هـ ق.

[۳]. شهید ثانی، الروضة البهیة، ج. ۵، ص. ۲۴، تحقیق احمد دشتی نجفی، چاپ اول، مجمع الذخائر الاسلامیة، قم، ۱۴۲۹ هـ ق.

[۴]. عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، ج. ۲۴، ص. ۱۰۹، مؤسسة آل البیت، قم، ۱۴۰۹ هـ ق.

[۵]. همان. منبع: اسلام کوئیست

منبع: پارسینه

کلیدواژه: خرگوش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۸۸۶۴۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اول لب بود که دندان آمد/ آدم گرسنه اولویت دارد یا گربه محل؟!

   عصر ایران؛ مهدی مالمیر-  چند سالی است که دیدن قربان صدقه رفتن گربه های خیابانی مردان و زنان حیوان دوست به صحنه ای رایج و هر روزه تبدیل شده است. 

   شاید اگر در اوایل دهه شصت به ما کودکان آن روزگاران می گفتند روزی خواهد رسید که شمار نه چندان کمی از همشهری ها و هموطنان در همین کوچه ها و خیابان های خودمان، زنبیل خرید و کیف و کلاه را به کناری می نهند و دوزانو در برابر گربه ای ژولیده می نشینند و قربان صدقه چشمان و پنجه های او می روند، با خنده  بی عنان ما رو در رو می شد و شاید در حالی که به قوه تخیل او درود می فرستادیم در دل به عقل او شک می کردیم.

 ر  وزگار اما طُرفه ها در آستین دارد. حالا امروز گربه های خیابانی گهگاه حال و روز بهتری از بی خان و مان ها و کوچه خواب های شهرهای مان پیدا کرده اند.  شاهد اینکه: نگارنده این خطوط یکی از همین روزهای پس از تعطیلات عید نوروز به پارکی در مرکز تهران رفته بود. در هنگام قدم زدن و به مشام کشیدن هوای شهداگینِ مالامال از عطر یاس، صحنه ای بوالعجب دید!

   زوج جوانی که بسیار محترم به نظر می رسیدند، با کیسه ای بزرگ در دست هر دو،در حال سرک کشیدن به کنج و کنار پارک بودند. 

  کنج‌کاوی نگارنده بیدار شد. کمی در احوالات‌شان دقیق‌تر شدم. زوج از کنار مرد میان سالی که ازوجنات اش کاملا مشهود بود که از شمار کارتون خواب های شهر است گذشتند اما وقتی گربه ای نزدیک آنها شد، دست یکی از زوج ها آرام درون کیسه خزید و چندین قطعه از گوشت مرغ برای گربه پرتاب کرد. گربه محتاطانه نزدیک آمد و با ولع مشغول بلعیدن قطعه های گوشت مرغ شد!

 زن و مرد محترم زانو زدند و دستی بر سر و گوش گربه کشیدند و رضایت مندانه به سمت دیگر پارک رفتند احتمالا به امید یافتن گربه ای دیگر و مهمان کردن او به بُرش های لذیذی از گوشت مرغ!

   تا اینجای کار می شُد از این صحنه گذشت اما نگاه مرد بی خان و مان به سکنات و رفتار زوج جوان خاطره ای از یاد نرفتنی برای نگارنده این خطوط رقم زد! نگاهی عجیب: آمیزه ای از نفرت و خشم و رنجیدگی از بی اعتنایی همنوع به شرایط رقت بارش!

   انسان گرسنه بر خلاف حیواناتی مثل سگ و گربه، بسیار خطرناک است. بسیار بعید است سگ و گربه ای از گرسنگی در شهرهای بزرگ که دورریزغذا بالا است، تلف شود.

   دست کم می شود بر این نکته توافق داشت که گربه گرسنه به هیچ رو برای انسان خطر جدی به حساب نمی آید. در دوران قحطی های بزرگ سگ ها و گربه ها از توان تاب آوری بیشتری نسبت به انسان ها برخوردارند و انسان ها در مراحل آخر دوران قحطی به ذبح و خوردن گربه ها و سگ ها روی آورده اند. 

 طرفه اینکه این انسان ها بودند که در بادی امر و در دوران نوباوگی تاریخ از حیوانات کمک گرفتند برای زنده ماندن. به عبارت بهتر؛ این انسان ها بودند که دریافتند می توانند از مو و پشم حیوانات تن پوشی برای خود بیافرینند و خود را از سرما محفوظ بدارند. حیوانات غیر خانگی سالیان سال چه در جنگل ها وچه در شهرهای بزرگ نه تنها از خود مراقبت کرده اند که در بسیاری از موارد  الگوی انسان ها برای مدیریت و کنترل زندگی اش بوده اند. 

  تبعات غذا دادن به حیوانات غیر خانگی بسیار جدی است. دخالت در گردش طبیعی زیستی حیوانات و کمک به زاد و ولد بی رویه گربه ها و سگ های خیابانی پیامدهای بسیار قابل ملاحظه برای شهرها در پی دارد.

  ازدیاد بی رویه این حیوانات برای شهرهای ما که از نظر معماری و خیابان کشی جایی برای حیوانات خیابانی در نظر نگرفته است می تواند مشکلات چندی به بار آورد. 

    تصادف این حیوانات با خودرو ها می تواند صحنه های دلخراشی به ویژه برای کودکان پدید آورد. آلودگی صوتی تولید شده از سوی این حیوانات در برخی از فصل های سال نیز بسیار جدی است به خصوص در شهرهای ما که از نظر الودگی صوتی هیچ چیزی کم ندارد!

    در کشورهای ثروتمند که از تاریخ طولانی از هم زیستی با حیوانات برخوردارند قوانین چندی برای کنترل حیوانات  گذرانده شده است. مثلا در کشور آلمان پرورش دهندگان سگ تنها می توانند سالی یک بار و در مجموع در طول عمر حیوان سه بار از حیوان توله کشی کنند.

   در کشور ما قانون ویژه ای برای کنترل تولید مثل و مدیریت حیوانات خانگی وجود ندارد وشوربختانه به نظر می رسد اگر اوضاع به همین منوال پیش رود، در اینده معضل حیوانات ولگرد به مشکلی بسیار جدی بدل خواهد شد.

    چنان که گفته آمد، در کشورهای ثروت‌مند که تاریخ درازی از هم زیستی با حیوانات دارند، سال ها بده بستان بین انسان و حیوانات سبب ساز فرهنگی شده از افراط و تفریط در این زمینه جلوگیری می کند.

 افزون بر اینکه کشورهای ثروت‌مند که بر پایه انسان‌گرایی رشد و توسعه یافته اند؛ انسان را مدار همه چیر می دانند. به عبارت دیگر، در شهرهایی که مردمان اش به حیوان نوازی مشهورند، به نظر نمی رسد، این حیوان نوازی به زیان فقرا و نادیده گرفتن فقر مشهود همسایه و همشهری در شهر ها صورت پذیرد. انسان آن زمان به «حیوان نوازی» روی آورد که به درجه ای از برخورداری رسید.به تعبیر زیبای این مثل فارسی: اول لب بود که دندان آمد!

نگارنده این سطور نمی داند نگاه آکنده از نفرت آن مردم میان سال بی خان و مان در پارک، کِی و چگونه گریبان مرد و زنی در کوچه ای تاریک را با هدف زور رُبایی می گیرد!  کدام مغازه یا خانه با نگاه نفرت آلود آن مرد گرسنه غارت خواهد شد و... اما می شود با اولویت بخشیدن به انسان هایی که حالا به هر دلیلی از چرخه سالم زندگی به دور افتاده اند، کمی از حجم حوادث غمبار و وحشتناک صفحه حوادث روزنامه ها و سایت های خبری کاست. 

هیچ حیوان ولگردی توانایی زور رُبایی از سر گرسنگی را ندارد اما چنان که دیده و تجربه کرده ایم، از انسان گرسنه و سرخورده و تحقیر شده هیچ چیز بعید و دور نیست!

کانال عصر ایران در تلگرام