بیمار مبتلا به سرطان : کوتاه نمیآیم زندگی
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۳۷۸۱۷
به گزارش ایسکانیوز علی، فرزند مبتلا به سرطان محک است که سالها پیش نامهای به تومور خود نوشت و آن را دوست خود خواند. علی در آن زمان 10 سال داشت و در این نامه نوشت: «یه روز خیلی گریه کردم. اما بعد تصمیم گرفتم باید با بیماریام دوست شوم. فهمیدم اگر باش مهربون باشم اونم کمتر اذیتم میکنه. یه دوست خوب و همیشگی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
متن نامه علی :
«من علی هستم. 18 ساله که از چهارسالگی تومور مغزی دارم. موقعی که مامانم دنبال یک مهدکودک خوب بود که اسمم را بنویسد، من بیمار شدم و در همین موقع بود که فهمیدیم من تومور مغزی دارم و به جای مهدکودک راهی بیمارستان و اتاق عمل شدم.روزهای بیماری و تشخیص بسیار سخت گذشت و من هر روز میدیدم که مادرم غمگین و غمگینتر میشود.
روزها گذشت و من برای شیمی درمانی با محک و دکتر پروانه وثوق که انسان واقعی و مهربانی بود، آشنا شدم. من محک را مهدکودکی بزرگ با مربیهای مهربان و خوب میدانستم. هر چند درمان سختیهای خودش را داشت ولی در کنارش بازی و اوقات خوبی هم بود. من در بیمارستان با بچههای زیادی از سراسر ایران و حتی کشورهای دیگر آشنا شدم. درمان ادامه داشت. مادرم پا به پای من در کنارم بود. من به مدرسه رفتم، با وجود اینکه بیمار بودم اما همیشه باید نمره خوب میگرفتم و درسم را خوب میخواندم.
یک روز که دائم میگفتم من مریضم، شیمی درمانی میشوم ونباید درس بخوانم ، مامانم گفت خیلی از آدمهای بزرگ بیماری سختتر از تو دارند و حتی نمیتوانند حرکت کنند اما تمام دنیا را با حرکت چشم هدایت و راهنمایی میکنند.
تو هم کاری کن که همه بفهمند بیماری چیزی نیست که آدمها را محدود میکند، این آدمهای اطراف هستند که آن آدم را محدود میکنند. از آن روز تصمیم گرفتم هر کاری را که میتوانم انجام دهم و بیماری من مانع هیچ کاری نباشد. من با بیماریم مبارزه نکردم. آن را خوب شناختم و حواسم بود اگر میخواست فریادی بزند، من بلندتر از آن فریاد میزدم که بفهمد من از او نمیترسم. من با تومورم بزرگ شدم. بهش عادت داشتم و فکر میکردم جزئی از وجودم است و باید باشد. او بهترین دوست من بود اما همیشه دوستی ما بدون دغدغه و دردسر نیست ولی میتوانیم با هم کنار بیاییم. من و تومورم با هم درس را تمام کردیم.
بعضی از مواقع فکر میکنم او هم من را دوست دارد ولی دلش نمیآید تنهام بگذاره. من همیشه سعی کردم قویتر از آن باشم و چند قدم جلوتر. بیماران مبتلا به سرطان از اسم این بیماری بیشتر از خودش میترسند ولی تنها این بیماری نیست که انسانها را از بین میبرد، خیلی بیماریهای خطرناکتر و حوادث طبیعی بیشتر ممکن است به مرگ انسانها منجر شود.
مادرم میگوید به دنیا آمدن و مردن آدمها دست خودشان نیست اما بین این دو که زندگی کردن است دست خودمان است که چطور انسانی باشیم. من امروز دانشجو هستم در طول این مدت و بعد از گذشت 14 سال سختیها و دردهای زیای را تحمل کردم اما همیشه گفتم کوتاه نمیآیم زندگی!»
700
سرطان تومور مغزی موسسه محک مبارزه با بیماری محک بیمار مبتلا به سرطانمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: سرطان تومور مغزی موسسه محک مبارزه با بیماری محک بیمار مبتلا به سرطان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۳۷۸۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فراخوان اهدای خون به بیماران مبتلا به سرطان
به گزارش جام جم آنلاین،حمیدرضا بدیعی گفت: علاقمندان میتوانند چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت از ساعت ۸ و ۳۰ دقیقه تا ۱۳ با مراجعه به مرکز آموزشی درمانی آنکولوژی امیر به نشانی فرهنگ شهر، روبروی استخر کوثر، در طرح «اهدای خون؛ اهدای زندگی» که با همکاری سازمان انتقال خون اجرا میشود، مشارکت کنند.
او خطر خونریزی مغزی، خونریزی از بینی، دهان و لثه را از جمله مشکلاتی برشمرد که بیماران مبتلا به سرطان را در صورت دریافت نکردن پلاکت خون تهدید میکند.
مدیر بیمارستان آنکولوژی امیر، اضافه کرد: پلاکتها در کنترل خونریزی و انعقاد طبیعی خون نقش حیاتی و اساسی دارند و در بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان قرار میگیرند، بسیار ضروری است.