1000 صفت خداوند در دعای جوشن کبیر
تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۶۶۷۸۰
همانطور که می دانید متن دعای جوشن کبیر از 1000 صفت خداوند تشکیل شده است. این هزار صفت در 100 بند قرار دارد و هر بند شامل 10 صفت می باشد. اگر دوست دارید مجموعه این صفات را یک جا داشته باشید و همه آن ها را به همراه لفظ هر کدام از صفات بررسی کنید تیم ستاره کار شما را آسان کرده است. در این مقاله هزار صفت خداوند که در دعای جوشن کبیر آمده است را به صورت جداگانه برای شما آورده ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
10 صفت بند 1
خدا (اَللّهُ)
بخشنده (رَحْمنُ)
مهربان (رَحیمُ)
گرامى (كَریمُ)
پایدار (مُقیمُ)
بزرگ (عَظیمُ)
دیرینه (قَدیمُ)
دانا (عَلیمُ)
شكیبا (حَلیمُ)
فرزانه (حَكیمُ)
10 صفت بند 2
سرور سروران (سَیدَ السّاداتِ)
برآورنده دعاها (مُجیبَ الدَّعَواتِ)
بلندی بخش جایگاه ها (رافِعَ الدَّرَجاتِ)
سرچشمه نیكی ها (وَلِىَّ الْحَسَناتِ)
درگذرنده از خطاها (غافِرَ الْخَطیئاَّتِ)
عطابخش خواسته ها (مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ)
پذیرنده توبه ها (قابِلَ التَّوْباتِ)
شنونده نداها (سامِعَ الاْصْواتِ)
داناى رازها (عالِمَ الْخَفِیاتِ)
دور كننده بلاها (دافِعَ الْبَلِیاتِ)
10 صفت بند 3
بهترین آمرزگاران (خَیرَالْغافِرینَ)
بهترین گشایش گران (خَیرَ الْفاتِحینَ)
بهترین یاوران (خَیرَ النّاصِرینَ)
بهترین داوران (خَیرَ الْحاكِمینَ)
بهترین روزى دهندگان (خَیرَ الرّازِقینَ)
بهترین وارثان (خَیرَ الْوارِثینَ)
بهترین ستایش گران (خَیرَ الْحامِدینَ)
بهترین یادآوران (خَیرَ الذّاكِرینَ)
بهترین عطابخشان (خَیرَ الْمُنْزِلینَ)
بهترین نیكوكاران (خَیرَ الْمُحْسِنینَ)
10 صفت بند 4
آن كه شكوه و زیبایى تنها از آن اوست (مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ)
آن كه توانایى و برازندگى تنها از آن اوست (مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْکَمَالُ)
آن كه فرمانروایى و شوكت تنها از آن اوست (مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلالُ)
آن كه اوست بزرگ و برتر (مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ)
پدیدآورنده ابرهاى پرباران (مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ)
آن كه نیرومند و پرتوان است (مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ)
آن كه حسابرسى چالاك است (مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ)
آن كه كیفرش سخت و شدید است (مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقَابِ)
آن كه پاداش نیك تنها نزد اوست (مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ)
آن كه دفتر هستى پیش روى اوست (مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْکِتَابِ)
10 صفت بند 5
پرمهر (حَنَّانُ)
بخشایشگر (مَنَّانُ)
جزادهنده (دَیَّانُ)
روشنى خرد (بُرْهَانُ)
فرمانروا (سُلْطَانُ)
خشنودى (رِضْوَانُ)
آمرزش (غُفْرَانُ)
پاك (سُبْحَانُ)
پشتوانه (مُسْتَعَانُ)
صاحب نعمت و بیان (ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ)
10 صفت بند 6
آن كه همه در برابر عظمتش فروتن (مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعَظَمَتِهِ)
آن كه همه در برابر قدرتش تسلیم (مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِقُدْرَتِهِ)
آن كه همه در برابر عزّتش خوار (مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعِزَّتِهِ)
آن كه همه در برابر هیبتش هراسان (مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِهَیْبَتِهِ)
آن كه همه از ترسش فرمانبردار (مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ ءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ)
آن كه كوه ها از بیمش شكافته (مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ)
آن كه آسمان ها به امرش بر پا (مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ)
آن كه زمین ها به اجازه اش بر جا (مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ)
آن كه رعد به ستایشش تسبیح گو است (مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ)
آن كه بر اهل مملكتش ستم نمی كند (مَنْ لا یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ)
10 صفت بند 7
درگذرنده از خطاها (غَافِرَ الْخَطَایَا)
برطرف كننده بلاها (کَاشِفَ الْبَلایَا)
اوج امیدواری ها (مُنْتَهَى الرَّجَایَا)
بسیاردهنده عطاها (مُجْزِلَ الْعَطَایَا)
بخشنده هدایا (وَاهِبَ الْهَدَایَا)
روزى رسان آفریده ها (رَازِقَ الْبَرَایَا)
برآورنده آرزوها (قَاضِیَ الْمَنَایَا)
شنواى گلایه ها (سَامِعَ الشَّکَایَا)
برانگیزنده بندگان (بَاعِثَ الْبَرَایَا)
بندگشاى دربندان (مُطْلِقَ الْأُسَارَى)
10 صفت بند 8
صاحب سپاس و ستایش (ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ)
صاحب فخر و زیبایى (ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ)
صاحب بزرگوارى و والایى (ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ)
صاحب پیمان و وفا (ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ)
صاحب گذشت و رضا (ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ)
صاحب بخشش و عطاء (ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ)
صاحب دادرسى و داورى (ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ)
صاحب عزّت و بقا (ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ)
صاحب كرم و بخشش (ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ)
صاحب عطاها و نعمتها (ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ)
10 صفت بند 9
بازدارنده (مَانِعُ)
دور كننده (دَافِعُ)
بردارنده (رَافِعُ)
سازنده (صَانِعُ)
سودبخش (نَافِعُ)
شنوا (سَامِعُ)
گرد آوردنده (جَامِعُ)
یاریگر (شَافِعُ)
مهرگستر (وَاسِعُ)
وسعت بخش (مُوسِعُ)
10 صفت بند 10
سازنده هر ساخته (صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ)
آفریننده هر آفریده (خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ)
روزی بخش هر روزی خوار (رَازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ)
داراى هر دارایى (مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ)
غم گسار هر غم زده (کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ)
فرج بخش هر اندوهگین (فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ)
مهرورز بر هر مهرجو (رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ)
یاور هر بى یاور (نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ)
پرده پوش هر كاستى (سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ)
پناه هر رانده (مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ)
10 صفت بند 11
توشه ام در سختى (عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی)
امیدم در ناگوارى (رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی)
همدمم در وحشت (مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی)
همراهم در غربت (صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی)
سرپرستم در نعمت (وَلِیِّی عِنْدَ نِعْمَتِی)
فریادرسم در گرفتارى (غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی)
رهنمایم در سرگردانى (دَلِیلِی عِنْدَ حَیْرَتِی)
توانگرى ام در تنگدستی (غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی)
پناهم در دماندگى (مَلْجَئِی عِنْدَ ضْطِرَارِی)
مددرسانم در پریشانى (مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی)
10 صفت بند 12
داناى نهان ها (عَلامَ الْغُیُوبِ)
آمرزنده گناهان (غَفَّارَ الذُّنُوبِ)
پرده پوش عیب ها (سَتَّارَ الْعُیُوبِ)
غمگسار غم ها (کَاشِفَ الْکُرُوبِ)
دگرگون ساز دلها (مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ)
پزشك قلبها (طَبِیبَ الْقُلُوبِ)
روشنى بخش دلها (مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ)
همدم جان ها (أَنِیسَ الْقُلُوبِ)
گره گشاى اندوه ها (مُفَرِّجَ الْهُمُومِ)
گشایش گر دلتنگی ها (مُنَفِّسَ الْغُمُومِ)
10 صفت بند 13
والا (جَلِیلُ)
زیبا (جَمِیلُ)
كارگشا (وَکِیلُ)
سرپرست (کَفِیلُ)
راهنما (دَلِیلُ)
پذیرا (قَبِیلُ)
گرداننده (مُدِیلُ)
عطابخش (مُنِیلُ)
درگذرنده (مُقِیلُ)
حال گردان (مُحِیلُ)
10 صفت بند 14
رهنماى رهجویان (دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ)
مددرس مددجویان (غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ)
فریادرس فریادكنان (صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ)
پناه پناهندگان (جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ)
ایمنى بخش هراسندگان (أَمَانَ الْخَائِفِینَ)
یاور مؤمنان (عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ)
مهرورز بر خاك نشستگان (رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ)
پناه عصیان گران (مَلْجَأَ الْعَاصِینَ)
آمرزنده گنهگاران (غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ)
اجابت كننده دعای بیچارگان (مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ)
10 صفت بند 15
صاحب جود و نیكى (ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ)
صاحب بخش و عطا (ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ)
صاحب امن و امان (ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ)
صاحب قدس و پاكى (ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ)
صاحب حكمت و بیان (ذَا الْحِکْمَةِ وَ الْبَیَانِ)
صاحب رحمت و رضوان (ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ)
صاحب حجّت و برهان (ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ)
صاحب عظمت و سلطان (ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ)
صاحب مهر و پشتیبان (ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ)
صاحب گذشت و غفران (ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ)
10 صفت بند 16
آن كه پروردگار همه، اوست (مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه معبود همه، اوست (مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه آفریننده همه، اوست (مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه سازنده همه، اوست (مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه پیش از همه بود (مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه بعد از همه هست (مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه از هر چیز برتر است (مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه به همه چیز داناست (مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْءٍ)
آن كه بر هر چیز توانا است (مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه او همیشگى است و همه چیز رفتنى است (مَنْ هُوَ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْءٍ)
10 صفت بند 17
ایمنى بخش (مُؤْمِنُ)
چیره بر همه (مُهَیْمِنُ)
هستى آفرین (مُکَوِّنُ)
دلبر (مُلَقِّنُ)
خرد ربا (مُبَیِّنُ)
سادگى بخش (مُهَوِّنُ)
توان ده (مُمَکِّنُ)
زینت بخش (مُزَیِّنُ)
نمایانگر (مُعْلِنُ)
تقسیم کننده (مُقَسِّمُ)
10 صفت بند 18
آن كه در فرمانروایی اش پابرجاست (مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ)
آن كه در پادشاهى اش دیرینه است (مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ قَدِیمٌ)
آن كه در شكوهش بزرگ است (مَنْ هُوَ فِی جَلالِهِ عَظِیمٌ)
آن كه بر بندگانش مهربان است (مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ رَحِیمٌ)
آن كه به هر چیز داناست (مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ)
آن كه بر نافرمانان بردبار است (مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ)
آن كه بر امیدواران اكرام ورزد (مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ)
آن كه در آفرینش حكمت نماید (مَنْ هُوَ فِی صُنْعِهِ حَکِیمٌ)
آن كه در حكمتش مهر ورزد (مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ)
آن كه در مهرش دیرینه است (مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِیمٌ)
10 صفت بند 19
آن كه جز به فضلش امید نیست (مَنْ لا یُرْجَى إِلا فَضْلُهُ)
آن كه جز عفوش خواهش نشود (مَنْ لا یُسْأَلُ إِلا عَفْوُهُ)
آن كه جز به نیكى اش چشم ندوزند (مَنْ لا یُنْظَرُ إِلا بِرُّهُ)
آن كه جز از دادش نهراسند (مَنْ لا یُخَافُ إِلّا عَدْلُهُ)
آن كه پایدار نماند جز فرمانروایی اش (مَنْ لا یَدُومُ إِلّا مُلْکُهُ)
آن كه جز سلطنتش سلطنتى نیست (مَنْ لا سُلْطَانَ إِلا سُلْطَانُهُ)
آن كه رحمتش همه را فرا گرفته (مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ رَحْمَتُهُ)
آن كه رحمتش بر خشمش پیشى گرفته (مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ)
آن كه دانشش همه را فرو گرفته (مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ)
آن كه هیچكس همانندش نیست (مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ)
10 صفت بند 20
گشاینده اندوه (فَارِجَ الْهَمِّ)
برطرف كننده غم (کَاشِفَ الْغَمِّ)
آمرزنده گناه (غَافِرَ الذَّنْبِ)
پذیرنده توبه (قَابِلَ التَّوْبِ)
آفریننده آفریدگان (خَالِقَ الْخَلْقِ)
راست وعده (صَادِقَ الْوَعْدِ)
وفادار به پیمان (مُوفِیَ الْعَهْدِ)
داناى راز نهان (عَالِمَ السِّرِّ)
شكافنده دانه (فَالِقَ الْحَبِّ)
روزی دهنده بندگان (رَازِقَ الْأَنَامِ)
10 صفت بند 21
والا (عَلِیُّ)
وفادار (وَفِیُّ)
توانگر (غَنِیُّ)
امان دهنده (مَلِیُّ)
پرمهر (حَفِیُّ)
خشنود (رَضِیُّ)
پاك (زَکِیُّ)
نمایان (بَدِیُّ)
پرتوان (قَوِیُّ)
فیض بخش (وَلِیُّ)
10 صفت بند 22
آن كه زیبایى را پدیدار نمودى (مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیل)
آن كه زشتى را پوشاندی (مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ)
آن كه بر گناه سرزنش نكردى (مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ)
آن كه پرده درى ننمودى (مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ)
بزرگ گذشت (عَظِیمَ الْعَفْوِ)
درگذرنده نیكو (حَسَنَ التَّجَاوُزِ)
دارای آمرزش فراگیر (وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ)
دستت به مهر گشوده (بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ)
شنواى هر نجوى (صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى)
سرانجام هر گلایه (مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى)
10 صفت بند 23
داراى نعمت فراوان (ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ)
داراى رحمت فراگیر (ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ)
داراى بخشش آغازین (ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ)
داراى حكمت رسا (ذَا الْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ)
داراى نیروى برازنده (ذَا الْقُدْرَةِ الْکَامِلَةِ)
داراى برهان قطعى (ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ)
داراى كرامت هویدا (ذَا الْکَرَامَةِ الظَّاهِرَةِ)
داراى عزّت پایدار (ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ)
داراى توان استوار (ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِینَةِ)
داراى عظمت بلندپایه (ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِیعَةِ)
10 صفت بند 24
پدیدآورنده آسمان ها (بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ)
برنهنده تاریكی ها (جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ)
رحم كننده اشك هاى ریزان (رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ)
درگذرنده از لغزش ها (مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ)
پوشنده زشتی ها (سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ)
زندگى بخش مردگان (مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ)
فرودآور آیات (مُنْزِلَ الْآیَاتِ)
دوچندان كننده خوبی ها (مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ)
ناپدید كننده بدی ها (مَاحِیَ السَّیِّئَاتِ)
سخت شكنجه (شَدِیدَ النَّقِمَاتِ)
10 صفت بند 25
صورتگر (مُصَوِّرُ)
سنجیده كار (مُقَدِّرُ)
گرداننده (مُدَبِّرُ)
پاك كننده (مُطَهِّرُ)
روشنى بخش (مُنَوِّرُ)
ساده ساز (مُیَسِّرُ)
مژده ده (مُبَشِّرُ)
بیم ده (مُنْذِرُ)
پیش آور (مُقَدِّمُ)
پس آور (مُؤَخِّرُ)
10 صفت بند 26
پروردگار خانه محترم (رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ)
پرودگار ماه محترم (رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ)
پرودگار شهر محترم (رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ)
پروردگار ركن و مقام (رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ)
پروردگار مشعر الحرام (رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ)
پروردگار مسجد الحرام (رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ)
پروردگار حلال و حرام (رَبَّ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ)
پروردگار روشنى و تاریكى (رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلامِ)
پروردگار تحیت و سلام (رَبَّ التَّحِیَّةِ وَ السَّلامِ)
پرورنده نیرو در مردمان (رَبَّ الْقُدْرَةِ فِی الْأَنَامِ)
10 صفت بند 27
داورترین داوران (أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ)
دادگرترین دادگران (أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ)
راستگوترین راستگویان (أَصْدَقَ الصَّادِقِینَ)
پاكترین پاكان (أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ)
بهترین آفرینندگان (أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ)
چابك ترین حسابگران (أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ)
شنواترین شنوندگان (أَسْمَعَ السَّامِعِینَ)
بیناترین بینندگان (أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ)
یاورترین یاوران (أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ)
گرامی ترین گرامیان (أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ)
10 صفت بند 28
تكیه گاه آن كه تكیه گاه ندارد (عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ)
پشتیبان آن كه پشتیبانى ندارد (سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ)
اندوخته آن كه اندوخته اى ندارد (ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ)
پناه آن كه پناهى ندارد (حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ)
فریادرس آن كه فریادرسى ندارد (غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ)
افتخار آن كه افتخارى ندارد (فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ)
عزّت آن كه عزّتى ندارد (عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ)
مدد رسان آن كه مددى ندارد (مُعِینَ مَنْ لا مُعِینَ لَهُ)
همدم آن كه همدمى ندارد (أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ)
ایمنی بخش آن كه ایمنى ندارد (أَمَانَ مَنْ لا أَمَانَ لَهُ)
10 صفت بند 29
نگهدار (عَاصِمُ)
پایدار (قَائِمُ)
پاینده (دَائِمُ)
مهرورز (رَاحِمُ)
سلامتی بخش (سَالِمُ)
داور (حَاکِمُ)
دانا (عَالِمُ)
بخش كن (قَاسِمُ)
بازگیر (قَابِضُ)
فراخی بخش (بَاسِطُ)
10 صفت بند 30
نگهدار آن كه از او نگهدارى جوید (عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ)
مهربان بر آن كه از او مهر جوید (رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ)
آمرزنده آن كه از او آمرزش خواهد (غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ)
یاور آن كه از او یارى طلبد (نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ)
حافظ آن كه از او حفاظت خواهد (حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ)
اكرام كننده آن كه از او اكرام خواهد (مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ)
راهنماى آن كه از او راهنمایى جوید (مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ)
دادرس آن كه از او دادرسى خواهد (صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ)
مددیار آن كه از او مدد جوید (مُعِینَ مَنِ اسْتَعَانَهُ)
فریادرس آن كه از او فریادرسى خواهد (مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ)
10 صفت بند 31
عزیزى كه خوار نگردد (عَزِیزاً لا یُضَامُ)
لطیفى كه دست اندازى نشود (لَطِیفاً لا یُرَامُ)
پایدارى كه خواب او را درنیابد (قَیُّوماً لا یَنَامُ)
پاینده اى كه فنا نپذیرد (دَائِماً لا یَفُوتُ)
زنده اى كه نمی میرد (حَیّا لا یَمُوتُ)
پادشاهى كه از بین نمی رود (مَلِکا لا یَزُولُ)
همیشگى كه فانى نمی شود (بَاقِیا لا یَفْنَى)
دانایى كه نادانى ندارد (عَالِماً لا یَجْهَلُ)
بی نیازى كه خوراك نخواهد (صَمَداً لا یُطْعَمُ)
توانایى كه ناتوان نمی گردد (قَوِیّاً لا یَضْعُفُ)
10 صفت بند 32
یكتا (أَحَدُ)
یگانه (وَاحِدُ)
گواه (شَاهِدُ)
بزرگوار (مَاجِدُ)
ستایش پذیر (حَامِدُ)
راهنما (رَاشِدُ)
برانگیزنده (بَاعِثُ)
میراث برنده (وَارِثُ)
زیان رسان (ضَارُّ)
سودبخش (نَافِعُ)
10 صفت بند 33
عظیم تر از هر عظیم (أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ)
كریم تر از هر كریم (أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ)
مهربان تر از هر مهربان (أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ)
داناتر از هر دانا (أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ)
فرزانه تر از هر فرزانه (أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ)
دیرینه از هر دیرینه (أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ)
بزرگ تر از هر بزرگ (أَکْبَرَ مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ)
لطیف تر از هر لطیف (أَلْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ)
باشكوه تر از هر باشكوه (أَجَلَّ مِنْ کُلِّ جَلِیلٍ)
عزیزتر از هر عزیز (أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ)
10 صفت بند 34
گذشت كریمانه (کَرِیمَ الصَّفْحِ)
نعمتت بزرگ (عَظِیمَ الْمَنِّ)
خیرت بسیار (کَثِیرَ الْخَیْرِ)
فضلت دیرینه (قَدِیمَ الْفَضْلِ)
لطفت همیشگى (دَائِمَ اللُّطْفِ)
صُنعت چشم نواز (لَطِیفَ الصُّنْعِ)
گره گشاى گرفتارى (مُنَفِّسَ الْکَرْبِ)
بردارنده زیان (کَاشِفَ الضُّرِّ)
پادشاه هستى (مَالِکَ الْمُلْکِ)
داور بر حق (قَاضِیَ الْحَقِّ)
10 صفت بند 35
آن كه در پیمانش وفادار است (مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِیٌّ)
آن كه در وفاداری اش پایدار است (مَنْ هُوَ فِی وَفَائِهِ قَوِیٌّ)
آن كه در پایداریاش والاست (مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌّ)
آن كه در والایی اش نزدیك است (مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ قَرِیبٌ)
آن كه در نزدیكی اش با نرمى است (مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِیفٌ)
آن كه در نرمی اش شریف است (مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ شَرِیفٌ)
آن كه در شرفش با عزّت است (مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِیزٌ)
آن كه در عزّتش بزرگ است (مَنْ هُوَ فِی عِزِّهِ عَظِیمٌ)
آن كه در بزرگی اش شكوه مند است (مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ)
آن كه در شكوهش ستوده است (مَنْ هُوَ فِی مَجْدِهِ حَمِیدٌ)
10 صفت بند 36
بسنده (کَافِی)
درمان بخش (شَافِی)
وفادار (وَافِی)
تندرستی ده (مُعَافِی)
راهنما (هَادِی)
به نیكى خوان (دَاعِی)
داور (قَاضِی)
خشنود (رَاضِی)
بلندمرتبه (عَالِی)
ماندگار (بَاقِی)
10 صفت بند 37
آن كه هرچیز برایش فروتن است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَاضِعٌ لَهُ)
آن كه هر چیز از او هراسان است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَاشِعٌ لَهُ)
آن كه هستى هرچیز از او است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ کَائِنٌ لَهُ)
آن كه هرچیز به او پدیدار است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ مَوْجُودٌ بِهِ)
آن كه هرچیز به سوى او بازگشت كند (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ)
آن كه هرچیز از او ترسان است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَائِفٌ مِنْهُ)
آن كه هرچیز به او بر پاست (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ قَائِمٌ بِهِ)
آن كه هر چیز به سوى او دگرگون می شود (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ صَائِرٌ إِلَیْهِ)
آن كه هر چیز به ستایش او تسبیح گو است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ)
آن كه هرچیز جز جلوه اش نابود است (مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ)
10 صفت بند 38
آن كه گریزگاهى نیست جز به بارگاهش (مَنْ لامَفَرَّ إِلا إِلَیْهِ)
آن كه پناهى جز به درگاهش نیست (مَنْ لا مَفْزَعَ إِلا إِلَیْهِ)
آن كه مقصدى جز به سوى او نیست (مَنْ لا مَقْصَدَ إِلّا إِلَیْهِ)
آن كه از خشمش رهاى نیست جز به مهرش (مَنْ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلّا إِلَیْهِ)
آن كه جز به سوى او میلى نیست (مَنْ لا یُرْغَبُ إِلّا إِلَیْهِ)
آن كه جنبش و نیرویى نیست جز به او (مَنْ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِهِ)
آن كه جز از او مدد نجویند (مَنْ لا یُسْتَعَانُ إِلّا بِهِ)
آن كه جز بر او توكلّ نشود (مَنْ لا یُتَوَکَّلُ إِلّا عَلَیْهِ)
آن كه جز به او امیدى نیست (مَنْ لا یُرْجَى إِلّا هُوَ)
آن كه جز او پرستیده نشود (مَنْ لا یُعْبَدُ إِلّا هُوَ)
10 صفت بند 39
بهترین هراس انگیزان (خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ)
بهترین شوق آفرینان (خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ)
بهترین جویاشدگان (خَیْرَ الْمَطْلُوبِینَ)
بهترین پاسخ دهندگان (خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ)
بهترین قصد شدگان (خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ)
بهترین یادشدگان (خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ)
بهترین ستودگان (خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ)
بهترین دلبران (خَیْرَ الْمَحْبُوبِینَ)
بهترین خواندگان (خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ)
بهترین همدمان (خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ)
10 صفت بند 40
آمرزگار (غَافِرُ)
پرده پوش (سَاتِرُ)
توانا (قَادِرُ)
چیره (قَاهِرُ)
آفریننده (فَاطِرُ)
شكننده (کَاسِرُ)
شكسته بند (جَابِرُ)
یادآور (ذَاکِرُ)
بینا (نَاظِرُ)
یاور (نَاصِرُ)
10 صفت بند 41
آن كه آفرید پس متناسب نمود (مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى)
آن كه اندازه نهاد پس رهنمون شد (مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى)
آن كه بلا را برگیرد (مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوَى)
آن كه زمزمه نهان را بشنود (مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَى)
آن كه غرق شدگان را برهاند (مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَى)
آن كه از نابودى رهایى بخشد (مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَى)
آن كه بیماران را شفا دهد (مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَى)
آن كه خنداند و گریاند (مَنْ أَضْحَکَ وَ أَبْکَى)
آن كه میراند و زنده كند (مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا)
آن كه دوگونه مرد و زن آفرید (مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى)
10 صفت بند 42
آن كه در خشكى و دریا راه اوست (مَنْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِیلُهُ)
آن كه در كرانه هاى هستى نشانه هاى اوست (مَنْ فِی الْآفَاقِ آیَاتُهُ)
آن كه در نشانه هایش برهان روشن اوست (مَنْ فِی الْآیَاتِ بُرْهَانُهُ)
آن كه در مرگ آفریدگان قدرت نمایى اوست (مَنْ فِی الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ)
آن كه در قبرها پندآموزى اوست (مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ)
آن كه در رستاخیز فرمانروایى بی حدّ اوست (مَنْ فِی الْقِیَامَةِ مُلْکُهُ)
آن كه در حسابرسی اعمال شكوه اوست (مَنْ فِی الْحِسَابِ هَیْبَتُهُ)
آن كه در سنجش كردارها داورى اوست (مَنْ فِی الْمِیزَانِ قَضَاؤُهُ)
آن كه در بهشت پاداش اوست (مَنْ فِی الْجَنَّةِ ثَوَابُهُ)
آن كه در دوزخ كیفر اوست (مَنْ فِی النَّارِ عِقَابُهُ)
10 صفت بند 43
آن كه هراسندگان به درگاه او گریزند (مَنْ إِلَیْهِ یَهْرُبُ الْخَائِفُونَ)
آن كه گنهكاران به سوى او پناه برند (مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ)
آن كه پشیمانان آهنگ او كنند (مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ)
آن كه پارسایان به او میل نمایند (مَنْ إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ)
آن كه سرگشتگان به او پناه برند (مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْمُتَحَیِّرُونَ)
آن كه ارادتمندان به او انس گیرند (مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ)
آن كه شیفتگان به او افتخار كنند (مَنْ بِهِ یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ)
آن كه خطاكاران در عفوش طمع ورزند (مَنْ فِی عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ)
آن كه یقین یافتگان به سوى او آرام گیرند (مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ)
آن كه توكّل كنندگان بر او توكّل كنند (مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ)
10 صفت بند 44
دوست داشتنى (حَبِیبُ)
شفابخش (طَبِیبُ)
نزدیك (قَرِیبُ)
دیده بان (رَقِیبُ)
حسابرس (حَسِیبُ)
هراس انگیز (مَهِیبُ [مُهِیبُ])
پاداش ده (مُثِیبُ)
اجابت كننده (مُجِیبُ)
آگاه (خَبِیرُ)
بینا (بَصِیرُ)
10 صفت بند 45
نزدیك تر از هر نزدیك (أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ)
محبوب تر از هر محبوب (أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ)
بیناتر از هر بینا (أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ)
آگاه تر از هر آگاه (أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ)
شریف تر از هر شریف (أَشْرَفَ مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ)
برتر از هر بلند (أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ)
تواناتر از هر توانا (أَقْوَى مِنْ کُلِّ قَوِیٍّ)
توانگرتر از هر توانگر (أَغْنَى مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ)
بخشنده تر از هر بخشنده (أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ جَوَادٍ)
مهربان تر از هر مهربان (أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَءُوفٍ)
10 صفت بند 46
چیره شكست ناپذیر (غَالِبا غَیْرَ مَغْلُوبٍ)
سازنده ناساخته (صَانِعا غَیْرَ مَصْنُوعٍ)
آفریننده نا آفریده (خَالِقا غَیْرَ مَخْلُوقٍ)
مالك ما مملوك (مَالِکاً غَیْرَ مَمْلُوکٍ)
چیره چیره گی ناپذیر (قَاهِراً غَیْرَ مَقْهُورٍ)
بلندی بخش بلندی ناپذیر (رَافِعاً غَیْرَ مَرْفُوعٍ)
نگهدار بی نگهدار (حَافِظاً غَیْرَ مَحْفُوظٍ)
یارى كننده یارى نشده (نَاصِراً غَیْرَ مَنْصُورٍ)
گواه همیشه حاضر (شَاهِداً غَیْرَ غَائِبٍ)
نزدیك دوری ناپذیر (قَرِیباً غَیْرَ بَعِیدٍ)
10 صفت بند 47
روشنى نور (نُورَ النُّورِ)
روشنی بخش نور (مُنَوِّرَ النُّورِ)
آفریننده نور (خَالِقَ النُّورِ)
گرداننده نور (مُدَبِّرَ النُّورِ)
به اندازه ساز نور (مُقَدِّرَ النُّورِ)
روشنى هر نور (نُورَ کُلِّ نُورٍ)
روشنایى پیش از هر نور (نُورا قَبْلَ کُلِّ نُورٍ)
روشنایى پس از هر نور (نُورا بَعْدَ کُلِّ نُورٍ)
روشنایى بر فراز هر نور (نُورا فَوْقَ کُلِّ نُورٍ)
نورى كه همانندش نورى نیست (نُورا لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ)
10 صفت بند 48
آن كه عطایش چشمگیر است (مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ)
آن كه كارش چشم نواز است (مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ)
آن كه نوازشش پایدار است (مَنْ لُطْفُهُ مُقِیمٌ)
آن كه نیكی اش دیرینه است (مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِیمٌ)
آن كه سخنش حق است (مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ)
آن كه وعده اش راست است (مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ)
آن كه گذشتش فراتر از شایستگى است (مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ)
آن كه كیفرش داد است (مَنْ عَذَابُهُ عَدْلٌ)
آن كه یادش شیرین است (مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ)
آن كه عطایش همگانى است (مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ)
10 صفت بند 49
آسان ساز (مُسَهِّلُ)
جدایی بخش (مُفَصِّلُ)
دگرگون ساز (مُبَدِّلُ)
هموار كن (مُذَلِّلُ)
فرودآور (مُنَزِّلُ)
عطابخش (مُنَوِّلُ)
فزون ده (مُفْضِلُ)
بسیاربخش (مُجْزِلُ)
امان ده (مُمْهِلُ)
زیبایی آفرین (مُجْمِلُ)
10 صفت بند 50
آن كه بینده و دیده نشود (مَنْ یَرَى وَ لا یُرَى)
آن كه بیافریده و آفریده نشود (مَنْ یَخْلُقُ وَ لا یُخْلَقُ)
آن كه راهنمایى كند و راهنمایى نشود (مَنْ یَهْدِی وَ لا یُهْدَى)
آن كه زنده كند و زنده اش نكنند (مَنْ یُحْیِی وَ لا یُحْیَى)
آن كه پرسد و پرسیده نشود (مَنْ یَسْأَلُ وَ لا یُسْأَلُ)
آن كه خوراند و خوراك نخواهد (مَنْ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ)
آن كه پناه دهد و پناه نجوید (مَنْ یُجِیرُ وَ لا یُجَارُ عَلَیْهِ)
آن كه داوری كند و بر او داورى نشود (مَنْ یَقْضِی وَ لا یُقْضَى عَلَیْهِ)
آن كه فرمان دهد و فرمانش ندهند (مَنْ یَحْکُمُ وَ لا یُحْکَمُ عَلَیْهِ)
آن كه نزاده و زاده نشده و براى او همتایى نبوده است (مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ)
10 صفت بند 51
خوش حسابگر (نِعْمَ الْحَسِیبُ)
خوش طبیب (نِعْمَ الطَّبِیبُ)
خوش همراه (نِعْمَ الرَّقِیبُ)
خوش نزدیك (نِعْمَ الْقَرِیبُ)
خوش پاسخ ده (نِعْمَ الْمُجِیبُ)
خوش دلبر (نِعْمَ الْحَبِیبُ)
خوش سرپناه (نِعْمَ الْکَفِیلُ)
خوش كارگشا (نِعْمَ الْوَکِیلُ)
خوش مولا (نِعْمَ الْمَوْلَى)
خوش یاور (نِعْمَ النَّصِیرُ)
10 صفت بند 52
شادی عارفان (سُرُورَ الْعَارِفِینَ)
آرزوى شیفتگان (مُنَى الْمُحِبِّینَ)
همدم مریدان (أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ)
محبوب توبه كاران (حَبِیبَ التَّوَّابِینَ)
روزی دهنده بی چیزان (رَازِقَ الْمُقِلِّینَ)
امید گنهكاران (رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ)
نور چشم عبادت كنندگان (قُرَّةَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ)
گشاینده اندوه دلگیران (مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ)
غمگسار غم زدگان (مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ)
معبود گذشتگان و آیندگان (إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ)
10 صفت بند 53
پروردگار ما (رَبَّنَا)
معبود ما (إِلَهَنَا)
سرور ما (سَیِّدَنَا)
مولاى ما (مَوْلانَا)
یاور ما (نَاصِرَنَا)
نگهدار ما (حَافِظَنَا)
راهنماى ما (دَلِیلَنَا)
مدد رسان ما (مُعِینَنَا)
محبوب ما (حَبِیبَنَا)
طبیب ما (طَبِیبَنَا)
10 صفت بند 54
پروردگار پیامبران و نیكان (رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ)
پروردگار صدّیقان و خوبان (رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ الْأَخْیَارِ)
پروردگار بهشت و دوزخ (رَبَّ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ)
پروردگار خردسالان و بزرگسالان (رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْکِبَارِ)
پروردگار دانه ها و میوه ها (رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ)
پروردگار نهرها و درختان (رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ)
پروردگار دشت ها و بیشه ها (رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ)
پروردگار خشكی ها و دریاها (رَبَّ الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ)
پروردگار شب و روز (رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ)
پروردگار آشكارها و نهان ها (رَبَّ الْأَعْلانِ وَ الْأَسْرَارِ)
10 صفت بند 55
آن كه فرمانش در هرچیز نفوذ یافته (مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ أَمْرُهُ)
آن كه دانشش به هر چیز رسیده (مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ)
آن كه قدرتش هر چیز را دربر گرفته (مَنْ بَلَغَتْ إِلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قُدْرَتُهُ)
آن كه بندگان از شمردن نعمت هایش ناتوانند (مَنْ لا تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ)
آن كه آفریدگان به سپاسش نرسند (مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُکْرَهُ)
آن كه فهم ها بزرگی اش را درنیابند (مَنْ لا تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ)
آن كه پندارها به ژرفاى هستی اش نرسند (مَنْ لا تَنَالُ الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ)
آن كه بزرگى و بزرگ منشی پوشش اوست (مَنِ الْعَظَمَةُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ)
كه بندگان توان برگرداندن حكمش را ندارند (مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ)
آن كه فرمانروایى جز فرمانروایى او نیست (مَنْ لا مُلْکَ إِلا مُلْکُهُ)
آن كه عطایى جز عطاى او نیست (مَنْ لا عَطَاءَ إِلا عَطَاؤُهُ)
10 صفت بند 56
آن كه نمونه اعلى از آن اوست (مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى)
آن كه صفات برتر براى اوست (مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْیَا)
آن كه سرانجام و سرآغاز از آن اوست (مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى)
آن كه بهشت آسایش از آن اوست (مَنْ لَهُ الْجَنَّةُ الْمَأْوَى)
آن كه نشانه هاى بزرگ تر از آن اوست (مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَى)
آن كه نام هاى نیكوتر از آن اوست (مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى)
آن كه فرمان و داورى از آن اوست (مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ)
آن هوا و فضا از آن اوست (مَنْ لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ)
آن كه عرش و فرش از آن اوست (مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى)
آن كه آسمانهاى برافراشته از آن اوست (مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى)
10 صفت بند 57
درگذرنده (عَفُوُّ)
آمرزنده (غَفُورُ)
شكیبا (صَبُورُ)
ستایش پذیر (شَکُورُ)
مهربان (رَءُوفُ)
مهرورز (عَطُوفُ)
خواسته (مَسْئُولُ)
دوست (وَدُودُ)
پاك (سُبُّوحُ)
منزّه (قُدُّوسُ)
10 صفت بند 58
آن كه بزرگی اش در آسمان است (مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ)
آن كه نشانه هایش در زمین است (مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ)
آن كه دلایلش در هرچیز است (مَنْ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ دَلائِلُهُ)
آن كه شگفتی هایش در دریاست (مَنْ فِی الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ)
آن كه گنیجنه هایش در كوه هاست (مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ)
آن كه آفرینش را آغاز كند سپس بازش گرداند (مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ)
آن كه همه امور به سوى او بازگردد (مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ)
آن كه لطفش را در هر چیز نمایان ساخته (مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ لُطْفَهُ)
آن كه آفرینش هر چیز را نیكو پرداخته (مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ ءٍ خَلَقَهُ)
آن كه توانش در آفریدگان كارگر افتاده است (مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ)
10 صفت بند 59
دوست آن كه دوستى ندارد (حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ)
پزشك آن كه پزشكى ندارد (طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ)
پاسخگوى آن كه پاسخگویى ندارد (مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ)
یار مهربان آن كه مهربانى ندارد (شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ)
همراه بی همرهان (رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ)
فریادرس آن كه فریادرسى ندارد (مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ)
رهنماى آن كه رهنمایى ندارد (دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ)
همدم آن كه همدمى ندارد (أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ)
رحم كننده آن كه رحم كننده اى ندارد (رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ)
همنشین آن كه همنشینى ندارد (صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ)
10 صفت بند 60
كفایت كننده هر كه از او كفایت خواهد (کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ)
راهنماى هر كه از او راهنمایى جوید (هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ)
نگاهبان هر كه از او نگاهبانى خواهد (کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاهُ)
رعایت كننده هر كه از او رعایت خواهد (رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ)
شفادهنده هر كه از او شفا طلبد (شَافِیَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ)
داور هر كه از او داورى خواهد (قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ)
بی نیاز كننده هر كه از او بی نیازى جوید (مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ)
وفادار به هر كه از او وفا جوید (مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ)
نیرو بخش هر كه از او نیرو خواهد (مُقَوِّیَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ)
سرپرست هر كه از او سرپرستى خواهد (وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ)
10 صفت بند 61
آفریننده (خَالِقُ)
روزی دهنده (رَازِقُ)
گویا (نَاطِقُ)
راستگو (صَادِقُ)
شكافنده (فَالِقُ)
جدا كننده (فَارِقُ)
گشاینده (فَاتِقُ)
پیوند دهنده (رَاتِقُ)
پیشى گیرنده (سَابِقُ [فَائِقُ])
بلند جایگاه (سَامِقُ)
10 صفت بند 62
آن كه شب و روز را دگرگون سازد (مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ)
آن كه تاریكی ها و روشنایی ها را قرار داد (مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ)
آن كه سایه خنك و گرما را آفرید (مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ)
آن كه خورشید و ماه را مسّخر ساخت (مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ)
آن كه خیر و شر را مقدّر نمود (مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ)
آن كه مرگ و زندگى را آفرید (مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ)
آن كه خلق و امر از آن اوست (مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ)
آن كه همسر و فرزندى نگرفت (مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا)
آن كه در فرمانروایی شریكى برایش نیست (مَنْ لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ)
آن كه از روى خوارى سرپرستى نخواهد (مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ)
10 صفت بند 63
آن كه خواهش خواهشمندان را می داند (مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ)
آن كه از نهاد خاموشان آگاه است (مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ)
آن كه ناله درماندگان را می شنود (مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ)
آن كه گریه هراسیدگان را می بیند (مَنْ یَرَى بُکَاءَ الْخَائِفِینَ)
آن كه نیازهاى نیازمندان به دست اوست (مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ)
آن بهانه توبه كاران را می پذیرد (مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ)
آن كه عمل تبهكاران را صلاح نبخشد (مَنْ لا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ)
آن كه پاداش نیكوكاران را تباه نكند (مَنْ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ)
آن كه از دل عارفان دور نباشد (مَنْ لا یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ)
بخشنده ترین بخشندگان (أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ)
10 صفت بند 64
همیشه ماندگار (دَائِمَ الْبَقَاءِ)
شنونده دعا (سَامِعَ الدُّعَاءِ)
گسترده عطا (وَاسِعَ الْعَطَاءِ)
آمرزنده خطا (غَافِرَ الْخَطَاءِ)
پدید آورنده آسمان (بَدِیعَ السَّمَاءِ)
نیك آزمون (حَسَنَ الْبَلاءِ)
نیكو ستایش (جَمِیلَ الثَّنَاءِ)
دیرینه بر فراز (قَدِیمَ السَّنَاءِ)
بسیار وفادار (کَثِیرَ الْوَفَاءِ)
شریف پاداش (شَرِیفَ الْجَزَاءِ)
10 صفت بند 65
پرده پوش (سَتَّارُ)
آمرزگار (غَفَّارُ)
چیره (قَهَّارُ)
جاه مند (جَبَّارُ)
بس شكیبا (صَبَّارُ)
نیك بخش (بَارُّ)
برگزیده (مُخْتَارُ)
گشاینده (فَتَّاحُ)
روح بخش (نَفَّاحُ)
راحتی بخش (مُرْتَاحُ)
10 صفت بند 66
آن كه مرا آفرید و بیاراست (مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی)
آن كه مرا روزى داد و پرورید (مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی)
آن كه به من خورانید و نوشانید (مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی)
آن كه مرا نزدیك نمود و به كنار خویش برد (مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی)
آن كه مرا نگاه داشت و كفایت نمود (مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی)
آن كه مرا حفظ كرد و حمایت نمود (مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی)
آن كه به من عزّت بخشید و بی نیازم ساخت (مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی)
آن كه توفیقم داد و راهنمایى كرد (مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی)
آن كه همدمم شد و جایم داد (مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی)
آن كه مرا بمیراند و زنده كند (مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی)
10 صفت بند 67
آن كه حق را با كلماتش استوار و برجا كند (مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ)
آن كه توبه را از بندگانش بپذیرد (مَنْ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ)
آن كه میان انسان و دلش قرار گیرد (مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ)
آن كه شفاعت جز با اجازه اش سود نبخشد (مَنْ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلا بِإِذْنِهِ)
آن كه به گمراه شدگان راهش داناتر است (مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ)
آن كه حكمش دگرگونى نپذیرد (مَنْ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ)
آن كه رأی اش را بازگرداننده اى نیست (مَنْ لا رَادَّ لِقَضَائِهِ)
آن كه هرچیز فرمانش را گردن نهد (مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِأَمْرِهِ)
آن كه آسمان ها به دست قدرتش پیچیده گشته (مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ)
آن كه بادها را مژده دهنده رحمتش فرستد (مَنْ یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ)
10 صفت بند 68
آن كه زمین را بستر زندگى قرار داد (مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَاداً)
آن كه كوه ها را میخهای زمین نهاد (مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً)
آن كه خورشید را چراغ جهانش كرد (مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجاً)
آن كه ماه را تابان ساخت (مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً)
آن كه شب را جامه آرامش گرداند (مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاساً)
آن كه روز را مایه روزى قرار داد (مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ مَعَاشاً)
آن كه خواب را وسیله آرامش ساخت (مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتاً)
آن كه آسمان را بنا نهاد (مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِنَاءً)
آن كه از هر چیز گونه هاى مختلف قرار داد (مَنْ جَعَلَ الْأَشْیَاءَ أَزْوَاجاً)
آن كه آتش را كمین گاه قرار داد (مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصَادا)
10 صفت بند 69
شنوا (سَمِیعُ)
همیار (شَفِیعُ)
بلندپایه (رَفِیعُ)
فرازمند (مَنِیعُ)
شبتابنده (سَرِیعُ)
نوآفرین (بَدِیعُ)
بزرگ (کَبِیرُ)
توانا (قَدِیرُ)
آگاه (خَبِیرُ [مُنِیرُ])
پناه ده (مُجِیرُ)
10 صفت بند 70
زنده پیش از هر زنده (حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ)
زنده پس از هر زنده (حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ)
زنده اى كه مانند او زنده اى نیست (حَیُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ)
زنده اى كه هیچ زنده اى شریك او نیست (حَیُّ الَّذِی لا یُشَارِکُهُ حَیٌّ)
زنده اى كه به زنده اى نیاز ندارد (حَیُّ الَّذِی لا یَحْتَاجُ إِلَى حَیٍّ)
زنده اى كه همه زندگان را می میراند (حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ)
زنده ای كه به زنده ها روزى می دهد (حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ)
زنده اى كه زندگى را از زنده اى دیگر به ارث نبرده (حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیَاةَ مِنْ حَیّ)
زنده اى كه مردگان را زنده می كند (حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى)
زنده اى به خود پاینده اى كه او را چرت و خواب درنگیرد (حَیُّ یَا قَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ)
10 صفت بند 71
آن كه یادى دارد فراموش نشدنى (مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لا یُنْسَى)
آن كه نورى دارد خاموش نشدنى (مَنْ لَهُ نُورٌ لا یُطْفَى)
آن كه عطایایى بخشیده ناشمردنى (مَنْ لَهُ نِعَمٌ لا تُعَدُّ)
آن فرمانروایی اش بی زوال است (مَنْ لَهُ مُلْکٌ لا یَزُولُ)
آن كه ستایشش بی آمار است (مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لا یُحْصَى)
آن كه شكوهش چگونگی نپذیرد (مَنْ لَهُ جَلالٌ لا یُکَیَّفُ)
آن كه كمالى دارد درك ناشدنى (مَنْ لَهُ کَمَالٌ لا یُدْرَکُ)
آن كه داوری اش بازگشت ناپذیر است (مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لا یُرَدُّ)
آن كه صفاتى دارد دگرگون ناپذیر (مَنْ لَهُ صِفَاتٌ لا تُبَدَّلُ)
آن كه جلوه هایى دارد غیر قابل تغییر (مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَیَّرُ)
10 صفت بند 72
پروردگار جهانیان (رَبَّ الْعَالَمِینَ)
مالك روز جزا (مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ)
مقصود جویندگان (غَایَةَ الطَّالِبِینَ)
پشت و پناه پناهندگان (ظَهْرَ اللاجِینَ)
دریابنده فراریان (مُدْرِکَ الْهَارِبِینَ)
آن كه شكیبایان را دوست دارد (مَنْ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ)
آن كه توبه كنندگان را دوست دارد (مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ)
آن كه پاكیزگان را دوست دارد (مَنْ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ)
آن كه نیكوكاران را دوست دارد (مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ)
آن كه اوست داناتر به راه یافتگان (مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ)
10 صفت بند 73
مهربان (شَفِیقُ)
همراه (رَفِیقُ)
نگهدار (حَفِیظُ)
فراگیر (مُحِیطُ)
روزی بخش (مُقِیتُ)
فریادرس (مُغِیثُ)
عزّت بخش (مُعِزُّ)
خوار كننده (مُذِلُّ)
آغازگر (مُبْدِئُ)
برگرداننده (مُعِیدُ)
10 صفت بند 74
آن كه یكتاست و ضدّ ندارد (مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ)
آن كه یگانه است و بی مانند (مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ)
آن كه بی نیاز و كاستى است (مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَیْبٍ)
آن كه بی همتاى بودن و چگونگى است (مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا کَیْفٍ)
آن كه داورى دادگر است (مَنْ هُوَ قَاضٍ بِلا حَیْفٍ)
آن كه پروردگارى بی وزیر است (مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِیرٍ)
آن كه عزّتمندى بی خوارى است (مَنْ هُوَ عَزِیزٌ بِلا ذُلٍّ)
آن كه توانگرى بی نیاز است (مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلا فَقْرٍ)
آن كه پادشاهى عزل ناپذیر است (مَنْ هُوَ مَلِکٌ بِلا عَزْلٍ)
آن كه اوصافش بی مانند است (مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِیهٍ)
10 صفت بند 75
آن كه ذكرش براى ذاكران شرف است (مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ)
آن كه شكرش براى شاكران رستگارى است (مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ)
آن كه ستایشش براى ستایشگران عزّت است (مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ)
آن كه طاعتش براى مطعیان مایه نجات است (مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ)
آن كه درگاهش گشوده است به روى جویندگان (مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ)
آن كه راهش براى توبه كاران هموار است (مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ)
آن كه نشانه هایش براى بینندگان دلیل قاطع است (مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِینَ)
آن كه كتابش براى پرواپیشگان مایه پند و یادآوری است (مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ)
آن كه روزی اش همه مطیعان و گنهكاران را فراگیرد (مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ)
آن كه رحمتش به نیكوكاران نزدیك است (مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ)
10 صفت بند 76
آن كه نامش خجسته است (مَنْ تَبَارَکَ اسْمُهُ)
آن كه عنایتش بس بلند است (مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ)
آن كه معبودى جز او نیست (مَنْ لا إِلَهَ غَیْرُهُ)
آن كه ستایشش والا است (مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ)
آن كه نام هایش مقدس است (مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ)
آن كه هستی اش پایدار است (مَنْ یَدُومُ بَقَاؤُهُ)
آن كه بزرگى جلوه زیبایى اوست (مَنِ الْعَظَمَةُ بَهَاؤُهُ)
آن كه بزرگ منشى پوشش اوست (مَنِ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ)
آن كه عطاهایش در شمار نیاید (مَنْ لا تُحْصَى آلاؤُهُ)
آن كه نعمت هایش شمرده نشود (مَنْ لا تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ)
10 صفت بند 77
مددرسان (مُعِینُ)
امین (أَمِینُ)
آشكار (مُبِینُ)
استوار (مَتِینُ)
ارجمند (مَکِینُ)
راهنما (رَشِیدُ)
ستوده (حَمِیدُ)
بزرگوار (مَجِیدُ)
سختگیر (گنهكاران) (شَدِیدُ)
گواه (شَهِیدُ)
10 صفت بند 78
صاحب عرش پرشكوه (ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ)
صاحب سخن استوار (ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ)
صاحب كردكار برازنده (ذَا الْفِعْلِ الرَّشِیدِ)
صاحب كوبش سخت (ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ)
صاحب نوید و و تهدید (ذَا الْوَعْدِ وَ الْوَعِیدِ)
آن كه سرپرست ستوده است (مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ)
آن كه به نیكى انجام دهد آنچه را خواهد (مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ)
آن كه نزدیك دوری ناپذیر است (مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ)
آن كه بر هر چیز گواه است (مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ شَهِیدٌ)
آن كه بر بندگان ستمكار نیست (مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ)
10 صفت بند 79
آن كه شریك و وزیری ندارد (مَنْ لا شَرِیکَ لَهُ وَ لا وَزِیرَ)
آن كه مثل و مانندى ندارد (مَنْ لا شَبِیهَ [شِبْهَ ] لَهُ وَ لا نَظِیرَ)
آفریننده خورشید و ماه تابان (خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِیرِ)
بی نیاز كننده درمانده تهیدست (مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ)
روزی دهنده كودك خردسال (رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ)
مهرورز بر پیر بزرگسال (رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ)
پیونددهنده استخوان شكسته (جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ)
پناه ترسان پناه جو (عِصْمَةَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ)
آن كه بر بندگانش آگاه و بیناست (مَنْ هُوَ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ)
آن كه بر هر چیز تواناست (مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ)
10 صفت بند 80
صاحب جود و بخشش (ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ)
صاحب فضل و كرم (ذَا الْفَضْلِ وَ الْکَرَمِ)
آفریننده لوح و قلم (خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ)
پدیدآورنده موران و مردمان (بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ)
صاحب عذاب و انتقام (ذَا الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ)
الهام بخش عرب و عجم (مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ)
بردارنده زیان و درد (کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ)
داناى رازها و قصدها (عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ)
پروردگار كعبه و حرم (رَبَّ الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ)
آفریننده هرچیز از نیستى (مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَمِ)
10 صفت بند 81
كردگار (فَاعِلُ)
هستی بخش (جَاعِلُ)
پذیرنده (قَابِلُ)
برازنده (کَامِلُ)
جدا (فَاصِلُ)
پیوند دهنده (وَاصِلُ)
دادگر (عَادِلُ)
چیره (غَالِبُ)
جویا (طَالِبُ)
بخشنده (وَاهِبُ)
10 صفت بند 82
آن كه به كرمش بخشید (مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ)
آن كه به جودش گرامى داشت (مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ)
آن كه به لطفش كرم ورزید (مَنْ جَادَ بِلُطْفِهِ)
آن كه به نیرویش عزّت یافت (مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ)
آن كه با علم خود تدبیر كرد (مَنْ قَدَّرَ بِحِکْمَتِهِ)
آن كه با بردباری اش درگذرد (مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ)
آن كه به حكمتش سامان داد (مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ)
آن كه به تدبیر خود حكم كرد (مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ)
آن كه به تدبیر خود در عین برتری اش نزدیك است (مَنْ دَنَا فِی عُلُوِّهِ)
آن كه در عین نزدیكی اش برتر است (مَنْ عَلا فِی دُنُوِّهِ)
10 صفت بند 83
آن كه هرچه خواهد آفریند (مَنْ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ)
آن كه هرچه بخواهد بكند (مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد راهنمایى كند (مَنْ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد گمراه سازد (مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد عذاب كند (مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد بیامرزد (مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد عزّت بخشد (مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد خوار گرداند (مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ)
آن كه در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد (مَنْ یُصَوِّرُ فِی الْأَرْحَامِ مَا یَشَاءُ)
آن كه هركه را بخواهد به رحمتش مخصوص گرداند (مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ)
10 صفت بند 84
آن كه همسر و فرزندى نگرفت (مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَداً)
آن كه براى هرچیز اندازه نهاد (مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ ءٍ قَدْراً)
آن كه در حكمش كسى را شریك نساخت (مَنْ لا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً)
آن كه فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد (مَنْ جَعَلَ [مِنَ الْمَلائِکَةِ] الْمَلائِکَةَ رُسُلاً)
آن كه در آسمان ها برج هایى گذارد (مَنْ جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجاً)
آن كه زمین را زیستگاه شایسته نمود (مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارا)
آن كه آدمى را از آب آفرید (مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً)
آن كه براى هرچیز سرانجامى قرار داد (مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ ءٍ أَمَداً)
آن كه با علم خویش هرچیز را در بر گرفته است (مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْماً)
آن كه تعداد هرچیز را شماره نموده است (مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ ءٍ عَدَداً)
10 صفت بند 85
آغاز (أَوَّلُ)
انجام (آخِرُ)
آشكار (ظَاهِرُ)
نهان (بَاطِنُ)
نیكوكار (بَرُّ)
حق (حَقُّ)
یگانه (فَرْدُ)
یكتا (وِتْرُ)
بی نیاز (صَمَدُ)
همیشگى (سَرْمَدُ)
10 صفت بند 86
بهترین شناخته شده اى كه شناخته شده (خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ)
برترین معبودى كه عبادت شده (أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ)
والاترین ثناپذیرى كه سپاس شده (أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ)
عزیزترین یاد شده اى كه یاد شده (أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ)
برترین ستوده اى كه ستایش شده (أَعْلَى مَحْمُودٍ حُمِدَ)
دیرینه ترین موجودى كه خواسته شده (أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ)
بلندترین وصف شده اى كه به وصف آمده (أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ)
بزرگترین مقصودی كه قصد شده (أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ)
گرامی ترین پرسیده اى كه پرسش شده (أَکْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ)
شریف ترین محبوبى كه دانسته شده (أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ)
10 صفت بند 87
محبوب گریه كنندگان (حَبِیبَ الْبَاکِینَ)
سرور توكّل كنندگان (سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ)
راهنماى گمراهان (هَادِیَ الْمُضِلِّینَ)
سرپرست مؤمنان (وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ)
همدم ذاكران (أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ)
پناه جان سوختگان (مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِینَ)
رهایی بخش راستگویان (مُنْجِیَ الصَّادِقِینَ)
تواناترین توانایان (أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ)
داناترین دانایان (أَعْلَمَ الْعَالِمِینَ)
پرستیده همه آفریدگان (إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ)
10 صفت بند 88
آن كه فراتر رفت و چیره گشت (مَنْ عَلا فَقَهَرَ)
آن كه دارا گشت و توان یافت (مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ)
آن كه نهان شد و آگاهى یافت (مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ)
آن كه پرستش شد و ارج نهاد (مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ)
آن كه نافرمانى شد و آمرزید (مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ)
آن كه اندیشه ها او را فرا نگیرد (مَنْ لا تَحْوِیهِ الْفِکَرُ)
آن كه دیده اى او را در نیابد (مَنْ لا یُدْرِکُهُ بَصَرٌ)
آن كه اثرى بر او پوشیده نماند (مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ أَثَرٌ)
روزی دهنده آدمیان (رَازِقَ الْبَشَرِ)
اندازه دهنده هر اندازه (مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ)
10 صفت بند 89
نگهدار (حَافِظُ)
آفریننده (بَارِئُ)
پدید آورنده (ذَارِئُ)
بسیار بخشنده (بَاذِخُ)
گشایشگر (فَارِجُ)
فراخی بخش (فَاتِحُ)
برگیرنده زیان (کَاشِفُ)
ضمانت كننده (ضَامِنُ)
فرمان ده (آمِرُ)
بازدارنده (نَاهِی)
10 صفت بند 90
آن كه جز او غیب نداند (مَنْ لا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلا هُوَ)
آن كه برنگرداند بدى را جز او (مَنْ لا یَصْرِفُ السُّوءَ إِلا هُوَ)
آن كه آفریدگان را جز او نیافریند (مَنْ لا یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلا هُوَ)
آن كه گناه را جز او نیامرزد (مَنْ لا یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلا هُوَ)
آن كه نعمت را جز او كامل نكند (مَنْ لا یُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلا هُوَ)
آن كه دلها را جز او دگرگون نكند (مَنْ لا یُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلا هُوَ)
آن كه كارها را جز او تدبیر ننماید (مَنْ لا یُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلا هُوَ)
آن كه باران را جز او فرو نبارد (مَنْ لا یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلا هُوَ)
آن كه روزى را جز او نگستراند (مَنْ لا یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلا هُوَ)
آن كه مردگان را جز او زنده نسازد (مَنْ لا یُحْیِی الْمَوْتَى إِلا هُوَ)
10 صفت بند 91
یاور ضعیفان (مُعِینَ الضُّعَفَاءِ)
همراه غریبان (صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ)
یار دوستان (نَاصِرَ الْأَوْلِیَاءِ)
چیره بر دشمنان (قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ)
بالا برنده آسمان (رَافِعَ السَّمَاءِ)
مونس برگزیدگان (أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ)
محبوب پروا پیشگان (حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ)
گنجینه تهیدستان (کَنْزَ الْفُقَرَاءِ)
معبود توانگران (إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ)
كریم ترین كریمان (أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ)
10 صفت بند 92
كفایت كننده از هر چیز (کَافِیا مِنْ کُلِّ شَیْءٍ)
پاینده بر هر چیز (قَائِما عَلَى کُلِّ شَیْءٍ)
آن كه چیزى مانند او نیست (مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَیْءٌ)
آن كه چیزى بر فرمانروایی اش نیفزاید (مَنْ لا یَزِیدُ فِی مُلْکِهِ شَیْءٌ)
آن كه چیزى بر او پوشیده نیست (مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْءٌ)
آن كه چیزى از خزانه هایش نكاهد (مَنْ لا یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَیْءٌ)
آن كه مانندش كسى نیست (مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ)
آن كه چیزى از علمش پنهان نماند (مَنْ لا یَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَیْءٌ)
آن كه به همه چیز آگاه است (مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَیْءٍ)
آن كه همه رحمتش همه چیز را فرا گرفته است (مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْءٍ)
10 صفت بند 93
اكرام كننده (مُکْرِمُ)
روزی بخش (مُطْعِمُ)
نعمت دهنده (مُنْعِمُ)
عطابخش (مُعْطِی)
بی نیازكننده (مُغْنِی)
ذخیره گذار (مُقْنِی)
نابودكننده (مُفْنِی)
زنده ساز (مُحْیِی)
خشنودكننده (مُرْضِی)
رهایی بخش (مُنْجِی)
10 صفت بند 94
آغاز و انجام هر چیز (أَوَّلَ کُلِّ شَیْءٍ وَ آخِرَهُ)
پرستیده و دارنده هر چیز (إِلَهَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مَلِیکَهُ)
پروردگار و سازنده هر چیز (رَبَّ کُلِّ شَیْءٍ وَ صَانِعَهُ)
آفریننده و برآورنده هر چیز (بَارِئَ کُلِّ شَیْءٍ وَ خَالِقَهُ)
گیرنده و گشاینده هر چیز (قَابِضَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ بَاسِطَهُ)
آغاز كننده هر چیز (مُبْدِئَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُعِیدَهُ)
پدیدآورنده و اندازه بخش هر چیز (مُنْشِئَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُقَدِّرَهُ)
هستی بخش و جنباننده هر چیز (مُکَوِّنَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُحَوِّلَهُ)
زنده كننده و میراننده هر چیز (مُحْیِیَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُمِیتَهُ)
آفریننده و میراث بر هر چیز (خَالِقَ کُلِّ شَیْءٍ وَ وَارِثَهُ)
10 صفت بند 95
بهترین یادكننده و یادشده (خَیْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ)
بهترین ثناپذیر و ثناشده (خَیْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ)
بهترین ستاینده و ستوده (خَیْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ)
بهترین گواه و گواه پذیر (خَیْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ)
بهترین خواهنده و خوانده شده (خَیْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ)
بهترین پاسخ دهنده و پاسخ داده شده (خَیْرَ مُجِیبٍ وَ مُجَابٍ)
بهترین یار و همدم (خَیْرَ مُونِسٍ وَ أَنِیسٍ)
بهترین همراه و همنشین (خَیْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِیسٍ)
بهترین سویه و آهنگ (خَیْرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ)
بهترین دوستدار و دوستی پذیر (خَیْرَ حَبِیبٍ وَ مَحْبُوبٍ)
10 صفت بند 96
آن كه به خواهنده اش پاسخ گوید (مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِیبٌ)
آن كه براى فرمانبرش دوست است (مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِیبٌ)
آن كه به دوستدارش نزدیك است (مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ)
آن كه براى كسی كه از او نگهدارى طلبد دیده بان است (مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ)
آن كه به هركه به او امید بندد كریم است (مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ)
آن كه هركه از او نافرمانى كند بردبار است (مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ)
آن كه در بزرگی اش مهربان است (مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ)
آن كه در فرزانگى بزرگ است (مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ)
آن كه در نیكی اش دیرینه است (مَنْ هُوَ فِی إِحْسَانِهِ قَدِیمٌ)
آن كه به هر كه او را خواهد دانا است (مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِیمٌ)
10 صفت بند 97
سبب ساز (مُسَبِّبُ)
شوق آفرین (مُرَغِّبُ)
برگرداننده (مُقَلِّبُ)
پیگیر (مُعَقِّبُ)
سامان بخش (مُرَتِّبُ)
هراس آور (مُخَوِّفُ)
بر حذردار (مُحَذِّرُ)
یادآور (مُذَکِّرُ)
تسخیرگر (مُسَخِّرُ)
دگرگون ساز (مُغَیِّرُ)
10 صفت بند 98
آن كه علمش پیش است (مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ)
آن كه وعده اش راست است (مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ)
آن كه لطفش آشكار است (مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ)
آن كه فرمانش چیره است (مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ)
آن كه كتابش استوار است (مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ)
آن كه حكمش شدنى است (مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ)
آن كه قرآنش باشكوه است (مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ)
آن كه فرمانروایی اش دیرین است (مَنْ مُلْکُهُ قَدِیمٌ)
آن كه بخشش فراگیر است (مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ)
آن كه پایگاهش بس بزرگ است (مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ)
10 صفت بند 99
آن كه شنیدنى از شنیدن دیگر بازش ندارد (مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ)
آن كه كارى از كار دیگر منعش نكند (مَنْ لا یَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ)
آن كه گفتارى از گفتار دیگر سرگرمش نكند (مَنْ لا یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ)
آن كه درخواستى از درخواست دیگر او را به اشتباه نیافكند (مَنْ لا یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ)
آن كه چیزى از چیز دیگر پرده اش نشود (مَنْ لا یَحْجُبُهُ شَیْءٌ عَنْ شَیْءٍ)
آن كه اصرار اصراركنندگان او را به ستوه نیاورد (مَنْ لا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ)
آن كه آرمان واپسین جویندگان است (مَنْ هُوَ غَایَةُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ)
آن كه نهایت همّت عارفان است (مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِینَ)
آن كه پایان جستجوى جویندگان است (مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ)
آن كه غبارى در سراسر هستى بر او پوشیده نیست (مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعَالَمِینَ)
10 صفت بند 100
بردبارى كه شتاب نكند (حَلِیما لا یَعْجَلُ)
بخشنده اى كه بخل نورزد (جَوَادا لا یَبْخَلُ)
راستگویى كه تخلّف نكند (صَادِقا لا یُخْلِفُ)
عطاكننده اى كه خستگى نپذیرد (وَهَّابا لا یَمَلُّ)
چیره اى كه شكست ناپذیر است (قَاهِرا لا یُغْلَبُ)
بزرگى كه به وصف در نیاید (عَظِیما لا یُوصَفُ)
دادگرى كه ستم ننماید (عَدْلا لا یَحِیفُ)
توانگرى كه نیازمند نشود (غَنِیّا لا یَفْتَقِرُ)
بزرگى كه كوچك نگردد (کَبِیرا لا یَصْغُرُ)
نگهدارى كه غفلت ننماید (حَافِظا لا یَغْفُلُ) منبع: ستاره
منبع: پارسینه
کلیدواژه: دعای جوشن کبیر صفات خداوند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۶۶۷۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا به سمت قبله نماز می‌خوانیم؟ + دلائل علمی
زمانی که جهت قبله ی مسلمانان از مسجد الاقصی به سمت مسجد الاحرام و مشخصاً کعبه تغییر یافت، قوم یهود به انکار متوسل شدند و بهانه جویی و ایراد که …«مگر می‌شود قبله را تغییر داد؟»
در این هنگام این آیه «وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ / مشرق و مغرب هر دو ملک خداست، پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده‌اید، که خدا (به همه جا) محیط و (به هر چیز) داناست[۱]» بر رسول خدا نازل شد و جواب آنان را چنین داد که شرق و غرب و هر جهتی که خداوند متعال صلاح بداند، باید قبله گاه مسلمین باشد؛ زمانی مسجد الاقصی و اینک کعبه.
اما نشان دادن اقتدار خداوند تمام ماجرا نبوده و نیست. محققان و دانشمندان پس از مطالعات فراوان به این مهم دست یافته اند که قرار گرفتن انسان به سمت قبله، از لحاظ علمی فواید ثابت شده ای برای سلامت جسم و روح انسان دارد.
برای آگاهی از دلایل علمی رو به قبله نماز خواندن، در این مقاله همراه ما باشید.
در اثبات دلایل علمی، مراد کدام شاخه از علم است؟
البته این موضوع از ابعاد و شاخه های گوناگون علم، قابل بررسی و تأمل است زیرا احکام و فرامین الهی با در نظر گرفتن تمام جوانب امر و ظرفیت ها و نیازهای انسان، وضع شده است.
اساساً رویدادهایی که در زندگی با آنها مواجه می شویم، تلفیقی از علوم گوناگون هستند. چنانچه مسائل مربوط به الکترو مغناطیس که در حیطه ی علم فیزیک قرار دارند، بر کارکرد اندام ها و سلامتی سلول ها و اعصاب بدن که زیرمجموعه ی علوم زیستی هستند تأثیرگذارند. از این رو، در این مطالعه، موضوع رو به قبله نماز خواندن را هم از نظر علوم زیستی و فیزیولوژی و هم از دیدگاه علوم انسانی و اجتماعی بررسی خواهیم نمود.
دلایل علمی رو به قبله نماز خواندن رابطه قبله، نماز و میدان مغناطیسی زمین با توجه به تصاویر به دست آمده از نقشه میدان مغناطیسی زمین، در می یابیم که به صورت شگفت آوری، چنانچه انسان در هر نقطه از کره زمین، به سمت قبله بایستد، میدان مغناطیسی بدن وی بر میدان مغناطیسی زمین منطبق شده و در طول مدتی که در حال خواندن نماز است، میدان مغناطیسی بدنش منظم می‌شود.پروفسور هارول بور از دانشگاه ییل [۲] برای اولین بار با انجام یک آزمایش ساده، به وجود میدان مغناطیسی در اطراف موجودات زنده پی برد. وی پس از اینکه دریافت در بدن سمندر مورد آزمایشش، میدان مغناطیسی وجود دارد، این آزمایش را بر روی تعدادی از دانشجویان خویش نیز انجام داد. یکی از مطالب بسیار جالبی که پروفسور بور کشف کرد، این بود که دریافت؛ در بدن همه ی دانشجویان مؤنث مورد آزمایش، ماهی یک مرتبه تغییر ولتاژ نسبتاً شدیدی ایجاد می شود و این میدان دربدن آنها به منظم ترین حالت خود می رسد و دقیقاً به این علت است که زنان در این مدت نیازی به خواندن نماز ندارند.
اخیرا هم در همین راستا، محققان دریافته اند؛ علت اینکه قلب زنان منظم تر و قویتر از قلب مردان می زند به دلیل همین تغییر ولتاژ ماهیانه در بدن آنهاست.
رابطه ی نماز و بارهای الکتریکی
بارهای زائد و آسیب رسانی که در اثر تحریکات الکتریکی اعصاب بدن به وجود می آیند هم بر روی میدان مغناطیسی بدن و هم بر روی امواج مغزی اثر سوء و مخرب دارند و این اثرات مخرب در قسمت هایی که اعصاب در آن تحرک بیشتری دارند، خطرات جدی تری ایجاد می کنند و الزامیست که هرچه سریعتر از آن نواحی دور شوند. حیرت آور است اگر بدانید که این قسمت ها، دقیقاً همان نواحی هستند که طی وضو گرفتن شسته می شوند و نیز اعصاب مربوط به فوقانی ترین قسمت بدن انسان، یعنی جمجمه!
طی انجام مراحل نماز، از قبیل وضو گرفتن و رو به قبله ایستادن و پیشانی بر خاک نهادن و … این بارهای زائد و آسیب رسان از بدن شخص نمازگزار تخلیه و دفع می شوند و این، موهبتی است که در قالب معجزه ای به نام نماز، به انسان هدیه شده است.
رابطه ی نماز و امواج مغزی
از دیگر دلایل علمی رو به قبله نماز خواندن تخلیه بار های زائد الکترو مغناطیسی بدن است. پس از دفع بارهای زائد بدن طی عمل وضو، امواج مغزی در مطلوب ترین حالت قرار می گیرند. به علاوه، حالت تمرکزی که در هنگام خواندن نماز در شخص نمازگزار به وجود می آید، باعث می شود که تشعشع امواج آلفا، به اندازه قابل توجهی بالا رفته و توانایی مغز نیز، در تولید این امواج بالا خواهد رفت.
علاوه بر بارهای زائد داخلی، بدن انسان به طور روزانه و متناوب، مقدار زیادی امواج الکترومغناطیسی را از محیط خارج دریافت می کند. بدن، هنگام استفاده از امواج الکترومغناطیس میزان قابل توجهی از آن امواج را دریافت می کند که البته راه گریزی نیست. امواجی که از طریق جریان برق از وسایل برقی مختلف، از طریق لامپ های روشن که حتی برای مدت کوتاهی هم خاموش نمی شوند، از طریق تماس مداوم با گوشی های تلفن همراه و کار با آنها در هنگام اتصال به شارژر و استفاده ی بیش از حد از هندزفری و امثال آن وارد بدن می شوند. به این طریق، انسان منبعی است که مقدار بسیار زیادی امواج الکترومغناطیسی را دریافت می کند و به عبارت دیگر انسان یک وسیله ی برقی است که همواره مقدار قابل توجهی از امواج را دریافت می کند بدون این که خود متوجه باشد.
قبله، نماز و تخلیه بارهای منفی
اما، نماز گزاردن و سجده کردن مانند سیم ارت، با نهادن پیشانی بر خاک، و تکرار چند باره ی آن، امواج الکترومغناطیسی را از بدن نمازگزار تخلیه خواهد کرد. این موضوع دقیقاً شبیه اتصال زمین به ساختمان ها و سازه های بلندی است که احتمال برخورد سیگنال های شدید الکتریکی مانند رعد و برق به آنها بالاست، اما اتصال به زمین باعث می شود که این امواج از طریق زمین تخلیه شده و آسیبی به مردم وارد نشود.
و شگفت انگیزتر آنکه؛ بهترین راه برای بهره مندی از این سم زدایی الهی، این است که هنگامی که پیشانی تان را بر خاک بندگی می گذارید، رو به مرکز زمین باشید زیرا در این حالت است که امواج الکترومغناطیسی بهتر و سریع تر تخلیه می شوند و حیرت انگیزتر اینکه بر اساس یافته ها و اصول علمی ثابت شده، مرکز زمین مکه و خانه ی کعبه است.
کعبه ای که قبله گاه مسلمانان قرار داده شده، دقیقاً در نقطه ی وسط زمین است. از این روست که گفته می شود سجده کردن به سمت قبله ی مسلمین جهان، بهترین و سریع ترین راه تخلیه ی سیگنال های مضر و بارهای منفی و مضر از بدن انسان است. تحقیقات علمی که در این زمینه انجام شده اند، سند محکم و مستدلی هستند برای اثبات این موضوع که دستورات و فرایض دین مبین اسلام، کاملاً دلایل علمی داشته و بر پایه مصلحت اندیشی و خیر خواهی پروردگار برای نوع بشر تدوین شده اند.
نماز گزارانی که هر روز، ۳۴ مرتبه در رکعات ۱۷ گانه نمازهای یومیه شان سجده می کنند، یقیناً بیشتر از هر کس دیگری انرژی های منفی و بارهای مضر کسب شده در طول روز را تخلیه می نمایند.
نماز و سلامت اجتماعی
علاوه بر تأثیراتی که نماز خواندن به سوی قبله بر روی سلامتی روح و روان و جسم فرد نمازگزار دارد، تأثیرات شگرفی نیز بر روی سلامت اجتماعی مسلمانان می گذارد. رو به سوی قبله نماز خواندن، سوای تحقیقات علمی و آثار فیزیولوژیک، یک موضوع فقهی و دینی است. فرامین خداوند متعال، با ریشه یابی های دقیق نیازهای بشری، سرشار از حکمت ها و منافع بی شمار در همه ی ابعاد زندگی انسان است. هم از بعد فردی و هم از بعد اجتماعی …
درست است که عبودیت، امری درونی است و روح و ریشه ی آن، احساس بندگی درونی عبد نسبت به معبود است، لیکن، نمود عینی این احساس الزامی است و این توجّه و خضوع قلبی باید به صورت عملی هم اجرا شود. به همین دلیل هم خداوند، کعبه را قبله گاه مسلمانان معین نمود تا انسان ها را با همۀ اختلافاتی که از نظر نژاد و زبان و رنگ پوست و فرهنگ و تفاوت جغرافیایی دارند، متوجه به یک مرکز واحد کرده و با این مرکزیت، وحدت فکری، معنوی و عملی آنان را تضمین کند.[۳]
نمودِ وحدت در همه ی ابعاد اجتماع مسلمین، یکی از اهداف رو به قبله نماز خواندن است تا وحدت و یکرنگی و هماهنگی در صفوف مسلمانان نمازگزار پیدا شود و از تفرقه و جدایی که عامل هرج و مرج و اغتشاش و فروپاشی نظم اجتماعی است، جلوگیری شود. علاوه بر این، کعبه، به عنوان نقطه ی مرکزی زمین، مکانی مقدس است که یکی از قدیمی‌ترین پایگاه‌های توحید و خداپرستی می‌باشد و توجه به آن، بیدار کننده ی سوابق و خاطرات گذشته ی انسان ها در زمینه ی توحید و بندگی پروردگار است.[۴]
رو به قبله نماز خواندن، اقتضای جسمانیّت انسان
ذات پروردگار، به عنوان وجودی مجرّد، محدود و محصور در مکان و جهت خاصی نیست و از آن جایی که وجودی مطلق و فراگیر و نامتناهی نیز هست، هرگز نمی توان جایی را تصوّر کرد که خداوند در آنجا حضور نداشته باشد. همانگونه که در آیه ۱۱۵ سوره بقره به این حقیقت اشاره شده و مشرق و مغرب و کل هستی مملو از نور الهی معرفی شده است. بنابر این، به یک قبله نماز گزاردن، یقیناً حکمت و هدف مشخصی دارد که وجود انسان، تنها برنده و ذی نفع این فلسفه و حکمت الهی خواهد بود.
جسمانی بودن انسان و محصور بودن روح بشریت در کالبد بدن، دلیل متقنی برای توجیه این عمل است. رو به قبله نماز خواندن، به این دلیل نیست که خداوند در مکان یا جهت معیّنی قرار دارد؛ بلکه از این رو است که انسان زمینی، به دلیل فیزیک بدنی و ساختار جسمانی خود، ناگزیر است که هنگام نماز به یک سو متوجّه باشد زیرا از قدرت وی خارج است که در آنِ واحد، متوجه همه ی جهات باشد.[۵]
البته این موضوع که خداوند متعال در همه جا هست و بنده، به هر طرف که رو کند، در حقیقت روی به سوی معبود نهاده، لزوماً به این امر منتج نمی شود که به هر سمت و سویی می توان نماز خواند. همانطور که یقیناً، خالق همه ی انسان ها، همه ی زبان ها را می داند ولی نماز را باید به زبان عربی خواند و یا اینکه با علم به ازلی بودن و لایتناهی بودنِ خداوند و اینکه می دانیم خداوند، وجودی مقید به زمان و وقت به خصوصی نیست و محدودیت زمانی خاصی برای ارتباط و توکل به او وجود ندارد، لازم است که نماز را در اوقات خاص خودش بخوانیم.
بنا به توضیحاتی که در باب فلسفه و دلایل علمی رو به قبله نماز خواندن، ارائه شد، در می یابیم … حال که به خاطر محدودیّت های جسمانی، ناگزیر به ایستادن به یک سمتِ به خصوص در هنگام نماز هستیم، خدای تعالی در قالب احکام دین مبین اسلام خواسته است که از این امر، حدّاکثر استفاده را برای تکمیل بندگی و شکوه هر چه بیشتر عبادت بنماید و به جای آوردن این فریضه را مشروط به متوجّه شدن و روی کردن به سمت قبله نموده است.[۶]
نماز خواندن رو به قبله، مظهر وحدت اسلامی
همانگونه که می دانیم نمازهای یومیه این قابلیّت را دارند که به جماعت اقامه شوند. خداوند متعال، با توجه به این موضوع، برای اقامه ی این نمازها شرایط و ارکانی را مشخص فرموده تا به واسطه ی اجرای این ارکان، نظم در صفوف نماز جماعت مسلمین شکل گرفته و وحدت و یکپارچگی نهادینه گردد. لذا، چنانچه الزام رو به قبله نماز خواندن در نمازهای واجب که به جماعت نیز خوانده می شوند، وجود نداشت و هرکس به هر سمتی که دلش می خواست، نماز می خواند، اقامه ی نماز جماعت از اساس به هم می ریخت و بنیان آین فریضه ی با شکوه عبادی فرو می پاشید، جماعت مسلمانان و اتحاد آنها در پرستش خداوند، دچار درهم ریختگی و تشتت می گردید.
از همین روست که توجّه عموم مسلمانان نمازگزار به سمت کعبه، آن هم پنج مرتبه در هر شبانه روز، روح همبستگی و وحدت و یکدلی را در دل و جان انسان های با ایمان پرورش می دهد و به شکل گیری وحدت اسلامی و هماهنگی و شکوه صفوف مسلمین جهان کمک می کند و با رشته ای نامرئی، اجتماعات مختلف اسلامی را در سرتاسر کره ی خاکی، از شرق تا غرب عالم به هم مربوط و چون حلقه های زنجیر به یکدیگر متصل می سازد و عظمت و شوکت آنها را به منصه ی ظهور می رساند، چرا که خمیر مایه و جوهره ی تعالیم جهانی دین مبین اسلام، بر مبنای وحدت هدف و عقیده میان تمام مسلمین جهان است که با قرار گرفتن به سمت قبله ای واحد، به جهانیان نشان داده می شود.[۷]
قبله ای واحد، اقتدا به انبیا و اوصیای الهی در نماز
کعبه، قبله گاه ابراهیم خلیل الله و محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و پیروان ایشان از صدر نبوت تا کنون، رمز وحدت میان مردم و نقطه ی ثقلی برای اجتماع دل های مؤمنان و کنگره ای عظیم و بی مثال در راستای استحکام پیوندهای گوناگون بشری میان مسلمین می باشد. پیوندهایی فرامرزی و فارغ از هرگونه تبعیض و تفاوتِ رنگ و نژاد و مذهب.
چه دلیلی علمی تر و اندیشمندانه تر از پیوند دادن میان انسان ها در سرتاسر کره ی زمین فارغ از زمان و مکان! تصور اینکه ما، به همان سمتی نماز می گذاریم که روزگاری حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل و حضرت محمد صلوات الله علیه نماز می خواندند، روزگاری امامان معصوم علیهم السلام و یاران ایشان، سالها پیش، اجداد و نیاکان ما و اینک خود ما … باعث می شود که خود را نزدیک و متصل به ایشان بدانیم و گویی در نمازی ایستاده ایم که مقتدایش، انبیا و اوصیای بزرگ الهی هستند و چه سعادتی از این بیشتر!
مسلمانان در پرتو این قبله گاه مقدّس و در سایه ی مرکزیّت و معنویّت بی بدیل آن می توانند بسیاری از نابسامانی های روزمره ی خود را سر و سامان داده و کاخ سعادت خود را بر پایه آن استوار سازند.[۸]
آیه مربوط به تحویل و تعیین قبله
«قَدْ نَرَیٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَهً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ»: ما توجه تو را بر آسمان (به انتظار وحی و تغییر قبله) بنگریم و البته روی تو را به قبله‌ای که به آن خشنود شوی گردانیم، پس روی کن به طرف مسجد الحرام و شما (مسلمین) نیز هر کجا باشید (در نماز) روی بدان جانب کنید. و گروه اهل کتاب به خوبی می‌دانند که این تغییر قبله به حق و راستی از جانب خداست (نه به دلخواه کس) و خدا از کردار آنها غافل نیست.[۹]
کلام آخر
باید بگوییم که رو به قبله نماز خواندن، هرگز به مفهوم محدود کردن ذات پاک خداوند در مکان و جهت معینی نیست، چنانچه پیش تر گفتیم که خدای تعالی حکیم است و تکالیف و احکام الهی همگی دارای حکمت و منفعتی هستند که به برخی از آنها اشاره کردیم. از تخلیه بارهای منفی و امواج الکترو مغناطیسی و امواج مضر گرفته تا وحدت و یکدلی میان همه ی مسلمانان در هر نقطه ای از زمین که هستند، پیشگیری از هرج و مرج و تشتت در صفوف مسلمین و نشان دادن عظمت و شکوه قدرت اسلام و مسلمین به سایر جهانیان، ناگزیری انسان از به یک سمت نماز خواندن به دلیل محدودیت های جسمانی و حفظ اریکه ی قدرت قدیمی ترین پایگاه توحید، یعنی کعبه، تنها بخشی از دلایل اثبات شده ی این امر می باشند که در این مقاله به آنها پرداختیم.
منبع: به قلم تحریریه ستاد اقامه نماز
پی نوشت ها۱. سوره بقره، آیه ۱۱۵
۲. دانشگاه ییل (به انگلیسی: LYale University) ) یک دانشگاه تحقیقاتی خصوصی و بسیار معتبر در شهر نیوهیون واقع در ایالت کنتیکت آمریکا است که در سال ۱۷۰۱ میلادی تأسیس شده است. بسیاری از رؤسای جمهور آمریکا و همچنین سران دولت آمریکا از جمله بیل کلینتون، جورج دبلیو بوش، جان کری و هیلاری کلینتون از این دانشگاه فارغ التحصیل گردیده اند.
۳. تفسیر المیزان، ج ۱، ص ۵۰۷
۴. برگرفته از: همان، تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۴۱۵
۵. پاسخ به پرسش های مذهبی، مکارم شیرازی، سبحانی، ناصر، جعفر، قم، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، ۱۳۷۷هـ.ش، چاپ اول، ص ۲۹۵.
۶. همان
۷. پاسخ به پرسش های مذهبی، همان.
۸. تفسیر نمونه، همان، ج ۵، ص ۹۰.
۹. سوره بقره، آیه ۱۴۴، ترجمه الهی قمشه ای
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت