به نقل از «تین نیوز»

◄ دیپلماسی فعال؛ رمز حفظ قراردادهای فاینانس

تاریخ انتشار: ۱۴ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۷۱۰۸۸

تین‌نیوز | 

سید فرید موسوی*: با خروج ترامپ از توافق برجام تردیدهایی جدی بر فضای پسابرجام در کشورمان سایه افکند. در روزهای اول سؤال اساسی این بود که آیا برجام بعد از خروج آمریکا از این توافق پا برجا خواهد ماند یا خیر؟ به‌وضوح می‌توان دید که هیجان ناشی از این سؤال اساسی همان‌طور که به‌سرعت اوج گرفت، به‌سرعت هم فروکش کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حالا سؤال ملموس‌تر این است که با خروج آمریکا و تهدیدات دولت این کشور برای بازگشت تحریم‌ها چه اتفاقی برای اقتصاد کشور، افق‌های پیش روی آن در پسابرجام و قراردادهایی که تاکنون امضا کرده می‌افتد؟

اروپایی‌ها تاکنون نه برای ماندن در برجام بلکه برای ایستادن در مقابل خواست‌های آمریکا علیه کشورمان خود را جدی نشان داده‌اند. تصمیم اخیر این اتحادیه مبنی بر فعال‌کردن قوانین ضد تحریم آمریکا برای ماندن در فضای اقتصادی ایران یک امیدواری جدی را به وجود آورده است. به همین منوال بحث جایگزینی یورو با دلار در مبادلات اقتصادی ایران و اروپا هم عاملی امیدآفرین تلقی می‌شود.

باوجوداین‌ واقعیت صحنه حقوقی، سیاسی و اقتصادی جهان به ما تذکر می‌دهد که لزوماً ماندن در این سطوح نمی‌تواند آن تضمین لازم برای پابرجا بودن قراردادهای فاینانس خارجی در کشورمان باشد. قوانین ضد تحریمی اتحادیه اروپا علیه آمریکا مواردی امیدوارکننده هستند اما حداکثر برای شرکت‌های متوسط و کوچک.

هرچند باید یادآور شد که همچنان نقش کشورهای اروپای شرقی نیز در همراهی با این سیاست مهم است و هنوز این سؤال که آیا بازیگرانی چون مجارستان، لهستان و... با این سیاست همراهی می‌کنند نیز پاسخ مشخصی پیدا نکرده است.

مقایسه حجم مبادله کشورهای طرف برجام با آمریکا در قیاس با کشورمان تهدیدی جدی است برای اینکه تصمیمات آمریکا برای اعمال تحریم یک‌جانبه علیه ایران کارساز بیفتد و باعث عقب‌ راندن اروپا شود. تنها چیزی که در این میان اروپا را نه‌تنها پایبند به برجام نگه داشته بلکه باعث رویارویی دو سوی آتلانتیک شده است، عوامل سیاسی بوده‌اند. اروپا به سه دلیل عمده با تصمیم ترامپ مخالف است؛ اول اینکه نمی‌خواهد به‌عنوان جزئی از سیاست خارجی آمریکا شناخته شود. دوم نگران به هم ریختن مجدد خاورمیانه به‌عنوان همسایه نزدیک خود است و نهایتاً به‌هم خوردن پیمان‌های بین‌المللی به‌صورت یک‌جانبه را به نفع منافع خود نمی‌داند.

درصورتی‌که تحریم‌های آمریکا جدی شوند واقعیت این است که کار برای تبادلات اقتصادی و ازجمله قراردادهای فاینانس در کشورمان سخت خواهد شد. شرکت‌های بزرگ اروپایی در شرایط عادی اگر خطری را احساس کنند ریسک کارکردن با ایران را به منافع همکاری با آمریکا ترجیح نخواهند داد.  حتی بعید است در مقابل یک تحریم جدی کشورهایی مانند هند، چین و حتی روسیه هم به‌راحتی با ایران کار کنند.

در چنین شرایطی راه‌حل چندانی برای کشورمان جهت جبران آثار تحریمی بر قراردادهای خارجی و ازجمله فاینانس‌ها وجود ندارد و آن‌هم راه‌حل سیاسی است. به عبارتی ما باید از این جای داستان به بعد، طوری رفتار کنیم که اروپایی‌ها تا جای ممکن به برجام پایبند بوده و برای ابتکار عمل در جهت مقابله با تحریم‌های آمریکا تشویق شوند.

با توجه به حجم موردنیاز سرمایه‌گذاری داخلی کشورمان در پروژه‌ها و بنیه اقتصاد ملی کشور، ما به‌طورجدی نیازمند قراردادهای فاینانس هستیم. درواقع همان‌طور که این گفتگوهای سیاسی بودند که درهای فضای پسابرجام را گشودند اکنون نیز تنها راه، دیپلماسی و گفتگوی سیاسی است که می‌تواند تضمینی باشد بر اینکه امکان حفظ قراردادهای فاینانس قبلی یا حتی بستن قراردادهای جدید ایجاد شود.

به‌طور خلاصه باید اذعان کرد که اروپا و دنیا برای کارکردن با کشورمان نیازمند انگیزه‌هایی هستند که قسمت زیادی از آنها به‌طور واضح اقتصادی نیست. به معنای دقیق‌تر حضور ایران در عرصه‌های بین‌المللی به‌عنوان یک شریک باید توجیه منطقی در حوزه سیاسی داشته باشد و این مقدمه شرایطی است که می‌تواند باعث تضمین قراردادهای اقتصادی شود.

*عضو کمیسیون اقتصادی مجلس

هفته‌نامه‌حمل‌ونقل

 

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: تحریم فاینانس خروج آمریکا از برجام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۷۱۰۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

والیبال ایران و یک درد قدیمی؛ پشت کردن به تیم ملی برای قراردادهای میلیاردی!

انصراف برخی بازیکنان از حضور در تیم ملی والیبال نشان داد که آنها به مسائل دیگری به جز پیراهن این تیم فکر می‌کنند!

به گزارش مشرق، با حضور پائز در ایران، تمرینات تیم ملی والیبال جدی‌تر از گذشته دنبال می‌شود و حالا باید امیدوار بود این تیم بتواند به هدفی تقریبا محال یعنی رسیدن به سهمیه المپیک پاریس، برسد. هرچند روی کاغذ، والیبال ایران شانس کسب سهمیه دارد اما واقعیت‌ها چیز دیگری می‌گوید و تیم ملی باید به ۱۰ پیروزی دست پیدا کند تا بتواند مسافر پاریس شود که این تعداد پیروزی حتی برای تیم‌های بزرگ همچون برزیل و لهستان هم کاری بسیار سخت محسوب می‌شود.

با این حال توقع جامعه والیبال از ملی‌پوشان این تیم، تلاش حداکثری برای دفاع از حیثیت والیبال ایران است. بازیکنانی که در لیست نهایی تیم ملی قرار گرفته‌اند باید این نکته را در نظر داشته باشند که پوشیدن پیراهن این تیم، بزرگترین افتخار ممکن برای آنهاست. امروز لیست تیم ملی والیبال اعلام شد و مطابق پیش‌بینی‌ها برخی بازیکنان که هر چه دارند از بازی در تیم ملی بوده است، در این لیست ۳۰ نفره حضور ندارند.

این بازیکنان مصدومیت را بهانه کرده‌اند تا به تیم ملی نیایند؛ اما عجیب اینکه آنها تا آخرین بازی تیم‌شان در لیگ برتر و همچنین لیگ‌های بی‌کیفیت خارجی به میدان رفتند و هیچ خبری هم از مصدومیت آنها نبود!

به نظر می‌رسد واقعیت این است که آنها به دلیل ترس از مصدومیت در تیم ملی و اینکه نتوانند برای فصل بعد قراردادهای میلیاردی امضا کنند، به تیم ملی کشورشان پشت کردند. قطعا اگر تیم ملی شانس بیشتری برای صعود به المپیک داشت این بازیکنان چنین تصمیمی نمی‌گرفتند؛ چرا که حضور در المپیک می‌توانست پیشنهادهای باشگاهی بهتری برای آنها فراهم کند.

یادمان نرفته در دوره‌ای بازیکن مطرح تیم ملی والیبال به دلیل اینکه به آنها پاداش لیگ ملت‌ها داده نشد، خودش را به بیماری زد اما زمانی که پول به او رسید شفا پیدا کرد و برای تیم ملی به میدان رفت!

حالا دیگر نمی‌توان به سرمربی اسبق تیم ملی خرده گرفت. زمانی که بازیکنان باتجربه تمایلی به بازی برای این تیم نداشتند برخی عنوان کردند که دلیل این مسئله حضور بهروز عطایی روی نیمکت تیم ملی است. عجیب آنکه کسانی که حالا منتقد بازیکنانی شده‌اند که از حضور در تیم ملی امتناع کرده‌اند در آن زمان یا سکوت کردند یا به حمایت از بازیکنان انصرافی پرداختند.

مشکل جای دیگریست؛ همانجایی که به صورت سیستماتیک از بازیکن‌سالاری حمایت می‌شد. باید امیدوار بود این بار و در دوره ریاست میلاد تقوی دیگر خبری از بازیکن‌سالاری نباشد. بازیکنی که در دوره مربیگری عطایی به یکباره از همراهی تیم ملی امتناع کرد، نباید بار دیگر به این تیم دعوت می‌شد؛ اما هنوز هم فرصت کافی برای مقابله با این معضل هست؛ در غیر این صورت در روی همان پاشنه قبلی خواهد چرخید.

منبع: ایرنا