به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

بُعد سوم حضرت روح‌الله به روایت خلف صالح/ شخصیت‌های جهانی درباره امام خمینی(ره) چه گفتند؟

تاریخ انتشار: ۱۴ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۷۲۰۴۹

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امروز مصادف با بیست و نهمین سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت امام خمینی(ره) است. امامی که احیاگر اسلام ناب در عصر سلطه جاهلیت مدرن است. امامی که سلطه پوشالی ابرقدرت‌های غربی و شرقی را با دم مسیحایی خود فروشکست و اسلام ظلم‌ستیز و انقلابی را پس از قرن‌ها از محاق مظلومیت و مهجوریت بیرون آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام خمینی (ره) با برافراشتن پرچم دیانت و معنویت و بیدار کردن فطرت‌های پاک محرومان و مستضعفان، حیات مجدد اسلام را رقم زد و جهانخواران عالم را با نیروی لایزال ایمان و اتکاء به خداوند متعال به زیر کشید.

رهبری الهی
امام بزرگوار ما رهبری الهی است که نه تنها مردم ایران و نه تنها شیعیان و مسلمانان جهان که بشریت وامدار اوست. مردی که اندیشه‌های متعالی و انسان‌ساز اسلامی را از مجامع دینی، مساجد و کتابخانه‌ها به زیست اجتماعی و سیاسی مردم ایران منتقل گرداند و مترقی‌ترین الگوی اداره جامعه را بر مبنای توجه بر نیاز‌های معنوی و مادی انسان ارائه کرد.

بیشتر بخوانید: راه امام این نبود که امروز پدیده‌ای به نام «اختلاس» داشته باشیم

برای شناخت بهتر مکتب امام راحل، بهترین نسخه رجوع به بیانات خلف صالح این مرد الهی یعنی مقام معظم رهبری است.

«معنویت» و «عقلانیت» و «عدالت» در مکتب امام راحل
معظم‌له دو بُعد اصلی در مکتب امام راحل را «بُعد معنویت» و «بُعد عقلانیت» می‌دانند و می‌فرمایند:

«بُعد معنویت یعنی امام بزرگوار ما صرفاً با تکیه‌ی بر عوامل مادی و ظواهر مادی، راه خود را پی نمی‌گرفت؛ اهل ارتباط با خدا، اهل سلوک معنوی، اهل توجه و تذکر و خشوع و ذکر بود؛ به کمک الهی باور داشت؛ امید او به خدای متعال، امید پایان‌ناپذیری بود؛ و در بُعد عقلانیت، به کار گرفتن خرد و تدبیر و فکر و محاسبات، در مکتب امام مورد ملاحظه بوده است».

مقام معظم رهبری از بُعد سومی نیز در مکتب متعالی امام راحل سخن گفته‌اند و آن «عدالت» است. معظم‌له در این باره می‌فرمایند:

«بُعد سومی هم وجود دارد، که آن هم مانند معنویت و عقلانیت، از اسلام گرفته شده است. عقلانیت امام هم از اسلام است، معنویت هم معنویت اسلامی و قرآنی است، این بُعد هم از متن قرآن و متن دین گرفته شده است؛ و آن، بُعد عدالت است. این‌ها را باید با هم دید. تکیه‌ی بر روی یکی از این ابعاد، بی‌توجه به ابعاد دیگر، جامعه را به راه خطا میکشاند، به انحراف میبرد. این مجموعه، این بسته‌ی کامل، میراث فکری و معنوی امام است. خود امام بزرگوار هم در رفتارش، هم مراقب عقلانیت بود، هم مراقب معنویت بود، هم با همه‌ی وجود متوجه به بُعد عدالت بود».

مردی که زیارتش بر ایمان انسان می‌افزود
اما در شکل‌گیری مکتب نجات بخش و متعالی امام راحل، ویژگی‌های شخصیتی این مرد الهی نیز دخیل بود. شاید بتوان گفت که بهترین تعبیر و تفسیر از ویژگی‌های شخصیتی امام (ره) را شاگرد ممتاز ایشان یعنی استاد شهید مطهری که ۱۲ سال در محضر حضرت امام (ره) تلمذ کرده است، ارائه می‌دهد. استاد شهید در کتاب پیرامون انقلاب اسلامی چنین می‌گویند: «من که قریب دوازده سال در خدمت این مرد بزرگ تحصیل کرده‌ام، باز وقتی که در سفر اخیر به پاریس به ملاقات و زیارت ایشان رفتم، چیز‌هایی از روحیه او درک کردم که نه فقط بر حیرت من، بلکه بر ایمانم نیز اضافه کرد. وقتی برگشتم، دوستانم پرسیدند چه دیدی؟ گفتم چهار تا «امَنَ» دیدم:

امَنَ بِهَدَفِه به هدفش ایمان دارد. دنیا اگر جمع بشود نمی‌تواند او را از هدفش منصرف کند.

امَنَ بِسَبیلِه به راهی که انتخاب کرده ایمان دارد. امکان ندارد بتوان او را از این راه منصرف کرد. شبیه همان ایمانی که پیغمبر به هدفش و به راهش داشت.

امَنَ بِقَولِه. در میان همه‌ی رفقا و دوستانی که سراغ دارم احدی مثل ایشان به روحیه‌ی مردم ایران ایمان ندارد. به ایشان نصیحت می‌کنند که آقا کمی یواشتر، مردم دارند سرد می‌شوند، مردم دارند از پا در می‌آیند. می‌گویند نه، مردم اینجور نیستند که شما می‌گویید، من مردم را بهتر می‌شناسم؛ و ما می‌بینیم که روز به روز صحت سخن ایشان بیشتر آشکار می‌شود؛ و بالاخره بالاتر از همه امَنَ بِرَبِّه. در یک جلسه خصوصی ایشان به من می‌گفت: «فلانی! این ما نیستیم که چنین می‌کنیم، من دست خدا را به وضوح حس می‌کنم». آدمی که دست خدا و عنایت خدا را حس می‌کند و در راه خدا قدم بر می‌دارد خدا هم به مصداق «اِنْ تَنْصُرُوا اللهَ یَنْصُرْکُمْ» بر نصرت او اضافه می‌کند. یا آنچنان که در داستان اصحاب کهف مطرح می‌شود، قرآن می‌گوید آن‌ها جوانمردانی بودند که به پرودگارشان ایمان آوردند و به او اعتماد و تکیه کردند، خدا هم بر ایمانشان افزود؛ آن‌ها برای خدا قیام کردند و خدا هم دل‌های آن‌ها را محکم کرد.

اینچنین هدایت و تأییدی را من به وضوح در این مرد می‌بینم. او برای خدا قیام کرده و خدای متعال هم قلبی قوی به او عنایت کرده است که اصلاً تزلزل و ترس در آن راه ندارد».

بیشتر بخوانید: روایت زندگی انقلابی‌ترین مرد جهان؛ از خمین تا جماران+تصاویر

این مرد درست نمونه علی علیه السلام است
استاد شهید آیت‌الله مطهری در بخش دیگری از کتاب «پیرامون انقلاب اسلامی» در باب حضرت امام (ره) ذکر می‌کند که «در مورد این مرد بزرگ یکی دیگر از خصوصیاتش را بگویم. شاید شما باورتان نشود این مردی که روز‌ها می‌نشیند و این اعلامیه‌های آتشین را می‌دهد، سحر‌ها اقلاً یک ساعت با خدای خودش راز و نیاز می‌کند، آنچنان اشک‌هایی می‌ریزد که باورش مشکل است. این مرد درست نمونه علی علیه السلام است. درباره‌ی علی (ع) گفته‌اند که در میدان جنگ به روی دشمن لبخند می‌زند و در محراب عبادت از شدت زاری بیهوش می‌شود، و ما نمونه‌ی او را در این مرد می‌بینیم».

مقام معظم رهبری خلف صالح حضرت امام (ره) نیز که پس از رحلت ایشان، کشتی انقلاب را همچون سلفش، مقتدرانه و مدبرانه و حکیمانه اداره کرده‌اند، در باب شخصیت و مسلک و سیره حضرت امام (ره)، سخنان ارزشمندی را بیان فرموده‌اند؛ معظم له در این رابطه بیان داشته‌اند که:

علم و شجاعت در کنار اخلاص و تنزه از شرک
رهبر کبیر عزیز و امام فقید بزرگوار ما، چهره‌ی درخشانی در عالم بود و حقیقتاً مثل او را نه در این زمان و نه در زمان‌های گذشته نداشتیم و در میان چهره‌های معروف عالم - بعد از انبیا و اولیا (علیهم السّلام) - شخصیتی با این عظمت و خصوصیات مثبت و جامع الابعاد و جامع الاطراف سراغ نداریم. من عقیده‌ی قاطع دارم که اگر این بزرگوار همه‌ی آن خصوصیات مثبت چون: علم و قاطعیت و هوش و شجاعت و اراده را دارا بود، ولی اخلاص و ارتباط با خدا و تنزه از شرک - به معنای تجنب از اهوای خود و دیگران - را نمی‌داشت، به این توفیقات دست نمی‌یافت. این توفیقات بزرگ در زمانی به وجود آمد که تمام نشانه‌ها حکایت از انزوای دین و کهنه شدن و فرسوده شدن آن و روآمدن تفکرات و اخلاق و شیوه‌های مادّی و حاکمیت هوس‌های شیطانی و بشری در دنیا داشت.

شخصیتی که با هیچ شخصیت دیگری قابل مقایسه نیست
شخصیت عظیم رهبر کبیر و امام عزیز ما، حقاً و انصافاً پس از پیامبران خدا و اولیای معصومین، با هیچ شخصیت دیگری قابل مقایسه نبود. او ودیعه‌ی خدا در دست ما، حجت خدا بر ما، و نشانه‌ی عظمت الهی بود. وقتی انسان او را می‌دید، عظمت بزرگان دین را باور می‌کرد. ما نمی‌توانیم عظمت پیامبر (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، سیدالشّهداء (ع)، امام صادق (ع) و بقیه‌ی اولیا را حتّی درست تصور کنیم؛ ذهن ما کوچکتر از آن است که بتواند عظمت شخصیت آن بزرگمردان را در خود بگنجاند و تصور کند؛ اما وقتی انسان می‌دید شخصیتی با عظمت امام عزیزمان و با آن همه ابعاد گوناگون: ایمان قوی، عقل کامل، دارای حکمت، هوشمندی، صبر و حلم و متانت، صدق و صفا، زهد و بی اعتنایی به زخارف دنیا، تقوا و ورع و خداترسی و عبودیت مخلصانه برای خدا، چگونه در برابر آن خورشید‌های فروزان آسمان ولایت، اظهار کوچکی و تواضع و خاکساری می‌کند و خودش را در مقابل آن‌ها ذره یی به حساب می‌آورد، آن وقت انسان می‌فهمید که پیامبران و اولیای معصومین (ع) چه قدر بزرگ بودند.

او به منبع لایزال الهی متصل شد
مهمترین و تعیین کننده‌ترین راز موفقیت او، همان اخلاص و توجه و اتصال به خدا بود. ایشان توانست معنای «ایاک نستعین» را در عمل خود مجسم کند و به منبع لایزال قدرت الهی متصل شود.

به خاطر اسلام، خدا دلها را متوجه انقلاب و رهبر و ملت ایران کرد
هرجا که اسلام واقعی آشکار شد، اگرچه قدرت‌های خبیث و پلید در مقابل آن صف آرایی کردند، اما انسان‌های پاک و دل‌های مطهر و روح‌های صاف و فطرت‌های پاک و ناآلوده، با همه‌ی توان و وجود از آن حمایت کردند. چرا ده میلیون انسان عزادار در ایام رحلت امام (ره) گرد پیکر مطهر آن بزرگوار جمع شدند و آن گونه بر سر و سینه‌ی خود می‌زدند؟ چرا صد‌ها میلیون مسلمان در سرتاسر عالم، به خاطر درگذشت یک انسان، این طور عزادار و داغدار شدند؟ محبوبیت امام ما به خاطر چه بود؟ جواب، یک کلمه است: به خاطر اسلام. خود آن بزرگوار این نکته را به ما یاد داد و خود او به ما فهماند و تأکید کرد که به خاطر اسلام، خدا دل‌ها را متوجه انقلاب و رهبر و ملت ایران کرد.

کار معجزه آسای امام(ره)

تشکیل جمهوری اسلامی، فقط تشکیل یک حکومت جدید و از بین بردن یک حکومت قدیم نبود؛ کار خیلی مشکلتر از این بود. در دنیایی که همه چیز در جهت مادّیت است و شاید حدود دویست سال است که به طور برنامه ریزی شده، علیه ادیان و بخصوص علیه اسلام کار می‌شود، تأسیس حکومت اسلامی در یکی از حساسترین نقاط دنیا، واقعاً کار معجزه آسایی بود. امام بزرگوار، با قوّت اراده‌ی خودش توانست همه‌ی نیرو‌های عظیم مردمی را به کار گیرد و این معجزه را به کمک پروردگار تحقق ببخشد.

آرمان‌های متعالی امام (ره)
آرمان‌های بزرگی که امام (ره) بیان می‌کردند، عبارت بود از: مبارزه با استکبار جهانی، حفظ اعتدال قاطع در خط «نه شرقی و نه غربی»، اصرار فراوان بر استقلال حقیقی و همه جانبه‌ی ملت - خودکفایی به معنای کامل - پافشاری فراوان و تمام نشدنی بر حفظ اصول دینی و شرع و فقه اسلامی، ایجاد وحدت و همبستگی، توجه به ملت‌های مسلمان و مظلوم دنیا، عزت بخشیدن به اسلام و ملت‌های اسلامی و مرعوب نشدن در مقابل قدرت‌های جهانی، ایجاد قسط و عدل در جامعه‌ی اسلامی، حمایت بی دریغ و همیشگی از مستضعفان و محرومان و قشر‌های پایین جامعه و لزوم پرداختن به آنها. همه‌ی ما شاهد بودیم که امام در این خطوط، مصرانه و بدون تعلل، حرکتش را ادامه داد. ما باید راه و اعمال صالح و حرکت مداوم او را دنبال کنیم.

رهبری که خواب راحت را از چشم زورگویان زدود
رهبر کبیر انقلاب اسلامی که خود را بسیجی می‌شمرد و بدان افتخار می‌کرد، جهانی را در مقابله با استکبار و قدرت‌های ستمگر عالم بسیج کرد و خواب راحت را از چشم زورگویان زدود و نور امید را که کلید همه‌ی پیروزی‌ها و پیشرویهاست، در دل ملت‌ها تابانید. بی شک همه‌ی دستگاه‌های استکبار نیز به آسانی نخواهند توانست بذری را که او پاشیده، جمع کنند و بنایی را که او پی افکنده، ویران سازند؛ اگرچه بشدت و قساوتی عنادآمیز، با نتایج و ثمرات جهاد بزرگ او در مبارزه و معارضه اند.

هنر بزرگ و خدمت بی‌بدیل امام(ره)
هنر بزرگ و خدمت بی بدیل امام بزرگوارمان این بود که اسلام را از غربت درآورد. مسلمانان، حتّی در خانه‌ها و شهر‌های خودشان غریب بودند. اسلام، حتّی در مواطن اصلی خود غریب بود. دشمنان اسلام، با فرهنگ الحاد و فساد و نظام‌های طاغوتی، فرصت به خوداندیشیدن را هم از مسلمانان گرفته بودند. در چنین شرایطی، امام بزرگوار ما، آن سلاله‌ی پیامبران و دست قدرت خدا در این روزگار، این گرد غربت را از چهره‌ی اسلام زدود و سترد.

مؤمنِ متعبّدِ انقلابی
یکی از عناوین و اوصافی که درباره‌ی امام راحل عظیم‌الشّأن ما، کمتر به‌کار رفته است و کمتر از این عنوان استفاده کرده‌ایم، عبارت است از یک عنوان جامع که من این‌جور تعبیر میکنم: مؤمنِ متعبّدِ انقلابی. انقلاب یک کلمه است و در دل آن حقایق بی‌شماری وجود دارد؛ امامِ انقلاب یعنی پیشوای همه‌ی این خصوصیّاتی که کلمه‌ی انقلاب متضمّن آن است. قدرت‌های مادّی هم که نسبت به امام همواره غضبناک بودند، عصبانی بودند و البتّه میهراسیدند از امام بزرگوار، بیشتر به‌خاطر این صفت بود: صفت انقلابیگری امام؛ با این خصوصیّتِ او دشمن بودند. امروز هم دشمنان ملّت ایران با خصوصیّت انقلابیگری او خصومت دارند و دشمنند. اساساً قدرت‌های مادّی از کلمه‌ی انقلاب وحشت میکنند؛ از کلمه‌ی «انقلاب اسلامی» وحشت میکنند، میهراسند، میرَمند. فشار‌هایی هم که وارد میکنند، به‌خاطر انقلابیگری است.

این انقلاب بی‌نام خمینی (ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست
مقام معظم رهبری در تعبیری پیرامون نسبت میان انقلاب اسلامی و حضرت امام خمینی «قدس سره» می‌فرمایند که «این انقلاب بی‌نام خمینی (ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست».

انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از مهم‌ترین پدیده‌های سیاسی – اجتماعی قرن بیستم شناخته می‌شود. پدیده‌ای که برنامه‌ریزی‌های راهبردی دو بلوک قدرت در سال‌های پایانی هزاره دوم را خنثی کرد و قدرت مرجعیت شیعه و الگوی الهی امت – امامت را به رخ استراتژیست‌های مادی گرای غربی و شرقی کشاند.

تاثیر عظمت فکری و رفتاری حضرت روح الله بر شخصیت‌های جهانی

دم مسیحایی حضرت روح‌الله، مرز‌های جغرافیایی ایران و جهان اسلام را درنوردید و در ژرفای دنیای سرمایه سالار مغرب زمین و جهان شرق و کمونیستی آن روزگار نیز، اثرگذار شد؛ بگونه‌ای که شخصیت‌های ممتاز ممالک خارجی را به کُرنش در برابر عظمت فکری و رفتاری امام عظیم‌الشان ما واداشت.

شخصیت‌هایی که نه تنها کمترین قرابتی با آرمان‌های مدنظر امام خمینی «قدس سره» نداشتند بلکه در اکثر موارد، عناد خود با این آرمان‌ها را نیز کتمان نمی‌کردند. اما این موارد باعث نمی‌شد آن‌ها در مقام متفکر و ناظر بیرونی به تحسین و ثناگویی حضرت روح‌الله نپردازند. البته شخصیت‌های ضداستعماری زیادی نیز در دنیا نهضت رهایی‌بخش خود را وام گرفته از مشی امام خمینی «قدس سره» دانستند.

ماندلا: امام خمینی (ره) الگوی ما در مبارزه با نژادپرستی بود
«نلسون ماندلا» رئیس‌جمهور سابق آفریقای جنوبی و قهرمان مبارزه با نژاد پرستی آپارتاید در این کشور پیرامون امام خمینی (ره)، گفته است:

«انقلاب اسلامی ایران تحت رهبری امام خمینی (ره) امید‌های فراوانی را برای قیام مردم آفریقای جنوبی در مبارزه علیه بی‌عدالتی به همراه داشته است و بدون تردید تاریخ هرگز نقش ایران اسلامی را فراموش نخواهد کرد. امام خمینی (ره) یکی از الگو‌های ما در ادامه راهمان بود، او یکی از قهرمانانی بود که ما با اتکاء بر آنان به مبارزه ضد آپارتاید خود ادامه دادیم».

ماندلا در اظهارنظر دیگری پیرامون حضرت امام (ره) گفته است «امام خمینی (ره) فرزند مشهور اسلام بود. او در امر نشان دادن راه درست به نسل‌های حاضر و آینده مسلمانان سهم بسزایی داشته است».

امام خمینی، رهبرى براى تمامى نهضت‌هاى آزادی‌بخش جهان
ماندلا همچنین در دیدار با آیت‌الله خامنه‌ای در مهر ماه سال ۱۳۷۸ با تمجید از شخصیت بى‌نظیر امام خمینى گفت: «امام خمینى نه تنها رهبرى بزرگ براى ایران بود، بلکه رهبرى براى تمامى نهضت‌هاى آزادیبخش جهان به شمار مى‌رفت و چالش بسیار عظیمى که او در مبارزه با یکى از طاغوت‌هاى زمان انجام داد، گویاى شجاعت ستایش برانگیزى است که فقط ایشان مى‌توانست از خود نشان دهد و این افتخار بزرگى بود که توانستم براى دومین بار در کنار مرقد امام خمینى حاضر شوم و به ایشان اداى احترام کنم».

امام خمینی فراتر از زمان می‌اندیشید و در بُعد مکان نمی‌گنجید
«میخائیل گورباچف»، آخرین رئیس دولت اتحاد جماهیر شوروی که نامه تاریخی حضرت امام خمینی «قدس سره» خطاب به او در دیماه ۱۳۶۷ هنوز هم بعنوان سند آشکار جهان‌بینی الهی و توحیدی امام عظیم‌الشان ما مورد تحلیل محافل شرق و غرب قرار می‌گیرد، پیرامون حضرت روح‌الله گفته است: «امام خمینی فراتر از زمان می‌اندیشید و در بُعد مکان نمی‌گنجید. او توانست اثر بزرگی در تاریخ جهان به جای بگذارد».

کیسینجر: آیت‌الله خمینی، غرب را با بحران جدی برنامه‌ریزی مواجه کرد
«هنری کیسینجر»، استراتژیست و مرد اول دیپلماسی آمریکا در دهه ۷۰ میلادی، می‌گوید: «آیت‌الله خمینی، غرب را با بحران جدی برنامه‌ریزی مواجه کرد، تصمیمات او آن‌چنان رعدآسا بود که مجال هر نوع تفکر و برنامه‌ریزی را از سیاستمداران و نظریه‌پردازان سیاسی می‌گرفت. هیچ‌کس نمی‌توانست تصمیمات او را از پیش حدس بزند، او با معیار‌های دیگری، غیر از معیار‌های شناخته‌شده در دنیا، سخن می‌گفت و عمل می‌کرد، گویی از جایی دیگر الهام می‌گرفت، دشمنی آیت‌الله خمینی (ره) با غرب، برگرفته از تعالیم الهی او بود. او در دشمنی خود نیز خلوص نیت داشت».

آغازگر عصری جدید از حاکمیت جهانی
«آلوین تافلر» استراتژیست و آینده‌پژوه سرشناس آمریکایی، گفته است: «امام خمینی (ره) با استفاده از نیروی مذهب بخش قابل توجهی از قدرتی که مدت‌ها در انحصار دولت‌ها بود در کنترل گرفت. وقتی امام خمینی (ره) فتوای قتل سلمان رشدی را صادر کردند در واقع برای حکومت‌های دنیا پیامی تاریخی فرستاد که بسیاری از دریافت و تحلیل آن عاجز ماندند و مضمون واقعی پیام امام (ره) چیزی نبود مگر فرا رسیدن عصری جدید از حاکمیت جهانی، که غربی‌ها باید آن را با دقت مورد نظر و بررسی قرار دهند، زیرا امام خمینی (ره) نخبه‌ای است که حرکتی را شروع کرده است که در ادامه حرکتش قلمرو اندیشه‌های بشری، هم جایگاه حکومت‌های دولتی و هم اقتدار دولت‌های ملی و محلی را تغییر می‌دهد».

زنده شدن اسلام در قرن بیستم مدیون امام خمینی (ره) بود
«احمد بن‌بلا» نخستین رئیس‌جمهور الجزایر، پیرامون امام خمینی و انقلابی که به رهبری او به پیروزی رسید، گفت: «ملل عرب باید زنده شدن اسلام را در قرن بیستم مدیون انقلاب اسلامی ایران و امام خمینی (ره) بدانند. این انقلابی است که دنیای غرب را اجباراً دگرگون خواهد ساخت و بسیاری از رژیم‌های موجود در جهان عرب دیر یا زود سقوط خواهند کرد، زیرا آوای نهضت امام خمینی (ره) در دورافتاده‌ترین نقاط جهان اسلام به گوش می‌رسد».

پیروزی ما در گرو پیروی از امام خمینی (ره) است
شهید «فتحی شقاقی» رهبر پیشین سازمان جهاد اسلامی فلسطین، گفته است: «پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به مردم فلسطین اعتماد به نفس داد. این انقلاب به ما فهماند که پیروزی ما در گرو پیروی از امام خمینی (ره) است. انتفاضه یکی از ثمرات بیداری اسلامی است که امام خمینی (ره) در منطقه و بویژه در فلسطین به وجود آورد».

رهبرانی مانند امام خمینی یک بار در قرن‌ها زاده می‌شوند
«بی‌نظیر بوتو» نخست‌وزیر اسبق پاکستان، گفته است: «رهبرانی مانند امام خمینی یک بار در قرن‌ها زاده می‌شوند. جمهوری اسلامی برای ما از اهمیت بسیاری برخودار است. پیام‌های امام خمینی (ره) در آینده نیز چراغ هدایت مسلمانان است و ملت‌های مسلمان در آینده نیز از پرتو نورانی افکار و اندیشه‌های والای حضرت امام (ره) استفاده خواهند کرد».

«غلام اسحاق خان»، رئیس‌جمهور اسبق پاکستان، گفته است: «امام خمینی (ره) تنها رهبر ایران نبودند بلکه رهبر بزرگ جهان اسلام بودند. ایشان شخصی بسیار شجاع و دارای بینش عمیق اسلامی بودند و عزتی که به اسلام برگرداندند تا ابد باقی خواهد ماند».

منبع: میزان

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: امام خمینی ره رهبر انقلاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۷۲۰۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دین سینما به امام صادق‌(ع) چه زمانی ادا می‌شود؟

این اهمیت از آن‌روست که با توجه به آمارهای منتشر شده از‌سوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت می‌دهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربیننده‌ترین برنامه‌های رسانه‌ملی برنامه‌های مذهبی هستند. اما این‌که چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریال‌سازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.   سینما و فیلمسازی مذهبی  سینما ذاتا هنری قصه‌گو و در عین‌حال وابسته به تکنولوژی محسوب می‌شود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستان‌های برآمده از باورها و عقاید انسان‌ها در طول تاریخ است. همچنین به‌دلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که می‌تواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکل‌گیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغه‌های اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. به‌طورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و می‌توانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.   چرا سینمای دینی در ایران شکل نمی‌گیرد سینمای ایران اسلامی که به‌عنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سال‌هاست در تولیدات انواع فیلم‌های سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما به‌نظر می‌رسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آن‌هم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر اسلام به‌گونه‌ای که مطلوب خودشان است، به میدان آورده‌اند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجه‌ریزی و سریال‌سازی در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام‌(ص) آن هم بدون رعایت ابتدایی‌ترین ملاحظاتی که می‌توان داشت.   تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را می‌توان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه هم‌راستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخر‌ترین آنها می‌تواند مجموعه‌هایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبان‌ها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه از‌سوی برخی با سهل‌انگاری دنبال می‌شود اما ماجرای آنها عمیق‌تر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش می‌شود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعه‌های تلویزیونی نه فقط به‌دور از اهداف سیاسی و ضد‌شیعی ساخته نشده‌اند بلکه دقیقا می‌دانند چه هدفی را دنبال می‌کنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل می‌گیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانه‌ها‌ و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود می‌دانند.   تصویری تحریف شده از امام صادق‌(ع)  به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق‌(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، از‌جمله پوشاندن چهره مبارک بنیان‌گذار مذهب شیعه‌(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق‌(ع) پایه‌گذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمی‌گوید.همین امر سبب شد برخی‌ مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق‌(ع) در مسجد النبی‌(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعه‌ای که مدعی روایت زندگی امام صادق‌(ع) است، نمی‌تواند بی‌هدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیان‌گذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟    حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریال‌سازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلی‌ها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق‌(ع) گرفته‌اند. آنها برخلاف شیعیان اثنی‌عشری، که امام موسی کاظم‌(ع) برادر کوچک‌تر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفته‌اند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق‌(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریان‌های صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی هم‌راستا با تفکر شیعی است‌ و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.   سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنش‌هایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری می‌شود، می‌توان به‌خوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دو‌قطبی‌سازی و پاک‌کردن تاریخ بهره می‌برند. به‌طور مثال شاید فیلمنامه‌ای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، به‌خصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب به‌تازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامه‌ها را از بین رویدادهایی برمی‌گزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیان‌شان را ستایش می‌کند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیت‌های ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا می‌کند.حتی برخی منتقدان شبکه‌های عربی نیز در مورد این سریال گفته‌اند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.    وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست به‌کار می‌شود ساخت سریال‌هایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیف‌ترین جایگاه خود قرار دارد راهبری می‌شود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوان‌المسلمین در مصر و حماس‌ در فلسطین که بزرگ‌ترین دشمن آنها محسوب می‌شود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آورده‌اند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلام‌هراسی را در دنیا تقویت کند.    در جنگ روایت‌ها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایت‌ها، سینمای ایران شیعی برای روایت صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و می‌توان به مجموعه‌هایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هر‌کدام دوره‌ای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار داده‌اند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیان‌گذار مذهب شیعه، به‌شدت احساس می‌شود.همان‌طور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آورده‌های علمی مسلمانان قطعا به جایی نمی‌رسید یا دست‌کم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانه‌های غرب را تا دوره‌ای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدن‌ها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغه‌مند و شیعه مواجه هستیم؟   دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبان‌های اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکل‌گیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانه‌ای با ماهیت سکولار است» گذشته و نه‌فقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواسته‌ای دارد و فیلم‌های دفاع‌مقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بوده‌اند.   جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما می‌توانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما به‌عنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطه‌ای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصه‌ها و پیروزی‌های علمی و فرهنگی است که موجب شکل‌گیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشی‌شدن دارد؛ ضمن این‌که امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیده‌شدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دست‌به‌کار شود تا در این جنگ رسانه‌ای از موثرترین و فراگیرترین رسانه‌ها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهم‌تر و ضروری‌تر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه می‌خواهد،  حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانی‌ترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاش‌ها و انقلاب‌های پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژی‌ها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتح‌شده با دنیای خارج است. در آخر این‌که به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلام‌شناسی می‌خواهد تا فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان سینمای ایران دست‌به‌کار شوند و مدیران سینمایی و صدا‌وسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهره‌مندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.