بدکاری تیروئید در طول بارداری با ریسک دیابت مرتبط است
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۱۰۰۴۳۷
به گزارش خبرنگار مهر، به گفته محققان میزان بالا هورمون تیروئید در طول بارداری با افزایش ریسک زایمان زودهنگام هم مرتبط است.
محققان همچنین هشدار می دهند که بعد از زایمان نیز ممکن است نوزاد مبتلا به مشکلاتی نظیر قندخون پایین شود که در صورت عدم درمان درست می تواند خطرناک باشد.
«کویلین ژانگ»، سرپرست تیم تحقیق از موسسه ملی سلامت کودک آمریکا، در این باره می گوید: «مطالعه ما نشان می دهد زنان مبتلا به اختلالات تیروئیدی در نیمه اول بارداری در معرض ریسک بالا دیابت بارداری قرار دارند، مشکلی متداول در طول بارداری که می تواند عوارض کوتاه مدت و بلندمدتی برای مادر و کودک به همراه داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این مطالعه، تیم تحقیق گزارشات پزشکی ۱۰۷ زن مبتلا به دیابت بارداری و ۲۱۴ زن باردار دیگر را بررسی کردند.
یافته های این مطالعه بر ضرورت انجام غربالگری تیروئید در زمان بارداری تاکید دارد.
کد خبر 4317702منبع: مهر
کلیدواژه: بارداری دیابت نوزاد وزارت بهداشت دارو سرطان سیگار سازمان غذا و دارو کمیسیون بهداشت و درمان بارداری چاقی واکسن کودکان سید حسن هاشمی دیابت بیمارستان سالروز ارتحال امام خمینی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۱۰۰۴۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشه ژنتیکی پرواز: پستانداران چگونه تکامل یافتند تا در هوا شناور بمانند؟
مردم برای توصیف امور غیرممکن میگویند «وقتی خوکها پرواز میکنند». اما حتی اگر بیشتر پستانداران در تمام عمرشان بهطور کامل روی زمین زندگی کرده باشند، توانایی پرواز بارها و بارها در طول تکامل پستانداران، در گونههایی از خفاشها گرفته تا سنجابهای پرنده، تکامل یافته است.
به گزارش زومیت، اما پستانداران چگونه تکامل یافتند تا پرواز کنند؟ گروهی از محققان به رهبری دانشگاه پرینستون و کالج پزشکی بیلور در آمریکا، در مطالعهای که بهتازگی در مجلهی نیچر منتشر شده است، اساس ژنومی و تکاملی «بالپوست» را توضیح دادهاند. بالپوست، غشای پوستی نازک و انعطافپذیری است که فاصلهی میان دست و پاهای برخی گونههای پستانداران را میپوشاند و به آنها امکان میدهد در هوا اوج بگیرند.
بهگزارش سایتکدیلی، دکتر ریکاردو مالارینو، استادیار زیستشناسی مولکولی در پرینستون و نویسندهی همکار مطالعه، میگوید: «بهطور دقیق نمیدانیم که از دیدگاه مولکولی و ژنتیکی، چگونه ویژگیها و سازگاریهای جدید سرچشمه میگیرند. ما میخواستیم بررسی کنیم که چگونه یک نوآوری تکاملی به وجود میآید.»
گروه محققان برای درک بهتر تکامل بالپوست، روی کیسهداران متمرکز شدند. دلیل انتخاب کیسهداران این است که توانایی شناور ماندن (گلاید کردن) بارها و بارها با تغییرات تشریحی مشابه، در کیسهدارانی با رابطهی تنگاتنگ، مانند بادپر شکری دیده شده است. بادپر شکری کیسهداری چنان کوچک است که در جیب جا میشود و به عنوان یک حیوان خانگی عجیبوغریب، بسیار محبوب است.
درک توانایی گلاید از منظر ژنتیکیمحققان کالج بیلور با توالییابی ژنوم ۱۵ گونه از کیسهداران، توالیهای دیانای را در هر دو گونههای پروازی و بستگان غیرپروازی آنها، تعیین کردند. مقایسهی توالیها، تکامل سریعتری را در نزدیکی ژنی به نام Emx2 آشکار کرد.
ژن Emx2 با استفاده از نقشهای ژنتیکی که در همهی پستانداران وجود دارد، بالپوست را به وجود آورده است
دکتر ارز لیبرمن آیدن، استاد ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسندهی همکار مطالعه، میگوید: «جالب اینجاست که به نظر نمیرسد توالی ژن در جایی رخ داده باشد که مرتبطترین تغییرات در آن به وجود میآید. در عوض، تغییرات کلیدی در توالیهای دیانای کوتاهی به نام «افزایندهها» رخ میدهد که در نزدیکی ژنوم قرار دارند. افزایندههای درحال تغییر، نحوه و مکان فعالیت ژن Emx2 را در بدن تغییر میدهند و باعث تکامل پرواز میشوند.»
سازوکارهای تکاملی و رویکردهای تجربیخورخه مورنو، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه مالارینو و نویسندهی اول مطالعه، میگوید درک تغییرات اساسی که در سطح ژنومیک رخ میدهد تا اینگونه صفات همگرا را ظاهر کند، دارای اهمیت است. زیرا میتواند به ما بگوید که آیا تکامل، مسیر کمترین مقاومت را هدف قرار داده است یا خیر. نتیجه یکسان است، اما مسیرهای متفاوتی برای رسیدن به آن وجود دارد.
محققان در مرحلهی بعدی، قصد داشتند که ایدهها را آزمایش کنند. آنها برای انجام این کار، از منحصربهفردترین ویژگی کیسهداران، یعنی کیسهی آنها استفاده کردند.
دکتر الگا دودچنکو، استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسندهی همکار مقاله، میگوید بچه کانگوروهای کیسهدار، در مراحل رشد بسیار زودتری نسبت به پستانداران معمولی متولد میشوند. به جای اینکه رشد در شکم مادر ادامه یابد، آنها به داخل کیسهی او میخزند و تا زمانی که آماده شوند تا مستقل از مادر به زندگی ادامه بدهند، همانجا میمانند. این حقیقت که آنها دقیقاً در کیسه قرار میگیرند، مطالعهی چگونگی تأثیر ژنهای فردی مانند Emx2 بر رشد کیسهداران را بسیار آسانتر میکند.
محققان نشان دادند که ژن Emx2، با استفاده از نقشهای ژنتیکی که احتمالاً در همهی پستانداران وجود دارد، بالپوست کیسهداران را به وجود آورده است. به عنوان مثال، ژن Emx2 در پوست هر دو طرف بدن موشها و بادپرهای شکری فعال است، اما در بادپر شکری، برای مدت طولانیتری بیان شده است.
دودچنکو خاطرنشان میکند: «با اصلاح افزایندههای حیاتی ژن Emx2، گونهها یکی پس از دیگری از این برنامهی جهانی بهره بردهاند تا توانایی شناور ماندن در هوا را بهدست آورند.» این خبر برای خوکهایی که امید دارند روزی به آسمان برسند، بسیار دلگرمکننده است.
کانال عصر ایران در تلگرام