نگرانی بیماران؛ خوشحالی دلالان
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۱۰۱۱۷۴
اینجا خیابان ناصرخسرو نیست، ما در دل میراثی به‌جا مانده از قدیم قدم نمی‌زنیم، اینجا در حوالی میدان هفت‌تیر، مدت‌هاست یک پاتوق جدید برای خرید و فروش غیرقانونی دارو پاگرفته! دلالان دارو، پا از کوچه‌های تنگ و پیچ درپیچ منطقه 12 بیرون گذاشته و رسیده‌اند به منطقه 6. حالا پاتوق‌شان شعاع چند متری داروخانه فوق تخصصی 13 آبان است، بیشتر روبه‌روی داروخانه، زیر سایه پل عابر، قدم می‌زنند و از همانجا، آدم‌هایی را که از در ورودی داروخانه می‌گذرند، زیر نظر دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مردی با پیراهن صورتی رنگ و شلوار جین آبی روشن، زیرسایه پل عابر، درست روبه‌روی داروخانه قدم می‌زند، تصویرش توی شیشه مغازه مبل‌فروشی نبش خردمند، به موازات خودش حرکت می‌کند.
او را یکی از راننده ماشین‌های دربستی که روی پله‌های داروخانه 13 آبان نشسته‌اند، به ما معرفی می‌کند؛ همان که مدام می‌گوید: «هلال‌احمر دربست!» و منتظر بیمارانی است که دست خالی از 13 آبان بیرون می‌آیند و باید راهی داروخانه هلال‌احمر شوند. سراغ دلالان دارو را که می‌گیریم، مرد راننده به آن طرف خیابان اشاره می‌کند و می‌گوید: «زیادند، همین دوربرها پخش‌اند، الان دو نفرشان همین روبه رو هستند.» ما رد نگاهش را می‌گیریم و می‌رسیم به آن طرف خیایان، مرد
صورتی پوش، جلو می‌آید، بیرون آمدنمان را از داروخانه دیده و حالا خودش پیش قدم می‌شود، آهسته زمزمه می‌کند:« دارو...دارو!»
ما می‌رویم در جلد یک فروشنده دارو! یک بیمار که هنوز داروهای قبلی‌اش را تمام نکرده و حالا دوز جدید دارو به دستش رسیده، یکی که مشکل مالی دارد و می‌خواهد با فروش قسمتی از داروهایش مشکلاتش را دور بزند، یا حتی یکی که نسخه جعل کرده حالا دارو با یارانه دولتی به دستش رسیده! می‌گوییم، یک بسته زیفرون برای فروش داریم و او می‌گوید که اگر تاریخش جدید باشد، 150 هزار تومان می‌خرد! بعد هم شماره 0911 همراه اولش را می‌دهد و با هم قرار بعدازظهر را می‌گذاریم برای تحویل دارو. مکالمه ما که تمام می‌شود، مرد میانسال دیگری که زیر سایه پل هوایی، آن طرف پیاده‌رو روی موتورسیکلتش نشسته و هرچند دقیقه یک بار می‌گوید: موتور... موتور، اما هیچ مسافری ندارد! با اشاره می‌خواهد که نزدیکش برویم و بعد می‌گوید: « فامپیرا هم داشتی من 200 بالاتر از بقیه خریدارم!»
نگرانی بیماران از افزایش قیمت دارو
دلالان دارو، بی‌هیچ هراسی در روز روشن، در حاشیه خیابان خردمند شمالی، دارو می‌خرند و می‌فروشند! این طرف خیابان اما گونی‌های آبی‌رنگ، بالای سر داربست‌های فلزی چتر شده‌اند و روی ورودی داروخانه فوق تخصصی 13 آبان سایه انداخته‌اند؛ بیمارها اما راه داروخانه را خوب بلدند، در اتوماتیک داروخانه هرچند دقیقه یک بار از ورود و خروج یک بیمار یا همراهش باز و بسته می‌شود و صندلی‌های سبزرنگ داخل داروخانه، پر و خالی.
مراجع‌ها، با دفترچه‌های بیمه روی صندلی نشسته‌اند به انتظار .نوبت‌شان که اعلام می‌شود، هرکدام راهی یکی از باجه‌ها می‌شوند. مرتضی، بیمار مبتلا به لفنوم هوچکین، با سر و صورتی بدون مو، ابرو و مژه، با شماره 125 راهی باجه 3 می‌شود، دفترچه‌اش را داخل یکی از ده‌ها سبد رنگی مربع شکلی که روی پیشخوان جلوی باجه‌ها قرار گرفته‌اند می‌گذارد، سبد به آن سوی باجه می‌رود ووقتی برمی‌گردد، پراست از داروهایی که او باید برای جلسه چهارم شیمی درمانی‌اش مصرف‌کند. مرتضی از آبان سال گذشته، مشتری این داروخانه شده و حالا نگران این است که با اعلام خبر افزایش 9 درصدی برخی اقلام دارویی درسال 97 قیمت داروهای مصرفی‌اش بالا برود. خانم کلهر، مراجع دیگری است که حرف او را تائید می‌کند، او که برای تهیه داروی ستوکسیماب، برای درمان سرطان همسرش اینجاست، می‌گوید: «هر دفعه که وزارت بهداشت اعلام می‌کند دارو گران می‌شود یا نمی‌شود، تن و بدن ما و بقیه خانواده‌هایی که بیمار دارند، می‌لرزد.» ما نگرانی مشترک این چند نفر و بقیه خانواده‌های بیماران صعب‌العلاج و خاص را با رئیس فراکسیون غذا و داروی مجلس شورای اسلامی در میان می‌گذاریم و همایون هاشمی می‌گوید: «دارو جزو اقلامی است که تعهدات دولت و حاکمیت بر آن وجود دارد و در همه کشورها برای بیماران خاص و مزمن و ... که در معرض مصرف داروی روزانه و دائمی قرار دارند، این تمهیدات اندیشیده شده و در کشور ما هم برای این موضوع ردیف بودجه در نظر گرفته شده است و از این نظر نباید بیماران نگران افزایش قیمت باشند.»
رئیس فراکسیون غذا و داروی مجلس در واکنش به حضور علنی دلالان دارو در اطراف داروخانه‌های مهم پایتخت هم می‌گوید:«متاسفانه یک چرخه معیوب در این عرصه شکل گرفته که نیاز به مداخله مقامات قضایی، مراقبت‌های بیشتر وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و پیگیری مجلس شورای اسلامی دارد و من به عنوان رئیس فراکسیون غذا و دارو در اسرع وقت برخورد با این دلالان را در دستور کار فراکسیون قرارمی‌دهم چراکه در بحث کیفیت و نحوه نگهداری داروهای
عرضه شده توسط دلالان مواد احتیاطی زیادی وجود دارد و سلامت جامعه به خطر می‌افتد.»
پلیس دارو نداریم
در سازمان غذا و دارو اما سخنگوی این سازمان معتقد است که دست سازمان برای برخورد با دلالان دارو باز نیست، چون پلیس دارو وجود ندارد! کیانوش جهانپور به ما می‌گوید: «پدیده دلالی دارو چه آنهایی که در مجاورت داروخانه‌ها مبادرت به خرید دارو می‌کنند و چه آنهایی که پیشنهاد فروش داروهای کمیاب، خارجی یا قاچاق را می‌دهند، موضوعی است که در سطح کشور و مخصوصا در پایتخت مدتی است مطرح شده.» سخنگوی سازمان غذا و دارو ادامه می‌دهد: «در حوزه فعالیت غیرمجاز دلالان دارو هم بارها از مسیر سازمان غذا و دارو هم پیگیری‌هایی انجام شده است اما از آنجایی که ما پلیس دارو نداریم، به نوعی ضابط قضایی‌ای که بتوانیم برخورد مستقیم با این افراد دلال دارو داشته باشیم هم نداریم.»
جهانپور البته از دستگاه امنیتی و قضایی کشور، مخصوصا دادستانی کل کشور و دادستانی تهران می‌خواهد که با توجه به التهابات اخیر در بازار ارز، با دلالان دارو برخورد جدی‌تر داشته‌باشند.
او درباره افزایش 9 درصدی قیمت برخی اقلام دارویی هم به ما می‌گوید: «بیماران نگران افزایش قیمت نباشند چون این افزایش در اقلامی غیر از داروهای مورد استفاده بیماران خاص و صعب‌العلاج است و تنها کسانی که به هردلیلی خارج از سیستم بیمه‌ای دارو تهیه می‌کنند، باتوجه به اینکه نرخ غیر بیمه‌ای دارو بر مبنای دلار 4200 تومانی و یوروی 5200 تومانی در کمیسیون قیمت‌گذاری، قیمت‌گذاری خواهد شد، هزینه بیشتری برای تهیه دارو خواهند پرداخت.»
مینا مولایی
روزنامه‌نگار
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: دارو بیماران جام جم آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۱۰۱۱۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجربه تلخ بیماران از نسخه الکترونیکی
ایتنا - هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند. نسخه الکترونیکی و سامانه تائید نسخ، قرص‌ها را تائید می‌کند اما آمپول‌ها را نه؛ چندی بعد دوباره می‌روم و این بار آمپول‌ها تائید می‌شوند اما قرص‌ها نه؛ اگر فقط آمپول را بگیرم، نسخه می‌سوزد و با این اوضاع نوبت دهی باید دوباره دکتر بروم تا قرص بنویسد و اگر نگیرم مدتی بی آمپول می‌مانم و بیماری عود می‌کند. این پارادوکس نشان می‌دهد یک‌جای کار می‌لنگد!
به گزارش ایرنا و براساس آخرین آمار سازمان بیمه سلامت از ابتدای دی ماه سال ۱۴۰۰ تا فروردین امسال، میزان نسخه‌نویسی الکترونیکی از مرز ۲۹۲ میلیون نسخه گذشته است که البته برخی از آنها در سامانه، تائید نشدند یا اینکه برای تائید، روند دست و پا گیری را طی کرده‌اند.
سامانه اینترنتی تائید نسخ یا نسخه‌های الکترونیکی با هدف کنترل بهتر داروهای گرانقیمت و بیماران خاص در این سیستم راه اندازی شده است. تجربه‌های بیماران اما نشان می‌دهد، استفاده از این سامانه برای آنها بدون دردسر نیست. دردسرهایی از قطعی سیستم و بروز نشدن پزشکان با اینترنت تا تائید نشدن یا تحویل تعداد کمتر اقلام دارویی نسبت به نسخه تجویزی. دردسرهایی که گاه و بیگاه سه ضلع داروخانه، پزشک و بیمار را معطل می‌سازد.
به طور مثال مجید یکی از بیماران به خبرنگار ایرنا گفت: به پزشکی قدیمی و معروف فیزیوتراپی مراجعه کردم اما گویا پزشک سالخورده نتوانسته بود، خود را با سیستم الکترونیکی بروز کند و نسخه کاغذی برایم نوشت و هیچ مرکز توانبخشی، نسخه کاغذی را قبول نکرد.
وی افزود: بالاخره مجبور شدم به پزشک دیگری مراجعه کنم و او برایم نسخه الکترونیکی نوشت اما پول ویزیت قبلی‌ام هدر شد.
بیمار دیگری از این شکایت دارد که هر وقت به دکترش مراجعه می‌کند تا برایش داروهایش را تمدید کند، دکتر از او کد خدمت دارویی را طلب می‌کند و بیمار بینوا هر بار نسخه قبلی همراهش نیست و دکتر با غرولند مدتی دنبال کد دارویی می‌گردد و گله می‌کند که سیستم باز نمی‌شود تا بالاخره نسخه الکترونیکی را تجویز کند.
زهره مادر فرزند بیماری، تجربه دیگری دارد. او به خبرنگار ایرنا گفت که امروز ظهر به آزمایشگاه رفته و مدت طولانی منتظر مانده تا نوبتش شود اما بعد از ۴۰ دقیقه، متصدی آزمایشگاه اعلام کرده است که آنهایی که بیمه خدمات درمانی دارند، بروند چون سیستم قطع است.
وی ادامه داد: متصدی آزمایشگاه از بیماران خواست ساعت ۶ تا ۸ صبح مراجعه کنند چون در آن زمان، سیستم وصل است!
موضوع فقط به به‌روز نشدن برخی پزشکان با دنیای اینترنتی و قطعی سیستم خلاصه نمی‌شود و درباره مشکلات تحویل دارو، اوضاع تقریبا به همین منوال است. مثلا در صف های طولانی دریافت دارو در داروخانه‌های بیماران خاص، هنگامیکه نوبت بیمار می‌رسد، متصدی از بیمار، کد رهگیری می‌خواهد. بیمارانی که کد رهگیری به گوشی آنها پیامک شده از لابلای پیامک ها، دنبال کد می‌گردند و آنهایی که کد رهگیری به علل مختلف پیامک نمی‌شود، با استرس در جیب و کیف خود، دنبال کاغذی کوچک هستند که شماره‌ای خرچنگ قورباغه روی آن نوشته شده و همیشه عده‌ای هستند که اصلا نمی‌دانند کد رهگیری چیست و عجیب تر آنکه پزشک آنها نیز در اینباره چیزی به آنان نگفته است! و این گروه از بیماران مایوس و دست خالی از داروخانه بیرون می‌روند. تازه بیماران خاصی هم که کد رهگیری دارند باید دوباره منتظر باشند تا کد دیگری در همان لحظه برایشان پیامک شود.
اشکالاتی که می‌توان گفت بیماران را سرگردان می‌سازد و مزایای فراوان نسخه الکترونیکی مانند جلوگیری از قاچاق دارو را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.
تقصیر سامانه یا بیمار؛ عقل شما چه می‌گوید؟
نسخه‌های الکترونیکی یکی از ارکان مهم پرونده سلامت الکترونیک محسوب می‌شود که از نوشتن داروی اضافه از سوی پزشکان و مشکلات نسخه خوانی جلوگیری می‌کند. مزیت‌هایی که قابل چشم‌پوشی نیست اما نمی‌توان چشم‌ها را به روی نقاط ضعف آن هم بست.
در این رابطه به عنوان بیمار به داروخانه خاصی مراجعه کردم که سامانه اینترنتی قرص‌هایم را تائید کرد و آمپول هایم را نه و برای اینکه به سختی نوبت فوق تخصص را گرفته بودم و می‌خواستم نسخه ام نسوزد و از طرفی قرص‌هایم تمام شده بود، همان روز به دکتری که نوبت دهی آسانی داشت مراجعه کردم تا قرص‌هایم را بگیرم اما چون فوق تخصص نداشت، به گفته خودش نمی‌توانست آمپول های کمیاب گرانقیمت تخصصی را تجویز کند.
بعد از چند هفته، هنگام عصر به داروخانه مراجعه کردم و اینبار پس از انتظار در صف، آمپول هایم تائید شد اما قرص‌هایم نه. فقط به اندازه مدت کمی قرص داشتم و نمی‌خواستم دوباره برای ویزیت مرخصی بگیرم و هزینه دوباره بپردازم و متصدی به من توصیه کرد برای تائید نسخه به کارشناس بیمه مراجعه کنم. اما کارشناس فقط صبح ها حضور داشت و من هم دست از پا درازتر برای فردا مرخصی گرفتم و فردا دوباره در صف کارشناس بیمه ماندم تا نوبتم شد. داروی بیمار جلویی من تائید نشد و من نگران، نسخه‌ام را تحویل داده و مشکلم را گفتم و توضیح دادم که دوباره نمی‌خواهم چرخه ویزیت را تکرار کنم و حیرانم که چرا یکبار آمپول تائید نمی‌شود و یکبار قرصم؟
کارشناس بیمه به من نهیب زد که حالا عقلت چه می‌گوید؟ یکه خوردم و این احساس به من دست داد که گناهی مرتکب شده‌ام و به سرعت پاسخ های عقلم را آنالیز کردم: "شاید کارشناس امروز مشکل خاصی دارد و روی مود نیست!؛ شاید تقصیر من است و برای گرفتن قرص باید کمی صبر می‌کردم، حالا چه می‌شد بیماری عود نکند؛ شاید تقصیر پزشک است که معادله نسبت قرص با آمپول را رعایت نمی‌کند؛ اما دکتر که حساب کتاب می‌کند و داروها را برای مدت معینی می‌نویسد و این سامانه است که تعداد یکی از اقلام دارویی را نسبت به نسخه، کمتر تائید می‌کند و معادله را بر هم می‌ریزد؛ شاید..."
که ناگهان به خودم آمدم و دیدم حقیقتا، متصدی منتظر است که من چه پاسخی می‌دهم. پس سینه صاف کردم و گفتم: عقلم می‌گوید اینبار تائید کنید تا شاید از دفعه بعد قرص‌ها و آمپول هایم تصمیم بگیرند با هم تمام شوند!
انسولین فقط ۷ تا؛ دیسیپلین عالی و محدودیت واهی
آخرین بررسی‌های وزارت بهداشت نشان می‌دهد، بیش از ۱۴ درصد جمعیت بالای ۲۰ سال کشور یعنی چیزی حدود هفت میلیون نفر ایرانی به دیابت مبتلا هستند و این روند رو به افزایش در آینده نزدیک به بیش از ۱۰ میلیون مبتلا خواهد رسید که تعداد قابل توجهی از آنها از انسولین استفاده می‌کنند و داروی انسولین قلمی، پُر هزینه‌ترین داروی تجویزی در کشور است و همین امر سختگیری زیادی را در تحویل این دارو در نسخه الکترونیکی ایجاد کرده است.
رضا یک بیمار دیابتی می‌گوید: "چند روزی به دنبال انسولین بودم و داروخانه نداشت. روزی به متصدی داروخانه گفتم: من یک هفته است انسولین ندارم و متصدی گفت: تو یک هفته است که نداری و ما یک ماه است که نداریم. نمیدونم قانع شدم و منطقی گفت یا چی …. ولی حرفی واسم نموند. روز بعد به شعبه مرکزی مراجعه کردم و خوشحال که بالاخره موجودی داشت. با توجه به اینکه روزی سه بار و هر بار ۲۶ واحد انسولین می‌زدم، دکتر ۱۶ قلم انسولین تجویز کرده بود. اما گویا سامانه عالم تر از دکتر بود و متصدی گفت برای هر دیابتی فقط هفت انسولین مجاز هستیم. "
وی افزود: هفت قلم را با بیمه حدود ۱۰۴ هزار تومان خریدم اما بعد از شروع به مصرف داروها متوجه شدم پیچ بالای قلم دو تا از انسولین های خریداری شده، خراب است و به ناچار آنها را دور انداختم! طبیعتا چند روز بعد، قرص داشتم و انسولین نداشتم و دکتر بیمارستان برای ۱۰ روز بعد نوبت داد. بنابراین مجبور شدم به داروخانه‌ای بروم و دو قلم انسولین هر کدام به قیمت ۱۹۰ هزار تومان به صورت آزاد بخرم. باشد دیسیپلین نسخه الکترونیکی قبول، اما این چه محدودیتی است که مرا مجبور به خرید داروی آزاد می‌کند.
یک بیمار: سامانه تائید نسخ، میزان لازم دارو را بلد نیست!
بسیاری از بیماران بنا به ملاحظاتی که دارند از نگرانی کمبود دارویی گرفته تا روش‌های خاص نگهداری دارو، همواره مایل هستند قبل از تمام شدن آخرین باقیمانده دارو، آنها را تمدید کنند، سامانه تائید نسخ اما این اجازه را به آنها نمی‌دهد.
شیما که بیماری مزمنی دارد، در این رابطه به خبرنگار ایرنا می‌گوید: سامانه نسخه‌های الکترونیکی، میزان لازم دارو را بلد نیست و به خاطر اینکه من دو قوطی قرص -هر کدام حاوی۳۰ عدد و روزی ۳ تا- در خانه داشتم، نسخه من را تائید نکرد. درحالیکه من یک قوطی را در خانه، یک قوطی در محل کار و یک قوطی در کیف مخصوص مهمانی‌ها می‌گذارم تا در این رفت و آمدها، مدام مجبور به عوض کردن جای قرص‌ها نباشم! و مصرف دارو را فراموش نکنم چون بیماری خطرناکی دارم.
وی اضافه می‌کند: حالا مگر ۶۰ عدد قرص در خانه داشته باشم به کجای عالم برمی‌خورد! تازه زمانی در دوران اوج تحریم، قرص‌هایم گیر نمی‌آمد و موقع تمام شدن دارو، من همیشه دلهره دارم، دارویم دوباره پیدا نشود. گاهی هم بیمار می‌خواهد سفری طولانی برود و مثلا مصرف دو یا سه ماه دارو همراهش باشد. چون بیماری مزمن را فقط نزد دکتر خودم که با پرونده پزشکی ام آشنایی کامل دارد، می‌روم و از سوی دیگر پیدا کردن فوق تخصص در شهرستان برای من سخت است. اما سامانه می‌گوید تعداد دارو فقط برای یک و حداکثر دو ماه!
الزام قانونی و ضرورت توجه به دغدغه‌های بیماران
اجرای نسخه‌نویسی الکترونیک یک الزام قانونی است اما گیر و گورهای آن از مشکلات اتصال اینترنتی و آمادگی نداشتن جامعه پزشکی و برطرف نشدن مولفه‌های بوروکراسی از کد رهگیری گرفته تا محدودیت در تعداد داروهای تائیدی، نقاط ضعفی است که می‌تواند منجر به فشار روحی و روانی و سرگردانی بیمار، سوق دادن او به سمت بازار قاچاق و هزینه‌کرد بیشتر از جیب بیمار برای خرید داروی آزاد یا ویزیت های مکرر بی مورد فقط برای تمدید دارو و اتلاف وقت بیمار شود.
نباید فراموش کرد که جان عزیز است و بیماران برای تامین دارو به هر دری چنگ می زنند و ممکن است در دام قاچاقچیان دارو بیفتند. به طور مثال بر اساس آمارهای سازمان تامین اجتماعی، روزانه ۷۰۰ هزار نسخه الکترونیک در سامانه تأمین‌اجتماعی صادر می‌شود که ۵۷۰ هزار تأیید داروخانه‌ای دارد اما این امر بدان معناست که روزانه ۱۳۰ هزار نسخه فقط در تامین اجتماعی تائید نمی‌شود.
هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود