آیا ستاره‌های فیلمفارسی بعد از انقلاب ممنوع الکار شدند؟

به اذعان و گفته برخی اهالی سینما و مدیران فرهنگی، فردین هم هیچگاه ممنوعیتی برای فعالیت در سینمای پس از انقلاب نداشت یا بازیگری مثل سوسن تسلیمی، خودش مهاجرت را انتخاب کرد. بازیگری مثل شورانگیز طباطبایی حتی پس از انقلاب سریال تلویزیونی بازی کرد. ایرج قادری یکی از بازیگران و کارگردانان مشهور پیش از انقلاب، در دهه ۷۰ دوباره به سینما برمی گردد و اتفاقا یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کارنامه‌اش یعنی «می‌خواهم زنده بمانم» را در همین نظام می‌سازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یا چرا راه دور برویم، زری خوشکام هم که از بازیگران مطرح فیلم‌های پیش از انقلاب بود، در سال‌های اخیر بدون ممنوعیت و محدودیتی به دنیای بازیگری برگشته و در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» بازی کرد

جام جم: بتازگی ۶۰ هنرمند به آن صد چهره فرهنگی و هنری دیگری اضافه شدند که چندی پیش و طی نامه‌ای خطاب به حسن روحانی، رئیس‌جمهور خواهان بازگشت یکی از ستاره‌های سینمای قبل از انقلاب به کشور شده بودند.

در بخشی از این نامه عنوان شده بود: «ما، جمعی از هنرمندان، فیلمسازان و نویسندگان و دست‌اندرکاران امور فرهنگی، از شما می‌خواهیم، یک بار برای همیشه تدبیری صورت گیرد تا هنرمندانی که صرفا به جهت کار هنری و فرهنگی با ممنوعیت خروج و ورود و ممنوعیت کار روبرو هستند، بدون ایجاد مزاحمت بتوانند به وطن خود، رفت و آمد داشته و از حق طبیعی کار و فعالیت بهره‌مند شوند.» سینماگران در پایان این متن هم خواهان رفع محدودیت‌های غیرقانونی برای بازیگر فیلم‌های قیصر، رضا موتوری و داش آکل شدند.

به بهانه این درخواست، در گزارش امروز صفحه سینمای جام‌جم سراغ این سوال رفته‌ایم که آیا واقعا محدودیتی برای ورود و خروج بازیگران سینمای پیش از انقلاب وجود دارد یا همه این‌ها بیشتر یک هیاهوی عمومی و تا اندازه‌ای رسانه‌ای و در حد کنایه‌ها و تسویه حساب‌های سیاسی است؟

تقریبا در مقاطع مختلف زمانی در سال‌های گذشته، زمزمه‌هایی درباره ممنوعیت فعالیت بازیگران پیش از انقلاب در جامعه و البته فضای رسانه‌ای مطرح می‌شد و این سوال پیش می‌آمد که چرا فلان بازیگر قدیمی نباید در سینما کار و فعالیت کند؟ بعد هم کار به یک سری توهین و ناسزا به مدیران فرهنگی وقت و آن‌هایی که به زعم مخالفان و منتقدان این وضعیت، مسبب این خانه‌نشینی و مهاجرت ستاره‌ها و بازیگران قبل از انقلاب شده بودند و در مراحل بالاتر برخی مسئولان نظام و کشور می‌رسید و همه چیز را بدون دلیل و سند معتبری به هم ربط می‌دادند. اما اتفاقی که به تازگی موج جدیدی در این خصوص ایجاد کرد، درگذشت ناصر ملک مطیعی، یکی از ستاره‌های دوران فیلمفارسی و سینمای پیش از انقلاب بود.

این ضایعه باعث شد باز هم فیل برخی یاد هندوستان بیفتد و دوباره با آه و حسرت از سینمای قبل از انقلاب و ستاره‌ها و بازیگران آن موقع یاد کنند و باز به بهانه فعالیت نکردن این افراد در سینمای پس از انقلاب، دق دلی خود را سر دولت و کشور خالی کنند. گرچه فی‌نفسه خرده‌ای به متقاضیان بازگشت و فعالیت برخی بازیگران قبل از انقلاب و بویژه درخواست‌کننده‌ها و امضاکنندگان این نامه به رئیس‌جمهور وارد نیست و آن‌ها حق این درخواست را دارند، اما باید از همین افراد پرسید که چرا تا پیش از درگذشت ملک‌مطیعی، به‌طور جدی پیگیر این قبیل مطالبات نبودند و تازه به رسم مرده‌پرستی فریاد دفاع از بازیگر نقش فرمان در «قیصر» سر می‌دهند و خواهان بازگشت قیصر شده‌اند؟

این فرافکنی در پوستینِ فریبنده دادخواهی چه دلیل و مهم‌تر از آن‌چه نتیجه و دستاوردی دارد؟ آیا بسیاری از همین کسانی که به ویژه در جامعه سینماگران و اهل رسانه سنگ ستاره‌های قبل از انقلاب را به سینه می‌زنند، تا همین چند سال پیش در نوشته‌ها و اظهارنظر‌های خود با غرور و تبختر از فیلمفارسی و آن دسته فیلم‌های جاهل طوری و کلیشه‌ای بد نمی‌گفتند؟ ناصر ملک‌مطیعی و فردین و بسیاری دیگر از بازیگران قبل از انقلاب، هیچ وقت در هیچ‌کدام از نظرسنجی‌های جدی آن‌ها درباره بهترین‌های تاریخ سینمای ایران، حتی جایی در آن انتهای جدول هم نداشتند و کمتر کسی از این جمع معتقد بود که این بازیگران اصلا استعداد بازیگری دارند. حالا چه شده که از فیلمفارسی و بازیگران این آثار به نیکی یاد می‌کنند و خواهان بازگشت و فعالیت آن‌ها هستند؟

حرف‌های بی‌سند و ادعا‌های بی‌مدرک

در آن سال‌های اولیه پس از انقلاب، برخی هنرمندان و ستاره‌ها و بازیگران سینمای پیش از انقلاب به دادگاه انقلاب احضار شدند. بازیگرانی که بسیاری از آن‌ها بعد‌ها بدون هیچ مشکل و ممنوعیت و محدودیتی در فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی بازی کردند و تعدادی از آن‌ها حتی هنوز هم حضور پررنگی دارند و جزو بازیگران موسپید و محبوب و مورد احترام مردم هم هستند. در واقع هیچ‌گاه محدودیت و ممنوعیت قانونی برای عدم فعالیت بازیگران قبل از انقلاب وجود نداشته و ندارد. حتی به اذعان و گفته برخی اهالی سینما و مدیران فرهنگی، فردین هم هیچگاه ممنوعیتی برای فعالیت در سینمای پس از انقلاب نداشت یا بازیگری مثل سوسن تسلیمی، خودش مهاجرت را انتخاب کرد. بازیگری مثل شورانگیز طباطبایی حتی پس از انقلاب سریال تلویزیونی بازی کرد. ایرج قادری یکی از بازیگران و کارگردانان مشهور پیش از انقلاب، در دهه ۷۰ دوباره به سینما برمی گردد و اتفاقا یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کارنامه‌اش یعنی «می‌خواهم زنده بمانم» را در همین نظام می‌سازد. یا چرا راه دور برویم، زری خوشکام هم که از بازیگران مطرح فیلم‌های پیش از انقلاب بود، در سال‌های اخیر بدون ممنوعیت و محدودیتی به دنیای بازیگری برگشته و در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» بازی کرد. حتی خود بازیگر قیصر که حالا عده‌ای خواهان بازگشت او هستند و سعی دارند با عبارت‌هایی، چون «محدودیت‌های غیرقانونی» ـ، چون مدرک و سندی درباره محدودیت و ممنوعیت قانونی این افراد ندارند ـ. توپ را به زمین دولت و نظام شوت کنند و از آن بازی‌های سیاسی باب‌طبع خود راه بیندازند، هم به گفته فردین چند سال پیش از انقلاب و در اوج دوران معروفیت و محبوبیت، خانه و زندگی‌اش را جمع کرد و راهی آمریکا شد، خیلی قبل‌تر از این‌که حرف‌ها و ادعا‌های بی‌پایه و اساسی، چون ممنوع‌الکاری و محدودیت فعالیت وجود داشته باشد؛ بنابراین موارد زیادی به‌عنوان نقیض ادعا‌های برخی مبنی بر این‌که دولت و نظام مانع فعالیت هنرمندان قدیمی و بازیگران قبل از انقلاب است، وجود دارد و می‌توان از بازیگران بسیاری نام برد که باوجود فعالیت و محبوبیت در سینمای قبل از انقلاب در این سال‌ها هم بدون مشکل و محدودیتی فعالیت دارند. این نکته نشان می‌دهد، اگر هم بازیگری از دوران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب حضوری نداشت یا حضور مختصری داشت، خانه‌نشین شد یا مهاجرت را ترجیح داد، بنا به تشخیص و خواست خودش بوده و اگر هم حرف و حدیثی درباره موانع فعالیت آن‌ها در جامعه وجود داشته، بیشتر تحت تاثیر القائات و شیطنت‌های سیاسی عده‌ای است. وگرنه شاید برخی بدانند که یکی از خواننده‌های مطرح لس‌آنجلسی حتی همین سال‌ها هم بدون محدودیت و مانع به کشور رفت و آمد می‌کند.

مساله‌ای به نام سن و سال

حالا بد نیست منصفانه به وضعیت همین ستاره‌ها و بازیگرانی که عده‌ای حالا و به قصد مقاصد سیاسی و احتمالا اندکی هم نوستالژی و خاطره بازی پشت آن‌ها درآمده‌اند، در اواخر سینمای پیش از انقلاب نگاهی بیندازیم و ببینیم، آیا واقعا جایی برای امکان فعالیت آن‌ها بدون هیچ شائبه ممنوعیت و محدودیت وجود داشت؟ فردین، ستاره ایران در دهه ۴۰ بود، اما از اواسط دهه ۵۰ دیگر افول بازیگری او آغاز شده بود و فیلم‌هایش فروش آنچنانی نداشت. ضمن این‌که سن او هم بالا رفته بود و دیگر کمتر کسی این بازیگر را به‌عنوان جوان اولی که در قدیم به آن شهره بود، می‌پذیرفت. ملک مطیعی هم تقریبا وضعیتی مشابه داشت و گرچه اوضاعش بهتر از فردین بود در اواخر دوران قبل از انقلاب، اما او هم پا به سن گذاشته بود و تصور می‌شد که در ادامه کاری از پیش نبرد. این مساله سن و سال برای ستاره‌های زن پیش از انقلاب هم با شدت بیشتری وجود داشت و آن‌ها دیگر شانسی برای نقش‌های اول نداشتند؛ بنابراین به‌طور طبیعی در سال‌های پس از انقلاب، آن وجه ستاره بودن این ستاره‌ها دچار خدشه می‌شد و آن‌ها نمی‌توانستند همچون گذشته نقش اول را بازی کنند، بنابراین بیشتر آن‌ها ترجیح دادند خودخواسته از سینما کنار بکشند تا آسیبی به باور عمومی از آن‌ها وارد نشود، بدون این‌که محدودیت و ممنوعیتی برای فعالیت در کار باشد.

ضمن این‌که اساسا جنس سینمای پس از انقلاب هم ربطی به سینمای پیش از انقلاب نداشت و جایی هم برای سبک و شیوه بازیگری این بازیگران در فیلم‌ها نبود؛ بنابراین باز به‌طور طبیعی نقشی در فیلم‌ها برای آن‌ها وجود نداشت و کمتر کارگردانی دیگر برای نقش‌ها، سراغ آن‌ها می‌رفت. اگر هم فرض کنیم نقش‌هایی برای این بازیگران وجود داشت، به دلیل تفاوت جنس نقش‌ها و فیلم‌ها با آثار پیش از انقلاب، نتیجه کیفیت و سطح بازی این افراد قابل حدس بود. نگاهی به بازی زنده‌یاد ملک‌مطیعی در «نقش نگار» به اندازه کافی موید و مصداق بارز همین موضوع است. درواقع اگر واقعه تاریخی و مهمی، چون انقلاب را هم در نظر نگیریم و بازیگران را اصلا به پیش و پس از انقلاب تقسیم نکنیم، به‌طور طبیعی و منطقی بازیگران و بویژه ستاره‌های دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ سینمای ایران روندی نزولی را در کارنامه و بخصوص در زمینه فروش فیلم‌ها در گیشه و محبوبیت نزد تماشاگران نسل‌های بعدی طی می‌کردند و به لحاظ نقش‌آفرینی، جایی درست و حسابی برای آن‌ها در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ وجود نداشت، دهه‌های ۸۰ و ۹۰ را که اصلا حرفش را نزنید. شما همان بازیگر قیصر را مثلا در فیلم «فروشنده» فرهادی و در نقش اصلی در نظر بگیرید و تصور کنید؛ خود فیلمساز با اتخاذ مسیر قصه و نحوه مواجهه مرد با فاجعه‌ای که برای ناموسش اتفاق افتاده ـ. که اتفاقا شباهت به حادثه‌ای که برای ناموس قیصر اتفاق افتاده دارد ـ. به ما می‌گوید که عصر قیصر و چاقو سرآمده و جایی برای قیصر جوان هم نیست، چه رسد به مرد پابه سن گذاشته‌ای که دیگر آن نیروی شباب را هم ندارد

لینک کوتاه خبر: farda.fr/003TPD

منبع: فردا

کلیدواژه: قیصر ممنوع الکاری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۱۲۵۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وعده صادق امنیت ملی ایران را به صورت جهشی ارتقا داد

به گزارش خبرنگار مهر، ناصر کنعانی عصر چهارشنبه در نشست علمی تحلیلی و تبیینی روند تغییرات ژئوپولتیک منطقه غرب آسیا ناشی از عملیات وعده صادق و اقدامات دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران که در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج برگزار شد، گفت: در حال تجربه پیچیده‌ترین شرایط سیاسی، امنیتی و حتی اقتصادی در حوزه منطقه‌ای و بین المللی هستیم که این امر فقط به مساله فلسطین، تحولات منطقه غرب آسیا و طوفان الاقصی و پیامدهایش مرتبط نیست و به موضوعات اقتصادی نیز مربوط است.

وی عنوان کرد: گزارش جهانی ریسک مجمع جهانی اقتصاد برای سال ۲۰۲۴ هشدار می‌دهد که ما با جهانی مواجه خواهیم بود که تحت تأثیر شوک‌های مستمر خواهد بود که این فقط با رویکرد سیاسی و امنیتی نیست و به بحران‌های خطرناکی از جمله چالش‌های آب و هوایی و منازعات بین المللی نیز اشاره می‌کند که همه دنیا از آن متأثر خواهند شد، بنابراین ما در یک نظم جهانی بی ثبات و در حال تغییر به سر می بریم که روایت‌های قطبی شده و متخاصم بر آن حاکم است.

کنعانی مطرح کرد: موارد بسیاری نظم کنونی جهانی را نظم پرچالشی در مقابل دیدگان ناظران ترسیم می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به فرسایش هنجارهای جهانی از جمله بحث حقوق بشر و جهان متفرق و قطبی شده اشاره کرد. نظم دو قطبی به هم ریخته، نظم جدیدی در حوزه بین المللی شکل نگرفته و وضعیت نظم جهانی در حال گذار است و بازیگران متعددی به دنبال سهم خواهی در نظم در حال شکل گیری و در تلاش برای ایفای نقش و کسب جایگاه بین المللی هستند.

آمریکا نمی‌تواند شرایط را به نفع خود تثبیت کند

سخنگوی وزارت امور خارجه خاطرنشان کرد: در این نظم جهانی در حال شکل گیری باید جانمایی درستی برای جمهوری اسلامی ایران انجام دهیم و ما نیز مانند دیگر بازیگران در حال تلاش برای جانمایی موقعیتی خوب در حوزه و ساز و کارهای بین المللی هستیم. شکل گیری بازیگران غیردولتی و نقش آفرینی آنها به مثابه بازیگران دولتی و در برخی مواقع قوی‌تر از آنهاست؛ این بازیگران هم نقش مثبت و سازنده ایفا و هم نقش ویرانگر ایفا کرده و دیگران هم برای استفاده از ظرفیت آنها تلاش می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه برخی از بازیگران غیردولتی نمایندگان ملت‌های خود هستند از جمله جریان‌های مقاومت در فلسطین، لبنان، عراق و یمن که کسی نمی‌تواند نقش آنها را نادیده بگیرد، بیان کرد: در طول دو دهه گذشته شرایط پیچیده‌تری داریم، منازعات منطقه‌ای افزایش یافته‌اند، مداخلات خارجی به شکل سرسام آور اضافه و اشغال سرزمینی با بهانه‌های مختلف انجام شده است. در چنین شرایطی جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن عناصر متعدد قدرت ملی، همه مؤلفه‌های لازم را دارد.

معاون وزیر امور خارجه قدرت تمدنی، فرهنگی، مردمی، نظامی، اقتصادی و امنیتی را از جمله مؤلفه‌های مذکور دانست و مطرح کرد: جمهوری اسلامی ایران در چنین شرایطی در معرض هدف بیشترین مداخلات خارجی قرار دارد و بازیگر نیز بوده و به دنبال جانمایی شایسته خود در نظم بین المللی است. در این وضعیت، آمریکا که قبلاً با حرکت یک ناو هواپیما بر دولتی را در منطقه تغییر می‌داد امروز سرگردان است و نمی‌تواند شرایط را به نفع خود تثبیت کند.

وعده صادق یک مدل حکمرانی مطلوب را به نمایش گذاشت

کنعانی با اشاره به حفظ منافع راهبردی جمهوری اسلامی ایران توضیح داد: در دولت سیزدهم سیاست همسایگی به عنوان یک سیاست مهم اعلام و اعمال شد و به عنوان یک مفهوم محوری در برنامه کاری دستگاه سیاست خارجی کشور قرار گرفت و دستاوردهای بسیاری نیز حاصل شد. در طول سال‌های اخیر همواره شعارهای سال زمینه اقتصادی داشته‌اند و دولت نیز موظف است این رویکرد نظام را دنبال کند و دستگاه دیپلماسی کشور نیز باید در همین مسیر حرکت کند.

وی با بیان اینکه دستگاه دیپلماسی در دولت فعلی شعار دیپلماسی پویا و هوشمند را انتخاب و در این مسیر تلاش بسیاری کرد، افزود: جمهوری اسلامی ایران ظرفیت‌های سازمان همکاری اسلامی را به خدمت و در طول هفت ماه گذشته پویاترین و متحرک ترین دیپلماسی خود را به کار گرفت تا مقاومت فلسطین را زیر چتر حمایتی خود قرار دهد. رژیم صهیونیستی در شرایط پیچیده و میدان نبرد با مقاومت دچار بن بست و شکست‌های راهبردی و متوالی شده و تلاش می‌کرد ایران را مستقیماً وارد جنگ و آمریکا را علیه آن وارد میدان کند.

معاون وزیر و سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به انجام عملیات وعده صادق برای تنبیه متجاوز اظهار کرد: این عملیات یک اقدام مشروع بازدارنده محدود در چارچوب حقوق ذاتی و حفاظت از امنیت ملی بود و ما هیچ عنوان به دنبال توسعه دامنه جنگ نیستیم و هیچ طرف دیگری نیز مورد هدف قرار نگرفت اما اگر طرفی بخواهد مداخله کند، اقدام خواهیم کرد. ایجاد بازدارندگی در مقابل دیگر متحدان رژیم غاصب نیز از سوی دستگاه دیپلماسی و نهادهای نظامی به صورت مکمل و هم افزا انجام شد.

کنعانی خاطرنشان کرد: در عملیات وعده صادق یک مدل خوب حکومت داری و حکمرانی مطلوب را تجربه کردیم و به نمایش گذاشتیم. این عملیات تبدیل یک تهدید به یک فرصت بزرگ ملی و افزایش ظرفیت‌های منطقه‌ای و بین المللی بود. وعده صادق موازنه راهبردی را در منطقه به نفع جمهوری اسلامی ایران و کل کشورهای منطقه و به ضرر رژیم صهیونیستی و حامیانش تغییر داد و توان بازدارندگی کشور ایران را به صورت قدرتمندانه به نمایش گذاشت و امنیت ملی آن را به صورت جهشی ارتقا داد.

کد خبر 6100897