به نقل از «ایسنا»

داستانک‌های خولیو کورتاسار در یک کتاب

تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۱۲۸۹۴۹

کتاب «بی‌اهمیت‌ها و بااهمیت‌ها» داستانک‌ها و گزین‌گویه‌هایی از خولیو کورتاسار است.

به گزارش ایسنا، این کتاب شامل داستانک‌ها و گزین‌گویه‌هایی از خولیو کور تاسار به انتخاب و فارسی پژمان طهرانیان به همراه کولاژی از گفت‌وگوها به انتخاب و ترجمه نوشین جعفری در ۸۸ صفحه با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و قیمت ۱۲ هزار تومان در نشر اتفاق راهی بازار شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بخش اول کتاب با عنوان «بی‌اهمیت‌ها» شامل داستانک‌های در دفتر کار، ورود دو چرخه ممنوع!، امکانات انتزاع، یک داستان خیلی واقعی، درون‌مایه‌ای برای طرح یک قالی، ویژگی‌های یک صندلی راحت، زندانی، خطابه خرس، توصیف کاسوواری و خطوط کف دست است. بخش دوم نیز با عنوان «بااهمیت‌ها» شامل گزین‌گویه‌ها و کولاژی از گفت‌وگوها است.

در مقدمه کتاب درباره خولیو کورتاسار می‌خوانیم:  او در ۱۹۱۴ در بروکسل، پایتخت بلژیک، از پدر و مادری آرژانتینی  به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلاتش در دانشگاه، در سال ۱۹۳۸ کتابی شامل غزل‌هایش را با نام مستعار به چاپ رساند که بعدها از آن با تحقیر یاد می‌کرد. در سال ۱۹۴۴ استاد ادبیات فرانسه شد و در سال ۱۹۴۹ نمایشنامه «شاهان» را بر اساس داستان‌های اساطیری نوشت. در سال ۱۹۵۱ در پی ضدیت با حکومت خوان پرون در آرژانتین، به فرانسه مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آنجا ماند.  

از سال ۱۹۵۲ مترجم سازمان یونسکو شد و از ترجمه‌های مهمش برگردان «رابینسون کروزو» و داستان‌های ادگار آلن پو به اسپانیایی بود.  او حدود ۳۰ کتاب در کارنامه‌اش دارد که بیشترشان به زبان‌های مهم دنیا ترجمه شده‌اند.

در ایران به واسطه ترجمه برخی از داستان‌های کوتاهش از جمله گزیده داستان‌هایش در کتاب «دروازه بهشت» با ترجمه بهمن شاکری و مجموعه سه‌جلدی «قصه‌های قرو قاطی» و چند رمان مهمش از جمله «امتحان نهایی» و «لی‌لی بازی» و همچنین فیلم آگراندیسمان - که میکل آنجلو آنتونیونی، آن را بر اساس داستان کوتاه «تف شیطان» او ساخته است - نویسنده شناخته‌شده‌ای است.

همچنین نسخه صوتی این کتاب  با صدای مسعود شهریاری و خشایار فهیمی منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استخدام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۱۲۸۹۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان شغل ۵۰۰ ساله دلاکی با ۳۳ مهارت؛ مشهورترین دلاک ایرانی که بود؟

دلاکی را می‌توان در فهرست شغل‌هایی قرار داد که پیشینه چند صد ساله دارد. برخی پژوهشگران بر این باورند که دلاک‌ها از دوره صفویه که حمام‌های عمومی یکی پس از دیگری در جغرافیای آن زمان تهران ساخته شد کارشان را شروع کردند و آرام‌آرام دایره فعالیت‌شان گسترده‌تر شد و به خارج از حمام‌های عمومی رسید.

به گزارش همشهری آنلاین، نصرالله حدادی، پژوهشگر و تهران‌شناس، درباره پیشینه تاریخی دلاکی در تهران می‌گوید: «پیدایش حمام در ایران سابقه چندهزارساله دارد. ایرانیان باستان به این نتیجه رسیده بودند که پوست بدن انسان بعد از چند روز غشای مرده پیدا می‌کند و باید از بدن زدوده شود. ساخت حمام در تهران سابقه کمتری دارد و به عصر صفوی برمی‌گردد؛ کما اینکه حمام خانم یا حمام قبله در همان دوره تاریخی در تهران ساخته شده و شغل دلاکی پدید آمده است. بنابراین، می‌توانیم بگوییم دلاکی در تهران حدود ۵۰۰ سال قدمت دارد.»

دلاک‌ها از دوره صفویه تا چند دهه قبل که کسب و کارشان رونق نسبی داشت، افرادی همه‌فن‌حریف بودند که علاوه بر مشت و مال، گاهی کار شکسته‌بندی، کوتاه کردن مو، کشیدن دندان و حجامت را هم انجام می‌دادند و لابه‌لای کارشان مردم را از اخبار و وقایع روز هم آگاه می‌کردند. به عبارتی، دلاک‌ها افرادی بودند که کارشان به تخصص نیاز نداشت و با روش‌های کاملاً سنتی در این صنف فعالیت می‌کردند.

حدادی می‌گوید: «کتاب «فرهنگواره گرمابه»، نوشته علیرضا لطفی و حسین مسجدی مرجع مناسبی برای پی بردن به سابقه و فوت و فن کار دلاک‌ها در تهران قدیم است. این کتاب از دریچه نگاه سیاحان مشهور اروپایی این شغل را بررسی کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست. هانری رنه دالمانی، سیاح معروف فرانسوی، که در دوره حکومت قاجار به تهران آمده بود در بخشی از سفرنامه‌اش به این نکته اشاره کرده که اصلی‌ترین کار دلاک‌ها، کیسه‌کشی و مشت و مال بوده، اما کار‌هایی مثل حجامت، زالو انداختن، رگ‌زنی، سرتراشی و ریش‌تراشی، ختنه نوزادان پسر، مداوای شکستگی‌ها و دررفتگی‌های استخوان، دندان کشیدن و جا انداختن ناف را هم که برخی اطبا از انجام آن امتناع می‌کردند، برعهده می‌گرفتند.»

شغل دلاکی در انحصار مردان نبوده و زنان دلاک هم در حمام‌های زنانه گوش دختران را سوراخ می‌کردند. حدادی معتقد است دلاک‌ها بنا به دلایلی در فرهنگ عامه مردم افراد محترمی بودند: «آنطور که سیاحان اروپایی روایت کرده‌اند، دلاک‌های تهرانی مسئولیت‌های مهمی از جمله دلالت ازدواج هم داشته‌اند که از نگاه عموم مهم جلوه می‌کرد. آن‌ها بین خودشان زبانی رمزگذاری‌شده داشتند و دو فرد دلاک، گاهی که می‌خواستند کسی متوجه گفت‌وگوهایشان نشود، به زبان مخصوص خودشان صحبت می‌کردند. این اطلاعاتی است که سیاحان مختلف به ما می‌دهند و در کتاب فرهنگواره گرمابه به آن اشاره شده است.

جیمز موریه، دیپلمات و نویسنده بریتانیایی، در بخش دیگری از همین کتاب به نقل از حاجی‌بابا، یکی از مشهورترین دلاک‌های ایرانی، روایت کرده که در ۳۳ چشمه دلاکی استاد بود که منظور همان ۳۳ عملی است که دلاک‌ها در شهر‌های مختلف انجام می‌دادند و آرام‌آرام به تهران هم رسیده بود.»